viernes, 16 de octubre de 2020

PETRÓGLIFOS DO OUTEIRO DO FORNO DA TELLA - CUNTIS

 PETRÓGLIFOS

 DO 

OUTEIRO DO FORNO DA TELLA

CUNTIS


Petróglifos do Outeiro do Forno da Tella
      Petróglifos como os do Outeiro do Forno da Tella I outórganlle a Cuntis un importante valor no tocante aos gravados rupestres. 

     Nel, numerosas combinacións circulares atópanse en distintas rochas, porén un dos grupos máis espectaculares amosa unha "procesión" de cérvidos que foxen dun suposto inimigo. 

     Noutra parte desta laxe, con todo naturalismo elaboraronse outros tres (quizais bramando) e animais dispersos en actitude de busca de alimento.

     Algo máis ao nacente deste conxunto está o Outeiro do Forno da Tella II, no que atopamos un cervo e varios motivos circulares.


Santa María de Cuntis
     Santa María de Cuntis é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cuntis.

     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 2.481 habitantes (1.321 mulleres e 1.160 homes), distribuídos en 23 entidades de poboación, o que supón un aumento en relación ao ano 1999 cando tiña 2.453 habitantes.



     Os lugares son Cuntis (Capital do concello), Calvos, Pereira, Trasponte, Meira, Fontecova, O Rogadío, Cardecide, A Louriña, Xinzo, Rebordelo, A Ermida, A Paizosa, O Campo, Laxos, O Pazo, Castrolandín, A Patela, Mesego, Zo, Foxacos, Vilar, Porto de Gómez, Chapín, Piñeiros, Vilariño e O Noval.


     Ten os petróglifos de Cartas e Cartas da Fóra (Cardecide), Outeiro do Forno de tella, Outeiro de Vales, Costa de Vales, Outeiro grande, Outeiro do Moucho e Outeiro da Campá (no polígono industrial).


     Conta cos castros de Castrolandín (escavado), Meira, O Castriño (Xinzo) e Laxos.

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

 

XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 15 de octubre de 2020

PETROGLIFO OUTEIRO DO MOUCHO - CUNTIS

 PETROGLIFOS OUTEIRO DO MOUCHO

CUNTIS

 Petroglifos Outeiro do Moucho

      É moi amplo o legado arqueolóxico que nos ten deixado a cultura da Idade do Bronce nas terras de Cuntis, sendo os gravados rupestres os de maior relevancia.

      Non menos de 25 grupos inscultóricos se localizan nesta xeografía, clasificados en 5 areas máis ou menos definidas.

    Estes gravados, esparexidos por diferentes freguesías, conteñen motivos variados: pseudolabirintos, combinacións circulares, cazoletas, zoomorfos...


     No Monte do Moucho, próximo á estrada de Calvos a Teaño, hai un gran promontorio rochoso que ten na súa superficie unha gran combinación circular, a modo de elipse, con dúas cazoletas como centros, que lle asignan unha clara aparencia da face do animal que lle dá nome a este outeiro.

     Igualmente, círculos con cazoletas interiores, coviñas e outros motivos espállanse neste fermoso penedo.

Santa María de Cuntis
     Santa María de Cuntis é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cuntis.


     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 2.481 habitantes (1.321 mulleres e 1.160 homes), distribuídos en 23 entidades de poboación, o que supón un aumento en relación ao ano 1999 cando tiña 2.453 habitantes.


     Os lugares son Cuntis (Capital do concello), Calvos, Pereira, Trasponte, Meira, Fontecova, O Rogadío, Cardecide, A Louriña, Xinzo, Rebordelo, A Ermida, A Paizosa, O Campo, Laxos, O Pazo, Castrolandín, A Patela, Mesego, Zo, Foxacos, Vilar, Porto de Gómez, Chapín, Piñeiros, Vilariño e O Noval.


     Ten os petróglifos de Cartas e Cartas da Fóra (Cardecide), Outeiro do Forno de tella, Outeiro de Vales, Costa de Vales, Outeiro grande, Outeiro do Moucho e Outeiro da Campá (no polígono industrial).


     Conta cos castros de Castrolandín (escavado), Meira, O Castriño (Xinzo) e Laxos.

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Concello de Cuntis

XOAN ARCO DA VELLA


 

miércoles, 14 de octubre de 2020

PONTE DO CORTELLA - RÍO CORTELLA - MELÓN

 PONTE DO CORTELLA

RÍO CORTELLA

MELÓN


Melón
     Santa María de Melón é unha parroquia do concello do mesmo nome (Melón), situada na provincia de Ourense.

     Segundo o padrón municipal (INE 2012) ten 603 habitantes (284 homes e 319 mulleres), o que supón unha diminución en 8 habitantes en relación ao ano anterior.

Lugares da parroquia de Melón
     Cima de Vila, A Cortella, O Coruxal, A Costa do Cuco, A Fonte Santa, A Hedreira, Melón, As Mestas, Penavaqueira, A Ponte, O Retiro, Seoane, Tourón, Valmourisco


Concello de Melón
     Melón é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro.

