CAPELA DE SANTO ESTEVO - FROXÁN - FOLGOSO DO COUREL

CAPELA DE SAN ESTEVO

FROXÁN

VILAMOR

FOLGOSO DO COUREL 

Froxán
     Pertence á parroquia de San Vicente de Vilamor, está situada a 450 m. de altura nunha das escasas zonas de terras chans apropiadas para a agricultura en O Courel.

     Terras asolladas, próximas ao río Lor, onde sorprende o cultivo a vide. 

    Aínda queda unha bodega que produce "O viño do Lor".

     Nos arredores da aldea hai unha capela dedicada a San Estevo, que segundo parece fué un cemiterio celta, máis tarde apareceron xunto á capela sepulturas do eculoo V d.C. á entrada de Froxán esta a "Fonte do Milagre", chamada así polos continuos milagres que suceden debido aos seus curativas augas. 

     A aldea conta con dúas "barretes" o de O Carril e o de Airavedra.

     Fai uns anos fundouse a Asociación Fonte do Milagre, un colectivo de veciños que recuperou vellos carreiros, que organiza as festas do Magosto de agosto e Písa dá Castaña en decembro, recuperou os pozos de O Tesouro e Os Mouros de Froxán, situados baixo a praza ou "Aira" e publica a revista A Candea que trata temas relacionados con Ou Courel.

     Hoxe en díae  popular e famosa festa de Písa dá Castaña, celébrase o primeiro domingo de decembro ou o día da Inmaculada, "pisan", as castañas que previamente estiveron secando nun "sequeiro", que se introducen nun saco de tea e golpéanse en dúas persoa contra un tronco, antiguamente poñíase un pelexo de cabra sobre o tronco e o saco golpeaba contra o mesmo.

      Despois se "abandoxa" no "bandoxo" co fin de sacarlles a "puxa" (casca), labor que actualmente realiza con gran maestría o señor "Xan de Vilar".

    Na resolución de 25 de Abril de 2006 se incoa expediente para a declaración como ben de interese cultural coa categoría de lugar de interese etnográfico.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente:  Web serradocourel.es

XOAN ARCO DA VELLA

SAN XOSÉ DA LANDREIRA - ACEVEDO - PONTE SAMPAIO

 SAN XOSÉ DA LANDREIRA

ACEVEDO

PONTE SAMPAIO

     A capela consta dunha edificación feita a base de perpiaño regular na fachada, e algo máis irregular no resto dos muros. 

     Posúe planta rectangular con cuberta a dúas augas.

     Na fachada principal destaca a súa porta de aceso alintelada. 

     Por riba dela aparece unha inscrición que di: 
“ESTA CAPILLA (e) CASA ACEBEDO DATO(se) E(n) 1811 ARANLO COMO DIESTRO”.

     Outra interpretación desta inscrición (Ver comentario de David Conde) di o seguinte:
“ESTA CAPILLA I CASA HIZO EL LICENCIADO DON ANTONIO FIGUEROA I ARAÚJO COMISARIO (ou COMENDADOR) DEL SANTO OFICIO”

     Tamén podemos ver un pequeno escudo labrado en baixorrelevo cortado en dous no que se insiren seis roeles. 

     Detrás do brasón disponse unha cruz da modalidade de Alcántara e Calatrava.

     A fachada remata cunha espadana dun so oco e cunha cruz pétrea no alto.

      No interior destaca unha fornela con repisa baixo arco conopial, cos bordes labrados en altorrelevo e coloreados cunha cor ocre escura. Na parte alta aparece unha pequena cruz latina sen figuración.

     Nos días de festa dita fornela acolle unha imaxe do patrón.

     A finais do século XIX a capela foi restaurada; segundo volve contar no comentario a esta ficha de David Conde, a súa tataraboa cantaba esta copra:

“Ai!Que cansadiña veño

de carrexa-la madeira

pra lle facer a capela

a San José da Landreira.”

     A denominación de San Xosé de Largavista ven dada por ser este o nome das propiedades da capela.

Tradición oral:
     A tradición popular recolle que houbo un convento nese lugar, do que se aproveitaron as pedras para a construcción da actual vivenda (deshabitada e ruinosa) que se atopa de fronte da capela. 

     Algo así tivo que suceder, pois aínda que non se menciona aquí, o recinto conta con dúas pías de lavadoiro labradas en bos porpiaños, unha fonte monumental con asentos corridos e un pombal. 

     Asimesmo, a entrada monumental (algo arruínada) non é a propia dunha vivenda.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Web PATRIMONIO GALEGO

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DA BARREIRA- LOURIDO - SOUTOMAIOR

PETO DA BARREIRA

LOURIDO

SOUTOMAIOR

Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:

- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidad que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DO MEDICO - CARRIZANS - RÍO VERDUGO - A LAMA

MUIÑO DO MEDICO

RÍO VERDUGO

CARRIZANS 

A LAMA

Río Verdugo
     O Verdugo é un río galego da provincia de Pontevedra, cuxa foz se sitúa no fondo da ría de Vigo.

Percorrido
     O Verdugo nace a 760 m de altura no monte do Outeiro Grande, na aldea de Cernadelos (Santa Mariña de Presqueiras, Forcarei). 

     No seu primeiro tramo baixa encaixado atravesando os concellos de Beariz, A Lama e Ponte Caldelas, facendo un val máis amplo na súa entrada en Soutomaior.

     No seu último tramo serve de fronteira entre Soutomaior e Pontevedra, desembocando entre Arcade e Ponte Sampaio.

     No concello de Ponte Caldelas atravesa os pasos da Fraga, onde se conservan varios muíños e un peto de ánimas. 

     Despois de formar a praia fluvial da Calzada, na vila de Ponte Caldelas hai un paseo fluvial, a carón do antigo balneario, onde hai un monumento ao pescador.

Características
     O seu afluente principal é o río Oitavén, que se lle une pola esquerda, en Ponte da Barca, e que desenvolve un percurso de lonxitude similar á do Verdugo, desde o seu nacemento até a confluencia (32 km).

     De modo que ás veces se fala do sistema Verdugo - Oitavén (o curso común é de 7 km), e máis se se ten en conta que o caudal do Oitavén é superior. Outros dos seus afluentes son o Calvelle e o Barbeira.

     O tamaño total da conca é de 357 km² (177,7 km² corresponden á bacía do Oitavén). 

     O caudal absoluto do Verdugo na desembocadura é de 17 m³/s (o do Oitavén, antes da confluencia, atinxe os 10,5 m³/s).

     O Verdugo e os seus afluentes son ríos de réxime pluvial. As precipitacións medias na súa conca atinxen os 1884 mm anuais.

Aproveitamento
     No Verdugo sitúanse tres encoros: os de Feixa I e Encoro de Feixa II, localizados no concello de Ponte Caldelas e máis o encoro da Ponte do Demo, no de Soutomaior. Son de potencia inferior a 10 Mw.

     O río Verdugo ten sona pola pesca da troita. O último domingo de maio celébrase en Ponte Caldelas a festa da troita e o concurso internacional de pesca de salmónidos.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA