IGLESIA DE SANTIAGO DE CEREIXO - VIMIANZO

 IGLESIA DE SANTIAGO DE CEREIXO

CEREIXO

VIMIANZO

 Cereixo
     Santiago de Cereixo é unha parroquia que se localiza no oeste do concello coruñés de Vimianzo na comarca da Terra de Soneira. 

     Segundo o IGE en 2013 tiña 516 habitantes (269 mulleres e 247 homes) distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 694 habitantes.

Patrimonio
Torres-Pazo de Cereixo
     Fortaleza defensiva de comezos do século XVI, consistente nun predio de planta en L cunha fachada enmarcada entre dúas torres ameadas. Conserva os brasóns dos Moscoso, Caamaño, Grisamonde, Montenegro e Carantoña. Foi declarado Ben de Interese Cultural en 1994.

Igrexa de Santiago do Cereixo
     Igrexa románica construída na segunda metade do século XII. Consta dunha soa nave e ábsida rectangular cuberta con bóveda de canón.

     Sobre a porta lateral levántase un tímpano que pode ser a primeira representación do traslado do corpo do apóstolo Santiago o Maior a Galicia. Esta prioridade histórica discútea cunha moeda atopada nas escavacións de Adro Vello, na costa norte do Grove, e datada tamén no século XII; hoxe está exposta no Museo das Peregrinacións de Santiago de Compostela.

Villa Purificación
     Preto das anteriores está Villa Purificación, unha casa grande do século XVIII propiedade de Juan Carlos Trillo-Fernández Alonso, maxistrado do Tribunal Supremo e fillo de José Trillo-Fernández Abelenda, procurador na Coruña e tenente alcalde nesa cidade durante a alcaldía de Alfonso Molina. 

      A denominación da casa débese á bisavoa do propietario. A vivenda, de estilo barroco, ten dous pisos con planta en forma de "L". No alzado posterior destaca unha escaleira de pedra que comunica directamente co piso superior. Os balaústres de pedra da escaleira, de boa labra son de estilo compostelán. Nos esquinais e nos vans a pedra é de cantaría, sendo de cachotaría nos paños. No terreo, amais dun xardín hai un hórreo de dezanove pés (o terceiro máis grande de Galicia, un vello forno de pan e un pombal circular de pedra convertido en bodega. Nesta casa cobrábanse os foros de toda a zona.

Vimianzo
     Vimianzo é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca da Terra de Soneira e integrado no partido xudicial de Corcubión. O seu xentilicio é «vimiancés». É un dos concellos máis extensos da provincia (187,4 km²) que, segundo o IGE, tiña 7.565 habitantes en 2015 (8.128 no 2010, 8.402 no 2006, 8.466 no 2005, 8.517 no 2004, 8.653 en 2003), cunha baixa densidade de poboación (40,37 hab./km²). 

     Sitúase practicamente equidistante das cidades da Coruña e Santiago de Compostela; pese a ter apenas uns metros de liña costeira está considerado tamén un dos concellos que forman parte da Costa da Morte.

Comarca da Terra de Soneira
A comarca da Terra de Soneira é unha comarca galega situada na provincia da Coruña cuxa capital é Vimianzo. A esta comarca pertencen os concellos de Camariñas, Vimianzo e Zas. 

     Limita coa comarca de Bergantiños polo nordés e coa de Fisterra polo suroeste. 

 

    Historicamente a comarca incluía ademais dos concellos actuais o de Laxe e varias parroquias de Cabana.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE ÁNIMAS DE SAN SALVADOR DE TEIS

 PETO DE SAN SALVADOR

TEIS

VIGO

Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.

     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.

     Según Castelao: “A nova suprímeo a idea de castigo eterno”.

     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.

     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.

     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.

     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.

Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PORTO DE SANTA MARIÑA - XAVIÑA - CAMARIÑAS

 PORTO SANTA MARIÑA

XAVIÑA

CAMARIÑAS

Santa Mariña
     Santa Mariña é un lugar da parroquia de Xaviña no concello coruñés de Camariñas na comarca da Terra de Soneira). 

     Tiña 140 habitantes no ano 2009 segundo datos do Instituto Nacional de Estatística dos cales eran 70 homes e 70 mulleres.

Xaviña
     Santa María de Xaviña é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Camariñas. 

     Segundo o IGE en 2010 tiña 881 habitantes (447 mulleres e 434 homes), distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 1.039 habitantes.

Patrimonio
    Casa Forte de Dor ou Pazo de Dor. Situado no lugar da Paxariña, foi fundado en 1582 por Gonzalo dos Barreiros.

Lugares da parroquia de Xaviña
     Agramar, A Agrela, Boedo, Os Borreiros, Brañas Verdes, Brea, A Cancela, Chandeira, A Costa, Covadiña, O Cruceiro, A Gándara, Lamastredo, A Paxariña, Pedrouso, Penas do Raposo, Pescaduira, Os Pións, A Piosa, Prado, Santa Mariña, O Sisto, Tasaraño, Telleiro, Trasteiro, Xaviña

Camariñas
     Camariñas é un concello da provincia da Coruña, encravado na Costa da Morte e pertencente á comarca da Terra de Soneira. 

     Segundo o IGE en 2014 tiña 5774 habitantes (6226 no 2010, 6323 no 2006, 6467 no 2005, 6502 no 2004, 6597 no 2003). O seu xentilicio é camariñán ou camariñés.

     Camariñas é un fitónimo procedente da camariña, arbusto que medraba no areal de Camariñas,e que antano tiña difusión por toda a franxa atlántica de Iberia. Tamén deu o seu nome á vila da Pobra do Caramiñal. 

     Agora esta planta medra unicamente en escasos lugares, coma nos Azores, Punta Umbría en Andalucía, e abundantemente no areal de Trece, en Camariñas, que é o corazón da Costa da Morte.

Produtos típicos
     Son célebres os encaixes de Camariñas.

Parroquias de Camariñas    
     Camariñas (San Xurxo), Camelle (O Espírito Santo), A Ponte do Porto (San Pedro), Xaviña (Santa María)

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PRAIA DE LOBEIRAS - AROU - CAMARIÑAS

 PRAIA DE LOBEIRAS

AROU

CAMARIÑAS

     La Praia de Lobeiras está situada en un entorno salvaje tanto por tierra como por mar. 

     Una pequeña playa, varias lanchas y unas casetas que  sirven de abrigo a los sufridos pescadores. 

     A la derecha, vemos a Insua y enfrente, mar adentro, A Negra. Rocas y entrantes que han sido testigo mudo de muchos naufragios en estas costas de Arou.

     Como cuando una mañana de noviembre de 1870 los vecinos de Arou se levantaron sobresaltados: había un barco destrozado en la Praia de Lobeiras. Al llegar allí, lo que vieron era terrible: los cadáveres yacían en la arena y no había signos de vida por ningún lado. 28 tripulantes fallecidos en el Wolfstrong y muy poca información de este naufragio que no hizo otra cosa que acrecentar el misterio de esta Costa da Morte.

     Años más tarde, en 1897, naufragaba muy cerca de Lobeiras el City of Agra, que había partido el 29 de enero de Liverpool con destino a Calcuta. Era un barco moderno, capitaneado por William Frame, con 71 tripulantes abordo (ingleses e indios) y dos pasajeros, uno de ellos Mr. Albert Jamrach, importante contratista de fieras que iba a la India en busca de algunos ejemplares que llevarse a Londres. 

     A 35 millas de A Coruña perdieron el rumbo y, en medio del temporal, a medianoche del 3 de Febrero de 1897, fueron a caer en los Baixos Canesudos cerca de Lobeiras.

     El choque fue terrible y el barco se partió en dos. El pánico se apoderó de la tripulación, dificultando el salvamento. Algunos se asieron a uno de los palos que se desplomó sobre el resto. 

     En uno de los botes embarcaron los dos pasajeros, una camarera y varios oficiales pero era imposible, grandes olas destrozaron la embarcación y cada uno tuvo que apañárselas como pudo.

     Con la ayuda de las gentes de Camelle y Arou, que no dudaron en jugarse la vida, pudieron salvarse 32 personas, que fueron colmados de atenciones y, posteriormente, conducidos para Coruña.  Pero la tragedia ya se había consumado: 29 vidas que habían encontrado su final en esta costa que no perdona errores. 

     En agradecimiento por el arrojo mostrado, la Corona Inglesa otorgó diversas condecoraciones y medallas ‘for gallantry and humanity’ a los que participaron en el salvamento. La campana del barco fue regalada a la iglesia del Espíritu Santo de Camelle.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: Web O CAMIÑO DOS FAROS

DOLMEN CASOTA DE FREÁNS - VIMIANZO

 DOLMEN CASOTA DE FREÁNS

BERDOIAS

VIMIANZO

Descrición:
     A Casota de Freáns é un dolmen particular dentro do Megalitismo galego. 

     Estímase que foi construído entre o 2500 e o 2000 a.C. Presenta unha planta rectangular formada por tres chantas verticais e unha tampa monolítica. 

Dimensións: 
     1,60 m de ancho na cabeceira, 1,48 m na entrada, cunha lonxitude de 2,70 m, cuberta de 2,40 x 3,50 m.

     Dentro, nas súas laxes verticais conserva varias inscricións: coviñas e cruces. 

     Estas últimas seguramente se fixeran para cristianizar un lugar pagán.

     Posto que non ten a estrutura típica (con corredor e estrutura tumularia), encaixa dentro das construcións tardías do megalitismo galego, predecesoras das cistas da Idade do Bronce.

     A lenda conta que estas pedras foron levadas por unha muller (ou a Virxe) na cabeza encanto fiaba nunha roca.

     Durante anos, esta casota serviu de refuxio para os pastores de Berdoias.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

Fuente: web Patrimoniogalego

XOAN ARCO DA VELLA