domingo, 29 de diciembre de 2013

MUIÑOS EN SANGUÑEDO - FORCAREI

MUIÑOS EN SANGUÑEDO 
REGO DO MESON 
FORCAREI
PONTEVEDRA


     O Concello de Forcarei ocupa, na zona norcentral da provincia de Pontevedra, unha superficie total de 167,7 km2, cunha altitude media de 625 m., indicativa dunha zona notablemente montuosa. 



     As cimas máis elevadas das terras forcaricenses son o monte Seixo (1.014 m), na serra do Cando, o alto de A Ruza (902 m), na parroquia da Madanela, o monte Custoia (951 m), en Pardesoa e o alto de San Benito (1.017 m), na serra do Candán. 

 

     Nesta serra nacen as fontes que dan orixe ó río Lérez: a fonte do Rego Dedra, fonte do Pao Dereito, fonte do Rego das Latas e fonte do Forno Telleiro. O río Lérez baña as terras de Aciveiro, Pereira, Dúas Igrexas, Forcarei e Castrelo, mentres na zona norte nace o río Umia, nas proximidades do lugar da Reigosa, índose logo polos límites coas terras estradenses.


     Forcarei limita pola zona oriental co Concello de Lalín, do que o separan os montes do Testeiro e a serra do Candán. Esta última, na cima de San Benito, serve de linde ós Concellos de Lalín, Silleda e Forcarei. 

 

     Polo sector norte e nororiental  irmándase coas veciñas terras de Silleda, e polo noroccidental coas do Concello de A Estrada. 

 

     Na parte suroccidental limita co Concello de Cerdedo e incide, coa fronteira natural da serra do Cando, nos territorios de Cotobade e A Lama, encontrándose no  sur coas terras ourensás de Beariz e Irixo.

 
     Canto ás comunicacións, é preciso destacar a estrada N-541, que atravesa o Concello na zona sur, debuxando un triángulo co tramo Folgoso - Silleda e a serra do Candán. 

 

     As trece parroquias que compoñen o Concello de Forcarei están unidas entre si e coa capitalidade do Concello por estradas artelladas en torno a esta e a Soutelo de Montes, como núcleos principais de poboación e de actividade económica e social.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 27 de diciembre de 2013

MUIÑOS DE TAXEITOS - DODRO

MUIÑOS DE TAXEITO
TAXEITO
DODRO
A CORUÑA


     O concello de Dodro sitúase a uns 20 quilómetros de Santiago de Compostela, no sur da provincia da Coruña.
 



     Situado na vertente dereita do río Ulla, limita ó co concello de Rois, ó leste co de Padrón e ó oeste cos municipios de Lousame e Rianxo.

 



     Non hai núcleos poboacionais importantes, á beira da estrada C-550 atópase a maioría das casas. Ten a capitalidade do concello en Tallós onde se sitúa a casa consistorial que data do ano 1906. 

 



     Este municipio pertence, xunto con Padrón e Rois, á comarca do Sar aínda que pola súa localización está moi vinculada á veciña comarca do Barbanza.
 



     As vinte e seis aldeas que configuran este concello distribúense en 3 parroquias: San Xoán de Laíño, Laíño e Dodro.

 


     Ocupando os 36,08 quilómetros cadrados de superficie que ten o concello e albergando os 3.234 habitantes deste concello. A parroquia máis poboada é Santa María de Dodro con 1.286 veciños distribuídos en 7,20 quilómetros cadrados, seguida de San Xoán de Laíño con 1.159 nunha superficie de 17,18 quilómetros cadrados e, por último, San Xián de Laíño con 789 habitantes en 11,70 quilómetros cadrados. Este é un concello rural, sen unha vila na capital.

 



     Os monumentos máis importantes do concello de Dodro son as mámoas da Paradegua, catro mámoas de difícil acceso; os petróglifos de Bouza Abadín, que non se atopan nunhas condicións óptimas; os castros que se estenden por todo o concello; os cruceiros, entre os que destacan os da Cruz do Abelán, de capela ou loreto datado no século XVII, sendo polo tanto o máis antigo de Galicia, e o de Bustelo, do século XIX e cun antigo uso funerario; as igrexas parroquiais, Santa María de Dodro, San Xián de Laíño e Xoán de Laíño, as de Santa María e Xoán do século XVIII e a de S. Xián do XVI, de boa construción barroca.




     Entre os pazos, destacan o pazo de Tarrío, do que saíu o ministro de facenda de 1822 Luís López Ballesteros; o pazo de Lestrobe, antiga residencia de verán dos bispos e canónigos composteláns; o pazo da Hermida, residencia de Rosalía de Castro e Manuel Murguía, escenario da sinatura do pacto de Lestrobe (26 de marzo de 1930), todos eles pazos actualmente en perfectas condicións. 

 



     O pazo dos Bendaña está derruído, atopándose os seus principais motivos ornamentais e a súa torre no Pazo de Meirás, en Sada.

 



     Tamén hai que engadir a capela de Mauro de Bexo do século XVI e a da Virxe do Leite, tamén moi antiga. Hai interesantes cruceiros en diversos lugares, algúns con capeliña no fuste.

 
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS DE PAIZAL - DODRO

MUIÑOS DE PAIZAL
PAIZAL
DODRO
A CORUÑA


     O concello de Dodro sitúase a uns 20 quilómetros de Santiago de Compostela, no sur da provincia da Coruña.


     Situado na vertente dereita do río Ulla, limita ó co concello de Rois, ó leste co de Padrón e ó oeste cos municipios de Lousame e Rianxo.


     Non hai núcleos poboacionais importantes, á beira da estrada C-550 atópase a maioría das casas. Ten a capitalidade do concello en Tallós onde se sitúa a casa consistorial que data do ano 1906. 



     Este municipio pertence, xunto con Padrón e Rois, á comarca do Sar aínda que pola súa localización está moi vinculada á veciña comarca do Barbanza.


     As vinte e seis aldeas que configuran este concello distribúense en 3 parroquias: San Xoán de Laíño, Laíño e Dodro.



     Ocupando os 36,08 quilómetros cadrados de superficie que ten o concello e albergando os 3.234 habitantes deste concello. A parroquia máis poboada é Santa María de Dodro con 1.286 veciños distribuídos en 7,20 quilómetros cadrados, seguida de San Xoán de Laíño con 1.159 nunha superficie de 17,18 quilómetros cadrados e, por último, San Xián de Laíño con 789 habitantes en 11,70 quilómetros cadrados. Este é un concello rural, sen unha vila na capital.



     Os monumentos máis importantes do concello de Dodro son as mámoas da Paradegua, catro mámoas de difícil acceso; os petróglifos de Bouza Abadín, que non se atopan nunhas condicións óptimas; os castros que se estenden por todo o concello; os cruceiros, entre os que destacan os da Cruz do Abelán, de capela ou loreto datado no século XVII, sendo polo tanto o máis antigo de Galicia, e o de Bustelo, do século XIX e cun antigo uso funerario; as igrexas parroquiais, Santa María de Dodro, San Xián de Laíño e Xoán de Laíño, as de Santa María e Xoán do século XVIII e a de S. Xián do XVI, de boa construción barroca.

 

     Entre os pazos, destacan o pazo de Tarrío, do que saíu o ministro de facenda de 1822 Luís López Ballesteros; o pazo de Lestrobe, antiga residencia de verán dos bispos e canónigos composteláns; o pazo da Hermida, residencia de Rosalía de Castro e Manuel Murguía, escenario da sinatura do pacto de Lestrobe (26 de marzo de 1930), todos eles pazos actualmente en perfectas condicións. 



     O pazo dos Bendaña está derruído, atopándose os seus principais motivos ornamentais e a súa torre no Pazo de Meirás, en Sada.


     Tamén hai que engadir a capela de Mauro de Bexo do século XVI e a da Virxe do Leite, tamén moi antiga. Hai interesantes cruceiros en diversos lugares, algúns con capeliña no fuste.

 
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 25 de diciembre de 2013

A BARCA DE SAN MAURO - LENDA

A BARCA DE PEDRA
DE
SAN MAURO
LENDA
RIO PEDRAS
A POBRA DO CARAMIÑAL


     No cauce do río Barbanza, na parroquia de San Isidro de Posmarcos, concello de A Pobra do Caramiñal (A Coruña), a escasos metros da confluencia deste río co chamado Río das Pedras, e enfronte das ruínas do que foi mosteiro da San Xoán da Misarela, pódese ver varada unha barca de pedra granítica duns cinco metros de eslora. 


