PETROGLIFOS DE FREIXO - FREIXO - CELANOVA

 PETROGLIFOS DE FREIXO

FREIXO

CELANOVA

     Os petroglifos de Freixo foron descubertos en 1998 por Enrique Sousa Pérez durante un paseo polo monte. 

      Tratase dun conxunto de seis grupos de círculos concéntricos con cazoleta central.

      Ignorase o número na súa orixe porque a rocha caeu nas mans dos canteiros e apareceu completamente mutilada con sinais de barreno.

      Estas manifestacións prehistóricas, que a ciencia sitúa a finais do neolítico ata ben entrada a idade de bronce, constitúen unha mensaxe na botella da historia, que os nosos antepasados nos han quixeron legar.

      Pero fáltanos a clave para descifralo porqué, e para qué  destas esculturas rupestres, tan idénticas a outras de outros continentes, a miles de quilómetros de distancia.

    As feitas e perdidas nun monte de Celanova, cerca do Arnoia, tan similares a outras atopadas en Arizona e o Brasil.

     O eterno enigma universal dos círculos e o labirinto, que tan ben recolleron os canteiros do medievo.

Freixo
     Santa Cristina de Freixo é unha parroquia do concello ourensán de Celanova na comarca da Terra de Celanova.

      No ano 2007 tiña 139 habitantes (60 homes e 79 mulleres), seis menos ca en 2000. Ten cinco entidades de poboación.

      Na parroquia está a ponte do Freixo, sobre o río Arnoia, construción romana declarada Monumento Histórico-Artístico.

Lugares de Freixo
     Buzacos A Casanova, Correxás, Freixo, Os Vilares

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA  

Fuente: Concello de Celanova

XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DE PEDRA - REGO DE POZO NEGRO - SAN AMARO - BARRO

 PONTE DE PEDRA

REGO DE POZO NEGRO

SAN AMARO

BARRO

 San Amaro

     San Amaro é un lugar da parroquia de Portela, no concello pontevedrés de Barro, na comarca de Pontevedra.

     Segundo o IGE, en 2013 tiña 201 habitantes (107 homes e 94 mulleres). No 2017 segundo o INE tiña 192 habitantes ( 99 homes e 93 mulleres ).

Portela
     San Mamede de Portela é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Barro. 

     Segundo o IGE de 2017 tiña 637 habitantes (307 mulleres e 330 homes), 27 menos ca en 2004. Ten seis entidades de poboación.

Lugares de Portela
     A Áspera, Briadoiro, A Cancela, A Costa, Estación de Portela, A Laxe, Mosqueiros, Parada, Piñeiro, A Porriña, San Amaro, Vilaverde

Barro
     Barro é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 

     Segundo o IGE no ano 2016 tiña 3.746 habitantes (1.862 homes e 1.884 mulleres), o que representa un aumento respecto a 2005, cando contaba con 3.408 habitantes. O seu xentilicio é barrés ou barroso.

      Limita cos concellos de Meis, Portas, Moraña e Pontevedra.

Patrimonio natural
     Destaca o Parque da Natureza do Río Barosa, unha carballeira en desnivel pola que baixa a fervenza que forma o río Barosa, que se aproveitaba antigamente mediante unha vintena de muíños, algúns deles rehabilitados. O espazo tamén está axeitado para as visitas como zona de lecer.

 Parroquias de Barro    
     Agudelo (San Martiño), Barro (San Breixo), Curro (Santa María), Perdecanai (Santa María), Portela (San Mamede), Valiñas (Santo André)

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

CHOZO DE CHAN DA MULLER - CHAN DA MULLER - PRADO - SERRA DO SUÍDO - COVELO

 CHOZO DE CHAN DE MULLER

SERRA DO SUÍDO

PRADO

COVELO

       A Serra do Suído é un sistema montañoso galego, que fai de fronteira entre as provincias de Pontevedra e Ourense.

     En Pontevedra sitúase nos concellos de A Lama, Fornelos de Montes e Covelo, e en Ourense nos de Avión e Beariz.

     Ao sur prolóngase na Serra do Faro de Avión e ao norte nos Montes do Testeiro, formando no seu conxunto a parte suroccidental da Dorsal Galega.

      A serra está moi erosionada, cun perfil suave de altiplanicies por erriba dos 900 m entre as que destacan as cimas de Coto Miñoto (1051 m), Cotos Cornudos (1032 m), Porto de Valdohome (1014 m), Puza (1025 m) e Bidueiros (943 m), estes dous últimos con vértices xeodésicos nos seus cumes.

     As laderas occidentais verten a Rías Baixas e as ladeiras orientais verten á conca do río Miño.

      Nos vales dos ríos pódense atopar bosques autóctonos moi ben conservados, como é o caso dos robledales dos ríos Barragán e Verdugo.

Aproveitamento humano
      Nos altos abundan os pastizales, que dende época medieval foron aproveitados para alimentar o gando en época estival.

      Como fogar temporal para os ganaderos xurdiron unhas edificaciones coñecidas como chozos ou chouzos, de paredes e teito totalmente de pedra, con espesores que superan o medio metro e cubertas de musgo para proporcionar illamento.

     Situábanse ao sur de grandes rochas, para protexerse dos ventos dominantes. Dende o chozo podíase controlar unha parcela de pasto próximo, delimitada con pedras definindo o que se coñece como sesteiro.

     Algunhas destas construcións están sendo rehabilitadas por motivos de conservación do patrimonio etnográfico, aínda que a transhumancia desapareza case por completo.

     Asociada á ganadería xurdiu a necesidade de controlar os lobos, para cuia captura construíronse foxos para lobos, unhas estruturas con longas paredes formando un funil que conducía a un profundo foxo.

     Os ganadeiros asustaban aos lobos e, con axuda das paredes, guiábanos ata caer no foso, onde morrían. Consérvanse varios foxos de lobos na Sierra do Suído.

     Por un deles, situado entre os concellos de Fornelos de Montes e Mondariz pasa a ruta de senderismo sinalizada GR 58 Sendeiro dás Greas.

 VIDEO

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

 

CASETA DOS MOUROS - SERRA DO GALLEIRO - MONTES DE XINZO - XINZO - PONTEAREAS

 CASETA DOS MOUROS

SERRA DO GALLEIRO

MONTES DE XINZO

SANTA MARÍA DE XINZO

PONTEAREAS

 Serra do Galleiro
     A serra do Galleiro é un cordal galego situado ao leste do municipio de Vigo, que abrangue terras dos concellos de Pazos de Borbén, Mos e Ponteareas.

     Esténdese de norte a sur en paralelo á depresión Meridiana, ao leste da mesma.

     Na vertente oeste ten o río Louro, namentres que pola leste corre o río Tea.

     O seu pico máis alto é o Couto do Lobo, con 743 metros sobre o nivel do mar.

Xinzo
     Santa Mariña de Xinzo é unha parroquia que se localiza no concello de Ponteareas.

     Segundo o IGE, en 2018 tiña 1168 habitantes (612 mulleres e 556 homes), 61 menos ca en 2004.

     Ten 18 entidades de poboación.

Lugares de Xinzo
     As Balsadas, O Barbeito, A Barreira, Barroselo, Barxelas, A Bergoa, O Borraxeiro, Bouzalonga, Cabreira, A Canella, A Cividá, O Confurco, O Coto, O Eido de Arriba, A Ermida, A Fichoca, Fixón, As Fonteíñas, A Granxa, A Illán, Lamas, O Longaíño, O Moledo, Nando, Parada, O Pereiro, O Picoto, A Portela, O Regote, A Riba, A Rocha, A Rúa, O Sobral, O Souto, A Touza da Vella, Os Valados, A Verdella, A Viña de Lama, A Viña Nova, O Viso

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE PONTE MADEIRÁS - FREÁS DE EIRÁS - RAMIRÁS

 PETO DE PONTE MADEIRÁS

FREÁS DE EIRÁS

RAMIRÁS

Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidade galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura o administre e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesan outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:

- Estructura arquitectónica básica.
- Unha cavidade similar a unha capeliña que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capeliña, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

 

XOAN ARCO DA VELLA