MUIÑO DE SALGUEIRO - ABELAÍNDO

MUIÑO DO SALGUEIRO

RÍO SEIXO

ABELAÍNDO

CERDEDO

Abelaíndo
     Abelaíndo é un lugar situado na parroquia de Cerdedo, no concello de Cerdedo, na provincia de Pontevedra.
 

     No ano 2008 tiña 29 habitantes (13 homes e 16 mulleres), máis ca en 2006. 

     Este lugar atopase a 3 quilometros da capital do concello.

     O fitónimo Abelaíndo fai referencia á abundancia de abeleiras.

Cerdedo
     Cerdedo é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Tabeirós - Terra de Montes. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1.860 habitantes (2.333 en 2005).

     Limita cos concellos de Forcarei, Cotobade, Campo Lameiro e A Estrada. O seu xentilicio é «cerdedense».

Demografía do concello de Cerdedo
     A poboación deste concello de interior sufriu un descenso acusado froito da emigración que minguou os seus habitantes case en 4.000 habitantes entre 1950 e 2008.

Parroquias
     Castro (Santa Baia), Cerdedo (San Xoán), Figueiroa (San Martiño), Folgoso (Santa María), Parada (San Pedro), Pedre (Santo Estevo), Quireza (San Tomé), Tomonde (Santa María)

 
A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes
     A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra e a súa capital é A Estrada. 

     Pertencen a esta comarca os concellos de Cerdedo, A Estrada e Forcarei.

Localización e características
     Esta comarca de 528,98 km² sitúase entre as Terras do Deza e as da costa e nela distínguense dúas unidades xeográficas distintas: a Terra de Tabeirós ao norte, que forma parte do val do Ulla, e a zona montañosa da Terra de Montes ao sul.

     En 2014 a poboación era de 26.753 habitantes, dos cales 21.197 vivían no concello da Estrada, o que é indicativo do carácter de núcleo reitor comarcal desta vila. As cidades máis importantes preto da comarca son Compostela e Pontevedra.

     A Terra de Montes conformouse desde a división parroquial que realizaran os reis suevos Teodomiro e Miro na segunda metade do século VI. A comarca consolidouse coa súa incorporación á sede arcebispal de Iria Flavia. 

     En 1115 o arcebispo Xelmírez, por doazón de Dona Urraca, construíu a torre-fortaleza do Castro de Montes, desde a que os xuíces-meiriños gobernaban a comarca.

     En 1135 construíuse o mosteiro de Aciveiro, arredor do cal se creou unha importante actividade comercial e artesanal a partir do século XII.

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

PRESENTACIÓN FESTA DAS CRUZES

FESTA DAS CRUZES

PRESENTACIÓN

BARCELOS

PORTUGAL

Presentación Festa das Cruzes
     El 29 de Marzo invitados por la asociación de Amigos y amigas del Camino Portugués a Santiago y por la Cámara Municipal de Barcelos asistimos a los actos de presentación de la Festa das Cruzes

Exposición en Barcelos
     Paralelamente a los actos de la presentación de A Festa das Cruzes, en el Molino Casa da Azenha  que se reabría como sala de exposiciones ese día,el pontevedrés Alex Vázquez expuso una parte de su obra representando paisajes que bien podrían ser del entorno del camino portugués que pasa por la ciudad de Barcelos camino de Galicia.

     Acompañaron numerosas personas de la vida cultural pontevedresa encabezados por Tino Lores,así como una nutrida representación de colectivos e  instituciones del camino portugués a Santiago de Compostela.

Festa das Cruzes
     Barcelos celebra la Festa das Cruzes, la primera del ciclo de peregrinaciones Minho. La ciudad se llena de visitantes para ver las tradicionales fiestas que celebran el comienzo de la cosecha de las ganancias de la tierra.

     La Batalla de las Flores, la Romería de Arcos, las alfombras pétalos naturales y la Procesión de la Invención de la Santa Cruz son los aspectos más destacados de la Festa das Cruzes. 

     A estos atractivos unirse a cuatro sesiones de fuego de fuegos artificiales y ocho conciertos.

     La Fiesta de las Cruces está en contra religiosa y pagana que celebra el milagro de las Cruces: la aparición de una cruz, en la Edad Media, se dibujó en el suelo, por lo que cada vez más brillante, fantástico, cuando un agricultor decidió trabajar en un día santo. 

      La leyenda cuenta que cuanto más se cavó la tierra sobre la cruz crecía y brillaba. 

     Recomendamos nos perderse el pasar por Barcelos del 30 de Abril al 2 de Mayo. 

     Barcelos celebra la Festa das Cruzes, la primera del ciclo de peregrinaciones Minho. 

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

EL GALLO DE BARCELOS

 EL GALLO DE BARCELOS

LEYENDA

BARCELOS

PORTUGAL

     El Gallo de Barcelos es el símbolo nacional de Portugal y muchos de los que hemos ido a Portugal tenemos uno, ya sea de madera, de otro material o de esos que cambian de color. Lo cierto es que es uno de los recuerdos más tradicionales y relacionados con este hermoso país.

     La leyenda de este gallo es ciertamente curiosa, pero al mismo tiempo trágica. Según nos cuenta la leyenda, fue un peregrino gallego el encargado de introducir esta tradición del gallo, pero lo hizo sin querer y por desgracia justo antes de morir ahorcado.

     Este peregrino gallego estaba haciendo el Camino de Santiago y se le acusó de robar algo de plata, por lo que que por aquella época estaba de moda la horca. Justo antes de morir en la hora fue a ver al juez, que estaba comiendo un gallo.

     El gallego le dijo que como prueba de su inocencia, una vez que hubiese sido ahorcado, el gallo se levantaría y cantaría, algo imposible porque ya estaba bien hecho y era la comida que se estaba comiendo el juez. El juez no le creyó y dejó que lo ahorcaran.

     En estos momentos vio que el galló se levantó y empezó a cantar, tal y como había dicho el peregrino gallego. De repente se levantó para intentar evitar que lo ahorcaran. Curiosamente el nudo de la horca no estaba bien hecho y el gallego se salvó. Finalmente resultó ser inocente y lo dejaron ir, pero no sin antes esculpir un crucero con el gallo, que desde entonces se convirtió en un símbolo de Portugal, gracias a esta leyenda tan curiosa y tan sorprendente, aunque no deja de ser simplemente una leyenda.

MAPA

Fuente: Portugal por descubrir

XOAN ARCO DA VELLA

RITOS NA PONTE DO COUSO

RITOS NA PONTE DO COUSO

RÍO COUSO

AVIÓN

OURENSE

     Arredor da Ponte do Couso, na parroquia de Couso, concello de Avión (Ourense), existe unha lenda que asegura que foi construída polos mouros (os personaxes tan típicos da mitoloxía galega) nunha soa noite, e outra que di que os mouros (os que loitaban contra os cristiáns) non a podían atravesar e que caían ao río cando chegaban ao medio.

     Pero nesta ponte, ao igual que en outras de Galicia, faise tamén un vello rito, o do «bautismo prenatal», que siguen as mulleres embarazadas que, por algunha razón, corren o risco de perder ao bebé que levan dentro. Non consiste máis que en facer o bautizo do neno non-nato durante o embarazo, un rito que se atopa moi extendido por toda Galicia con lixeiras variantes.

     Nalgúns sitios incluso esixen que a ponte teña un cruceiro no medio. En alguns sitios estas Pontes hai quen as chama «Ponte das Paridas» por mor deste vello rito. Consiste, máis ou menos, no seguinte, segun me contaron.

     A muller embarazada, en compaña do seu home e de algúns amigos ou familiares, deberá acudir á ponte pouco antes da medianoite, levando todo tipo de viandas como se naquel punto se fose celebrar un bautizo normal: comida en abundancia, viño, pan... Ao chegar á ponte, a muller entrará nela ata a metade, ata onde se atopa o arco grande, portando un caldeiro pequeno e una corda que chegue ata o río, e ficará alí, no medio, esperando. 

     Os seus acompañantes deberán permanecer en cada unha das entradas da ponte impedindo por tódolos medios que ninguén a cruce. A calquera persoa ou animal que intente atravesala, deberán impedirllo, xa que iso suporía un risco de que o neno non nacese ben e trouxese canda el algún tipo de tara ou enfermidade. 

     Estes «gardas» da ponte deberán convencer á persoa que pretenda cruzar de que participe no rito ou espere ata que este se faga.

     Cando alguén acepte participar no «bautizo prenatal», deberá subir canda á muller, ao medio da ponte. Unha vez alí, co caldeiro e coa corda, deberá recoller un pouco de auga do río. Con esta auga, deixándoa esbarar polo ventre da muller, o home deberá repitir as mesmas palabras que o cura diría nun bautizo eclesiástico habitual: «No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo». Pero ollo: ninguén deberá dicir a palabra «Amén», xa que iso queda unicamente reservado para o cura cando, xa na Igrexa, se faga o ritual cristián do bautizo. Din que desta maneira, pronunciando a palabra «Amén», tamén se corre o risco de que o neno non naza ben.

     Unha vez feito este rito do bautizo, queda a celebración. Todos deberán xuntarse á beira do río e dar cumprida conta da comida que levaron da casa: o xamón, o queixo, a mel, o viño... Unha vez rematada a celebración, deberán voltar ao medio da ponte e, dende alí, tirar á auga todo o que sobre, para que tamén o río participe da celebración. Seica non pode voltar absolutamente nada para a casa, nin o mantel, nin os vasos, nin os garfos, nin restos da comida... ¡Nada! É o tributo que se lle paga ao río por permitir o bo nacemento do neno.

     E di a tradición que é aconsellable poñerlle ao neno o nome do seu «padriño prenatal» cando se bautice polo rito tradicional da Igrexa. E aínda din algúns que se esa persoa acepta ser o «padriño eclesiástico» do neno, con toda probabilidade ese neno será agraciado pola fortuna.

Xoan e Maria veciña de Couso

MAPA

Fuente: Galicia Encantada
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DA PRESA - MEILIDE

 MUIÑO DA PRESA

MEILIDE

RÍO DO SEIXO

CEDEDO

Meilide
     Meilide é un lugar situado na parroquia de Cerdedo, no concello de Cerdedo, na provincia de Pontevedra. 

     No ano 2008 contaba con 31 habitantes, 13 deles eran homes e 18 eran mulleres; isto supón unha diminución no número de efectivos en relación ao ano 2006.

Cerdedo
     Cerdedo é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Tabeirós - Terra de Montes. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1.860 habitantes (2.333 en 2005).

     Limita cos concellos de Forcarei, Cotobade, Campo Lameiro e A Estrada. O seu xentilicio é «cerdedense».

Demografía do concello de Cerdedo
     A poboación deste concello de interior sufriu un descenso acusado froito da emigración que minguou os seus habitantes case en 4.000 habitantes entre 1950 e 2008.

 
Parroquias de Cerdedo    
     Castro (Santa Baia), Cerdedo (San Xoán), Figueiroa (San Martiño), Folgoso (Santa María), Parada (San Pedro) Pedre (Santo Estevo) Quireza (San Tomé) Tomonde (Santa María)

 
A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes
     A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra e a súa capital é A Estrada. Pertencen a esta comarca os concellos de Cerdedo, A Estrada e Forcarei.

Localización e características
     Esta comarca de 528,98 km² sitúase entre as Terras do Deza e as da costa e nela distínguense dúas unidades xeográficas distintas: a Terra de Tabeirós ao norte, que forma parte do val do Ulla, e a zona montañosa da Terra de Montes ao sul.

     En 2014 a poboación era de 26.753 habitantes, dos cales 21.197 vivían no concello da Estrada, o que é indicativo do carácter de núcleo reitor comarcal desta vila. As cidades máis importantes preto da comarca son Compostela e Pontevedra.

     A Terra de Montes conformouse desde a división parroquial que realizaran os reis suevos Teodomiro e Miro na segunda metade do século VI. 

     A comarca consolidouse coa súa incorporación á sede arcebispal de Iria Flavia. En 1115 o arcebispo Xelmírez, por doazón de Dona Urraca, construíu a torre-fortaleza do Castro de Montes, desde a que os xuíces-meiriños gobernaban a comarca. 

     En 1135 construíuse o mosteiro de Aciveiro, arredor do cal se creou unha importante actividade comercial e artesanal a partir do século XII.

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA