jueves, 2 de abril de 2020

CRUCEIRO DA MOTA - A MOTA - TORNEIROS - O PORRIÑO

 CRUCEIRO DA MOTA
A MOTA
TORNEIROS
O PORRIÑO


     O cruceiro da Mota está situado nun cruce de camiños baixo un baldaquino de recente feitura, aínda que orixinariamente estivo dentro da finca dunha casa próxima coñecida co Nome de “Quinta dos Oleiros”.


     Aséntase sobre unha base coas arestas rebaixadas, na que aparece unha descrición, case ilexible, de doazón na parte frontal do pedestal. 




      Sobre ela levántase o varal de forma octogonal que remata nun capitel decorado con volutas realizadas en relevo.


     A cruz, cos brazos potentados, presenta no seu anverso a figura de Cristo e a Virxe no reverso.



Petos, cruceiros e canastros
    Os petos de ánimas, os cruceiros e os canastros son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.



     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.



     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.



Cruceiros
     Sinal de identidade da paisaxe galega e expresión da devoción popular, os cruceiros levántanse en encrucilladas ou preto de ermidas, igrexas e cemiterios.



     Castelao dicía que un cruceiro é "un perdón do ceo", pois segundo o grande escritor galego os cruceiros eríxense para facerse perdoar algún pecado.



     Dado que en Galicia hai uns 12.000 cruceiros, as nosas faltas deben de ser grandes...


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Web Patrimonio Galego
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 1 de abril de 2020

PASOS DE XANEÁNS - RÍO TEA - A GRAÑA - PRADO - COVELO

PASOS DE XANEÁNS
RÍO TEA
A GRAÑA - PRADO
COVELO 


Río Tea
     O río Tea é un afluente do río Miño, duns 50 quilómetros de longo, que atravesa a bisbarra do Condado, no sur da provincia de Pontevedra.


Etimolxía
     Segundo Edelmiro Bascuas o hidrotopónimo "Tea" parte da raíz hidronímica indoeuropea galaica *tekw‑, co significado de ‘fluír’.


Características
     Nace da confluencia de dous brazos, dos cales un nace na parte sur da Serra do Suído, a uns 900 m., e outro a 940 m. no Faro de Avión, no límite entre as provincias de Ourense e Pontevedra.


     Baña os concellos de Covelo, Mondariz, Mondariz-Balneario, Ponteareas e Salvaterra de Miño, onde desemboca no Miño. A súa conca cobre unha área de 411 km².


     O Tea é un río de característico réxime pluvial. O seu caudal medio é de 17,5 m³/s.


    O seu percurso inicial é encaixado, abríndose xa no val de Mondariz, atravesando logo pola vila de Ponteareas, antes de ir ao Miño. Entre os seus afluentes destaca o Alén, pola dereita, que recibe aínda na montaña.


     Xa no curso baixo úneselle o Uma pola esquerda.


     Está declarado como zona especial de conservación (ZEC).


Flora
     A vexetación é moi rica, tipo bosque de galería dos ríos do sur de Galiza, a formación típica é o ameal ou formación de amieiros. A vexetación é completada con freixos, salgueiros, pradairos, sabugueiros, bidueiros, cerdeiras bravas e algún carballo. Seguindo o bosque de galería atopamos unha segunda formación na que aparece a carballeira ou fraga mixta dominada por carballos (Quercus robur L.), e completada con loureiros, pereiras bravas, acivros (aceviños), cerquiños, e ás veces freixos, pradairos e castiñeiros.


      Nos outeiros fórmanse piñeirais de piñeiro bravo (Pinus pinaster var. maritima), froito das reforestación dos séculos XIX e XX, mesturadas hoxe en día con carballos, eucaliptos etc.


     Complétase todo cunha rica formación arbustiva e herbácea: cáncaros, campaíñas, amorodeiras bravas (morotes), hedras (areiras ou hadreiras), silveiras, roseiras bravas, estripeiros, chuchameles (Lonicera spp.), fentos variados, brións etc. Así coma toxos, uces etc. nas zonas altas.


Fauna
Aves
    Gabián (Accipiter nisus)
    Garza branca (Egretta alba)
    Andoriña brava (Riparia riparia)
    Alavanco real (Anas platyrhynchos)
    Merlo rieiro (Cinclus cinclus)
    Ouriolo (Oriolus oriolus)
    Paporrubio (Erithacus rubecula)
    Picapeixe (Alcedo atthis)
    Azor (Accipiter gentilis)
    Lavandeira branca (Motacilla alba)


Mamíferos
    Rato de almiscre (Galemys pyrenaicus)
    Lontra (Lutra lutra)


Peixes
    Lamprea (Petromyzon marinus)
    Salmón (Salmo salar)
    Anguía (Anguilla anguilla)
    Reo (Salmo trutta)


Outros
    Xoaniña (Coccinella septempunctata)
    Salamántiga (Chioglossa lusitanica)
    Libélulas (Gomphus graslinii e Macromia splendens)


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PASOS DAS PEREIRAS - RÍO TEA - CASTELÁNS - COCELO

PASOS DAS PEREIRAS
RÍO TEA
CASTELÁNS
COVELO


Río Tea
     O río Tea é un afluente do río Miño, duns 50 quilómetros de longo, que atravesa a bisbarra do Condado, no sur da provincia de Pontevedra.



Etimolxía

     Segundo Edelmiro Bascuas o hidrotopónimo "Tea" parte da raíz hidronímica indoeuropea galaica *tekw‑, co significado de ‘fluír’.


Características

     Nace da confluencia de dous brazos, dos cales un nace na parte sur da Serra do Suído, a uns 900 m., e outro a 940 m. no Faro de Avión, no límite entre as provincias de Ourense e Pontevedra.



     Baña os concellos de Covelo, Mondariz, Mondariz-Balneario, Ponteareas e Salvaterra de Miño, onde desemboca no Miño. A súa conca cobre unha área de 411 km².


     O Tea é un río de característico réxime pluvial. O seu caudal medio é de 17,5 m³/s. 


    O seu percurso inicial é encaixado, abríndose xa no val de Mondariz, atravesando logo pola vila de Ponteareas, antes de ir ao Miño. Entre os seus afluentes destaca o Alén, pola dereita, que recibe aínda na montaña. 


     Xa no curso baixo úneselle o Uma pola esquerda.


     Está declarado como zona especial de conservación (ZEC).


Flora
     A vexetación é moi rica, tipo bosque de galería dos ríos do sur de Galiza, a formación típica é o ameal ou formación de amieiros. A vexetación é completada con freixos, salgueiros, pradairos, sabugueiros, bidueiros, cerdeiras bravas e algún carballo. Seguindo o bosque de galería atopamos unha segunda formación na que aparece a carballeira ou fraga mixta dominada por carballos (Quercus robur L.), e completada con loureiros, pereiras bravas, acivros (aceviños), cerquiños, e ás veces freixos, pradairos e castiñeiros. 



      Nos outeiros fórmanse piñeirais de piñeiro bravo (Pinus pinaster var. maritima), froito das reforestación dos séculos XIX e XX, mesturadas hoxe en día con carballos, eucaliptos etc. 


     Complétase todo cunha rica formación arbustiva e herbácea: cáncaros, campaíñas, amorodeiras bravas (morotes), hedras (areiras ou hadreiras), silveiras, roseiras bravas, estripeiros, chuchameles (Lonicera spp.), fentos variados, brións etc. Así coma toxos, uces etc. nas zonas altas.



Fauna
Aves
    Gabián (Accipiter nisus)
    Garza branca (Egretta alba)
    Andoriña brava (Riparia riparia)
    Alavanco real (Anas platyrhynchos)
    Merlo rieiro (Cinclus cinclus)
    Ouriolo (Oriolus oriolus)
    Paporrubio (Erithacus rubecula)
    Picapeixe (Alcedo atthis)
    Azor (Accipiter gentilis)
    Lavandeira branca (Motacilla alba)



Mamíferos
    Rato de almiscre (Galemys pyrenaicus)
    Lontra (Lutra lutra)



Peixes
    Lamprea (Petromyzon marinus)
    Salmón (Salmo salar)
    Anguía (Anguilla anguilla)
    Reo (Salmo trutta)



Outros
    Xoaniña (Coccinella septempunctata)
    Salamántiga (Chioglossa lusitanica)
    Libélulas (Gomphus graslinii e Macromia splendens)


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO DO SANTO CRISTO - O SOUTO - NOGUEIRA - PONTEAREAS

 CRUCEIRO DO SANTO CRISTO
O SOUTO
NOGUEIRA
PONTEAREAS


     Cruceiro que nace sobre catro chanzos de sección cadrada. Nun dos seus chanzos aparece unha pequena placa de mármore que posúe a seguinte inscrición:“A LA DEVOCIÓN JOSÉ PAZOS RODRIGUEZ D.E.P”


     A súa base, de sección cúbica, destaca polas súas caras labradas a modo de fornelas con arcos lobulados. No interior delas podemos ver distintos motivos bíblicos, como as imaxes de Adán e Eva antes e despois de cometer o pecado orixinal.



     A continuación podemos ver a cruz policromada, de sección cilíndrica e con nós. Nela aparecen as imaxes de Cristo crucificado baixo cartela de INRI acompañado dun anxo cun cáliz que recolle o sangue; no reverso a Virxe sobre unha peana con forma de anxo.



     O conxunto atópase cuberto por un baldaquino metálico con cuberta a catro augas. Tamén podemos ver un enreixado de ferro a modo de protección.


     Este cruceiro foi mandado facer co donativo dun emigrante que, na súa viaxe a Arxentina e despois dunha forte tormenta no mar, prometeu facer un Cristo de pedra.



Petos, cruceiros e canastros
    Os petos de ánimas, os cruceiros e os canastros son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.



     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.



     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.



Cruceiros
     Sinal de identidade da paisaxe galega e expresión da devoción popular, os cruceiros levántanse en encrucilladas ou preto de ermidas, igrexas e cemiterios.



     Castelao dicía que un cruceiro é "un perdón do ceo", pois segundo o grande escritor galego os cruceiros eríxense para facerse perdoar algún pecado.



     Dado que en Galicia hai uns 12.000 cruceiros, as nosas faltas deben de ser grandes...


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 Fuente: Web Patrimonio Galego
XOAN ARCO DA VELLA