PONTE D. ZAMEIRO - RÍO AVE - BAGUNTE - VILA DO CONDE

 PONTE D. ZAMEIRO 

RÍO AVE

BAGUNTE

VILA DO CONDE

 Ponte D. Zameiro
     O ponte D. Zameiro sobre o río Ave conectaba a calzada romana como como Via Veteris, que desde Oporto iba a Barcelos e Esposende.

       Agora soio esta aberto a petons, e moi recomendable einvito a velo e o entorno que o rodea, de seguro vos gustara.

Río Ave
        O Ave é un río portugués, que nace na Serra de Cabreira, no municipio de Vieira do Minho, 1200 m de altitude. Rercorre 94 km ata desembocar no Océano Atlántico, o sur de Vila do Conde.

     A sua conca hidrográfica ten unha área aproximada de 1390 km², comprendendo 15 municipios.

     O río baña sucesivamente os municipios de Vieira do Minho, Póvoa de Lanhoso, Guimarãé, Vila Nova de Famalicãou, Santo Tirso, Trofa e Vila do Conde.

      Os seus afluentes máis importantes son o río Este (marxe dereita) e o río Vizela (marxe esquerda).

     Atópase bastante contaminado, debido aos vertidos industriais e domésticos que desde fai décadas contribúen a que, na práctica, converteuse nun río prácticamente morto, malia que aínda alberga vida mariña.

     A descontaminación prometida non está sendo do todo satisfactoria.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CEMITERIO DE ADINA - IRIA FLAVIA - PADRÓN

 CEMITERIO DE ADINA

IRIA FLAVIA

PADRÓN

 Cemiterio de Adina
     O cemiterio de Adina é un camposanto situado en Iria Flavia. 

     En 1975 foi declarada Ben de Interese Cultural a igrexa de Santa María de Iria Flavia e o seu contorno, do que o cemiterio de Adina forma parte.

 

 

    Encóntranse en Adina sartegos datados entre os séculos VI e X que conforman unha necrópole cristiá de época romana tardía e sueva.

 

     Rosalía de Castro dispuxo ser soterrada neste cemiterio trala súa morte en 1885, non obstante os seus restos foron exhumados en 1891 para ser trasladados ó Panteón de Galegos Ilustres.

     No camposanto de Adina foi tamén soterrado o mestre e filántropo José María Vidal Cepeda.

      No cemiterio quixo Camilo José Cela ser enterrado o pé dunha oliveira e a carón dos seus devanceiros, entre os que se atopan John Trulock e Camilo Bertorini.

      O 23 de agosto de 1975 foi declarada Ben de Interese Cultural a igrexa de Santa María de Iria Flavia e o seu contorno, do que forman parte o cemiterio de Adina e a casa dos cóengos, ó ser un conxunto arqueolóxico, histórico e artístico singular. 

      As oliveiras centenarias de Adina están consideradas árbores senlleiras de Galicia.

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS DA PONTE DE D. ZAMEIRO - BAGUNDE - RÍO AVE - VILA DO CONDE

 MUIÑOS DA PONTE DE D. ZAMEIRO

BAGUNDE

RÍO AVE

VILA DO CONDE

Bagunte
    Bagunte era unha fregresia portuguesa do concello de Vila do Conde, no distrito de Oporto con 9,21 km² de superficie e 1.489 habitantes (2011).

     A sua densidade de poboación e de 161,7 hab/km².

     Situada na beira norte do río Ave, a uns dez quilómetros da cidade de Vila do Conde, a fregresia de Bagunte quedou extinguida no marco da reforma administrativa de 2013, fusionándose coas de Ferreiró, Outeiro Maior e Parada para formar unha nova, denominada Unión das Freguesias de Bagunte, Ferreiró, Outeiro Maior e Parada, con sé na primeira.

     Ata o seu extinción como freguesia autónoma, Bagunte limitaba ao sur co río Ave, o leste coas fregresias de Ferreiró, Outeiro Maior e Balasar, esta última pertencente ao concello de Póvoa de Varzim, o norte coa de Arcos e o oeste coa de Touguinhó.

     Bagunte naceu como unha abadía da Casa de Braganza, integrándose logo no concello de Barcelos, ata que en 1836 pasou a pertencer a de Vila do Conde. En 1898 absorbeu a antiga fregresia de Santagõé.

     No patrimonio histórico-artístico da antiga freguesia destacan a ponte de D. Sameiro, de principios do século XIII, e o Castro ou Cividade de Bagunte, poboado fortificado da Idade do Ferro.

Río Ave
     O Ave é un río portugués, que nace na Sierra de Cabreira, no municipio de Vieira do Minho, a 1200 m. de altitude.

      Percorre 94 km ata desembocar no Océano Atlántico, o sur de Vila do Conde.

     A sua cuenca hidrográfica ten unha área aproximada de 1390 km², comprendendo 15 municipios. O río baña sucesivamente os municipios de Vieira do Minho, Póvoa de Lanhoso, Guimarãé, Vila Nova de Famalicãou, Santo Tirso, Trofa e Vila do Conde.

     Os seus afluentes máis importantes son o río Este (marxe dereita) e o río Vizela (marxe esquerda).

     Atópase bastante contaminado, debido aos vertidos industriais e domésticos que desde fai décadas    contribúen a que, na práctica, converteuse nun río prácticamente morto, malia que aínda alberga vida mariña.

     A descontaminación prometida non está sendo do todo satisfactoria.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

MONASTERIO DE SAN SALVADOR DE VAIRAO - VAIRAO - VILA DO CONDE

 MONASTERIO DE SAN SALVADOR

VAIRAO

VILA DO CONDE

      O Monasterio de an Salvador de Vairão data do primeiro milenio d.C.

       O documento máis antigo que fai referencia a el, e unha escritura do ano 974 , que xa nesta época o patrón do Monasterio era San Salvador, ademais de Santa María  e San Miguel Arcanel. San Salvador segue sendo o patrón da parroquia, a o igrexa parroquial esta adicada a de San Benito.

       O contrario do que ocorría nos monasterios e conventos que coñecemos na Idade Contemporánea, era común a existencia destas comunidades relixiosas mixtas, con membros de ambos sexos, particularidade que desapareceu co avance da Idade Media. en Vairão , a separación produciuse a mediados do século XII, sendo a partir de entón unha comunidade monástica exclusivamente feminina.

      As datas de fundación do Monasterio como institución e da construción do seu primitivo edificio son incertas, pero obviamente sempre anteriores ao ano 974.

      O 24 de novembro de 1021, o Monasterio xa era coñecido co nome de vila onde se fundou, Vairão.

     En 1141 D. Afonso Henriques concedeu ao Monasterio a carta de couto, obtendo poderes xuridicionais case ilimitados dentro dos seus límites.

     No extenso rexistro do Monasterio de Vairãou, conservado na sua maior parte no Arquivo Nacional de Torre do Tombo, atopouse un documento que pode considerarse o rexistro máis antigo escrito en portugués, máis precisamente en galego-portugués.

     Logo da extinción da comunidade relixiosa, os terreos do monasterio utilizáronse como colexio e escola ata 1986.

    Actualmente, o espazo serve como aloxamento utilizado como Albergue de Peregrinos de Vairãou e Centro de Vacacións da Asociación para a Promoción Cultural dos Nenos .

MAPA

 

Fuente: Web Vila do Conde

XOAN ARCO DA VELLA

O TANGARAÑO - SAN LOURENZO DE PIÑOR - BARBADÁS

 O TANGARAÑO

SAN LOURENZO DE PIÑOR

BARBADÁS

 O Tangaraño
     No Monte de san Bieito de Cova do Lobo, en San Lourenzo de Piñor, hai unha roca que serve como excepcional miradoiro sobre a cidade de Ourense e é moi visitado durante a romaría de San Bieito de Cova do Lobo.

     O Tangaraño é un xigantesco penedo, un típico bolo granítico de moitos metros de diámetro asentado encima doutros penedos, de maneira que se pode pasar por baixo del agachado.

     Dentro, nun recuncho, hai unha pequena cavidade na roca que sempre ten auga.

     Adxudícanselle propiedades curativas, sobre todo para enfermidades da pel:

      As verrugas, tumores, bocio, feridas e raquitismo dos nenos (enfermidade coñecida como tangaraño).

Lenda
     Aos nenos entangarañados teñen que pasalos tres mulleres polo buraco da Pedra do Tangaraño.

     Quítanlle a roupa vella ao neno e pásano de fóra a dentro do penedo por encima do charco de auga.

     Logo visten ao neno con roupa nova, abandonando alí as que levaba postas, facendo tiras coa roupa vella e deixándoa atada nas ramas de camiño ao templo.

     O nome de San Bieito de Cova do Lobo vén da crenza de que o mesmo San Bieito andaba fuxindo por aqueles montes e escondeuse nunha cova do lobo.

VIDEO

MAPA 

 

Fuente: Concello de Barbadás

XOAN ARCO DA VELLA