domingo, 24 de marzo de 2019

MUINO DE TARENDOS - O FREIXO - CRECENTE

 MUIÑO DE TARENDOS
O FREIXO
CRECENTE


Molino de Tarendos
     En o Freixo atopamos un molino, que como moitos outros, merece a pena visitar para coñecer o funcionamento de algo tan propio das terras galegas, pero non só iso, senón que poderemos gozar dos seus alrededores.


O Freixo
     San Roque do Freixo é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Crecente na comarca da Paradanta.


     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 86 habitantes (40 homes e 46 mulleres), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 120 habitantes.


Historia
     No lugar da Granxa, polo cal discorre o antigo camiño cara a Castela, librouse unha batalla durante a Guerra da Independencia española.


Patrimonio
     A igrexa parroquial, baixo a advocación de San Roque, foi orixinariamente a capela do pazo de Queimadelos. Foi construída no século XVIII con planta rectangular dunha soa nave (século XVII). Ten ábsida destacada en altura e cuberta a catro augas e o resto da nave con cuberta a dúas augas. A portada presenta espadana dobre, pináculos nos extremos e porta alintelada.


     O pazo de Queimadelos, con planta en forma de L, está constituído por planta baixa e primeiro andar, baixo o cal hai tres arcos de pedra. No ángulo da planta hai unha escaleira e balaustrada de pedra. O portalón de entrada ten un arco alintelado sobre o que aparece un escudo e a cornixa moldurada con ameas. Ten un hórreo e un pombal.


     A ermida da Virxe do Camiño, construída no século XIV, é románica tardía en transición ao gótico. Ten unha nave sen presbiterio diferenciado e un pequeno soportal cadrado. Foi restaurada en 1619 (ten unha inscrición nunha pedra encaixada na ábsida co texto "reedificada por Juan Pérez Baylón de Crecente no ano 1619") e 1763, e ampliada en 1916.


     Segundo a lenda, no século X o cabaleiro Mendoza camiñaba pola zona cando o alcanzou o demo, e exclamou "vállame Deus, San Xoán, as tres misas de Nadal e a Virxe do Camiño", e lanzou unha pedra ao aire que sinalou a localización da ermida. Está situada nunha antiga ruta do camiño de Santiago.


     A carón dela hai un cruceiro coas imaxes de Cristo crucificado e a Virxe coroada cun neno Xesús nos brazos.


     A ermida do Cruceiro Quebrado, adicada ao Cristo dos Aflixidos, foi construída en 1913 nun antigo cruzamento de rutas do Camiño Real. Ten portada con porta central de arco de medio punto e moldura plana e dúas ventás laterais tamén de arco de medio punto. A espadana ten un oco de medio punto e pináculos laterais con cuberta a dúas augas. A carón dela hai un cruceiro sinxelo.


Lugares do Freixo
     O Freixo, A Granxa, O Lombo, Mollapán, Nane, Soutomaior


VIDEO

MAPA
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 23 de marzo de 2019

PAZO DE QUEIMADELOS - FREIXO - CRECENTE

PAZO DE QUEIMADELOS
O FREIXO
CRECENTE


Pazo de Queimadelos
     A construción do devandito pazo sitúase no século XVII e xunto ao resto de pazos de destacado interese arquitectónico dos que goza o municipio, como son o Pazo dá Fraga (século XVI) ou o Pazo do Barreiro (século XVIII), dan mostra de que o municipio foi terra de señoríos. 



     Todos eles tomaron parte en batallas e escaramuzas como foi a participación dos veciños na Guerra de Independencia co levantamento dirixido por Don Mauricio Troncoso contra os franceses de Soult.


     Presenta o pazo unha planta rectangular en "L", constituído por planta baixa e primeiro piso, baixo o que se distinguen tres arcos de pedra. 


     No ángulo da planta hai unha escaleira e balaustrada de pedra. O portalón de entrada presenta un arco alintelado sobre o que aparece un escudo e a cornixa moldurada con ameas. 


     Posúe hórreo, pombal e a actual igrexa parroquial con advocación a San Roque. 


O Freixo
     San Roque do Freixo é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Crecente na comarca da Paradanta. 



     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 86 habitantes (40 homes e 46 mulleres), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 120 habitantes.


Historia
     No lugar da Granxa, polo cal discorre o antigo camiño cara a Castela, librouse unha batalla durante a Guerra da Independencia española.



Patrimonio
     A igrexa parroquial, baixo a advocación de San Roque, foi orixinariamente a capela do pazo de Queimadelos. Foi construída no século XVIII con planta rectangular dunha soa nave (século XVII). Ten ábsida destacada en altura e cuberta a catro augas e o resto da nave con cuberta a dúas augas. A portada presenta espadana dobre, pináculos nos extremos e porta alintelada.




     O pazo de Queimadelos, con planta en forma de L, está constituído por planta baixa e primeiro andar, baixo o cal hai tres arcos de pedra. No ángulo da planta hai unha escaleira e balaustrada de pedra. O portalón de entrada ten un arco alintelado sobre o que aparece un escudo e a cornixa moldurada con ameas. Ten un hórreo e un pombal.


     A ermida da Virxe do Camiño, construída no século XIV, é románica tardía en transición ao gótico. Ten unha nave sen presbiterio diferenciado e un pequeno soportal cadrado. Foi restaurada en 1619 (ten unha inscrición nunha pedra encaixada na ábsida co texto "reedificada por Juan Pérez Baylón de Crecente no ano 1619") e 1763, e ampliada en 1916. 


     Segundo a lenda, no século X o cabaleiro Mendoza camiñaba pola zona cando o alcanzou o demo, e exclamou "vállame Deus, San Xoán, as tres misas de Nadal e a Virxe do Camiño", e lanzou unha pedra ao aire que sinalou a localización da ermida. Está situada nunha antiga ruta do camiño de Santiago. 


     A carón dela hai un cruceiro coas imaxes de Cristo crucificado e a Virxe coroada cun neno Xesús nos brazos.


     A ermida do Cruceiro Quebrado, adicada ao Cristo dos Aflixidos, foi construída en 1913 nun antigo cruzamento de rutas do Camiño Real. Ten portada con porta central de arco de medio punto e moldura plana e dúas ventás laterais tamén de arco de medio punto. A espadana ten un oco de medio punto e pináculos laterais con cuberta a dúas augas. A carón dela hai un cruceiro sinxelo.


Lugares do Freixo
     O Freixo, A Granxa, O Lombo, Mollapán, Nane, Soutomaior 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 22 de marzo de 2019

MUIÑO EN SUIME - REGO DE SUIME - RODEIRO

MUIÑO EN SUIME
REGO DE SUIME
RODEIRO


Rodeiro
      Rodeiro é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca do Deza.



     Segundo o IGE en 2015 tiña 2.700 habitantes.



Xeografía
     Está situado no centro de Galicia, ao nordeste da provincia de Pontevedra, nas terras altas da dorsal galega. 



     Ten 154,2 km², e conta con 146 entidades de poboación repartidas entre 20 parroquias.


     Cara ao leste o concello está orientado á serra do Faro, con cumios de máis de 1.000 m de altitude.



     Cara ao oeste, está o curso alto do río Arnego e o val de Camba, cunha altitude media entre os 600 e os 700 metros.



Historia
     No ano 832 Afonso II cedeu a Salvador de Oviedo o goberno de varias igrexas da zona, aínda que baixo a autoridade do bispo de Lugo, para pagar o censo eclesiástico. Nesa época xa se coñece a zona como Terra de Camba.



     A vila de Rodeiro naceu ao amparo dunha antiga fortaleza medieval, da que apenas quedan restos.



     A Casa - Fortaleza de Camba aparece mencionada no século XIV no testamento de Andrés Sánchez de Gres, a quen lla legara seu tío Afonso Sánchez a condición de formar vínculo con ela.



     En 1345 a fortaleza foi vendida por Alonso Suárez de Deza, "Churruchao", xunto con outras propiedades que a súa esposa, Maior Vázquez de Rodeiro, recibira do seu pai, Vasco de Rodeiro, e que foran concedidas polos reis Sancho IV de Castela e Fernando III. Logo de ser confiscada aos Churruchaos, pasou a ser o baluarte máis importante da mitra compostelá na bisbarra.



Parroquias de Rodeiro  
     Álceme (Santa María), Arnego (Santiago), Camba (San Xoán), Carboentes (Santo Estevo), Fafián (Santiago), Guillar (Santa María), Negrelos (San Cibrao), Pedroso (San Xiao), A Portela (San Cristovo), Río (Santa María), Riobó (San Miguel), Rodeiro (San Vicente), O Salto (Santo Estevo), San Cristovo do Az (San Cristovo), San Martiño de Asperelo (San Martiño), San Paio de Senra (San Paio), San Salvador de Camba (San Salvador), Santa Baia de Camba (Santa Baia), Santa Mariña de Pescoso (Santa Mariña), Vilela (Santa María) 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETRÓGLIFO CAVADA DO REI - MOURENTÁN - ARBO

PETTÓGLIFO CAVADA DO REI
COTO DA MOURA
MOURENTÁN
ARBO


     No lugar denominado como Coto da Moura podemos ver este penedo granítico no que aparece o gravado.


     Consta dunha combinación de tres círculos concéntricos con coviña central e un suco radial que mide 0,40 cm. de diámetro.



     Moi posiblemente o penedo posuíra máis gravados. Pero a acción do vento e a chuvia, e a extracción de pedra mutilaron o resto dos elementos.



Mourentán
     San Cristovo de Mourentán é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Arbo.



     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 571 habitantes (282 homes e 289 mulleres) distribuídos en 63 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2004 cando tiña 738 habitantes.


Lugares de Mourentán
     A Abelenda do Cuarto, Agroi, O Canaval, O Carballal, A Carballeira, A Casanova do Cuarto, A Cavada, As Cavadas, A Choia, A Corredoira, As Corvaceiras, O Coto de Barcia, O Coto de Covas, O Coto de Sande, Covas de Abaixo, Covas de Arriba, O Covelo, A Cruz, A Cuqueira, O Currillo, Os Doños, A Eira, O Eirado, A Ermida, Esmoriz, A Fenteira, Fontán, A Fraguiña, A Igrexa, A Ladeira, A Lomba, Louredo, O Mato, O Meixoeiro, As Negráns, A Nogueira, Novás, O Outeiro de Abelenda, Paravedra, O Pazo de Sande, A Pereira, O Pibidal, Pimende, O Pombeiro, A Portela, O Pozo | Rande, O Reguengo, Riás,  A Rocha, A Rotea, San Roque, As Searas, O Souto, O Toural, Trabazos, Valiño, A Valouta, A Ventana, O Vieiro, Vilariño, Xixáns, O Xumezo



Parroquias de Arbo
     Arbo (Santa María), Barcela (San Xoán), Cabeiras (San Sebastián), Cequeliños (San Miguel), Mourentán (San Cristovo), Sela (Santa María)



Montes da Paradanta
     Os montes da Paradanta son unha cadea montañosa que transcorre polos concellos pontevedreses da Cañiza, Arbo e As Neves, en dirección NL-SO. A maior altura chega á cota dos 954 metros no monte Paradanta, situado na Cañiza.



     Outros montes salientables da serra son o San Nomedio, nas Neves, e o San Fins, en Cabeiras, Arbo.



     O último domingo de agosto acolle o curro da Paradanta. Tamén é salientábel a Romaría da Franqueira.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Web Patrimonio Galego
XOAN ARCO DA VELLA