lunes, 12 de agosto de 2013

PETO DE O TREBELLO - AGUASANTAS

PETO DE O TREBELLO 
O TREBELLO 
AGUASANTAS 
COTOBADE

       
        Este peto apártase dos canons tradicionais. Consta dun retablo rectangular situado sobre o aleiro do tellado no plano da fachada. 
 

     No retablo ábrense tres nichos nos que se encontraban as figuras de San Antón, no centro, e aos lados Santa Bárbara e Santa Teresa. Todo iso está coroado por unha imaxe da Virxe, hoxe estan desaparecidas.


     Na vertical do retablo, sobre a fachada, a media altura, nunha placa de mármore están gravados os nomes dos santos. Un pouco máis abaixo está o esmoleiro



     
O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.



     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.



     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.



     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.




     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".



     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".



     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".







XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 11 de agosto de 2013

PETO DE MEIXOA - CERAXE

PETO DE MEIXOA 
CERAXE 
COTOBADE

      
     O peto de ánimas da Meixoa (Ceraxe de Arriba) foi construído en 1878. É de tipo pechado, coroado cunha cruz alta e dous pináculos aos lados. Ten un fornelo pequeno arqueado, cun retablo de pedra policromada protexida por un vidro. 


     O retablo ten a imaxe da Virxe co Neno Xesús sobre unha nube, un bispo baixo ela, e tres ánimas entre lapas por baixo deste. 


     Ten dúas inscricións: na esquerda, TODOS DE CORAZON POR CIERTO SECOREDENOS CON EL PADRE NUESTRO, e na dereita TODOS LOS QUE IDES PASANDO ACORDADOS DE NOSOTRAS QUE ESTAMOS PENANDO.



      O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.



     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.




     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.



     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. 





     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".



     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".



     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".







MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO DA GODELA - COTOBADE

PETO DA GODELA 
CASA DA PESTE 
GODELA 
COTOBADE

     
     Construción de tipo pechado, coroada por unha cruz de pedra que se levanta sobre unha basea decorada con caveira e dous pináculos altos aos lados. 


     Pola parte traseira, mostra un reloxo de sol sobre o tellado. A fornela ampla, de sentido horizontal, contén o caixón de esmolas e protéxese cunha reixa  de ferro, agora sen ferrollo. 


     O retablo, de madeira policromada, presenta a Santo Antonio e a Virxe, ambos os dous sobre nubes. Debaixo cinco ánimas, distinguindo un cura polo bonete. Un anxo aparece na parte máis alta do retablo.  


      Esta situado non cruzamento de camiños entre o lugar de O Peso e Valongo, no lugar coñecido como casas da Peste, un sitio realmente enigmático e esquecido por os seus habitantes fai moitísimos anos.


      O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.



     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.




     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.



     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. 



     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".



     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".



     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos".




MAPA
 

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube


XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 9 de agosto de 2013

SANTA BAIA DE VIGO - BOQUEIXÓN

IGLESIA DE SANTA BAIA DE VIGO
SANTA BAIA DE VIGO 
BOQUEIXÓN 
A CORUÑA

     Enmarcado en la comarca y área de influencia de Santiago, se encuentra el municipio de Boqueixón, muy ligado a la historia jacobea.



VIGO
     Ocupa un pequeño valle al norte del Pico Sacro, dedicado, fundamentalmente, a la producción agropecuaria. Con grandes bosques de encinas, robles, pinos y eucaliptos y extensos pastos. Muy bien comunicada tanto por carreteras comarcales como por pistas de concentración que le permiten acceder a la N-525 Santiago-Ourense y a la N-634 Santiago-Lugo, en este último punto a la altura del aeropuerto internacional de Lavacolla. Con una altitud media de 311 m. y regada por el río Insua, ocupa una extensión de 7,5 Km2. Sus 202 habitantes viven en seis entidades de población: Carabán, Castenda, O Covelo, Melón, Pelirrojo (hace referencia al color de la tierra por la constitución ferruginosa de la misma) y Santa Baia.




IGLESIA DE SANTA BAIA
     Tiene vestigios anteriores a la actual fábrica que data de mediados del siglo XVIII. La capilla con su bóveda de piedra de la albañilería es el más antiguo, desde el principio del siglo XVIII. Algo más lejos la capilla lateral de San Antonio, también con bóvedas de piedra de granito. El aumento fachada y campanario en la segunda mitad del siglo. Ya en el siglo XIX, se procede a la reconstrucción de la iglesia, y se unieron a la nueva sacristía y revestimiento de las paredes conforman su imagen actual.


 
BOQUEIXÓN
     Superficie: 73,2 km²
     Población: 4.445 habitantes (Fuente: INE - 2008)




     Parroquias: Boqueixón (San Vicente) , Codeso (Santaia) , Donas (San Pedro) , Gastrar (Santa Mariña) , Granxa, A (San Lourenzo) , Lamas (Santa María) , Ledesma (San Salvador) , Lestedo (Santa María) , Loureda (San Pedro) , Oural (Santa María) , Pousada (San Lourenzo) , Sergude (San Breixo) , Sucira (Santa Mariña) , Vigo (Santa Baia)


     Como llegar: La carretera C- 260, sirve de comunicación con el interior, mientras que N- 525, acerca el municipio a Santiago de Compostela



     Información del ayuntamiento Boqueixón: La cercanía de Santiago de Compostela y la concentración parcelaria, impulsaron nuevas producciones agrarias, huerta e invernaderos, el desarrollo de la ganadería, destacando el municipio por su producción láctea, y las explotaciones avícolas dedicadas al consumo masivo.




     Por este motivo, se creó en Sergude la Escuela de Extensión y Capacitación Agraria de la Consellería de Agricultura. Ocupa el edificio del Pazo de Campuzano. Se conserva también el Pazo de Pousada.


     En arquitectura religiosa, destaca la iglesia románica de Santa María de Lestedo. Existen también numerosas ermitas: San Marcos en Castro-Oural, Santuario de San Sebastián en el Pico Sacro, San Benito en Sergude y Santa María de A Fonte en Pousada.




     Huellas románicas son también el puente de Busacos sobre el río Pereiro y el de Ponte Ledesma sobre el Ulla.


     Imprescindible: Iglesia románica de Santa María de Lestedo; Sistema Fluvial Ulla - Deza




     Otros: Ponte Ledesma.  Puente de Busancos sobre el río Pereiro. Pazo de Pousada. Ermita San Marcos. Ermita Santa María A Fonte. Santuario de San Sebastián.




     Fiestas
      Romería de ''O Pico de Maio'' en el Pico Sacro. - Romería de San Cidre en Camporrapado-Oural el 15 de mayo. - San Benito en Sergude-Rodiño. - Romería ''Os Lourdes'' en Lestedo el segundo domingo de septiembre. - Antroido. - El domingo de Piñata, ''Festa da Filloa'', en Lestedo.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA