MIRADOR DE OS CHELOS
AMANDI
CAÑONS DO SIL
SOBER
Mirador de Os Chelos
É no miradoiro de Os Chelos onde apreciamos un dos poucos puntos do Canón do Sil no que ambas as dúas ribeiras presentan unha fisionomía semellante e que contrasta coa paisaxe que vemos nos outros mirados por presentar este espazos máis abertos, dedicados ao viñedo e arroupados cara ao interior por sotos de castiñeiros.
Dende aquí obsérvase a central hidroeléctrica de Meixide, na aba ourensana.
Ruta dos Miradoiros
Partindo de Sober dirección Doade, sempre á dereita, fixámonos nuns indicadores azuis que son os que levan aos miradoiros sobre o Canón do Sil.
A 4 km. aproximadamente, no pobo de Santa Marta, está o primeiro indicador Bolmente-Cotarro I e II. Percorremos un par de quilómetros e ao chegar a un cruzamento desviámonos ou ben á dereita para o Cotarro I ou á esquerda para o Cotarro II; dende alí, seguindo todo recto, a 2,5 km. chegamos a un dos máis belos miradoiros, cun desnivel de case 500m, dende onde se divisa o Mosteiro de Santa Cristina de Ribas de Sil na marxe de enfronte, xa na provincia de Ourense.
Regresamos á estrada principal e a 2,7 km. de Santa Marta teremos que xirar á dereita para ver o miradoiro de Santiorxo que está a 1,3 km. de distancia deste punto da estrada Sober-Doade. Este miradoiro ofrécenos vistas sobre o municipio orensano de Castro Caldelas, e tamén se aprecian algunhas viñas.
Retornamos á estrada principal e a 1,5 km. chegamos ao pobo de Pinol dende onde desviarémonos de novo á dereita para chegar ata o monte de Cadeiras, onde se atópa o miradoiro e o Santuario de Cadeiras, cun área recreativa con merendeiros e grellas, ademais dunha fonte de auga potábel, e enorme capacidade onde celébrase a Romaría de Cadeiras o 7, 8 e 9 de setembro en honor á Virxe dos Remedios.
Para continuar o noso percorrido por este camiño dos miradoiros volvemos ata Pinol, e unha vez máis seguir a estrada en dirección a Doade.
Seguindo a estrada chegaremos ao pobo de Lobios, a menos de 2 km, despois de Lobios vemos un indicador que nos leva a Amandi, e a 1,8 km. está o miradoiro de Os Chelos; un miradoiro dende o que apreciamos unha paisaxe diferente aos anteriores con espazos máis abertos dedicados a viñedos.
Para continuar o noso camiño regresamos á estrada principal e habemos de percorrer uns 6 Km, pasando polos pobos de Vilachá e Doade e incorporándonos finalmente á estrada LU-601, que une Monforte de Lemos con Castro Caldelas, onde imos atopar os dous últimos miradoiros da zona: o miradoiro A Pena do Castelo, que ofrece ao visitante unhas vistas espectaculares. Para acceder a el, realizaremos un percorrido a pé por un camiño sen asfaltar e, tras subir unhas escaleiras de pedra, atoparemonos nun dos miradoiros máis impresionantes.
Continuamos na estrada dirección Castro Caldelas e nun souto de castiñeiros, rodeado de viñas, onde se cultívan os afamados viños de Amandi, atópase o último miradoiro, o miradoiro de Doade, coñecido como SoutoChao
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MUIÑO DO RACHÓN
REBOREDA
RIO ALVEDOSA
REDONDELA
Reboreda
Santa María de Reboreda é unha parroquia que se localiza no concello de Redondela.
Segundo o INE en 2010 tiña 2.231 habitantes (1.149 mulleres e 1.082 homes), distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 2.247 habitantes.
Patrimonio
A igrexa parroquial de Santa María de Reboreda é do século XVIII. Nun principio constituía unha capela anexa do Pazo de Reboreda ao que aínda está unida mediante pasadizo elevado, de estilo barroco.
No exterior presenta unha porta adintelada, hornacina e torre de espadana. Tamén ten un escudo coas armas dos Prego de Montaos, Soutomaior, Troncoso e Lira e os vascos Mondragón como benfeitores desta construción.
No lugar de Asnelle de Abaixo está o Pazo do Pousadouro.
Río Alvedosa
O Alvedosa que nace no concello de Pazos de Borbén e desemboca no concello de Redondela, en Pontevedra.
Atravesa ademais no seu traxecto as parroquias de Reboreda e San Mariño de Ventosela.
Redondela
O concello de Redondela (con titularidade de Vila) está emprazado no suroeste de Galicia, na marxe sur da Ría de Vigo, xusto diante da enseada de San Simón, onde se atopa o arquipélago homónimo e desemboca o río Alvedosa, ao que se xunta o Maceiras no centro da vila e o Pexegueiro case na súa desembocadura.
A súa superficie é de 52,1 km², e limita polo norte con Soutomaior, polo leste con Pazos de Borbén, polo sur con Mos e con Vigo e polo oeste coa ría de Vigo, estando dividido en 47 entidades ou núcleos de poboación agrupados en trece parroquias, dúas delas conformando o centro administrativo.
A parroquia de Chapela é, xunto coas anteriormente mencionadas, a única de carácter urbano.
O resto das parroquias son marcadamente rurais, aínda que o medre do centro urbano está a converter estas parroquias en mixtas ou rururbanas.
Estas parroquias son:
Cabeiro, Cedeira, Cesantes, Cabeiro, Negros, Quintela, Reboreda, Saxamonde, Trasmañó, Ventosela, Vilar de Infesta e O Viso.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MIRADOR PENA DO CASTELO
CAÑÓNS DO SIL
DOADE
SOBER
LUGO
Sober
MEDIO NATURAL
O espazo natural máis importante fórmao a garganta fluvial do Sil.
As paredes graníticas enmarcan o curso do río en profundidades de ata 500 m respecto ás plenichairas circundantes formando o que se coñece como Canóns do Sil. O sector central destes canóns aparece incluído no Inventario de Espazos Naturais elaborado pola Xunta de Galicia.
Actualmente existe un fácil acceso a este lugar debido á gran cantidade de pistas e camiños que se fixeron no seu medio, aínda que para salvagarda-la conservación deste singular espazo sería desexable que se puxese un especial coidado nesta práctica a partir de agora.
Fauna de Sober
Polo que se refire á fauna cabe destacar que existen ricas comunidades herpetólogas, como por exemplo a cobra viperina, a cobra rateira, a cobra de escaleira, a cobra lisa europea, a cobra de auga, eslizón, lagarta e lagarto verdinegro.
Encontrámo-lo lobo ibérico e é abundante o porco bravo; son frecuentes a londra, o porco teixo, a xineta, o esquío, o corzo, o raposo, a garduña, a donicela, o ourizo cacho, a toupa, a musaraña, o gato montés e outros pequenos mamíferos. Algúns mamíferos como o lobo –que antano criaba prolificamente no monte de Bolmente- apenas aparecen esporadicamente empurrados pola falta de alimentos e pola presión do home. Outros, como o gato montés, son moi fuxidíos e adoitan vivir en zonas de difícil acceso.
As aves rapaces volven poboar como azor, o falcón, o gabián, o rateiro común, o miñato, o lagarteiro, o aguiacho cincento e pálido, e con aves nocturnas como o bufo real, o bufo chico, o moucho das orellas, o moucho común, autillo e a curuxa común e campestre.
No inverno aparecen concentracións de aves acuáticas tales como patos mergulladores, a garza real e o corvo mariño. Podemos contemplar outras moitas aves como a cegoña branca, o alcaudón real, o corvo, choia, a gravilla, a pega, o cuco, a bubela, o ouriolo, a rula, a pomba torcaz, o paspallás, a perdiz, o merlo, o peto, o reiseñor, o xílgaro, e un longo etc. de paxaros.
Ríos de Sober
Estas terras enmárcanse na conca do Sil, que xunto co Cabe actúan de límites municipais polo sur e polo oeste.
Moitos outros arroios recorren estas terras entre os que destacan o Camilo, o Acea, o San Mateo, o Lampaza, o Sante, o Fervedón, o Regato das Lamas, o Pousavedra e o regato de Portizó que conta cunha caída de máis de 250 m.
Ruta dos Miradoiros
Partindo de Sober dirección Doade, sempre á dereita, fixámonos nuns indicadores azuis que son os que levan aos miradoiros sobre o Canón do Sil.
A 4 km. aproximadamente, no pobo de Santa Marta, está o primeiro indicador Bolmente-Cotarro I e II. Percorremos un par de quilómetros e ao chegar a un cruzamento desviámonos ou ben á dereita para o Cotarro I ou á esquerda para o Cotarro II; dende alí, seguindo todo recto, a 2,5 km. chegamos a un dos máis belos miradoiros, cun desnivel de case 500m, dende onde se divisa o Mosteiro de Santa Cristina de Ribas de Sil na marxe de enfronte, xa na provincia de Ourense.
Regresamos á estrada principal e a 2,7 km. de Santa Marta teremos que xirar á dereita para ver o miradoiro de Santiorxo que está a 1,3 km. de distancia deste punto da estrada Sober-Doade. Este miradoiro ofrécenos vistas sobre o municipio orensano de Castro Caldelas, e tamén se aprecian algunhas viñas.
Retornamos á estrada principal e a 1,5 km. chegamos ao pobo de Pinol dende onde desviarémonos de novo á dereita para chegar ata o monte de Cadeiras, onde se atópa o miradoiro e o Santuario de Cadeiras, cun área recreativa con merendeiros e grellas, ademais dunha fonte de auga potábel, e enorme capacidade onde celébrase a Romaría de Cadeiras o 7, 8 e 9 de setembro en honor á Virxe dos Remedios.
Para continuar o noso percorrido por este camiño dos miradoiros volvemos ata Pinol, e unha vez máis seguir a estrada en dirección a Doade.
Seguindo a estrada chegaremos ao pobo de Lobios, a menos de 2 km, despois de Lobios vemos un indicador que nos leva a Amandi, e a 1,8 km. está o miradoiro de Os Chelos; un miradoiro dende o que apreciamos unha paisaxe diferente aos anteriores con espazos máis abertos dedicados a viñedos.
Para continuar o noso camiño regresamos á estrada principal e habemos de percorrer uns 6 Km, pasando polos pobos de Vilachá e Doade e incorporándonos finalmente á estrada LU-601, que une Monforte de Lemos con Castro Caldelas, onde imos atopar os dous últimos miradoiros da zona: o miradoiro A Pena do Castelo, que ofrece ao visitante unhas vistas espectaculares.
Para acceder a el, realizaremos un percorrido a pé por un camiño sen asfaltar e, tras subir unhas escaleiras de pedra, atoparemonos nun dos miradoiros máis impresionantes.
Continuamos na estrada dirección Castro Caldelas e nun souto de castiñeiros, rodeado de viñas, onde se cultívan os afamados viños de Amandi, atópase o último miradoiro, o miradoiro de Doade, coñecido como SoutoChao.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
FERVENZA DE BOUZAFRIA
RIO EIFONSO
BEMBRIVE
VIGO
Bembrive
Parroquia singular al conservar un rango administrativo propio cuando se produce su anexión a Vigo. La Entidad Local Menor de Bembrive se constituyó en 1945, categoría tan solo compartida con otras ocho parroquias galegas.
La Entidad está regida por un alcalde pedáneo y cuatro vocales. La elección de alcalde se celebra al mismo tiempo que las elecciones municipales pero de forma diferenciada: la elección de vocales es resultado de los votos obtenidos por los partidos políticos en el ámbito parroquial.
Las vocalías están dedicadas a temas sobre los que la Entidad tiene cierta competencia: monte, relaciones ciudadanas, urbanismo, obras y servicios.
Basicamente, sus funciones son la gestión del monte, 355 hectáreas, y estructurar una red de infrestructuras y servicios más acorde con las necesidades de la población. Así, buena parte de su financiación proviene de los beneficios forestales.
Por lo tanto, los vecinos al completo están representados en la Entidad Local Menor. Esta institución cuenta con un edificio a modo de "casa consistorial" en el centro del barrio de Mosteiro.
Los vecinos utilizan la Entidad como vehículo para expresar sus reivindicaciones ante otras instituciones, como el Ayuntamiento; para resolver problemáticas internas, como en materia de infraestructuras; e incluso con carácter jurisdiccional para que los representantes medien en los conflictos entre vecinos.
La demanda por parte de la población de cultura y ocio, es cubierta en exclusiva por los Centros Socioculturales Helios y Xestas.
La Asociación Cultural Helios está muy arraigada en la parroquia. Data de comienzos del siglo XX, por la actividad de la Irmandade de Labradores e Gandeiros que formó el grupo coral Helios.
Las primeras menciones a la parroquia de Bembrive se remontan al año 915 cuando OrdoñoII le otora al obispo de Lugo, Recaredo, el poblado de tierras de Benevivere, en el coto de Turonio.
Respecto a su patrimonio artístico, son resaltables la iglesia parroquial de Santiago de Bembrive, construída en el siglo XII, y el crucero de O Cacheno, realizado en el XVIII y motivo de leyenda en la zona. Por otro lado, de los 137 hórreos presentes en la parroquia, el 85% cuenta más de cien años.
El topónimo procede del latín medieval "bene vivere" que denominaba tierras rústicas de recreo propiedad de un señor.
Ruta del Río Eifonso
La ruta del río Eifonso PR-G5 es un paseo natural de corto recorrido por bosques autóctonos, molinos y ermitas. Está al lado de la ciudad y es perfecta para caminar y relajarse junto al río. Se trata de una ruta con algo de pendiente que nos permitirá adentrarnos por lugares llenos de naturaleza, donde todavía se conservan múltiples elementos etnográficos.
Este sendero por Vigo de corto recorrido es fácilmente accesible desde el centro de la ciudad tanto en transporte público como en vehículo particular. Saliendo de la ciudad por la avenida de Madrid en dirección a O Porriño nos apartaremos en Bembrive y tomaremos la carretera a Beade. A unos 50 m del puente que cruza el río Eifonso, está señalizado el inicio del sendero, que ya nos permite ver sus molinos y pequeños saltos de agua.
Tras superar, caminando siempre de frente, un cruce de caminos, la senda asciende progresivamente hasta la ermita de San Cibrán, con un agradable entorno para descansar antes de continuar por una pronunciada subida y empezar a girar ligeramente hacia la izquierda mientras se atraviesa un tupido bosque y se cruza la autopista al Val Miñor.
Es esta una zona con numerosos caminos de carros enlosados y restos de antiguos poblados.
La ruta termina en el parque forestal de Beade, con impresionantes vistas sobre el valle con la ciudad al fondo.
Pero también es posible enlazar desde allí con los senderos de largo recorrido GR-53 y GR-58 que cruzan todos los montes vigueses.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
