FARO DE PUNTA RONCADOIRA - PORTOCELO - XOVE

 FARO DE RONCADOIRA

PUNTA RONCADOIRA

PORTOCELO

XOVE

 Faro de Punta Roncadoira
     O faro de Punta Roncadoira é un faro situado na costa cantábrica galega.

Localización
     Sitúase na punta Roncadoira na costa de Vilachá, na parroquia de Portocelo, Xove. Construído en 1984 como apoio aos outros faros próximos que sinalizan a ría de Viveiro. 

     Ten unha elevación de 80 metros sobre o nivel do mar e un alcance de 20 millas.

     Desde 1993 depende da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao.

Ría de Viveiro
     A ría de Viveiro é unha ría da provincia de Lugo, en Galicia. Forma parte das rías Altas.

     Está formada pola desembocadura do río Landro, que percorre 42 km ata forma esta enseada. Está nos concellos de Vicedo, Viveiro e Xove. Ábrense á ría o porto pesqueiro da parroquia de Celeiro, a capital municipal do concello e a zona residencial de segunda vivenda na parroquia de Covas. 

     Dentro dela están a Praia de Covas, Praia de Area, Praia de Seiramar, Praia de Sacido, Praia de Abrela, Praia de Portonovo, ou Praia de Esteiro. Así como as illas de Area, Gabeira ou Queimada.

Portocelo
     San Tirso de Portocelo é unha parroquia do concello lugués de Xove. Ten cinco núcleos de poboación. Segundo o Instituto Galego de Estatística, en 2020 tiña 265 habitantes (140 homes e 125 mulleres).

Territorio
     Na súa costa está a enseada de Portocelo, que serve de abrigo ao portiño, e onde tamén se sitúan tres praias que quedan comunicadas coa marea baixa. Máis ao oeste a costa é máis accidentada.

     Os accidentes máis importantes son a Punta de Roncadoira, onde se sitúa o faro de Punta Roncadoira, sendo o extremo máis setentrional deste tramo de costa, Punta da Mansa e Punta Saíñas. Así mesmo, a escasa distancia da costa hai un conxunto de pequenas illas coñecidas como Os Netos e situado entre Punta da Mansa e Punta Saíñas.

Economía
     Os sectores económicos principais son a pesca e a agricultura. O marisqueo foi tradicionalmente un recurso auxiliar para as familias labregas e na actualidade o percebe e ourizo son explotados profesionalmente. Canto á pesca, a frota que ten como base o porto de Portocelo redúcese a un pequeno número de embarcacións tradicionais. A agricultura é outro dos sectores económicos máis importantes da parroquia. Destacan o cultivo do millo, grelos e pataca. A explotación dos montes de eucalipto constitúen unha importante fonte de ingresos para os habitantes da zona.

Patrimonio
     A igrexa de San Tirso, cuxas ruínas aínda se poden ver en Portocelo, e a igrexa de Vilachá, construída no século XX en substitución da primeira.

Historia
     Na década de 1970 Fenosa promoveu a construción dunha central nuclear no lugar de Regodela. Este proxecto encontrou unha forte oposición tanto na sociedade galega da época como nos habitantes da zona, e o 10 de abril de 1977 tivo lugar unha manifestación histórica, na que 8.000 persoas marcharon desde Viveiro até Xove.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

EXPO. PONTES DO CAMIÑO PORTUGUÉS DE PORTO A SANTIAGO - ALBERGUE DE PEREGRINOS DE PONTEVEDRA

EXPOSICIÓN AS PONTES DO CAMIÑO PORTUGUÉS DE PORTO A SANTIAGO

 ALBERGUE DE PEREGRINOS DE PONTEVEDRA

      Este mes de Agosto podese visitar no Albergue de Peregrinos de Pontevedra a Exposición AS PONTES DO CAMIÑO PORTUGUÉS DE PORTO A SANTIAGO

     A Asociación Amigos e Amigas do Camiño Portugués a Santiago en colaboración coa Asociación Europea dos Camiños de Santiago organiza a Exposición As Pontes do Camiño Portugués de Porto a Santiago.

     O Camiño Portugués a Santiago naceu unido as Pontes da que os Peregrinos foron os grandes beneficiarios para atravesar os cursos de auga, sempre foi un gran problema, principalmente durante o inverno, cando estes sufrian de grandes enchentes.

     O Camiño Portugues especialmente no Norte de Portugal e no Sur de Galicia, foi unha das vias de comunicacion mais importantes entre estes dous pobos

     Foi dende seculos Via Militar no Imperio Romano, despois de moita importancia nas peregrinacións a Compostela e como via comercial.

     Na parte Portuguesa o camiño atravesa rios tan importantes como o Douro, Leca, Ave, Cávado, Lima, Coura ata e o Rio Miño que fai fronteira entre Galicia e Portugal.

    Na parte de Galicia "España" atravesa o Rio Louro, San Simón, Verdugo, Lérez, Umia, Ulla, Tinto  e o Sar.

    Todos eles xunto con alguns regatos recollense na Exposicion de Xoan Arco da Vella.

    Dada a importancia de esta ruta o longo da historia, que recorreron Santos, Reises, estadistas e  milleiros de persoas, foron os promotores da conservacion e da construcion de estas pasos e a reconstrucion e mantemento de outras, de orixen romano ou medievais.

     O Paso de grandes rios esixiu de grandes obras, como a Ponte de D. Luis ou a ponte internacional de Tui e a reconstrucion de outras de orixe romano como a de Ponte de Lima, Pontesampaio, Ponte do Burgo en Pontevedra ou a de Pontecesures..

      Mais tarde outras mais sinxelas pero non menos importantes foron contruidas para atravesar rios mais pequenos como a Ponte de Rubiaes, Zameiro, Bermaña ou o Sar sen esquencer a Ponte das Febres ou o Río Ullo.

    Todas esta fotos podense ver na Exposicion CAMINHOS, AS PONTES A COMPOSTELA de Xoan Arco da vella.

    Meu agradecemento a Asociación Amigos e Amigas do Camiño Portugués a Santiago en colaboración coa Asociación Europea dos Camilos de Santiago, e a Maria e Luz por poder facer e mostar este traballo, sen eles non seria posible....Gracias

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

ACEÑA DA PONTE DE BARCELOS - RÍO CÁVADO - BARCELOS

 ACEÑA DA PONTE DE BARCELOS

RÍO CÁVADO

BARCELOS

 Río Cávado
      O río Cávado é un río do noroeste da península ibérica que discorre polos distritos de Vila Real e Braga, en Portugal.

Curso
      Nace na Serra do Larouco, a unha altitude de preto de 1.520 metros, pasa por Braga e Barcelos e desemboca no Océano Atlántico en Esposende, despois dun percorrido de 135 quilómetros.

Conca
      A conca hidrográfica do río Cávado (1.589 km²) limita ao norte coa conca hidrográfica do río Limia e ao leste e ao sur coas concas dos ríos Douro e Ave.

     O desaugadoiro anual na desembocadura do río é, de media, de 2.123 hm³.

     Estímase que a conca hidrográfica do río Cávado presenta unha capacidade total de almacenamento de recursos hídricos da orde dos 1000 hm³, en réxime regularizado, valor que corresponde ao case 30% do total existente en Portugal.

Os seus afluentes principais son :
    Río Cabril
    Río Caldo
    Río Homem
    Río Labriosca
    Río Rabagão
    Río Saltadouro
    Río Tamel

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DE SAN VICENZO - MARZÁN - O ROSAL

CAPELA DE SAN VICENZO 

MARZÁN

O ROSAL

     Pequena capela do século XIV aínda que foi reconstruída sobre unha máis antiga. Está feita a base de perpiaño granítico. Posúe planta rectangular con teitume a dúas augas.

      Na súa fachada principal podemos ver un pórtico de entrada de recente Factura que dá paso a unha porta adintelada.

       No conxunto destaca unha cruz antefixa.
No pasado, a capela sufriu unha desafortunada ampliación en altura, aínda visible nas paredes laterais.

     Emprázase na Granxa do mesmo nome, que pertenceu ao Mosteiro de Santa María de Oia. Nos arredores da capela atópanse un conxunto de tumbas antropomorfas medievais.

Comarca do Baixo Miño
        A comarca do Baixo Miño é unha comarca galega situada no suroeste da provincia de Pontevedra e a súa capital é Tui.

      Pertencen a ela os concellos de A Guarda, Oia, O Rosal, Tomiño e Tui.

Situación
        A comarca do Baixo Miño localízase co océano Atlántico ao oeste e o río Miño ao sueste que lle serve de fronteira natural con Portugal, até a súa desembocadura na Guarda, onde forma un amplo esteiro de importancia ornitolóxica.  

MAPA

 

Fuente: Web de Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

PEDRAFITA DE RAMILO - SAN RAMÓN - BEALO - BOIRO

PEDRAFIRA DE RAMILO

SAN RAMÓN

BEALO

BOIRO

 San Ramón
     San Ramón é un lugar da parroquia de Bealo no concello coruñés de Boiro, na comarca do Barbanza.

Lugares de Bealo
     A Armada, O Aruxo, Bealo, Beluso, Bico de Mar, Boimazán, A Candosa, A Casilla, A Costa, Ermide, A Galea, A Igrexa, Landeiras, Loimar, O Monte, Os Muíños, A Ponte Beluso, San Ramón, O Valiño, Xián

Bealo
     San Pedro de Bealo é unha parroquia que se localiza no norte do concello coruñés de Boiro na comarca do Barbanza. 

     Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 735 habitantes (388 homes e 347 mulleres) distribuídos en 17 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 825 habitantes.

Parroquias de Boiro
     Abanqueiro (San Cristovo), Bealo (San Pedro), Boiro (Santa Baia), Castro (Santa María), Cespón (San Vicenzo), Cures (Santo André), Lampón (Santiago), Macenda (San Xoán)

Comarca do Barbanza
     A comarca do Barbanza ou Barbanza, é unha das comarcas oficiais de Galicia. Localízase no suroeste da provincia da Coruña. 

     Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira. Ten unha superficie de 246,71 km² e no ano 2020 tiña 66.063 habitantes.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

LENDAS DO CASTELO DA LÚA - RIANXO

LENDAS DO CASTELO DA LÚA

 RIANXO

 O Castelo da Lúa
     As ruínas do castelo medieval chamado Castelo da Lúa están no lugar d’O Pazo, parroquia de Taragoña, concello de Rianxo (A Coruña), xunto á Praia da Torre ou A Salgueiriña, na mesma desembocadura do río Te.

Lendas: Versión 1
      Xa hai bastantes anos un mozo moi galán de Rianxo e unha moza de Taragoña víanse tódalas noites. Para poderense ver tiñan un pasadizo que comunicaba as dúas beiras do río Te.
      Os seus pais non estaban de acordo coa unión destes dous rapaces; por iso, un día pola noite, cando os dous mozos se ían ver polo pasadizo, cada parella de pais tapoou a saída maila entrada, quedando así atrapados os namorados.
     Dende aquela hai un pozo moi profundo no desembocadura e mais no nacemento do río, un deles aínda non se sabe hoxe canto ten de profundidade.
As ruínas do castelo podense ver aínda hoxe, pola banda de Rianxo.

Lendas: Versión 2
     Ao parecer, o ano pasado un home ao nadar cerca diso viu uns relampos de 'frechas ardendo', e púxose a investigar. Enpezou a buscar documentos e descubriu que:
     Nese castelo vivía unha fermosa muller que estaba namorada dun home pobre. Un día pola noite quixeron marchar nunha 'patela', pero o señor feudal mandou que os mataran a frechas. Deronlle ó mozo, de tal forma que a rapaza, de tan desesperada que estaba, arrimou a embarcación a unha pedra onde morreron. Alí estiveron 40 días, e ninguén os puido axudar.Esa pedra chámase a “Pedra dos namorados”.

MAPA

 Fuente: Web de Galicia Encantada

XOAN ARCO DA VELLA