     Di a lenda que esta é a barca na que chegou a aquel lugar San Mauro, o fundador do eremitorio da Misarela. Mentres o santo remontaba o río perseguíano os mouros, e a providencia dispuxo encher o río de grandes pedras (de aí lle nacería o nome ó río das Pedras) para protexelo dos seus perseguidores.


     Estes mouros míticos tiñan nese lugar un pozo sen fondo do que por veces, ata que os tronos o cegaron, saían encantos.


      En Galicia hai máis lendas de barcos de pedra, coma a da Virxe da Barca de Muxía, a de San Andrés de Teixido e a da barca de pedra de Santiago en Padrón. 

 

     Este tipo de relatos son moi comúns nas terras de Irlanda e na beira atlántica, e deberon ser achegadas ata Galicia por relixiosos bretóns que se instalaron e fundaron igrexas nas proximidades das costas galegas.

 
 Fotos:
Iglesia se Posmarcos
Rio Pedra 
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 24 de diciembre de 2013

MUIÑOS EN PONTE CAROLLO - OROSO

MUIÑOS
DE
PONTE CAROLLO
CARDAMA
OROSO

     
     O concello de Oroso encóntrase no camiño da Coruña a Santiago. A estrada N-550 atravesa o termo de norte a sur. A capital municipal, Sigüeiro, encóntrase a 49 Km. da Coruña e a 11 de Santiago de Compostela.
 


     A autoestrada A-9 ten en Sigüeiro un servizo de entrada e saída só en dirección A Coruña. A liña de ferrocarril das dúas mencionadas cidades, ten próximo de Sigüeiro o apeadeiro de Oroso e a estación de Garga Trasmonte. Ademais da estrada citada sae outra de Sigüeiro a Frades polas parroquias de Gándara, Vilaromarís e Calvente. 

 




     Nela nacen varios ramais que enlazan as outras parroquias e lugares do municipio. Os límites de Oroso son o municipio de Santiago e O Pino polo sur, Trazo polo oeste, Tordoia e Ordes polo norte e Frades polo leste.

 



     O municipio de Oroso esténdese sobre unha superficie de 72,23 km2, ofercendo unha paisaxe rural sen apenas contrastes xeográficos.
 




     O monte Costa, de 329 metros, na parroquia de Trasmonte, e o Petón (375 metros), na de Senra, ambos o norte do municipio e no límite co de Ordes, son as máximas cotas que alcanza o relieve de Oroso. 

 



     A partir delas o perfil orográfico, lixeiramente ondulado e sen fortes contrastes, vai descendendo ata as beiras do Tambre, que lle serve de límite polo sur. Na esquina suroeste, pouco despois de pasar baixo a ponte de Sigüeiro, o Lengüelle únese o Tambre. 

 



     Os demais rios, como o Carboeiro, o Samo ou o Maruzo, baixan en dirección norte-sur, formando variados e armoniosos vales.

 



     O Municipio de Oroso engloba un total de 11 parroquias: Ánxeles, Calvente, Cardama, Deixebre, Gándara, Marzoa, Oroso, Pasarelos, Senra, Trasmonte, e Vilarromarís. 

 


     O concello de Oroso está constituído por un total de 11 parroquias: 

     Oroso (San Martiño), Trasmonte (Santo Estevo), Deixebre (Santa María), A Gándara (San Miguel), Cardama (Santa María), Senra (Santa Eulalia), Vilarromariz (San Tomé), Os Ánxeles (San Mamede), Marzoa (San Martiño), Calvente (San Xoán) e Pasarelos (San Román).


     Son moitas as mostras da arquitectura relixiosa no Concello de Oroso, igrexas, cruceiros e festividades santas configuran o conxunto.





     En total son 11 as igrexas que atopamos esparexidas ao longo do territorio, e 3 as capelas que atopamos nas parroquias de Calvente, Trasmonte e Os Ánxeles.

 

Muiños
     Polos regos e ríos do Concello hai dispersos un bo número de muíños, algúns deles aínda en funcionamento. A destacar os seguintes:
    Muiño da Grela (Marzoa)
    Muiño do Trillo (Gándara)
    Muiño de Vigo ou do Rego Tellado (Costa - Trasmonte)
    Muiño da Ribeira (Trasmonte)
    Conxunto etnográfico dos muiños de Senra e de Cardama 

    Maquía da Ponte Marzoa (Marzoa)



XOAN ARCO DA VELLA