     Segundo o padrón municipal (IGE) tiña en 2016 1 280 habitantes, dos que 667 son mulleres e 613 homes, nun descenso continuado de poboación desde 2012, cando tiña 1 479 habitantes.

Xeografía
     O concello ten 53,2 km². Limita ao norte cos concellos de Avión e Carballeda de Avia, ao sur co da Cañiza (da provincia de Pontevedra), ao oeste con A Arnoia e Ribadavia e ao oeste con Covelo (tamén da provincia de Pontevedra). Polo concello pasa a autovía A-52 que une Vigo e Ourense.

Historia
     A historia desta terra está fortemente vencellada a da mosteiro de Melón, fundado en 1158 por monxes da orde do Císter chegados de Clairvaux comandados polo abade Giraldo.

     Entre o patrimonio arquitectónico, amais das ruínas do mosteiro (declarado Monumento Histórico-Artístico en 1931), destaca a igrexa parroquial de Quins (finais do século XVI, pertencente á orde do Císter) e o peto de ánimas de Codesás, construído en 1856 e de gran devoción popular


Parroquias de Melón
     Melón (Santa María), Quins (Santa María)

Comarca do Ribeiro
     A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste.

      A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

     Ocupa unha superficie de 407,1 km², nos que viven 16.547 habitantes (2017). Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira.

     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA


 

martes, 13 de octubre de 2020

PETROGLIFOS DE FREIXO - FREIXO - CELANOVA

 PETROGLIFOS DE FREIXO

FREIXO

CELANOVA

     Os petroglifos de Freixo foron descubertos en 1998 por Enrique Sousa Pérez durante un paseo polo monte. 

      Tratase dun conxunto de seis grupos de círculos concéntricos con cazoleta central.


      Ignorase o número na súa orixe porque a rocha caeu nas mans dos canteiros e apareceu completamente mutilada con sinais de barreno.

      Estas manifestacións prehistóricas, que a ciencia sitúa a finais do neolítico ata ben entrada a idade de bronce, constitúen unha mensaxe na botella da historia, que os nosos antepasados nos han quixeron legar.

      Pero fáltanos a clave para descifralo porqué, e para qué  destas esculturas rupestres, tan idénticas a outras de outros continentes, a miles de quilómetros de distancia.

    As feitas e perdidas nun monte de Celanova, cerca do Arnoia, tan similares a outras atopadas en Arizona e o Brasil.

     O eterno enigma universal dos círculos e o labirinto, que tan ben recolleron os canteiros do medievo.

Freixo
     Santa Cristina de Freixo é unha parroquia do concello ourensán de Celanova na comarca da Terra de Celanova.

      No ano 2007 tiña 139 habitantes (60 homes e 79 mulleres), seis menos ca en 2000. Ten cinco entidades de poboación.

      Na parroquia está a ponte do Freixo, sobre o río Arnoia, construción romana declarada Monumento Histórico-Artístico.

Lugares de Freixo
     Buzacos A Casanova, Correxás, Freixo, Os Vilares

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Fuente: Concello de Celanova

XOAN ARCO DA VELLA


domingo, 11 de octubre de 2020

PONTE DE PEDRA - REGO DE POZO NEGRO - SAN AMARO - BARRO

 PONTE DE PEDRA

REGO DE POZO NEGRO

SAN AMARO

BARRO

 San Amaro

     San Amaro é un lugar da parroquia de Portela, no concello pontevedrés de Barro, na comarca de Pontevedra.


     Segundo o IGE, en 2013 tiña 201 habitantes (107 homes e 94 mulleres). No 2017 segundo o INE tiña 192 habitantes ( 99 homes e 93 mulleres ).

Portela
     San Mamede de Portela é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Barro. 

     Segundo o IGE de 2017 tiña 637 habitantes (307 mulleres e 330 homes), 27 menos ca en 2004. Ten seis entidades de poboación.


Lugares de Portela
     A Áspera, Briadoiro, A Cancela, A Costa, Estación de Portela, A Laxe, Mosqueiros, Parada, Piñeiro, A Porriña, San Amaro, Vilaverde


Barro
     Barro é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 

     Segundo o IGE no ano 2016 tiña 3.746 habitantes (1.862 homes e 1.884 mulleres), o que representa un aumento respecto a 2005, cando contaba con 3.408 habitantes. O seu xentilicio é barrés ou barroso.

      Limita cos concellos de Meis, Portas, Moraña e Pontevedra.


Patrimonio natural
     Destaca o Parque da Natureza do Río Barosa, unha carballeira en desnivel pola que baixa a fervenza que forma o río Barosa, que se aproveitaba antigamente mediante unha vintena de muíños, algúns deles rehabilitados. O espazo tamén está axeitado para as visitas como zona de lecer.

 Parroquias de Barro    
     Agudelo (San Martiño), Barro (San Breixo), Curro (Santa María), Perdecanai (Santa María), Portela (San Mamede), Valiñas (Santo André)

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 

XOAN ARCO DA VELLA