XOAN ARCO DA VELLA: 2025

martes, 2 de diciembre de 2025

FARO DE LUARCA - LUARCAS - VALDÉS

FARO DE LUARCA

LUARCA

VALDÉS

Faro de Luarca
O faro de Luarca atópase na localidade de Luarca, no concello asturiano de Valdés (España).

Está xestionado pola autoridade portuaria de Avilés.

Historia
Construído no ano 1862 nunha atalaia na punta denominada Focicón.

Trátase dunha construción formada pola casa do farero e a torre do faro anexa. A torre é cadrada.

Luarca
Luarca, é unha parroquia e vila do concello de Valdés, no Principado de Asturias.

Ten unha poboación de 5.406 habitantes repartidos en 5,84 km² e case integramente na vila homónima, excepto 892 habitantes que poboan o resto de barrios da parroquia.

Nesta parroquia atópase a vila de Luarca, capital do concello de Valdés.

Está situada a 90 km de Oviedo, capital do Principado.

O seu templo parroquial está adicado a Santa Olaia.

É unha localidade de paso do Camiño de Santiago pola Costa e conta cun albergue de peregrinos, situado en Almuña, a uns dous quilómetros da vila de Luarca.

Poboacións
Almuña
Fontouria
Luarca
Portizuelu
Barcellina

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 1 de diciembre de 2025

PORTO DE LUARCA - LUARCA - VALDÉS

PORTO DE LUARCA

LUARCA

VALDÉS

Luarca
Luarca, é unha parroquia e vila do concello de Valdés, no Principado de Asturias.

Ten unha poboación de 5.406 habitantes repartidos en 5,84 km² e case integramente na vila homónima, excepto 892 habitantes que poboan o resto de barrios da parroquia.

Nesta parroquia atópase a vila de Luarca, capital do concello de Valdés.

Está situada a 90 km de Oviedo, capital do Principado.

O seu templo parroquial está adicado a Santa Olaia.

É unha localidade de paso do Camiño de Santiago pola Costa e conta cun albergue de peregrinos, situado en Almuña, a uns dous quilómetros da vila de Luarca.

Poboacións
Almuña
Fontouria
Luarca
Portizuelu
Barceḷḷina

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE SANTIAGO DE ALBÁ - SANTIAGO DE ALBÁ - PALAS DE REI

PETO DE SANTIAGO DE ALBÁ

SANTIAGO DE ALBÁ

PALAS DE REI

Peto de ánimas
Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás...

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE CEBREIRO - CEBREIRO - A FRANQUEIRA - A CAÑIZA

PETO DE CEBREIRO

CEBREIRO

A FRANQUEIRA

A CAÑIZA

Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

Os petos de ánimas son esas pequenas capeliñas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobres ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara o seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 15 de noviembre de 2025

MUIÑO DO OUTEIRO - O MUIÑO - CAMPOSANCOS - A GUARDA

MUIÑO DO OUTEIRO

O MUIÑO

CAMPOSANCOS

A GUARDA

O Muíño
O Muíño é un lugar da parroquia de Camposancos, no concello pontevedrés da Guarda na comarca do Baixo Miño.

Camposancos
Santa Isabel de Camposancos, ou A Visitación de Santa María de Camposancos, é unha parroquia que se localiza no concello da Guarda.

É unha das 9 entidades locais menores de Galicia.

Segundo o padrón municipal de 2020, ten 1.073 habitantes distribuídos en 9 entidades de poboación.

En 2014 tiña 1.088 (567 mulleres e 521 homes), en 2004 contaba con 987 habitantes, e en 1999, con 913. Está situada na beira dereita da foz do río Miño, polo que tamén dá ao océano Atlántico.