viernes, 22 de marzo de 2013

MUIÑO EN OSEIRA - OSEIRA - CEA

MUIÑO EN OSEIRA
CEA
OURENSE


     Oseira es la parroquia más extensa del concello ourensano de Santo Cristovo de Cea, al que pertenece. 


     Conocida por su magnífico monasterio cisterciense, la aldea conserva la tranquilidad que ya en su día conocieron los monjes que en 1137 escogieron el lugar para vivir la experiencia de Dios.


     Y ahí sigue, asomada a un espléndido valle por el que el río Oseira serpentea con quietud monacal hasta el Arenteiro, bañando las fértiles tierras de la parroquia. 


     En Santa María la Real de Oseira se ubica la inmensidad de piedra que es el famoso monasterio. 


     Además Cea es tierra de paso jacobeo muy conocida por la excelencia de su pan, y de su historia guarda memoria en forma de hornos, hórreos y molinos, ademásd e conservar casas típicas, petos de ánimas y la belleza natural que le proporciona la comarca de O Carballiño a la que pertenece. 


     La tradición artesana atendería no sólo a los requerimientos del pueblo, sino también a las demandas religiosas de la comunidad de Oseira, propietaria de hornos a lo largo de los siglos en distintos regímenes.


     La hermosura natural de la parroquia la embellece aún más el imponente cenobio que encierra numerosas visitas de interés, empezando por la propia iglesia de estilo románico-ojival y continuando por la Escalera de Honor, la fachada del siglo XVIII o los claustros dos Cabaleiros, Dos Medallóns o de Os Pináculos. 


     A sus muchos espacios el monasterio suma el Lapidarium, una sala abovedada de curiosas resonancias donse se encuentran objetos de piedra que han formado parte de la historia del centro monástico. En el entorno el Museo Liste es también visita obligada.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 21 de marzo de 2013

ANTIGUA PAPELERA - O CARBALLIÑO

ANTIGUA FABRICA DE PAPEL
A LAVANDEIRA
SANTA MARIÑA DE LONGOSEIROS
O CARBALLIÑO
OURENSE



O proceso de fabricación de papel iniciábase co escollido e clasificación dos trapos almacenados na fábrica segundo as súas fins, reservándose os mellores para a fabricación de papel de calidade superior, destinándose os peores para a fabricación de papel basto, como a estraza ou a estracilla.
Acumulada a cantidade de trapos suficiente para iniciar o proceso, botábanse nun pío chamado podredoiro, engadindo auga e deixando levedar durante un período de tempo de cinco ou seis semanas, ata que a calor da fermentación no podredoiro “queime ó meter a man”. Finalizada esta operación, os trapos reducíanse manualmente a anacos pequenos, con axuda dunha gadaña ou cortador, levándoos a continuación ó muíño de mazos.


Un apresamento construído nunha revolta do río permitía derivar as augas a unha canle construída na súa marxe dereita, que tras un percorrido superior ós catrocentos metros, conducíaas ás instalacións da fábrica de papel, onde corría polo acueduto e vertíanse sobre cinco grandes rodas hidráulicas verticais de uns dous metros e medio de diámetro, máis unha sexta roda ó final do acueduto para o accionamento do satinador.
Estas rodas motrices, do tipo gravitatorio de caixóns ou arcaduces, levaban os seus eixes erizados de levas que accionaban os mazos, erguéndoos para bater nas pías ou tinas en que se colocaran os trapos cortados unha vez finalizada a súa fermentación tras a estancia no podredoiro.


As instalacións contaban con cinco grupos de tres mazos cada un diferenciados para os labores específicos de esfiañado (dúas pías de esgazado), afinado (dúas pías de moenda) e desleído (unha pía de homoxeneización da pasta) tralas que se obtiña a polpa ou pasta para a elaboración do papel.
Como se ten dito, ó final do acueduto a auga caía por enriba dunha sexta roda, a encargada de accionar o pesado mazo de satinado para preparación final do papel.


Unha vez obtida a pasta de papel procedíase ó seu callado vertendo unha pequena cantidade de polpa nun molde rectangular co fondo formado por unha fina malla de arames; a auga escoaba a través do mallazo, pero as fibras nel retidas ó enfurtirse formaban unha folla de papel sobre os arames. Esta operación manual era relativamente rápida, rendendo uns oito pregos por minuto cun só operario.
Retirados os pregos dos moldes púñanse en pía intercalando entre cada un uns panos de la branca sen costuras, os saiales. Despois procedíase ó seu prensado, en prensa ou entre roletes, para escoar a auga sobrante e finalmente deixábanse secar ó aire.


O papel xa seco, que pola súa gran porosidade resulta moi absorbente (papel secante), sometíase entón ó proceso de encolado co zume obtido ó espremer desperdicios xelatinosos de animais moi cocidos. Tras un novo prensado para eliminar o exceso de cola e un novo secado ó aire, o papel “de barba” (polas barbas que quedaban ó sacalo do molde) traballábase no mazo de satinar para darlle o apresto final e eliminar as irregularidades que puidese presentar o acabado, quedando xa listo para ser empaquetado e posto á venda.



A chegada da electricidade supuxo a modernización das instalacións, substituíndo as rodas motrices por unha turbina hidráulica que arrastraba un xerador eléctrico, sendo entón a electricidade a que movía a maquinaria fabril.


      No propio proceso de elaboración da pasta, a refinadora holandesa substituía ás vellas pías de esfiañado, afinado e desleído. Nalgúns casos, a máquina semicontinua, tamén chamada redonda, de bombo o picardo, substituía o traballo do alabrén (o operario que fai a folla de papel na tina coa axuda do molde) e do poñedor (o que toma a forma do alabrén e pon a folla sobre o sayal para levala á prensa) e con ela se elaboraba o equivalente a catro ou cinco tinas.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS EN MUIMENTA - CAMPO LAMEIRO

MUIÑOS EN MUIMENTA
MUIMENTA
CAMPO LAMEIRO


     Campo Lameiro é unha excelente alternativa para todos aqueles que buscan algo mais que sol e praia no disfrute de seu tempo libre...



     Este concello pontevedrés alberga multitude de rincóns para perderse e viaxar ó pasado contemplando os grabados rupestres e os castros; asi como un amplio abanico de actividades e opcións para disfrutar duns días apacibles, cheos de bos momentos que os farán inolvidables.



     Varias zonas de recreo encóntranse repartidas ó longo deste vasto concello.



Castro de Penalba
     Este recinto situado no alto de monte Agüeiros reúne tradición, cultura, arte e ocio.




     Conserva el Castro de Penalba que data dos séculos VIII - VII a. C., un dos máis antigos de Galicia.


     O día 13 de xuño commemorase a festividade de S. Antonio, na capela celébrse a misa solemne e a tradicional puxa de ofrendas que levan os devotos.




     Así mismo, os visitantes poden contemplar as insculturas rupestres de “ A Pedra da Serpe” y a “ Rotea de Mendo”.

     Este recinto conta ademais, cun galpón, merendeiro, mesas, parrillas, fontes e un parque infantil.




Carballeira de Rozas
     Carballeira de CousoSituada na parroquia de Couso, esta magnifica carballeira centenaria posue mesas, zoa infantil e parrillas, o que a convirte nun estupendo lugar para disfrutar dnha relaxada xornada campestre .




Área recreativa de Lodeiro
Rio Lérez

     Situada na parroquia de San Miguel de Campo, é testemuña da unión do río Lérez co seu afluente o río Meneses.

     Esta ten un afamado coto de pesca e refuxio de pescadores.




     Unha pequena ruta de muiños, o merendero provisto de mesas e parrillas xunto coa praia fluvial, fan desta área un lugar ideal para o disfrute de nenos e maiores.


Praia fluvial de Redonde
     Ideal para facer un alto no camiño e obsequiarnos cun refrescante baño en augas do río Lérez.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 20 de marzo de 2013

PONTE NOVA - RÍO LÉREZ - COTOBADE

PONTE NOVA
RÍO LÉREZ
COTOBADE 
PONTEVEDRA

     Cotobade es un ayuntamiento perteneciente a la provincia de Pontevedra, en la comunidad autónoma de Galicia, en España (Spain).




     Ocupa una extensión de aproximadamente 135 km2 y tiene en torno a los 4600 habitantes.




     Como todo municipio gallego que se precie, su población está ampliamente distribuida en múltiples nucleos poblacionales que se agrupan en 13 parroquias: Aguasantas, Almofrei, Borela, Carballedo, Caroi, Corredoira, Loureiro, Rebordelo, Santa María de Sacos, San Xurxo de Sacos, Tenorio, Valongo y Viascón.




     Es un ayuntamiento de caracter rural que se caracteriza por su gran interés ecológico gracias a la existencia de abundantes rios, fuentes, molinos, puentes, petroglifos, cruceiros, iglesias, hórreos, casas de labranza, carballeiras, etc. (aunque todo ello está desapareciendo).

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS EN PRADERREI - CAMPO LAMEIRO

MUIÑOS EN PRADERREI
SAN MIGUEL DE CAMPO
CAMPO LAMEIRO


     Campo Lameiro é unha excelente alternativa para todos aqueles que buscan algo mais que sol e praia no disfrute de seu tempo libre...



     Este concello pontevedrés alberga multitude de rincóns para perderse e viaxar ó pasado contemplando os grabados rupestres e os castros; asi como un amplio abanico de actividades e opcións para disfrutar duns días apacibles, cheos de bos momentos que os farán inolvidables.


     Varias zonas de recreo encóntranse repartidas ó longo deste vasto concello.




Castro de Penalba
     Este recinto situado no alto de monte Agüeiros reúne tradición, cultura, arte e ocio.




     Conserva el Castro de Penalba que data dos séculos VIII - VII a. C., un dos máis antigos de Galicia.

      O día 13 de xuño commemorase a festividade de S. Antonio, na capela celébrse a misa solemne e a tradicional puxa de ofrendas que levan os devotos.


     Así mismo, os visitantes poden contemplar as insculturas rupestres de “ A Pedra da Serpe” y a “ Rotea de Mendo”.

     Este recinto conta ademais, cun galpón, merendeiro, mesas, parrillas, fontes e un parque infantil.




Carballeira de Rozas
     Carballeira de CousoSituada na parroquia de Couso, esta magnifica carballeira centenaria posue mesas, zoa infantil e parrillas, o que a convirte nun estupendo lugar para disfrutar dnha relaxada xornada campestre .




Área recreativa de Lodeiro
Rio Lérez

     Situada na parroquia de San Miguel de Campo, é testemuña da unión do río Lérez co seu afluente o río Meneses.

     Esta ten un afamado coto de pesca e refuxio de pescadores.

     Unha pequena ruta de muiños, o merendero provisto de mesas e parrillas xunto coa praia fluvial, fan desta área un lugar ideal para o disfrute de nenos e maiores.



Praia fluvial de Redonde
     Ideal para facer un alto no camiño e obsequiarnos cun refrescante baño en augas do río Lérez.


VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA