CASTELO DE BUITRAGO DEL LOZOYA
BUITRAGO DEL LOZOYA
A Alcazaba ou Castelo de Buitrago del Lozoya está situado no municipio do mesmo nome, na parte setentrional da Comunidad de Madrid (España).
Foi construído en estilo gótico-mudéxar no século XV, no marco do recinto amurallado da localidade, a beira do río Lozoya. A estrutura orixinal consérvase parcialmente e atópase en proceso de restauración.
Algúns dos seus elementos son utilizados para fins sociais ou festivos. A súa titularidade corresponde á Comunidad de Madrid, que permite a súa visita, previa cita.
Foi declarado Monumento Nacional en 1931, xunto coa muralla. Tamén se atopa protexido polas declaracións de Conxunto Histórico-Artístico e Ben de Interese Cultural das que foi obxecto a vila de Buitrago del Lozoya o 11 de abril de 1993.
Breve Historia
A construción que chegou ata os nosos días data do século XV, aínda que cabe supoñer que houbo unha fortaleza anterior, de orixe musulmá.
Polo menos así se desprende das primeiras referencias escritas, que aparecen no século XII, en tempos de Alfonso VIII de Castela.
A fortificación primitiva puido ter un activo papel repoblador a partir do ano 1085, ano no que Buitrago del Lozoya pasou a mans cristiás.
A Alcazaba quedou vinculada, desde a Reconquista, coa poderosa familia dos Mendoza, que constituíu a Comunidade de Villa e Terra de Buitrago, dotada con capacidade xurisdicional para repoboar.
No século XV foi levantado o edificio actual, a pedimento de Diego Furtado de Mendoza de la Vega e Luna, que herdou do seu pai o título de Duque do Infantado, un dos que ostentaba a casa de Mendoza.
Entre os seus visitantes e moradores ilustres, figuran o literato prerrenancetista Íñigo López de Mendoza, primeiro marqués de Santillana e conde do Real de Manzanares, e Juana a Beltraneja. O primeiro frecuentaba o lugar, onde organizaba festas e eventos sociais, e a segunda habitouno, convidada polos Mendoza, no contexto das súas disputas con Isabel a Católica polo trono da Coroa de Castela.
O castelo de Buitrago del Lozoya sufriu danos de consideración durante a guerra da Independencia por parte das tropas francesas, que o converteron en cuartel durante catro anos e destruíron todo antes de retirarse en 1813.
Características
Vista da alcazaba desde un dos lenzos da muralla.
Interior do alcázar coa Igrexa de Santa María do Castelo ao fondo.
A alcazaba álzase sobre a esquina suroriental da muralla que rodea o recinto medieval de Buitrago del Lozoya, que ocupa parcialmente. Os seus materiais de construción (ladrillo, cal e pedra) dan conta da súa influencia musulmá, así como a disposición dos ladrillos, colocados en bandas horizontais unidas por cal e enmarcadas por bloques de pedra maciza.
A súa planta é rectangular. Consta de sete torres, que presentan formas variadas (cadradas, rectangulares e pentagonales), construídas enteiramente en pedra. Dispón dun patio de armas central, que é utilizado ocasionalmente como coso taurino.
Estaba rodeado por un foso, integrado dentro do recinto amurallado onde se atopa situado. Carece de torre da homenaxe. Todas as torres son macizas ata o nivel do adarve, excepción feita da pentagonal. Esta é accesible desde o patio de armas central, a diferenza do resto, cuxo único acceso posible é a través do citado adarve.
Un dos elementos arquitectónicos máis destacados do conxunto son as súas bóvedas de cubrición, formadas por arcos de medio punto ou aproximación de fiadas.
Tamén cabe mencionar a súa porta de acceso, conformada por dous arcos, que se atopa en recodo, nunha das torres.
No interior da alcazaba están a realizarse traballos varios. Nos séculos XV e XVI, albergaba un palacio, adornado con yeserías e teitumes de gran calidade.
MAPA
XOAN ARCO DA VELLA
