miércoles, 2 de septiembre de 2015

PONTE TABOADA - SILLEDA - LALÍN

 PONTE TABOADA
RÍO DEZA
SILLEDA - LALÍN


Ponte Taboada
     Ponte románica do século X, situada entre as parroquias de Prado (Lalín) e Taboada (Silleda) que lle dá nome ao lugar de Ponte Taboada, un enclave cunha gran riqueza patrimonial, ademais de paisaxística. 


     Construída en 912, segundo a inscrición que figura na propia Ponte, foi camiño obrigado de peregrinos, especialmente da Vía da Prata. 


     Dun só arco de medio punto esta Ponte foi histórico paso sobre o río Deza ata que se puxo en servizo a nova Ponte Taboada en 1863.


San Martiño de Prado

     San Martiño de Prado é unha parroquia que se localiza no concello de Lalín. Segundo o IGE en 2009 tiña 256 habitantes (129 mulleres e 127 homes), distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 316 habitantes. A parroquia eclesiasticamente pertence á diocese de Lugo.


Santiago de Taboada

     Santiago de Taboada é unha parroquia que se localiza no concello de Silleda na comarca do Deza. Segundo o padrón municipal de 2014 tiña 214 habitantes (106 homes e 108 mulleres), distribuídos en 9 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 237 habitantes.


A comarca de Deza

     A comarca de Deza é unha comarca da provincia de Pontevedra e a súa capital é Lalín. 


     Pertencen a ela os concellos de Agolada, Dozón, Lalín, Rodeiro, Silleda e Vila de Cruces. 


     A súa poboación é de máis de 40.000 habitantes. 


     O Deza coincide coa antiga comarca de País do Deza, isto é, as xurisdicións de Deza, Camba, Dozón, Trasdeza, Carbia e Valquireza.


O río Deza 

     O río Deza é un afluente do río Ulla pola esquerda. O seu nacente principal está nas proximidades de Candosa e conta con outro secundario nos Montes do Testeiro, na parroquia de Zobra (Lalín), ao se xuntaren dous regueiros, o da Candosa máis o do Tasdomonte. 


     Ten un percorrido de 51 Km e presenta unha conca de 551 km². O caudal absoluto achegado na súa desembocadura é de 18,6 m³/s.


Afluentes
Pola marxe dereita (de sur a norte):
    Río Asneiro.
    Río de Santa Lucía.
    Rego de Faquintas.
    Rego de Busto.
    Río Carrio, xa no concello de Vila de Cruces.
    Río Orza.
Pola marxe esquerda (de sur a norte):
    Regueiro do Candán.
    Regueiro de Refoxos.
    Río da Gouxa ou da Mera.
    Regueiro de Saídres.
    Río Toxa.
    Río Cervañiña ou da Casela.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA



domingo, 30 de agosto de 2015

FUENTE DEL CONSEJO - LUELMO

 FUENTE DEL CONSEJO
LUELMO
ARRIBES DEL DUERO
ZAMORA


Fuente romana, de entre el SI-SII d.C. Luelmo.


     Luelmo es un municipio y localidad española de la provincia de Zamora y de la comunidad autónoma de Castilla y León.



      Con una superficie de aproximada de 36km², se sitúa al centro norte de la comarca de Sayago, entre Bermillo y Moralina, junto al cruce de las antiguas calzadas Pino a Ledesma y de Moral a Fermoselle.



     El municipio de Luelmo incluye la pedanía de Monumenta.2 A efectos de sostener un secretario común, los ayuntamientos de Luelmo y Villamor de la Ladre fueron agrupados en 1966. En 1972 el Ayuntamiento de Luelmo, conforme a reclamo de los vecinos, rechazó la incorporación al término municipal de Bermillo de Sayago.



Otros datos
     El municipio de Luelmo tiene una población de 183 habitantes (INE 2014), siendo la principal actividad económica de esta localidad la ganadería.



     Linda con Moralina al norte, y siguiendo las agujas del reloj, con Moral de Sayago, Abelón, Fresnadillo, Bermillo de Sayago, Villamor de la Ladre, Monumenta (pedanía de Luelmo) y Gamones.




Fiestas
     Luelmo rinde homenaje a San Isidro, el 15 de mayo, y celebra la festividad de San Pedro, el 29 de junio, también en honor a Santa Catalina se celebra un ofertorio con procesión de la Santa en la segunda quincena de agosto.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 27 de agosto de 2015

IGLESIA DE CASTROMAIOR - PORTOMARÍN

IGLESIA DE CASTROMAIOR
PORTOMARÍN
LUGO


Santa María de Castromaior
     Santa María de Castromaior é unha parroquia do concello de Portomarín na comarca de Lugo, na provincia de Lugo. 


     No ano 2007 contaba con 33 habitantes, deles 14 eran homes e 19 eran mulleres, o que supón o mantemento no número de habitantes en relación ao ano anterior, 2006.


Camiño de Santiago
     Castromaior é unha localidade da etapa Portomarín-Palas de Rei do Camiño Francés a Santiago de Compostela.




Portomarín
     Portomarín (do latín "portumarini", 'porto ou paso fluvial de pouca profundidade') é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Lugo e á Ribeira Sacra. Segundo o padrón municipal (INE 2014) conta con 1.624 habitantes. O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é portomarinense.




Poboación
Censo 2014  - 1.624 habitantes.



Historia
Prehistoria
     Hai restos de poboados no concello de Portomarín, como medorras e castros, como o castro de Catromaior, o castro da Vires, o castro de Bedro, Castrolobrixe, castro de Vila ou o castro de Soengas.



Época romana
     A primeira ponte sobre o río Miño nesta zona foi construída polos romanos no século II. A vila xa aparece citada como Portumarini no ano 792. A orixe da vila parece estar ligada ó conde Don Gutierre e á condesa Dona Ilduara (Aldara de Celanova), pais de San Rosendo, bispo de Mondoñedo e fundador do mosteiro de Celanova no século X. No Códice Calixtino aparece Portomarín denominado coma Pons Minea (ponte do Miño).



Idade Media
     Na idade media foi camiño de paso dos peregrinos cara Santiago de Compostela, sendo unha das maiores vilas tralo paso do Cebreiro. Posiblemente tivo grande importancia neste período, ó contar con tres ordes de cabalería. 



     Na marxe esquerda estaban os Cabaleiros da Orde de Santiago, nada no mosteiro de Loio, e a Orde do Temple.


     Na marxe dereita estaba a Orde dos monxes-cabaleiros da Orde de San Xoán de Xerusalén. O carácter guerreiro destes monxes explica o aspecto de fortaleza da igrexa de san Nicolao.


     En 1112 a ponte foi destruída por Dona Urraca, raíña de Castela, para frear o paso das tropas do seu marido, Afonso o Batallador. Porén, 8 anos máis tarde a propia raíña ordenou reconstruír a ponte a un tal Pedro o Peregrino.



     Posteriormente o arcebispo Pedro Arias entregou o burgo de Portomarín á recentemente creada Orde de Santiago. Baixo o reinado de Afonso IX a vila pasou a depender da orde de San Xoán de Xerusalén.



     En 1126 Pedro o Peregrino construíu un hospital, que contiña na súa fachada a inscrición Domus Dei. O Hospital, adicado á atención dos peregrinos, foi confiado á Orde de Santiago e logo á Encomenda de San Xoán, á que tamén correspondía o burgo de Portomarín e o coidado da ponte e do Camiño de Santiago. O Hospital foi derrubado en 1944.



     A antiga vila estaba constituída por dous barrios, divididos polo río Miño. Na marxe esquerda o de San Pedro, e o de San Xoán na marxe dereita.



Idade Contemporánea

     O 8 de febreiro de 1946 a vila de Portomarín foi declarada Conxunto Histórico-Artístico. Ó construírse en 1962 o encoro de Belesar, a vila trasladouse ó veciño Monte do Cristo. Alí se reconstruíron algúns dos edificios máis importantes tanto civís como relixiosos.





     O patrimonio monumental foi trasladado pedra a pedra ata ou seu actual emprazamento. Trasladáronse as igrexas de San Nicolao (as súas pedras foron numeradas e ensambladas de novo no seu actual emprazamento), San Pedro e algúns pazos, como o do Conde da Maza do século XVI e o Pazo dos Pimentales ou de Berbeteros, do século XVII. 


     Nas tempadas en que baixa o nivel do encoro aínda son visibles os restos das antigas edificacións, o peirao e a primitiva ponte.


     A igrexa de San Xoán, hoxe denominada de San Nicolao, construída nos séculos XII e XIII, é un dos monumentos románicos máis senlleiros do Camiño de Santiago. A igrexa de San Pedro data do século X e forma parte dun conxunto integrado polo Pazo de Berbetoros e o Pazo do Marqués de Paredes.



 Parroquias de Portomarín    
     Bagude (San Bartolomeu), Caborrecelle (San Xulián), O Castro de Soengas (San Martiño), Castromaior (Santa María), Cortapezas (Santa María), Fiz de Rozas (San Lourenzo), Gonzar (Santa María), León (San Martiño), Narón (Santa María), Nespereira (San Cibrao), Portomarín (San Nicolao), Portomarín (San Pedro), Recelle (San Pedro), Sabadelle (San Salvador), San Mamede de Belaz (San Mamede), San Mamede do Río (San Mamede), Soengas (Santiago), Vedro (San Martiño), Vilarbasín (San Pedro), Vilaxuste (San Pedro)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CATA AGUARDIENTES Y LICORES - A TOXA

CATA AGUARDIENTES Y LICORES
CONSEJO REGULADOR
DE
AGUARDIENTES Y LICORES DE GALICIA
ISLA DE A TOXA


     Experiencias sensoriales en una nueva exitosa Jornada de Degustación y Maridaje del Consejo Regulador Aguardientes y Licores Tradicionales de Galicia en el Casino La Toja


     La destiladora Sonia Otero fue la encargada de dirigir la cata de un total de cuatro orujos monovarietales y dos aguardientes envejecidas



     La sesión se completó con un showcooking a cargo del chef Mark Wernink y del barman Francisco Pajares



     El Consejo Regulador Aguardientes y Licores Tradicionales de Galicia protagonizó ayer su segunda Jornada de Degustación y Maridaje en el Casino La Toja. Con el Salón Alea lleno –el aforo de 50 personas estaba completo- la sesión combinó las indicaciones sobre la cata de aguardientes con un showcooking de dos platos y un cóctel. 



     El responsable de Hostelería del Casino La Toja, José Soto, presentó el acto y se mostró muy satisfecho por colaborar de nuevo con el Consejo Regulador en la divulgación de los productos y platos de calidad.


     La encargada de dirigir la parte de cata fue la destiladora de Viña Blanca del Salnés e integrante del panel de cata del Consejo Regulador, Sonia Otero, quien, en esta ocasión, apostó por sorprender a los visitantes con una “experiencia sensorial”. 



     Además de comenzar la sesión invitando a los asistentes a distinguir olores de diversas plantas,  frutos o incluso trozos de madera, Otero instó a los participantes a cerrar sus ojos y dejar volar sus sentidos, a través de la combinación del olfato, el tacto y el oído.


     La jornada continuó con una degustación de cuatro aguardientes monovarietales: de albariño, godello, mencía y la conocida como aguardiente de la zona del Ulla. A través de las distintas fases de la cata, los asistentes pudieron ver las diferencias entre unos productos y otros. 



     Finalmente, compararon estos productos de calidad con otro destilado, demostrando la calidad diferenciadora de los aguardientes y licores amparados. 


     Las explicaciones concluyeron con la cata de dos aguardientes de orujo envejecidas.


     A continuación, tomó la palabra el chef del Casino La Toja, Mark Wernink, que protagonizó un showcooking en el que preparó dos de los platos que se degustaron ayer por la noche. Primero mostró la elaboración de un ajo blanco con lascas de bacalao al vapor de Aguardiente de Hierbas de Galicia, para después concluir con unas carrilleras de ibérico estofadas con aguardiente de orujo envejecida.



     El showcooking se complementó con la elaboración de un cóctel, que resulta ser una versión de un cóctel clásico de Rusia, la Mula Moscovita, convertida ahora en Mula gallega con licor de hierbas. El encargado de su elaboración fue el barman Francisco Pajares. 



     Tras el showcooking los asistentes se trasladaron a la planta baja, donde pudieron degustar un total de cuatro platos y tres cócteles entre cuyos ingredientes se encontraban los productos amparados por el Consejo Regulador Aguardientes y Licores Tradicionales de Galicia. 



     Los participantes deleitaron sus paladares con alubias pochas con langostinos flambeados; terrina de pulpo al orujo en tartar; ajo blanco con lascas de bacalao al vapor de aguardiente de hierbas; carrilleras de ibérico estofadas con aguardiente envejecida, y, para terminar, hojaldres rellenos de crema y Orujo de Galicia. 


     En lo que a los cócteles se refiere, se sirvieron, además de la Mula Gallega con licor de hierbas, un vermú encabezado con aguardiente de orujo y un Smoothie de Licor Café de Galicia.


     Los asistentes mostraron su satisfacción por la buena organización de esta segunda jornada en el Casino La Toja. Además, valoraron altamente los conocimientos adquiridos sobre los aguardientes amparados y sobre la importancia de consumir productos etiquetados. 



     Desde el Consejo Regulador de Aguardientes y Licores Tradicionales de Galicia aguardan desarrollar el próximo año una nueva edición de esta Jornada de Degustación y Maridaje.


Menú especial en el restaurante
     Paralelamente a la sesión de por la noche, el Casino La Toja ofrece hasta el día 29 de agosto un menú especial con platos elaborados con productos amparados por el Consejo Regulador por un precio de 20 euros. 



     Este está compuesto por “atún en ligero escabeche de orujo blanco con mousse de piquillo y rúcula, cordero estofado al orujo de hierbas y, de postre, hojaldres rellenos de crema al orujo envejecido”, tal y como indicó el director de Hostelería del Casino La Toja, José Soto.


MAPA

XOAN ARCO DA VELLA