IGREXA DE SAN ROMÁN
SAXAMONDE
REDONDELA
Saxamonde
San Román de Saxamonde é unha parroquia que se localiza no concello de Redondela.
Segundo o padrón municipal de 2014 tiña 778 habitantes (365 homes e 413 mulleres), distribuídos en 4 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 808 habitantes.
Historia
Por aquí pasaba a vía XIX do itinerario de Antonino. Na parroquia había un miliario do século II, atopado pola Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra, cortado lonxitudinalmente en catro partes usadas como postes para parras.
Dúas das partes estaban no Socalco de Veigadeira, finca do lugar de Padrón (topónimo este que fai referencia á pedra), a 30 metros da Estrada Vella.
As outras dúas partes estaban na parroquia de Quintela. O miliario, de 2,9 m de alto e 2,29 m de diámetro, está dedicado a Publio Elio Hadriano, emperador entre os anos 117 e 138.
En 1159 o rei Fernando II concedeu a Gonzalo Muñoz o señorío de Saxamonde, con xurisdición civil e criminal. Casou con Estefanía Aldonza Páez de Valadares, filla de Paio Suárez de Valadares, quen ao non ter fillos homes nomeouna herdeira. Así, o señorío de Valadares pasou a pertencer ao de Saxamonde, estando o pazo solar no lugar dos Valos.
O fillo de Gonzalo e Estefanía, Álvaro Fernández de Valadares, morreu na Batalla das Navas de Tolosa (1212). O coto estaba composto polas parroquias de Alcabre, Lavadores, San Miguel de Oia, Cabral, Matamá, Freixeiro, Saxamonde, Nespereira, Quintela, Cabeiro e Vilar de Infesta. A casa solar foi destruída na Gran Guerra Irmandiña, segundo se menciona no preito Tabera - Fonseca.
O 19 de marzo de 1692 o rei Carlos II concedeu a Jacinto Sarmiento Valadares, señor de San Román de Saxamonde, o título de conde de San Román. Jacinto Sarmiento foi ministro do Consello de Italia durante o reinado de Filipe V, e con anterioridade fora inquisidor en Santiago de Compostela.
Finou solteiro en 1727, herdando o título a súa curmá Josefa de Omaña Sarmiento de Valadares, que casou con Pedro de Miranda y Osorio.
En abril de 1809 as tropas francesas que loitaban na guerra da independencia española asasinaron 19 persoas e prenderon lume a diversas construcións. En 1875 construíuse o túnel dos Valos, na vía do ferrocarril que une Vigo e Ourense.
Lugares de Saxamonde
Casal do Monte, Padrón, O Souto, Os Valos
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PETO DE SAN ROMÁN
SAXAMONDE
REDONDELA
Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.
Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.
Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.
Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.
Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.
Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.
También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado.
En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MUIÑO EN A FERVENZA
FERVENZA
SANTA MARIÑA
O BARCO DE VALDEORRAS
Santa Mariña
Por las cumbres del termo municipal del Barco, a unos 860 m de altitud y al abrigo del Alto del Mouzón, se asienta Santa Mariña do Monte, parroquia que nos ofrece unas vistas espectaculares del valle y del conjunto urbano del Barco.
Las tres aldeas que forman esta parroquia suman 67 habitantes, de los cuales 30 residen en el núcleo de Santa Mariña, 33 en el de Fervenza y tan sólo 4 figuran inscritos en el lugar del Meiral.
Fervenza
Fervenza hace honor en su topónimo a la hermosa cascada de Portomao, por la que el agua se precipita en la zona fuertemente quebrada de la Requeixada.
Esta aldea cuenta con una pequeña capilla dedicada a la Virgen de los Dolores, un horno comunal en bueno estado, varios molinos y los restos de una antigua herrería que, restaurados, podrían formar un interesante conjunto de indudable valor etnográfico y turístico.
Todo el contorno tiene un gran atractivo natural que lo hace un punto idóneo para tener en cuenta en la realización de rutas a pie.
O Barco de Valdeorras
O Barco de Valdeorras es un municipio situado en el extremo nororiental de la provincia de Orense (España). Localizado en el fondo del valle del Sil, bajo la Serra do Eixo, es la cabecera del partido judicial homónimo.
Una de las bases de su economía, además de la explotación minera y tratamiento de pizarras, es la producción de vino acogido a la Denominación de Origen Valdeorras. Restos de la cultura romana y prerromana y varios pazos señoriales son los monumentos más destacados del municipio.
Lugares de Santa Mariña do Monte
Fervenza, O Meiral, Santa Mariña.
Parroquias do Barco de Valdeorras
Alixo (San Martiño), O Barco (San Amaro), O Castro de Valdeorras (Santa María), Cesures (San Clemente), Coedo (Santo Antonio), Éntoma (San Xoán) | Forcadela e Nogaledo (Santiago), Millarouso e Santurxo (A Concepción), A Proba (Santa María), Santa Mariña do Monte (Santa Mariña), Santigoso (San Miguel), Vilanova de Valdeorras (Santa María), Viloira (San Martiño), Xagoaza (San Miguel)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
CAPILLA DAS FARRAPAS
BENDILLÓ
QUIROGA
LUGO
Bendilló
Santa María de Bendilló é unha parroquia do concello de Quiroga na comarca de Quiroga, na provincia de Lugo. No ano 2007 tiña 59 habitantes, deles 24 eran homes e 35 eran mulleres, o que supón unha diminución de 2 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.
En Bendilló celébrase desde o ano 2000 unha festa gastronómica dedicada ó aceite: a Feira do Aceite de Bendilló, na que se elabora aceite puro de oliva nun muíño de aceite restaurado.
Lugares de Bendilló
Bendilló, Vilar de Mondelo
Quiroga
Quiroga é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Quiroga e á Ribeira Sacra. Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 3.424 habitantes.
Xeografía
Quiroga está situada ó sueste da provincia de Lugo nas beiras do río Sil. Limita co concello de Folgoso do Courel ao norte, coa provincia de Ourense ó sur, Ribas de Sil e A Pobra do Brollón ó oeste e Vilamartín de Valdeorras e provincia de León polo leste.
Dista 84 km da capital provincial, Lugo e ten unha superficie de 319 km².
Patrimonio
Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.
Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros. Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.
Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.
Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros. Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.
Parroquias de Quiroga
Augas Mestas (Santiago), Bendilló (Santa María), Bendollo (Santa Baia), Bustelo de Fisteus (Santa Bárbara), Cereixido (Santa María), A Enciñeira (Santa Isabel), A Ermida (Santa María), Fisteus (San Mamede), O Hospital (San Salvador), Montefurado (San Miguel), Nocedo (San Lourenzo), Outeiro (Santa María), Pacios da Serra (San Salvador), Paradaseca (San Marcos), Quintá de Lor (Santa María), Quiroga (San Martiño), A Seara (Santa María Madanela), Sequeiros (Santa Mariña), Vilanuíde (Santo Antonio), Vilar de Lor (San Xosé), Vilarmel (San Lourenzo), Vilaster (Santa María)
Comarca de Quiroga
A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León. A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
IGREXA DE SANTO ANDRÉ
FIGUEIRIDO
VILABOA
Igrexa de San André de Figueirido
A igrexa de San André de Figueirido é unha construción románica cuxo orixe remontar ao século XII.
As reformas posteriores mostran hoxe día unha convivencia de estilo onde se distinguen elementos como a fachada, século XVII, e o seu ábside dividido en dous partes: románica e barroca.
No interior do templo distínguese un sillar, no muro sur, cun damero gravado que parece ser reaprovechado doutro lugar.
Figueirido
Santo André de Figueirido é unha parroquia que se localiza no concello pontevedrés de Vilaboa.
Segundo o IGE en 2013 tiña 760 habitantes (391 mulleres e 369 homes), distribuídos en 9 entidades de poboación, 79 menos ca en 1999. É a parroquia menos poboada do concello.
Xeografía
Limita ao norte con Santa Comba de Bértola, ao suroeste con Vilaboa, ao leste coa Canicouva (Pontevedra), e ao noroeste con Salcedo (Pontevedra). A parroquia está situada na Depresión Meridiana.
Nela nace o río dos Gafos, que discorre cara ao norte. O curso forma un val polo que pasa a vía portuguesa do Camiño de Santiago, percorrendo un tramo da antiga vía XIX do itinerario de Antonino.
Segundo o Diccionario de Madoz, na parroquia había un portádego no camiño de Pontevedra cara a Vigo e Tui.
Comunícase a través da estrada N-550, e pola autoestrada AP-9 (cunha estación de peaxe). Tamén pasa pola parroquia a vía de ferrocarril entre Pontevedra e Redondela.
Antigamente existía o apeadoiro de Figueirido, pero o desvío do corredor atlántico para a liña do Eixe atlántico de alta velocidade provocou a construción dun túnel na zona.
Patrimonio
A igrexa parroquial é barroca, do século XVII, se ben conserva parte da ábsida rectangular de estilo románico. Sobre o testeiro ten un agnus dei, e nun dos laterais ten unha seteira románica. Ten planta rectangular, co presbiterio cuberto con bóveda de canón. Unha das pedras do muro sur ten gravado un dameiro.
Na parroquia está a base militar da BRILAT.
San Andrés de Figueirido
Barrios:
Bergunde, Alcouce e Balteiro.
Lugares:
Croas, Balteiro, Borrateiros, O Pazo, Alcouce, Boullosa, Canaval, Bergunde, Casfalcón
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
