jueves, 20 de junio de 2013

CAPILLA DOS DESAMPARADOS - BRIÓN

CAPILLA DOS DESAMPARADOS
LEIRO
BRIÓN
BOIRO


     Esta pequena capela sitúase á beira do recinto do Pazo dos Torrado de Brión, do que formaba parte.


     Foi fundada por D. Diego Manuel Torrado en 1783 co motivo da súa coxeira, que o impedía asistir ós actos relixiosos na Igrexa Parroquial de Leiro.


      A capela presenta planta rectangular con dúas entradas, unha delas dende o recinto do pazo. Nun lateral engadiuse anos máis tarde a sacristía. 


     Os muros son de cachotería, agás a fachada principal que é de canteiría. O interior cóbrese cunha bóveda de canón rebaixada.


      Presenta un pequeno coro de madeira ó que antigamente se accedía por escaleira exterior de pedra. Actualmente ten escada interior de madeira. 


     A fachada principal presenta sinxela porta sen decoración e un pequeno oco de iluminación, entre os que se atopa o escudo da familia. 


     A cuberta é a dúas augas, de tella curva do país.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PETO E CRUCEIRO DE TREITES

PETO E CRUCEIRO DE TREITES 
CESPÓN 
BOIRO 
A CORUÑA 



     Peto de ánimas de tipo pechado coroado por unha cruz de boas dimensións. Áchase nun cruzamento de camIños e ten un cruceiro casi pegado.




     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.





     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.




     
     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.




     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos". 



      E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".



MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 19 de junio de 2013

PETO E CRUCEIRO DE COVIÑAS

PETO E CRUCEIRO DE COVIÑAS 
CESPÓN 
BOIRO
A CORUÑA 



     Peto de ánimas de tipo pechado coroado por unha cruz de boas dimensións. Áchase nun cruzamento de camoños e ten un cruceiro casi pegado.




     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.





     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.




     
     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.




     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos". 



      E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".



MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 18 de junio de 2013

HORREO DE ARAÑO - RIANXO

HORREO DE ARAÑO
TRABA
SANTA BAIA
RIANXO


     Rianxo, es un municipio español, situado al sur de la provincia de La Coruña, en la Comunidad Autónoma de Galicia.


     Limita al norte con los municipios de Lousame y Rois, al oeste con Boiro, al este con Dodro y Catoira (provincia de Pontevedra) a través del puente sobre el río Ulla, y al sur con la ría de Arosa. Se sitúa a menos de 50 km de Santiago de Compostela y a 150 km de la capital de provincia gallega más lejana: Orense.



     En 2011 tenía una población de 11780 habitantes distribuidos en sus 96 localidades, agrupadas en las 6 parroquias en las que se divide el municipio. Su capital y localidad mas poblada es la villa de Rianjo.



Descripción:
     Es junto con el de Lira el hórreo más largo de Galicia. Posiblemente de mediados del siglo XVII, constituye una muestra del poder económico que alcanzó en su época el clero rural gallego. Es de piedra, con cubierta de teja y a dos aguas. Posee por dimensiones exteriores 37,05 metros de largo, 2,40 de ancho y 2,70 de altura media.

 

     Dos puertas se abren en la parte longitudinal que mira hacia la iglesia de Santa Baia. Tiene remates superiores con cruz central y dos pequeñas figuras piramidales en los lados.

  
Acceso:
     Desde Rianxo, dirección Padrón, una vez alcanzado el cruce con la C-550 en Taragoña, cogemos dirección a O Araño. Una vez allí tomaremos un desvío a mano izquierda y a unos 50 metros del mismo aparecerá la Iglesia de Santa Baia a cuyo lado se encuentra este hórreo.



Accesibilidad:

     Peatonal, coche o autobús. 

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 17 de junio de 2013

PETO DE SAN ANTONIO - MEIRO

PETO DE SAN ANTONIO
MEIRO 
BUEU



     Peto de ánimas de tipo pechado coroado por unha cruz de boas dimensións. Áchase na entrada a Meiro a beira do camiño.




     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.





     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.




     
     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.




     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos". 



      E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".



MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA