lunes, 14 de noviembre de 2022

IGREXA DE SANTA MARIÑA - XINZO DE LIMIA

 IGREXA DE SANTA MARIÑA

XINZO DE LIMIA

 Igrexa Románica de Santa Mariña
     Á parroquia de Xinzo de Limia, diócese de Ourense, está baixo a invocación da mártir Santa Mariña, que a festa do dezaoito día do mes de Xulio; e San Sebastián, que se celebra todos os anos de xaneiro.

     Esta parroquia ten unha modernidade con dous templos parroquiais e unha capela no barrio de Baronzás dedicado a San Andrés.

Igrexa vella
     Hai pistas de que o templo existe dende o século VIII, como se pode observar nalgunhas das esculturas do interior do templo.

     En 1595 el dixo que "a igrexa era pequena, baixa e mal construída". "A xente non collía en ela", aínda que no momento en que Xinzo de Limia non tiña máis de cen familias. Non ao mesmo tempo, 1595, ou visitante, ordena que se esgote un maior e máis grande e que "tinga un bo atrio". Por mor do que ten que comprar varias casas e tamén a "prisión" que nesa data era baleira.

     “A Igrexa Vella” está formada por unha soa nave, con dúas capelas sepulcrais ó carón do Evanxeo:

     Unha pertencente a Dª Catalina Colmenero, viúva de Antonio Penín, que en 1626  solicitouna ó Ordinario. Esta capela está adicada a Virxe dos Dores (de gran devoción nesta Parroquia e que conta cunha Cofradía na actualidade). Nela encontrase enterrados os Condes de Gimonde.

     A outra de 1630, ó carón do altar maior, con un retablo policromado da Sagrada Familia, pertencente a Licenciado D. Antonio Vallejo Luaces, que era Abad da Parroquia.

     O Presbiterio ten bóveda artística de pedra, con influencias templarias afrancesadas: Nace de catro nervios en cada esquina en forma de abanicos e entrecrúzanse no centro formando triángulos. En cada dovela ten un signo cristiano: Adán, a Virxe, Xesús...

     A portada é de estilo románico, aínda que foi construído en 1516: está formada por tres arcos totalmente lisos con capiteis de ornamentación vexetal e de persoas en posición orante. Hai tamén unha “venera” que fai supor que estamos no camiño de Santiago (Camiño Portugués ou o da Vía da Prata). O dinte exterior está rematado con unhas puntas de diamante.

     No ano 1608 concertan o Abad e os veciños facer a Torre para as campas: está construída con tres corpos diferenciados; estando no último as campas e o reloxo (aínda en perfecto uso de 1886).

     Está cuberta por unha cúpula de pedra. No segundo corpo está o escudo do Conde de Monterrey, que era o que presentaba ós sacerdotes para o seu posterior nomeamento.

      Tamén existe na fachada un pequeno campanario (na actualidade sen campas) que se supón son restos das anteriores edificacións que tivo o edificio.

     A auga entraba dentro da Igrexa na invernías, por o que no ano 1613 aparece un mandato para que se eleve o atrio con unha altura suficiente a fin de que non entre a auga no templo; así estivo ata que fai poucos anos volveuse a rebaixar uns trinta centímetros.

     No 1626 contratase un prateiro, Marcelino de Montano, para que faga unha “Cruz Procesional” que foi roubada por os franceses no ano 1809. A que existe hoxe, de prata, realizouse no ano 1828.

     A igrexa sufriu unha última reforma, ó redor de 1990 rematandose no ano 1997 (ano no que se inaugurou a Adoración Nocturna na Parroquia). 

     Con tal motivo realizáronse diversas calas e escavacións, tanto interiores como exteriores, nas que se obtiveron diversos restos arqueolóxicos. Algúns deles encóntranse no exterior do templo (adornando o atrio) e outros quedaron ocultos.

     Os distintos retablos do templo foron restaurados, o piso foi rebaixado e a pedra do solo foi sustituida por madeira, as diversas imáxes foron igualmente restauradas... quedando así o templo adecentado para poder celebrar o culto nel.

MAPA

 

Fuente: Concello de Xinzo de Limia

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN A MEZQUITA - VILAVELLA - A MEZQUITA

 ESTACIÓN A MEZQUITA - VILAVELLA

VILAVELLA

A MEZQUITA

 Estación da Mezquita-Vilavella

       A Mezquita-Vilavella é unha estación ferroviaria situada na localidade de Vilavella no municipio español de A Mezquita, na provincia de Ourense, comunidade autónoma de Galicia. 

     Desde 2013, debido á supresión do tráfico de pasaxeiros entre Ourense e Puebla de Sanabria, a estación carece de servizos ferroviarios.

Situación ferroviaria
     A estación atópase no punto quilométrico 145,136 da liña férrea de ancho convencional que une Zamora coa Coruña a 1089 metros de altitude, entre as estacións de Lubián e de A Gudiña.​ O tramo é de vía única e está sen electrificar.

     Desde Lubián a chegada á Mezquita - Vilavella implica superar cinco túneles entre os que destacan o de Lubián de 1.709,80 metros de lonxitude, o de Briallo de 984,50 metros de lonxitude e o da Canda de 1.994,00 metros de lonxitude que marca a entrada en Galicia.

Historia
     A vontade de unir Madrid, vía Medina del Campo con Vigo polo camiño máis curto posible é antiga e apareceu plasmada nalgúns anteproxectos como o de 1864. Con todo, o mesmo descartaba dita posibilidade ao considerar que supoñía "dificultades enormísimas" que superaban mesmo "os da baixada do porto de Pajares no ferrocarril de Asturias".

     É por iso, que a estación non foi inaugurada ata o 1 de xullo de 1957 coa posta en marcha do tramo Ourense – Puebla de Sanabria da liña Zamora-A Coruña vía Ourense.

     A súa explotación inicial quedou a cargo de RENFE, cuxo nacemento se produciu en 1941.

     Desde o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

A estación
     A estación foi obxecto dunha ampla restauración no ano 2009 dentro do plan "Estaciones" promovido polo Inorde para converter o recinto nun complexo turístico e residencial.

     ​ Conta con dúas plataformas, unha lateral e outra central, ao que acceden dúas vías. Os cambios de plataforma realízanse a nivel.

Servizos ferroviarios
      Renfe prestaba servizos de Media Distancia grazas os seus trens MD no traxecto que unía Ourense con Poboa de Sanabria.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN DE LUBIÁN - LUBIÁN

 ESTACIÓN DE LUBIÁN

LUBIÁN

 Estación de Lubián
      Lubián é unha estación de tren de Adif situada na vila de Lubián, provincia de Zamora. Dende o peche da liña Ourense-Puebla de Sanabria nos recortes do sector ferroviario producidos polo Goberno en xuño de 2013, esta estación non ten servizos ferroviarios.

Situación ferroviaria
     A estación atópase no punto quilométrico 133,002 da liña férrea de ancho ibérico que une Zamora coa Coruña vía Ourense a 1.056 metros de altitude, entre as estacións de Pedralba e A Mezquita-Vilavella. O tramo é de vía única e está sen electrificar.

Historia
      A vontade de unir Madrid vía Medina del Campo con Vigo polo camiño máis curto posible é antiga e apareceu plasmada nalgúns anteproxectos como o de 1864. 

     Con todo, o mesmo descartaba dita posibilidade ao considerar que supoñía "dificultades enormísimas" que superaban mesmo "os da baixada do porto de Pajares no ferrocarril de Asturias".

      É por iso, que a estación non foi inaugurada ata o 1 de xullo de 1957 coa posta en marcha do tramo Ourense-Puebla de Sanabria da liña entre Zamora e A Coruña. A súa explotación inicial quedou a cargo de Renfe cuxo nacemento se produciu en 1941.

     Desde o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

     Debido aos recortes no sector ferroviario levados a cabo polo Goberno en xuño de 2013, a estación quedou sen os servizos de Media distancia entre Ourense e Puebla de Sanabria.

A estación
     Abandonada durante moito tempo a estación sufriu unha importante remodelación no ano 2010 restaurando tanto o edificio de viaxeiros como as plataformas e mellorando a iluminación do recinto. 

     Non sucedeu o mesmo co peirao de carga e outros edificios anexos que seguen mostrando un avanzado estado de deterioración.

      Componse de dúas plataformas curvadas, unha lateral e outra central, ásque acceden tres vías. Os cambios de vía realízanse a nivel.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 13 de noviembre de 2022

MUSEO DE XIGANTES E CABEZUDOS - PUEBLA DE SANABRIA

MUSEO DE XIGANTES E CABEZUDOS

PUEBLA DE SANABRIA


Museo de Xigantes e Cabezudos
     Neste singular edificio, situado na C/ San Bernardo, en pleno Conxunto Histórico da Vila, pódense contemplar dez Xigantes e 33 cabezudos.

      Aínda que non existen datos históricos que nos permitan determinar con exactitude a orixe exacta da agrupación, con moi escasa marxe de erro remitímonos a 1848, ano no que se fundou a Archicofradía de Nosa. Sra. Da Vitorias.

     Desde entón os Xigantes desfilan o día 7 de Setembro como preludio do día grande e o día 8 de Setembro, acompañando á Virxe na súa solemne procesión.

     Desta época consérvanse os Xigantes coñecidos como A Negra e o Chinés e os Cabezudos: as dúas Gigantillas, o Aplanchetado, o Negrito, o Napoleón e o Garda Civil.

     Posteriormente nos anos 50, o Bispo de Astorga ( Diocese á que pertence Poboa de Sanabria) prohibe o desfile de Xigantes e Cabezudos xa que se mesturaba unha festa relixiosa cunha pagá.

     Este feito provoca que no ano 1955 a Corporación Municipal adquira os Xigantes coñecidos como A Zapateira e o Zapateiro e os cabezudos: O Señorito, O Pallaso, A Bruxa e  Os Ananos.

     O ano seguinte, en 1956 e debido á presión popular, a prohibición chega ao seu fin e así continuarán desfilando os Xigantes novos cos antigos. 

     Posteriormente crece o número de cabezudos ata chegar aos 33 actuais.

     Tamén aumentan os xigantes: O Rey e a Raíña, ano 1991. O Sanabrés e a Sanabresa, ano 1996.

      O Conde e a Condesa de Benavente, ano 2002.

VIDEO

MAPA

 

 Fuente: Concello de Puebla de Sanabria

XOAN ARCO DA VELLA