lunes, 25 de julio de 2016

CAPILLA DE LOS REMEDIOS - SOUTELO - SANFINS

 CAPILLA DE LOS REMEDIOS
SOUTELO
SANFINS
Valença


 Sanfins 
Patrón: 
     S. Félix.
Población: 
     163 (I.N.E. 2011) y 169 votantes de 05-06-2011.
Sectores de empleo: 
     Agricultura, ganadería y extracción de granito.
Tradiciones festivas: 
     Santo Ovidio, San Félix y Señora de los Remedios (1er domingo de mayo).
Valores de los activos y los aspectos turísticos:   
     Monasterio Sanfins, capilla de Nuestra Señora de los Remedios y Santa Ana Santa Gazebo Ovidio y lugar Melim.
Gastronomía: 

     Cabrito a Sanfins.


Aspectos geográficos
     Esta es una de la parroquia que se encuentra en una región montañosa y, posiblemente, el más alto en el condado de
Valença


     A unos diez kilómetros de Valencia, los Sanfins parroquiales se extiende sobre una superficie de 850 ha. 


     Sus límites geográficos están bien establecidos: al norte con las parroquias de Verdoejo y Friestas; al oeste de la parroquia Ganfrei y Gandra; la fuente, la parroquia Gondomil y al sur con la parroquia Taiao. Se compone de los siguientes lugares: Quebrada, Martín, Melim, belga, Eiras, Friestas y Soutelo.


Valença
     Valença, comúnmente conocida como Valença do Minho, es una ciudad portuguesa situada en el Distrito de Viana do Castelo, región Norte (NUTS II) y subregión del Minho-Lima (NUTS III), con aproximadamente 8.000 habitantes en su núcleo principal y 14.127 habitantes (2011) dentro de su término municipal.



     Es sede del municipio homónimo con 117,43 km² de área y , subdividido en 16 freguesías (parroquias). Limita al este con el municipio de Monção, al sur con Paredes de Coura, al oeste con Vila Nova de Cerveira y a noroeste y norte con España (municipio de Tui en Galicia).



Historia
     Sancho I de Portugal, tras la ruptura del matrimonio de su hija Teresa con Alfonso IX de León, mandó a Paio Carramundo el repoblar y crear una área fortificada frente a la plaza castellana de Tui, denominándola Contrasta. En el año 1217 la población de Contrasta se eleva a concello. 



     Recibió un fuero de Sancho II de Portugal. Recibió su nombre actual en 1262 por orden del rey Alfonso III de Portugal que decide cambiar "Contrasta" ("la que queda en frente") por "A valença" ("La valiente"). El sobrenombre de do Minho le viene por el Río Miño.


     En 1809 es tomada por las tropas de napoleónicas mandadas por Soult. En 1828, en la Guerras Liberales, es tomada por las tropas partidarias del rey Miguel siendo tomada dos años después por las fuerzas liberales con ayuda de tropas inglesas al mando del almirante Charles Naiper.


     A partir del 10 de febrero de 2012 junto a la ciudad de Tuy (España) forman una Eurociudad como muestra de cooperación e integración entre ambas ciudades separadas tan solo por dos puentes que atraviesan el río Miño


Las freguesías de Valença son las siguientes:
    Arão
    Boivão
    Cerdal
    Cristelo Covo
    Fontoura
    Friestas
    Gandra
    Ganfei
    Gondomil
    Sanfins
    São Julião
    São Pedro da Torre
    Silva
    Taião
    Valença
    Verdoejo



Patrimonio
    Castillo de Valença, considerada la mayor fortaleza del Alto Miño. Tienen 5 km de perímetro amurallado. 



     En la actualidad está dedicada al turismo siendo uno de los mayores centros comerciales abiertos de Europa.


    Convento de Ganfei
    Iglesia de Santa María de los Ángeles


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑOS DE PINHEIROS - MONÇAO

MUIÑOS DE PINHEIROS
RÍO GANDANHA
MONÇAO


Pinheiros
     Freguesia al norte de Portugal, no concello de Monçao, distrito de Viana do Castelo, a 5 minutos de Salvaterra de Miño (España), que tiene una superficie de 2.81 km², y un total de 372 habitantes.


      Entre sus tierras transcurre el río Gandanha, un pequeño afluente del río Miño, con una pequeña playa fluvial en forma de césped, y unos excelentes servicios( baños, duchas, bar, aparcamientos, papeleras y un pequeño merendero con asadero o barbacoa), cuidados durante todo el año.


     La freguesia de Pinheiros, también cuenta con el Palacio de Brejoeira del 1834, donde ahora se puede acceder con visita guiada tanto por el interior como por el exterior.


Monção
     Monção es una villa portuguesa situada en el Distrito de Viana do Castelo, región Norte y subregión de Minho-Lima.



     Es sede de un municipio de 211,51 km² y 19.957 habitantes (2001), subdividido en 33 freguesías (parroquias). El municipio limita al norte con Galicia, al este con Melgaço, al sur con Arcos de Valdevez, al suroeste con Paredes de Coura y al oeste con Valença.



     El punto más alto del relieve de Monção es el Alto de San Antonio, con 1114 metros sobre el nivel del mar, en la freguesia de Riba de Mouro.



Historia
     Monção recibió un fuero de parte de Alfonso III fechado el 12 de marzo de 1261.



     Se tornó célebre en el discurso de las Guerras Fernandinas, debido a la enérgica acción de Deu-la-deu Martins, esposa del alcalde local que atacó a los castellanos que le habían cercado con sus últimos víveres.



      Es ese el motivo por el cual aún hoy aparece, en el escudo de armas de esta villa, una mujer sobre una torre teniendo un pan en cada mano. 



     A su alrededor se observa, en una bordadura, la divisa de esta villa, haciendo referencia al nombre de aquella heroína: «Deus o deu, Deus o há dado». 


     En Monçao vivió sus últimos años la escritora gallega Amparo Alvajar.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA


domingo, 24 de julio de 2016

MUIÑO DE FERREIRA - RÍO PARGA

MUIÑO DE FERREIRA
FERREIRA
RÍO PARGA
GUITIRIZ
LUGO


Santo Estevo de Parga
     Santo Estevo de Parga é unha parroquia do municipio lucense de Guitiriz, situada a 6 quilómetros da capital do concello. Segundo o IGE en 2012 tiña 465 habitantes (225 homes e 240 mulleres) distribuídos en 13 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando contaba con 609 habitantes.



Patrimonio

     Fonte de Valdovin
     Area Recreativa da Carballeira situada a beira do río Parga.
     Capela de San Xosé.
     Sitio arqueolóxico de Pena Xiboi
     Igrexa de Santo Estevo.
     Castelo de Parga



Feiras e Festas
     As feiras teñen lugar o domingo entre os días 9 e 15 e o derradeiro domingo de mes.



     Unha das festas máis coñecidas é a Feira da Cantería, artesanía e callos, que se celebra o primeiro fin de semana de xullo, onde se pode ver como os canteiros traballan na pedra, así como gozar dun dos pratos típicos da zona como son os callos. Nese día abundan as merendas familiares na carballeira.



     As festas parroquiais son na honra a San Roque, a terceira fin de semana de agosto.



Río Parga
     O río Parga é un curso fluvial da Terra Chá, cun percorrido de 32 km de lonxitude. Nos terreos cuaternarios de Begonte, preto da aldea de Insua, desemboca no río Ladra, á súa vez afluente do río Miño.


     Atravesa as parroquias de Rocha, Roimil, Carlín, Bra e Seixón (Friol), Mariz, Santa Locaia, Santo Estevo e San Breixo de Parga e Roca (Guitiriz), e Baamonde, Bóveda e San Martiño de Pacios (Begonte).


     O Parga posúe diversas fontes, que veñen de drenar a vertente nororiental da Serra da Cova da Serpe e do Cordal de Montouto, ademais de recoller as augas do Cordal de Ousá.


Curso
     A súa cabeceira xorde da confluencia dos regatos Carral, A Fábrica e Fraga, preto da parroquia de Nodar (Friol), que descenden do Cordal de Vilarelle, formando un curso estable que comeza o seu percorrido por terras de Parga e Guitiriz. 



     É neste último concello onde se lles une un dos seus afluentes principais, o río Boedo, cuxos nacentes recollen as augas do Cordal de Montouto, coa axuda dos seus numerosos afluentes. Máis adiante, preto xa de Baamonde, recibe pola súa esquerda ó Roca ou Requeixo. Outros afluentes pola esquerda son os de Porta da Veiga, Portocando, Ponte Saltillo, Portoscarros, Ladroil, Blanqueño e Vilaflores; e pola dereita son o Lavandeira, Portaxesta, Portafontao, Sambreixo, Medo e Ameneiro.


     Ao seu paso pola localidade de Baamonde, encóntrase unha praia fluvial ao lado dun muíño e unha presa que fai de piscina natural para os bañistas.


Lugares de Santo Estevo de Parga
     O Carballal - Cercedo - O Buxío - A Chantada - O Covelo - Ferreira - A Vilonchada - Galiñeiro - Montemeá - A Ponte - A Pobra de Parga - Portopulgo - A Tolda



Parroquias de Guitiriz
     Becín (San Xiao) - O Buriz (San Pedro) - Labrada (Santa María) - Lagostelle (San Xoán) - Mariz (Santa Eulalia) - As Negradas (San Vicenzo) - Parga (Santo Estevo) - Pedrafita (San Mamede) - Pígara (San Pedro) - Roca (San Xiao) - San Breixo de Parga (San Breixo) - San Salvador de Parga (San Salvador) - Santa Cruz de Parga (Santa Cruz) - Santa Locaia de Parga (Santa Locaia) - Santa Mariña de Lagostelle (Santa Mariña) - Trasparga (Santiago) - Vilar (Santa María) - Os Vilares (San Vicenzo)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 23 de julio de 2016

MUIÑO DA ROXIDA - PARGA - GUITIRIZ

 MUIÑO DA ROXIDA
REGO DA ROXIDA
SANTO ESTEVO DE PARGA
GUITIRIZ
LUGO


 Santo Estevo de Parga
     Santo Estevo de Parga é unha parroquia do municipio lucense de Guitiriz, situada a 6 quilómetros da capital do concello. Segundo o IGE en 2012 tiña 465 habitantes (225 homes e 240 mulleres) distribuídos en 13 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando contaba con 609 habitantes.



Patrimonio
     Nesta parroquia está situada a Fonte de Valdovin, que é unha das tres fontes minero-medicinais que hai no concello. Outra das paraxes naturais que posúen un encanto especial é a Area Recreativa da Carballeira situada a beira do río Parga.



    Xunto ó centro de saúde atópase a capela de San Xosé, da que destaca no seu interior un retablo de estilo barroco e talla da Virxe sedente co Neno.



Sitio arqueolóxico de Pena Xiboi
     O sitio de Pena Xiboi, declarado Ben de Interese Cultural, está datado entre os anos 8000 e 5000 a. C. Está situado na aldea da Tolda, preto do muíño da Ruxida. A carón del colocouse un cruceiro cunha placa conmemorativa.



Igrexa de Santo Estevo.
     Está situada nun outeiro, posiblemente ocupado con anterioridade por un poboado castrexo. Foi construída no século XII, se ben tras numerosas transformacións posúe características arquitectónicas de diferentes estilos.



     Ten unha nave rectangular e a capela maior cadrada, coa sancristía engadida no lado esquerdo.



     A fachada é de perpiaño, do século XVIII. Consta de porta, ventá, espadana con dúas campás, e sobre ela unha cruz metálica. Entre a fachada e o muro lateral dereito hai un reloxo de sol.



     No interior da igrexa hai tres retablos do barroco popular e unha serie de pinturas murais datadas cara ao século XV, representando escenas da Paixón, a Anunciación e o Cristo en Maxestade.



     Os retablos laterais, restaurados recentemente, presentan figuras como San Ramón Nonato e San Roque.



     Hai tres sarcófagos antropoides, desenterrados do adro, así como varias lápidas sepulcrais e unha pía bautismal gótica sen adornos.



Castelo de Parga
     O castelo de Parga está situado nas proximidades da igrexa parroquial. Actualmente consérvase parte dun dos muros do peche e unha das torres.



     As paredes están fabricadas na súa parte alta con perpiaños de granito asentado sobre pedras de cachotaría pertencentes a unha época anterior, posiblemente reaproveitadas do castro de Parga.



     Segundo Ángel del Castillo a fortaleza foi construída entre finais do século XIV e inicios do XV, levantado por Juan Pérez Parragués. A fortaleza tiña forma de polígono regular con torres cilíndricas e con seteiras enfiando os flancos, que constituían unha das súas defensas avanzadas. Existía un pasadizo subterráneo que unía o castelo co río Parga, usado para procurar aprovisionamentos en tempos de asedio.



     En 1603 o castelo serviu como cárcere xurisdicional. Preto del levántase un cruceiro.



Feiras e Festas
     As feiras teñen lugar o domingo entre os días 9 e 15 e o derradeiro domingo de mes.



     Unha das festas máis coñecidas é a Feira da Cantería, artesanía e callos, que se celebra o primeiro fin de semana de xullo, onde se pode ver como os canteiros traballan na pedra, así como gozar dun dos pratos típicos da zona como son os callos. Nese día abundan as merendas familiares na carballeira.



     As festas parroquiais son na honra a San Roque, a terceira fin de semana de agosto.



Lugares de Santo Estevo de Parga
     O Carballal - Cercedo - O Buxío - A Chantada - O Covelo - Ferreira - A Vilonchada - Galiñeiro - Montemeá - A Ponte - A Pobra de Parga - Portopulgo - A Tolda



Parroquias de Guitiriz
     Becín (San Xiao) - O Buriz (San Pedro) - Labrada (Santa María) - Lagostelle (San Xoán) - Mariz (Santa Eulalia) - As Negradas (San Vicenzo) - Parga (Santo Estevo) - Pedrafita (San Mamede) - Pígara (San Pedro) - Roca (San Xiao) - San Breixo de Parga (San Breixo) - San Salvador de Parga (San Salvador) - Santa Cruz de Parga (Santa Cruz) - Santa Locaia de Parga (Santa Locaia) - Santa Mariña de Lagostelle (Santa Mariña) - Trasparga (Santiago) - Vilar (Santa María) - Os Vilares (San Vicenzo)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA