PETO DE A CASIÑA
A CASIÑA
ARCOS
CUNTIS
O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.
Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio.
A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.
Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda.
Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.
Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.
Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome.
Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".
Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".
E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
REGATO DE MACEIRA
MUIÑOS DO FOLÓN
O FOLÓN
O ROSAL
Os muíños do Folón e do Picón son un grupo de 60 muíños en fervenza, declarados Ben de Interese Cultural pola Xunta de Galicia ao constituír parte do rico patrimonio etnográfico da comarca do Baixo Miño, xa mencionados en documentos do século XVII.
Situación
Atópanse situados dentro do concello do Rosal, entre os lugares de Martín e Fornelos, na ladeira do Monte Campo do Couto, desde o cal se pode contemplar todo o val do Rosal, a desembocadura do río Miño e o Monte onde se atopa o Castro de Santa Trega.
Descrición
Os 60 muíños atópanse divididos en dous tramos que reciben dous nomes diferenciados:
Os muíños do Folón, 36 construcións na vertente do Folón, por onde discorre o regato tamén chamado Folón.
Os muíños do Picón, 24 da vertente do río Picón.
Dentro dos diferentes tipos de muíños existentes, pódense clasificar como muíños de rodicio ou de roda motriz horizontal, e dentro destes, nos muíños do Folón e do Picón podemos atopar tanto muíños de canle (normalmente cuberta no tramo máis inclinado), nos que a auga desemboca xustamente no inferno onde está situado o rodicio; e muíños de cubo ou de pozo, que se poden observar nos tramos con máis pendente da ruta, onde se almacenaba a auga nos cubos dos muíños superiores e de aí unha vez que o muíño xa a usara, pasaba ao seguinte e así sucesivamente.
A maioría deles teñen unha estrutura de dúas plantas, na inferior chamada sarteio pódese ver aínda a maquinaria na que actúa a forza da auga; no termiñado ou planta superior é onde se poden atopar as moas de moer o gran comunmente feitas de pedra.
Os primeiros muíños conservados datan dos séculos XVIII e XIX, como se pode comprobar, por exemplo, no muíño número 11 que recolle a datación máis antiga: Ano 1702, ou o muíño número 16 que recolle o ano 1715.
Nos linteis, xambas, limiaress e paredes (tanto interiores como exteriores), pódense observar, numerosos signos de canteiro, posteriormente, os propietarios dos muíños tamén deixaron as súas propias marcas e sinais coma cruces, tendo neste caso unha posible función a un tempo protectora e ao mesmo tempo delimitadora da propiedade.
Como exemplo está a inscrición dunha cruz coa lenda Ave María que se observa no muíño número 4 ou dunha cruz cun cáliz no muíño número 21.
Son edificacións feitas de pedra construídas en pendente ao lado do río, para aproveitar toda a forza da auga co fin de moer o gran. Neles moíase tanto gran de millo, de centeo ou de trigo para facer fariña. No exterior algúns deles conservan pías usadas coma abrevadoiros e comedeiros dos animais, coma por exemplo, no muíño número 5 (que ten un alpendre para as cabalerías) ou o 23.
Hoxe en día, existe unha ruta de sendeirismo sinalada coa posibilidade de facer visitas guiadas gratuítas co fin de ver e entender o funcionamento dos muíños.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
FERVENZA DO FOLÓN
RÍO FOLÓN
MUIÑOS DO FOLÓN
O ROSAL
Os muíños do Folón e do Picón son un grupo de 60 muíños en fervenza, declarados Ben de Interese Cultural pola Xunta de Galicia ao constituír parte do rico patrimonio etnográfico da comarca do Baixo Miño, xa mencionados en documentos do século XVII.
Situación
Atópanse situados dentro do concello do Rosal, entre os lugares de Martín e Fornelos, na ladeira do Monte Campo do Couto, desde o cal se pode contemplar todo o val do Rosal, a desembocadura do río Miño e o Monte onde se atopa o Castro de Santa Trega.
Descrición
Os 60 muíños atópanse divididos en dous tramos que reciben dous nomes diferenciados:
Os muíños do Folón, 36 construcións na vertente do Folón, por onde discorre o regato tamén chamado Folón.
Os muíños do Picón, 24 da vertente do río Picón.
Dentro dos diferentes tipos de muíños existentes, pódense clasificar como muíños de rodicio ou de roda motriz horizontal, e dentro destes, nos muíños do Folón e do Picón podemos atopar tanto muíños de canle (normalmente cuberta no tramo máis inclinado), nos que a auga desemboca xustamente no inferno onde está situado o rodicio; e muíños de cubo ou de pozo, que se poden observar nos tramos con máis pendente da ruta, onde se almacenaba a auga nos cubos dos muíños superiores e de aí unha vez que o muíño xa a usara, pasaba ao seguinte e así sucesivamente.
A maioría deles teñen unha estrutura de dúas plantas, na inferior chamada sarteio pódese ver aínda a maquinaria na que actúa a forza da auga; no termiñado ou planta superior é onde se poden atopar as moas de moer o gran comunmente feitas de pedra.
Os primeiros muíños conservados datan dos séculos XVIII e XIX, como se pode comprobar, por exemplo, no muíño número 11 que recolle a datación máis antiga: Ano 1702, ou o muíño número 16 que recolle o ano 1715.
Nos linteis, xambas, limiaress e paredes (tanto interiores como exteriores), pódense observar, numerosos signos de canteiro, posteriormente, os propietarios dos muíños tamén deixaron as súas propias marcas e sinais coma cruces, tendo neste caso unha posible función a un tempo protectora e ao mesmo tempo delimitadora da propiedade.
Como exemplo está a inscrición dunha cruz coa lenda Ave María que se observa no muíño número 4 ou dunha cruz cun cáliz no muíño número 21.
Son edificacións feitas de pedra construídas en pendente ao lado do río, para aproveitar toda a forza da auga co fin de moer o gran. Neles moíase tanto gran de millo, de centeo ou de trigo para facer fariña. No exterior algúns deles conservan pías usadas coma abrevadoiros e comedeiros dos animais, coma por exemplo, no muíño número 5 (que ten un alpendre para as cabalerías) ou o 23.
Hoxe en día, existe unha ruta de sendeirismo sinalada coa posibilidade de facer visitas guiadas gratuítas co fin de ver e entender o funcionamento dos muíños.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
XANTAR -2016
EXPOURENSE
OURENSE
A segunda motivación elixida polos turistas para visitar Galicia é a gastronomía. Isto supuxo a orixe de Xantar, Salón Internacional de Turismo Gastronómico, unha feira que acada a su decimosetima edición do 3 ó 7 de febreiro de 2016 e que congrega a milleiros de persoas, transformando o recinto de Expourense nun gran centro de restauración.
No 2014 logrou o recoñecemento de Internacional outorgado pola Secretaría de Estado de Comercio do Ministerio de Economía e Competitividade do Goberno de España.
En 12.000 metros cadrados cubertos, recréanse unha vintena de restaurantes con todo luxo de detalles e servizos.
O obxectivo é dobre: exaltar as materias primas coas que elaboran os seus menús e fomentar a calidade e a prestación do servizo.
Cociñas e salas de comedor ofrecen unha espectacular imaxe grazas á coidada decoración e elaboración dos pratos.
Ademais da promoción da gastronomía, Xantar é tamén o punto de encontro dos recursos turísticos das rexións participantes no salón.
Sen saír do recinto feiral, o visitante pode coñecer os atractivos naturais, arquitectónicos, históricos e, por suposto, enogastronómicos, dos distintos puntos xeográficos promovidos por organismos públicos (concellos, deputacións, padroados de turismo, etc.) que acoden a esta cita procedentes de toda España e Portugal.
Tanto para profesionais como para público xeral organízanse actividades como conferencias, presentacións literarias, exposicións de arte, obradoiros didácticos, cursos de cata e degustacións, entre outras moitas.
O atractivo que ten Xantar para o público en xeral queda fóra de toda dúbida á vista dos resultados das enquisas realizadas: os menús acadaron un índice de satisfacción superior ó 75% e máis do 85% dos visitantes ten intención de repetir.
Ademais é unha cita para o goce do propio sector, xa que das persoas que visitaron Xantar, o 35% foron profesionais.
O principal obxectivo de Xantar é defender a cultura da calidade na gastronomía e posicionala como un dos reclamos turísticos máis importantes.
Por elo, tamén teñen o seu espazo neste salón outros destinos de España e Portugal que queiran promocionar a súa gastronomía como motivación decisiva á hora de atraer visitantes, co obxectivo de compartir experiencias.
Por este motivo, Xantar conta cada ano coa presenza de diferentes territorios da Península baixo a fórmula de rexión convidada.
Entre as que participaron, atópanse Estremadura, Castela – León, Asturias, Cantabria e Andalucía, rexións turísticas de Portugal e agrupacións interterritorias como por exemplo a Macaronesia (Canarias, Azores e Madeira).
Cada rexión conta cun restaurante co seu menú degustación e vén acompañada pola súa oferta turísticaa de productos autóctonos ou da súa cultura artenasall e tradicional para que os visitantes coñezan as súas particularidades e e diferenzas.
O salón conta coa figura do país convidado, unha iniciativa que ten moi boa acollida por parte do público asistente ó salón e unha gran repercusión entre os medios de comunicación.
Francia, México, Portugal, A Arxentina e Perú participaron ata o momento promocionando os seus recursos turísticos e gastronómicos a través de: restauración, stand, degustacións, catas, obradoiros ou folclore.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: XANTAR
XOAN ARCO DA VELLA
