jueves, 26 de septiembre de 2013

PETO DE TEIS - TEIS - VIGO

PETO DE TEIS
TEIS
VIGO


     Peto formado por tres partes diferenciadas: pedestal con peto, corpo central enmarcado por unha cornixa curvilínea, de traza barroca, coa figuración das almas no Purgatorio, e na parte superior a Crucifixión. 
 

     Estas almas no Purgatorio son sete figuras, seis de elas son homes e mulleres entre as lumaradas do Purgatorio e na parte superior podemos ver a imaxe de San Francisco suxeitando da man a dúas de elas, unha a cada lado, correspondendo unha á representación dun home e a outra a unha muller. 


     Enriba deste conxunto temos unha Virxe orando enmarcada dentro dunha forma circular.


      O conxunto está coroado por Cristo crucificado con tres cravos e os brazos oblicuos apoiado sobre unha bola.



      A parte baixa posúe un amplo pedestal e un peto. Debaixo podemos ler: “ECH EL AÑO”. Seguidamente un recadro que posúe una inscrición case ilexible: “A DEVOCION DE D FRAN R D SUY Y SU T…..”



      O peto non ten fornelo e está completamente ao descuberto todo el. Foi restaurado e mostra unha fermosa policromía.



Os Petos de ánimas.
    A devoción ás ánimas segue viva entre as xentes, que adoitan levarlles como ofrenda patacas e millo con formas raras. 



     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.




     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. 





     A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.



     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.




     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.



     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".




     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos"


MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE PETELOS - MOS

PETO DE PETELOS
SAN MAMEDE DE PETELOS
MOS


Petelos - Mos
     San Mamede de Petelos é unha parroquia do concello de Mos na comarca de Vigo. Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 1.387 habitantes (734 mulleres e 653 homes), 23 menos ca en 1999. Están distribuídos en 8 entidades de poboación.


     Desde 1935 alberga a casa consistorial de Mos, situada a carón da igrexa parroquia, en ese sitio atopase este Peto de Ánimas



Os Petos de ánimas.
    A devoción ás ánimas segue viva entre as xentes, que adoitan levarlles como ofrenda patacas e millo con formas raras. 




     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.




     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. 



     A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.



     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.



     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.




     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".




     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".




     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos"


MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 25 de septiembre de 2013

PEDRA LONGA - LENDA

PEDRA LONGA
LENDA


     En Vilameán de Tebra, no barrio do Castro, hai unha pedra que lle chaman a Pedra Longa.


     Dis que en certa ocasión viñeron deica alí uns mouros. Unha moura traía a rocha na cabeza, ó tempo que fiaba pouco a pouco nunha roca. Alí deixou a roca sobre a Pedra Longa en sinal de que alí estiveran, pero dos mouros non se soubo máis.



     A pedra está encantada e dis que debaixo dela hai ouro que está gardado por unha cobra de sete cabezas. Para desencantala e poder coller o ouro, ten que ir un cura e sete cans. Ó chegar o can número sete, desaparecerá e entón poderase entrar por debaixo e coller o ouro que hai agochado.



     Tamén din que ten dous irmáns: Santa Lucía e San Xulián e que se miran uns a outros.

 

     Á beira desta pedra hai sinais de que alí estiveron os mouros. Hai covas e tamén un forniño, onde os mouros cocían o pan. Tamén está a Eira da Morrosa, onde desde lonxe se miraba roupa estendida, pero ó ir alí non se atopaba cousa algunha: era a roupa dos mouros.Os mouros estaban sen batizar; por iso dise dun rapaz que non está batizado que é un mouro.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 22 de septiembre de 2013

PONTE DE TORREBOREDO - SOUTO

PONTE DE TORREBOREDO
REGO DAS BRAÑAS
SOUTO 
A ESTRADA
     
     El afán por contemplar nuevos mundos lleva en muchas ocasiones a ignorar por completo aquel que nos rodea, sin detener la mirada en encantos y paisajes que harían a uno quedarse con la boca abierta al descubrirlos en otras tierras.



     A Estrada posee muchos de esos tesoros que, aún no estando cubiertos por un manto de tierra o dormitando sobre el lecho marino, pasan a veces desapercibidos, convirtiéndose en desconocidos para quienes viven cerca, sin llegar a descubrirlos.





Souto (San Andrés)
     Souto es una parroquia del sur del ayuntamiento gallego de La Estrada, en la provincia de Pontevedra, España.





     Limita con las parroquias de Arca (San Miguel) y Codeseda (San Jorge). En 1842 tenía una población de hecho de 700 personas.




     En los veinte años que van de 1986 a 2006 la población pasó de 597 a 462 personas, lo cual significó una pérdida del 35,20%.




El patrimonio cultural del pueblo consiste en:
    Crucero del cementerio.
    Crucero cerca de la iglesia.
    Iglesia parroquial.
    Capilla de San Benito.
    Molinos de los regueros de Montillón, Enviande y Souto.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DO SOUTO - RIO UMIA

PONTE DO SOUTO
RIO UMIA
SOUTO
A ESTRADA


     El afán por contemplar nuevos mundos lleva en muchas ocasiones a ignorar por completo aquel que nos rodea, sin detener la mirada en encantos y paisajes que harían a uno quedarse con la boca abierta al descubrirlos en otras tierras.



     A Estrada posee muchos de esos tesoros que, aún no estando cubiertos por un manto de tierra o dormitando sobre el lecho marino, pasan a veces desapercibidos, convirtiéndose en desconocidos para quienes viven cerca, sin llegar a descubrirlos.



Souto (San Andrés)
     Souto es una parroquia del sur del ayuntamiento gallego de La Estrada, en la provincia de Pontevedra, España.



     Limita con las parroquias de Arca (San Miguel) y Codeseda (San Jorge). En 1842 tenía una población de hecho de 700 personas.



     En los veinte años que van de 1986 a 2006 la población pasó de 597 a 462 personas, lo cual significó una pérdida del 35,20%.



El patrimonio cultural del pueblo consiste en:
    Crucero del cementerio.
    Crucero cerca de la iglesia.
    Iglesia parroquial.
    Capilla de San Benito.
    Molinos de los regueros de Montillón, Enviande y Souto.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA