sábado, 13 de marzo de 2021

MUIÑO DE PEPE CARREIRO - REGO DE BATÁN - CAMPELO - XESTA - A LAMA

MUIÑO DE PEPE CARREIRO 

REGO DE BATÁN

CAMPELO

XESTA

A LAMA

  San Bartolomeu de Xesta
        San Bartolomeu de Xesta está situada ó sur de Seixido, ó pé do río que leva o seu mermo nome.


     Ten polo norte Antas; polo sur, Gaxate e Xende; polo sueste, Xende; e polo oeste, a Terra do Suído.

 
     Xesta está situada a moita altura (é a parroquia con máis altura de todo o municipio da A Lama) e limita co Concello de Avión na provincia de Ourense.


     Actualmente a súa poboación é de 383 habitantes.
Xesta: Do latín genesta "xesta", é unha planta típica do lugar


Lugares:
     O Aredo, As Barreiras, Campelo, A Grifa, Liñares; Outeiro, Pigarzos, Portomartiño, Xesta.


Festas:

     24 de Xuño: As Doures en Prado.
     2 de Xullo: Os Remedios.
     20 de Xullo: San Lorenzo en Liñares.
     12 de Agosto: Vires de Guadalupe en Os Prados.


A destacar:
     Peto de Ánimas de San Bartolomeu de Xesta.
     Peto-esmoleiro de S Martín de Porres e S. Judas T.
     Ponte de Liñares sobe o río Xesta.
     Os Prados Xesta.
     Igrexa parroquial de San Bartolomeu de Xesta .
     Ermida dos Prados.
     Ponte de Liñares.
     Ponte medieval.
     Cruceiro de san Bartolomeu.
     Calzada romana Camiño da Brea.
     Peto esmoleiro de san Xudas da Grifa.


A Lama
     A Lama é un lugar privilexiado para gozar da natureza e camiños lugar. Os ríos ofrecen espectaculares fervenzas de auga cristalina situado entre paisaxes exuberantes. Entre os máis coñecidos é Ablelaído en Antas, Liñares en Xesta, A Fírveda en Covelo ou Cachón en Verducido.


     As áreas naturais do municipio son bonitas, altas e escarpadas montañas da Canda e anfitrión do Suído son lugar de interesantes especies de fauna e flora.


     O Canda que está formado por picos de formas redondeadas, ten o seu punto máis alto no Monte Seixo con 900m de altitude. É unha área de superficie media e pequena carballeiras extensión matar e matas ciliares.


     A Serra Suído fai fronteira natural con Ourense eo punto máis alto é El Coto da Puza con 1035 m. de altura, ten gran valor ecolóxico e é unha das poucas áreas de Galicia onde aínda podemos ver lobos.


     Desde as altas montañas do Suído vemos os tres estuarios: Pontevedra, Vigo e Vilagarcía de Arousa. Con bo tempo desde o Monte O Seixo os estuarios de Pontevedra e Vigo son e de Monte Castro da aldea de A Lama e parte da concellos limítrofes poden ser vistos.

     O municipio de Lama pertence á Rede Natura 2000 como os municipios veciños de Beariz, Cerdedo, Forcarei, Cotobade e é considerada unha zona natural de alto valor ecolóxico a nivel europeo sobre a conservación dos hábitats naturais de flora e fauna silvestres. Establécese como hábiat de interese da comunidade e garante a protección das especies.

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 

viernes, 12 de marzo de 2021

CAPELA DO ANXO DA GARDA - AXIAZ - VENTOSA - AGOLADA

 CAPELA DO ANXO DA GARDA

AXIAZ

VENTOSA

AGOLADA

 Axiaz
     Axiaz é un lugar da parroquia de Ventosa, no concello pontevedrés de Agolada, na comarca do Deza.

      Segundo o INE, no 2008 tiña 31 habitantes (17 homes e 14 mulleres), o que supón unha diminución de 10 habitantes con respecto ao ano 2000.

Patrimonio
     Hai varios túmulos dolménicos e unha casa grande que conserva unha cheminea flanqueada por gárgolas que pertenceu ao escudeiro Lope de Brandariz.


Ventosa
      San Xulián de Ventosa é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Agolada, na comarca do Deza.


     Segundo o IGE en 2013 tiña 305 habitantes (149 homes e 146 mulleres) distribuídos en 12 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 483 habitantes.


     Nesta parroquia existiu unha banda de música: a Banda de música de Ventosa.


Patrimonio
     A igrexa parroquial data do século XIII pero da súa orixe románica tan só permanece a fachada e a nave. No interior destaca o sepulcro do abade Lope de Ventosa e catro paneis completos dun baldaquino.


     En Axiaz hai varios túmulos dolménicos e unha casa grande que conserva unha cheminea flanqueada por gárgolas que pertenceu ao escudeiro Lope de Brandariz.


     En San Xulián de Chaos hai sartegos antropoides tallados en rocha viva e un castro de pequenas dimensións.


Lugares de Ventosa
   A Aldea do Monte, Axiaz, Buxán, Cartimil, A Eirexe, Grixanova. Laxe, Quintela, Río, Os Toxás, Treilamas, Vilar


Parroquias de Agolada
     Agra (San Miguel), Artoño (Santalla), A Baíña (San Pedro), Basadre (Santa María), Berredo (Santa María), Borraxeiros (San Cristovo), Brántega (San Lourenzo), Brocos (San Miguel), Carmoega (San Pedro), Eidián (Santiago), Esperante (San Cibrao), Ferreiroa (San Pedro), Gurgueiro (San Miguel), Merlín (San Pedro), Órrea (Santo André) | Ramil (San Martiño), San Paio de Bais (San Paio), Santa Comba (San Xoán), Sesto (San Cibrao), O Sexo (Santiago), As Trabancas (San Mamede), Val de Sangorza (Santa María), Ventosa (San Xulián), Vilariño (Santa María)


Comarca de Deza

     A comarca de Deza é unha comarca da provincia de Pontevedra e a súa capital é Lalín. Pertencen a ela os concellos de Agolada, Dozón, Lalín, Rodeiro, Silleda e Vila de Cruces.


     A súa poboación é de máis de 40.000 habitantes.


     O Deza coincide coa antiga comarca de País do Deza, isto é, as xurisdicións de Deza, Camba, Dozón, Trasdeza, Carbia e Valquireza.

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA



IGREXA DE SAN COSME DE FARAMONTAOS - CIMA DE VILA - CARBALLEDA DE AVIA

IGREXA DE SAN COSME

FARAMONTAOS

CIMA DE VILA

CARBALLEDA DE AVIA

 Faramontaos
     San Cosme de Faramontaos é unha parroquia do concello de Carballeda de Avia, na provincia de Ourense. No ano 2007 tiña 86 habitantes, deles 44 eran homes e 42 eran mulleres.

Lugares e parroquias
     Cima de Vila


Carballeda de Avia
     Carballeda de Avia é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1390 habitantes (1596 en 2003).O seu xentilicio é carballedés ou aviao


Xeografía
     O concello ten 46 km² e abrangue oito parroquias. Está situado entre as serras do Faro e do Suído.


Historia
     Consérvanse restos da cultura castrexa no poboado de Coto da Moura. Durante a idade media e o antigo réxime a zona pertenceu aos condes de Ribadavia, Lemos e Monterrei., así como ós mosteiros de Celanova, Melón e Oseira.



Patrimonio
     A igrexa de Abelenda das Penas é de orixe románica, e estivo relacionada coa Orde do Temple. Preto dela hai un cruceiro do século XVII e restos romanos. No adro da igrexa de San Pedro de Beiro hai un cruceiro con pousadoiro. En Beiro destaca tamén a casa do Priorato.

     A igrexa de Muimenta é románica, e nesta parroquia hai unha eira con numerosos canastros. A ermida da Nosa Señora do Lodairo é de estilo románico de transición a gótico, cun peto de ánimas próximo. A igrexa de San Miguel en Carballeda de Avia é barroca.


