CALVARIO DE ANCEU
ANCEU
PONTE CALDELAS
Calvario de Anceu
Tres cruces de finais do século XVIII. A cruz máis alta posúe un pedestal circular.
Os brazos e o testero da cruz acaban en rectángulo. O Cristo aparece totalmente pegado ao varal; a súa figura, de factura rústica, preséntase moi desgastar. Mostra a cabeza reclinada, longa melena e coroa, coas costelas ben marcadas.
O pano púdico átase cun único nó lateral. Os brazos apenas soportan o peso do corpo, tendo as mans suxeitas cun gran pano cravo central.
Aos pés do Cristo, na parte inferior da cruz, pode verse un rombo en relevo cos límites finalizados en flor de lis.
Dentro, unha cruz grega tamén flordelisada. Debaixo deste adorno figura esta lenda:
AQUÍ / MUR / IOEL / REDE / ENT / ORD / LAVI / DÁ
Un antigo viacrucis rodeaba o igrexario da feligresía de San Andrés de Anceu.
A maior parte das cruces situábanse neste ensancho, que hoxe aparece dividido pola estrada.
A maioría dos cruceiros e cruces de factura popular carecen de datación e autor coñecido.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PETO DE MOURISCADOS
O CAMPO DO MOURO
SAN CIBRÁN
MONDARIZ
Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.
Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara á súa intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.
Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.
Segundo Castelao:
"A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".
Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non dedicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.
En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PETO DE CABIRTALLO
CABIRTALLO
LOUGARES
MONDARIZ
Chámase petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, generalmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.
En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.
Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.
A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.
En compensación, unha vez liberadas intercederán por quen realizaron as ofrendas.
As esmolas non eran de carácter estrictamente monetario, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.
Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).
Na parte frontal aparece un peto ou hucha para depositar a esmola e protexido cunha reja ou un cristal.
Algúns levan lendas do tipo:
Un alma tes e non máis, si pérdela que farás...
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PETO DO COUTO
O COUTO
LOUGARES
MONDARIZ
Petos de Ánimas
Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.
Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.
Segundo Castelao:
"A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".
A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.
A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.
Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.
O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.
Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:
- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidad que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Aldixeira)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
FARO DE LEÇA
LEÇA DA PALMEIRA
OPORTO
Faro de Leça
O faro de Leça ou de Boa Nova é un faro situado en Leça dá Palmeira (distrito de Oporto, Portugal).
Trátase dun corpo cilíndrico e branco de 46 metros de altura con edifios anexos dunha e dúas plantas.
Levantado en 1926, foi inaugurado en febreiro de 1927 e automatizado en 1979.
Actualmente é o segundo faro máis alto de Portugal.
Entre 1916 e 1926 existiu, a uns 380 metros ao noroeste do actual emprazamento, unha torre cuadrangular branca rematada cunha lintera da que aínda quedan restos da base, procedente do faro actual.
A torre serviu para experimentos que, unha vez concluídos en 1926, foi abandonada, utilizada por unha escola de fareros e finalmente demolida.
Dita torre recibíase o nome de farolín de Boa Nova, que dá o seu nome ao faro de Leça.
O faro de Leça entrou en funcionamento a título experimental o 15 de decembro de 1926, sendo inaugurado oficialmente o 20 de febreiro do ano seguinte.
En 2005 comezou unha gran obra de restauración.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PETO DE VEDRELOS
VEDRELOS
GARGAMALA
MONDARIZ
Chámase petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, generalmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.
En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.
Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.
A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.
En compensación, unha vez liberadas intercederán por quen realizaron as ofrendas.
As esmolas non eran de carácter estrictamente monetario, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.
Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).
Na parte frontal aparece un peto ou hucha para depositar a esmola e protexido cunha reja ou un cristal.
Algúns levan lendas do tipo:
Un alma tes e non máis, si pérdela que farás...
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
