sábado, 2 de mayo de 2020

PONTE DO FOLON - RÍO XABRIÑA - PRADO DA CANDA - COVELO

PONTE DO FOLON
RÍO XABRIÑA
PRADO DA CANDA
COVELO

Prado de Canda
     Santiago de Prado de Canda é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Covelo na comarca da Paradanta.


     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 93 habitantes (49 mulleres e 44 homes), distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 107 habitantes.


     Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 75 habitantes, sendo 34 homes e 41 mulleres.


Lugares de Prado de Canda
     A Aldea de Baixo, A Aldea de Riba, O Carballal, A Arigua, A Bouza, As Casanovas, Cavadiña, A Costa, Os Loureiros, O Outeiro, A Porteliña


Covelo
     Covelo é un concello da provincia de Pontevedra, pertence á comarca da Paradanta. Segundo o IGE no 2014 tiña 2719 habitantes. O seu xentilicio  é «covelense».


     Limita cos concellos de Avión e Melón (na provincia de Ourense), A Cañiza, Mondariz e Fornelos de Montes.


Patrimonio
     Conta cun foxo de lobo restaurado en 2013 na parroquia de Campo, con dous funís de entrada e unha profundidade de dous metros.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.


Parroquias de Covelo
     Barcia de Mera (San Martiño), Campo (Santa María), Casteláns (Santo Estevo), Covelo (Santa Mariña), Fofe (San Miguel), Godóns (Santa María), A Graña (San Bernabeu), A Lamosa (San Bartolomeu), Maceira (San Salvador), Paraños (Santa María), O Piñeiro (San Xoán), Prado (San Salvador), Prado de Canda (Santiago), Santiago de Covelo (Santiago)


Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente.


     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado.


     Ocupa unha extensión de 333,3 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 13.226 habitantes no ano 2014.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 1 de mayo de 2020

A MALDICION DE SAN MARTIÑO DE NOIA

A MALDICION DE SAN MARTIÑO DE NOIA
NOIA


 

A maldición de San Martiño de Noia
     A igrexa de San Martiño de Noia (A Coruña), construída na primeira metade do s. XV, está sen rematar. Fáltalle unha das torres, a esquerda, e crese que está maldita pois parece que o arquitecto, ou o canteiro, que realizaba a obra morreu de estraña maneira. Por unhas ou outras razóns, sempre con accidentes interpostos, a obra non se puido rematar nin se aconsella que se intente se non se quere morrer no intento.


     O director de cine Claudio Guerín Hill (Sevilla, 1939) morreu cando gravaba en Noia, coa igrexa de San Martiño de decorado, a súa segunda película. Para gravar os últimos planos simulou con material funxible a torre que faltaba e, disque por maldición, caeu desde un andamio colocado entre as dúas torres, a uns 20 metros de altura, e matouse. Era o 16 de febreiro de 1973, a primeira hora da tarde; tiña 35 anos. No chan da Praza do Tapal hai gravada unha cruz que indica o punto exacto  onde caeu o seu corpo.

     Hai quen afirma que a causa da morte non foi ningunha maldición senón un suicidio voluntario. A película rematouna Juan Antonio Bardem, está clasificada dentro do xénero de terror e titúlase “La campana del infierno”; non tivo moito éxito.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 Fuente: Web galiciaencantada
XOAN ARCO DA VELLA

AS XESTAS NO MES DE MAIO

 AS XESTAS EN MAIO


     O primeiro día de maio, as ramas desta planta totalmente cubertas pola súa fermosa flor amarela, engalanan as portas e fiestras de moitas casas, os barcos de pesca, os parabrisas dos camións, automóbiles, e ata motos...... 


     Este costume tan estendida, ten como obxecto protexer ás persoas, ao gando e ás propiedades contra calquera maleficio, especialmente o mal de ollo, ao longo do ano.


     Pero tamén é a flor dos namorados, que os mozos entregaban ás raparigas que pretenden, si esta a aceptá, da a entender que tamén o aceptaba como pretendiente.


     Aínda hai unha costume máis curiosa e bastante estendida na actualidade, sobre todo nas inmediaciones da ermida da Franqueira, na Cañiza, e tamén en terras do Deza, na comarca de Lalín. 



     Aquí é frecuente ver xestas que teñen nos seus extremos un nó, o que chama poderosamente a atención dos camiñantes que percorren estes paraxes, o obxecto destas ataduras tan singulares,  é unha antiga crenza moi enraizada na cultura popular.
Que di:
     As moziñas casadeiras, peregrinas da Franqueira que, dobrando unha ramiña de xesta e dándolles voltas só cun dedo se acertan a anudala, cásanse nun ano. 
E segue:
     Que cores de cereixa lle saíron ás fazulas [mofletes] a aquela rapaciña que, ao pasar, sorpredemola atarefada en darlle voltas á pola dá xesta.




Noutras comarcas, o obxecto destes nós é outro:  
     Cando un neno está enganido, é dicir, está debilitado ou consumido, normalmente pola acción dun mal de ollo ou por unha meiga chuchona, ou polas malas artes do xenio maléfico chamado tarangano, que lle chupa o sangue á criaturita, nestes casos, unha forma de curalo consiste en facer un nó coa man esquerda; si a xesta sobrevive co nó, o rapaz sanará.


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Blog talourcera
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DE CAMPADOS - RÍO AZAL - PRADO DA CANDA - COVELO

 MUIÑO DE CAMPADOS
RÍO AZAL
PRADO DA CANDA
COVELO


Prado de Canda
     Santiago de Prado de Canda é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Covelo na comarca da Paradanta.


     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 93 habitantes (49 mulleres e 44 homes), distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 107 habitantes.


     Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 75 habitantes, sendo 34 homes e 41 mulleres.


Lugares de Prado de Canda
     A Aldea de Baixo, A Aldea de Riba, O Carballal, A Arigua, A Bouza, As Casanovas, Cavadiña, A Costa, Os Loureiros, O Outeiro, A Porteliña


Covelo
     Covelo é un concello da provincia de Pontevedra, pertence á comarca da Paradanta. Segundo o IGE no 2014 tiña 2719 habitantes. O seu xentilicio  é «covelense».


     Limita cos concellos de Avión e Melón (na provincia de Ourense), A Cañiza, Mondariz e Fornelos de Montes.


Patrimonio
     Conta cun foxo de lobo restaurado en 2013 na parroquia de Campo, con dous funís de entrada e unha profundidade de dous metros.
     Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.



Parroquias de Covelo
     Barcia de Mera (San Martiño), Campo (Santa María), Casteláns (Santo Estevo), Covelo (Santa Mariña), Fofe (San Miguel), Godóns (Santa María), A Graña (San Bernabeu), A Lamosa (San Bartolomeu), Maceira (San Salvador), Paraños (Santa María), O Piñeiro (San Xoán), Prado (San Salvador), Prado de Canda (Santiago), Santiago de Covelo (Santiago)


Comarca da Paradanta
     A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente. 



     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado.


     Ocupa unha extensión de 333,3 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 13.226 habitantes no ano 2014.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 21 de abril de 2020

MUIÑO DE CANXIL - CANXIL - RÍO ALÉN - BARCIA DE MERA - COVELO

  MUIÑO DE CANXIL
CANXIL
RÍO ALÉN
BARCIA DE MERA
COVELO


Barcia de Mera
     É unha das parroquias con máis poboación do municipio. 

 

     O río Alén sepára do limítrofe Mondariz , salvo os lugares de Alén e Caxil que pertencen á parroquia e están na outra marxe do río.


      Aínda queda na parroquia o lugar onde perdura a tradición da existencia dun antigo Mosteiro, e onde moi probablemente estivo a primitiva igrexa ou capela parroquial, ata que foi trasladada ao lugar actual, quedando só unha capela construída pola "Santa Inquisición" e un bosque de carballos; este é o lugar de San Xoán do Mosteiro . 
 

     No mesmo lugar atopamos unha ponte medieval ben conservada e os restos dunha vía antiquísima que se perde na espesura do bosque onde pode atopar a "Fonte Santa" as augas da cal eran moi buscadas hai anos e manteñen durante todas as estacións a mesma temperatura.


      Os seus viños, xunto cos da veciña parroquia de Casteláns, destacan polo seu sabor afrutado coas características propias do viño do Condado.


     É un lugar que invita ó descanso e á meditación dispoñendo ademais de instalacións para o esparexemento: unha Casa do Pobo, un campo de fútbol no lugar de Redondo, unha pista de deportes e unha praia fluvial. 


Barrios: 
     Alén, Caxil, Mera, Oleiros, Redondo, San Amaro e Vilanova.


     Como lugares de interese atopamos o Conxunto Abacial de San Martiño de Barcia de Mera, Igrexa e Casa Rectoral de estilo barroco onde merece destacar a fermosa fachada da Casa Rectoral repleta de detalles con influencia de culturas precolombinas. 


     A súa cheminea, o seu patio interior, as gárgolas, a sua impoñente lareira, as vistas ao fértil val, fan desta obra un dos conxuntos arquitectónicos máis importantes de Galicia. 


     Recentemente realizouse unha rehabilitación parcial da Igrexa quedando pendente a necesaria recuperación do Pazo Abacial.


Os seus barrios e lugares son:  

     Alén, A Carballeira, Carredás, Caxil, O Ceo, A Corcoveira, Espiñeiro, Mera, Os Oleiros, O Pazo, A Peleda, As Pereiras, Redondo, O Santo Amaro, Os Seixedos, O Ucedo, Vilanova.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Concello de Covelo
XOAN ARCO DA VELLA