Patrimonio natural
    Salienta Pena Corneira, un espazo declarado monumento natural, onde atopamos formacións rochosas senlleiras e un importante patimonio natural.


Heráldica
     O escudo heráldico do concello é partido e cortado, timbrado con coroa real. En campo de prata, unha carballeira de cor natural. En campo de azul, unha torre redonda de pedra superada dunha aguia voante de sable, picada e membrada de goles. En campo de ouro, unha serra de cor natural (pedra).


Parroquias de Carballeda de Avia     
     Abelenda das Penas (Santo André), Balde (San Martiño), Beiro (San Pedro), Carballeda (San Miguel), Faramontaos (San Cosmede), Muimenta (San Xiao), Santo Estevo de Nóvoa (Santo Estevo), Vilar de Condes (Santa María)


Comarca do Ribeiro
      A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste. A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

     Ocupa unha superficie de 407,1 km², nos que viven 16.547 habitantes (2017). Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 

     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

 

XOAN ARCO DA VELLA


jueves, 11 de marzo de 2021

PONTE ROMANA DE ORBENLLE - ORBENLLE - RÍO LOURO - SAN SALVADOR DE BUDIÑO - PORRIÑO

 PONTE ROMANA DE ORBENLLE

ORBENLLE

SAN SALVADOR DE BUDIÑO

RÍO LOURO

PORRIÑO



Río Louro
     O río Louro é un afluente do Miño, no seu tramo final, pola súa marxe dereita. Ten todo o seu percorrido na provincia de Pontevedra. Atravesa os concellos de Pazos de Borbén, Mos, Porriño e Tui.


Topografía
     Nace a 400 metros de altitude, no concello de Pazos de Borbén, e desemboca no Miño en Pazos de Reis, xa no concello de Tui. A lonxitude total do río é de 30 km, e a súa conca cobre uns 174 km² de superficie.

Xeoloxía
      O río Louro aproveita unha fractura N-S na Depresión Meridiana, dando lugar ó val da Louriña. Recolle as achegas de numerosos regos procedentes da serra do Galiñeiro. O subsolo do fondo do val está composto de arxilas e areas mal drenadas, o cal, unido a un relevo moi tendido, produce fenómenos de impregnación.


Hidroloxía
     O réxime do Louro é de tipo pluvial. As precipitacións medias na súa conca atinxen os 1.783 mm anuais, e pode superar os 2.000 mm na súa zona suroccidental. Ten un caudal medio de 8,44 m³/s.

 Fauna e flora

      As características xeolóxicas do val explican a orixe da formación do ecosistema das gándaras de Budiño, formado por pequenas lagoas illadas, zonas inundables e bosques de ribeira. 

As gándaras teñen unha superficie de 834 hectáreas e un clima atlántico que favorece a variedade de especies de flora e de fauna. Pódense atopar aquí máis de 150 especies de vertebrados, 12 de réptiles e máis de 135 de aves.


Impacto ambiental
     Río Louro ao seu paso polo Porriño, baixo a ponte da PO-331; á dereita, albergue xacobeo do camiño portugués.

     A zona da Louriña foi elixida para localizar o Plan de Desenvolvemento Vigo-Porriño, que é un dos factores causantes da contaminación do río, xunto coa explotación industrial de canteiras de granito. O Louro convértese nun dos ríos máis contaminados de Galicia tralo seu paso polo polígono do Porriño.

     O acordo asinado en 1994 entre o Ministerio de Medio Ambiente e Medio Rural e Mariño e a Xunta de Galicia prevía a realización de obras de saneamento na conca do río Louro. Estas obras tiñan por obxecto a recollida das verteduras urbanas e industriais dos núcleos máis importantes das concas do río Louro, do río Caselas e do río Miño entre as confluencias dos ríos Caselas e San Martiño para seren tratadas na estación depuradora de Guillarei. 

     No 2001 amplíase o acordo para acometer a interceptación de augas residuais no Porriño e nos ríos Caselas e Seixal. Considérase que estas infraestruturas contribuirán a facer posible o mantemento da vida piscícola do río Louro.


MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA