IGLESIA DE PESQUEIRAS
PESQUEIRAS
CHANTADA
Iglesia de Santa María de Pesqueiras
Parece ser que el nombre de ésta iglesia monástica está en relación con un arte de pesca, bastante extendido en la zona, denominada pesqueira o caneiro.
Consistía en levantar muros de piedra, a modo de paralelepípedos, en el río formando un entramado en el que se colocaban una especie de redes con las que se daba caza a diversas especies piscícolas, destacando, entre ellas, la lamprea.
Enmarcada por un preciado entorno natural, la iglesia románica de Sta. María de Pesqueiras presenta la nave divida en dos tramos por sólidos contrafuertes y un ábside con arco triunfal. El techo es de madera, restaurado recientemente debido al derrumbe de una parte del mismo por la caida de ramas de árboles. El frente presenta una puerta circular y en el lateral una ventana de medio punto con columnas.
En el interior son de especial interés las pinturas murales del Siglo XVI, en las que se representan diversas escenas bíblicas como la Anunciación, la Resurrección de los muertos y el Juicio Final, y la pila de agua bendita prerrománica.
Sin embargo, la joya real del templo era la imagen de Santa María de Pesqueiras, de gran valor artístico y que actualmente no existe. Esta talla se perdió en un fatal incendio en la iglesia nueva de ésta parroquia a donde había sido trasladada. También desaparecida está una pila bautismal del siglo XII, debido probablemente a los saqueos que se produjeron en la iglesia.
Pesqueiras
Santa María de Pesqueiras é unha parroquia do concello de Chantada na provincia de Lugo. No ano 2011 tiña 103 habitantes distribuídos en 3,21 km², segundo datos do INE e do IGE, deles 49 eran homes e 54 eran mulleres.
Iso supón unha diminución con respecto o ano 2007 tiña 125 habitantes, deles 60 eran homes e 65 eran mulleres.
Patrimonio
Igrexa de Santa María de Pesqueiras, románica.
Casa da Nogueira.
Casa da Saa.
Pazo de Piñeiro, en Soilán.
Lugares de Pesqueiras
A Airoá, A Chabola, A Nogueira, O Outeiro, O Piñeiro, San Miguel, Soilán, Vidal
Chantada
Chantada es un municipio español de la provincia de Lugo (Galicia). Su comarca posee un patrimonio rico en románico, vino y leyendas.
Chantada da nombre, además de a la propia localidad, a toda la comarca, de la que también se dice que es "corazón de Galicia" por ser centro geográfico de esta comunidad.
Historia de la villa
El nombre de la villa se dice que viene de una leyenda (la más popular, aunque hay varias), que cuenta que un día una mujer chantadina iba por el pueblo de Belesar, al sur de la villa, transportando una gran piedra por toda la Ribeira Sacra. La mujer se cansó y dijo la siguiente expresión en gallego: «Ala, aí vos queda, chantada no chan» que significa en castellano: «Ala, ahí os queda, clavada en el suelo».
Monumentos históricos y lugares importantes
El arte románico ha alcanzado sin duda un gran desarrollo en la comarca chantadina. Actualmente, la villa conserva muchos restos románicos. La mayoría iglesias y monasterios, una de las mayores atracciones del pueblo. Los antecedentes románicos más importantes son:
Iglesia románica de Santa María de Pesqueiras
Iglesia de Santa María de Bermún
Iglesia de San Salvador de Brigos
Iglesia de Santa María de Camporramiro
Iglesia de San Paio de Muradelle
Iglesia de Santiago de Requeixo
Monasterio de San Miguel do Monte
Templo de Santa María de Nogueira do Miño
Actualmente hay varias empresas que ofrecen turismo por el románico chantadino.
Otra zona muy importante, ya en la villa, es su casco antiguo.
Parroquias de Chantada
Adá (Santa Baia), Arcos (Santa María), Argozón (San Vicente), Belesar (San Bartolomeu), Bermún (Santa María), Brigos (San Salvador), Camporramiro (Santa María), Chantada (Santa Mariña), Esmeriz (Santa Mariña), Esmoriz (San Xillao), Fornas (San Cristovo), A Grade (San Vicente), A Laxe (San Xoán), Líncora (San Pedro), Mariz (San Martiño), O Mato (San Xillao), Merlán (San Tomé), O Monte (San Miguel), Mouricios (San Cristovo), Muradelle (San Paio), Nogueira de Miño (Santa María), Pedrafita (Santa Baia), Pereira (San Mamede), Pesqueiras (Santa María), Requeixo (Santiago), Sabadelle (Santa María), San Fiz de Asma (San Fiz), San Pedro de Viana (San Pedro), San Salvador de Asma (San Salvador), San Xurxo de Asma (San Xurxo), Santa Cruz de Viana (Santa Cruz) | Santa Uxía de Asma (Santa Uxía), Santiago de Arriba (Santiago), A Sariña (San Vicente), Veiga (San Xoán), Vilaúxe (San Salvador)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MUIÑOS DO POZO
CEDEIRA
REDONDELA
Cedeira
Santo André de Cedeira é unha parroquia que se localiza no concello de Redondela. Segundo o IGE en 2013 tiña 2.023 habitantes (1.050 mulleres e 973 homes), distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 2.159 habitantes.
Lugares de Cedeira
A Aldea, O Cruceiro, A Eira Pedriña, A Formiga, Fortóns, A Portela, Rande
Redondela
Redondela é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Vigo. O seu xentilicio é redondelán. Ten unha superficie de 52,1 km² e, segundo o IGE, a 1 de xaneiro de 2014 tiña 29.909 habitantes, dos cales 14.656 eran varóns e 15.253 eran mulleres, resultando unha densidade de poboación de 574,1 hab./km². É o cuarto concello máis poboado da provincia, por detrás de Vigo, Pontevedra e Vilagarcía de Arousa, e está situado entre as dúas primeiras, a 13 km de Vigo e a 20 km de Pontevedra.
Situación
O concello está emprazado no suroeste de Galicia, na marxe sur da Ría de Vigo, xusto diante da enseada de San Simón, onde se atopa o arquipélago homónimo e desemboca o río Alvedosa, ao que se xunta o Maceiras no centro da vila e o Pexegueiro case na súa desembocadura.
A marca característica da vila é o seu ceo presidido por dous grandes viadutos ferroviarios construídos no século XIX: O viaduto de Madrid e o viaduto de Pontevedra. No ano 1978 abriuse un expediente para declaralos Ben de Interese Cultural na categoría de monumento pero aínda non foi resolto. Debido a estas infraestruturas Redondela é coñecida baixo o alcume de "Vila dos viadutos".
O máis antigo é o viaduto de Madrid. A súa construción combinou a técnica vangardista do ferro e a tradicional cantaría dando como resultado unha ponte de ferro sostido por piares de pedra, e foi construído pola empresa francesa Compagnie des Fives Lilles. Rematouse en 1876 e conta con 411 metros de lonxitude incluídos os extremos de acceso. A primeira locomotora cruzou o viaduto o 30 de xuño de 1876. Cóntase que Pedro Floriani, un dos contratistas ou subcontratistas do viaduto tentou suicidarse lanzándose dende el porque non lle pagaron o seu traballo baixo a desculpa de que nunca entraría en servizo porque estaba mal feito. Malferido conseguiu sobrevivir o suficiente como para ver pasar a primeira locomotora. O viaduto deixou de prestar servizo en 1971.
O Viaduto de Pontevedra inaugurouse o 30 de xuño de 1884, pola necesidade de comunicar a liña Ourense-Vigo con Pontevedra. A diferenza do de Madrid, a estrutura está soportada por piares metálicos. Aínda está en servizo.
Igrexas
De todas formas é necesario destacar a importancia da igrexa parroquial de Santiago de Redondela e da igrexa barroca de Cedeira.
Igrexa de Santiago de Redondela: situada no casco antigo, na súa zona máis alta, está situado en pleno camiño de Santiago. Despois de múltiples reconstrucións a igrexa actual está datada no século XVI e é de estilo gótico tardío.
Igrexa parroquial de Cedeira: no século XVIII procédese á ampliación da ata daquela pequena igrexa parroquial, e contrátase para tal obra ó arquitecto de moda da época, o arquitecto Fernando de Casas Novoa, que nese momento estaba en plena construción da fachada do obradoiro da catedral de Santiago. En Cedeira realiza unha igrexa barroca de cruz latina cunha soa nave distribuída en dous tramos que se mantivo de forma case inalterada.
Capela da Virxe das Neves: atópase na parroquia do Viso, no alto do Monte da Peneda.
Parroquias de Redondela
Cabeiro (San Xoán), Cedeira (Santo André), Cesantes (San Pedro), Chapela (San Fausto), Negros (Santo Estevo), Quintela (San Mamede), Reboreda (Santa María), Redondela (Santiago), Saxamonde (San Román), Trasmañó (San Vicente), Ventosela (San Martiño), Vilar de Infesta (San Martiño) O Viso (Santa María)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
IGLESIA DE SAN MARTIÑO
NESPEREIRA
PAZOS DE BORBÉN
Iglesia construida en el año 1782 sobre otra anterior a base de perpiaño granítico labrado y escuadrado. Planta rectangular de una sola nave y cubierta a dos aguas con teja curva del país. Presenta pináculos y contrafuertes en los muros laterales.
En la fachada principal podemos ver una puerta de acceso adintelada con molduras. Encima de ella una pequeña fornela acoge la imagen pétrea del patrón. Una ventana cuadrada con derrame interno da paso la una espadaña de dos huecos con arcos de medio punto. El conjunto remata con una cruz hecha en piedra y dos pináculos laterais. Entre la espadaña y la ventana destaca el emblema de la Orden de Malta.
De entre los restos de la iglesia anterior podemos apreciar una saeteira tapiada y una inscrición que dice Y MCCCVI. En el interior de la edificación destacar una lauda sepulcral. Frente a fachada principal se sitúa un cruceiro.
Pazos
Al Sur de la provincia de Pontevedra, el ayuntamiento de Pazos de Borbén se encuentra encuadrado entre los municipios de Redondela, Soutomaior, Mondaríz, Fornelos de Montes, Ponteareas y Mos, integrándose dentro de la Mancomunidad de Vigo. Situado entre la Ría de Vigo y las sierras occidentales gallegas.
Dista tan sólo 23 e 25 Km. de Vigo y Pontevedra, respectivamente.
La estación de ferrocarril más próxima es la de Redondela, a 8 Km. de distancia, y el aeropuerto de Peinador se encuentra a 15 Km.
En Pazos, capital municipal, conflúyen dos carreteras provinciales. La PO-253 nos conecta con Mondaríz y con la N-120 en Ponteareas. La PO-250 es la vía de comunicación principal, recientemente mejorada, que nos conecta con Redondela y Fornelos de Montes y con la N-550.
NESPEREIRA (SAN MARTIÑO)
Limita con los ayuntamientos de Mos y Redondela, siendo la parroquia más próxima a ésta. Ocupa la parte Este de Pazos de Borbén. Cuenta con 784 habitantes.
Los sitios más destacados son Alvite, Areeiro, Barcenal, O Galleiro, Outeiro, Torrente, Valado e Zoce.
En esta parroquia cumple destacar las posibilidades del propio entorno natural. El Monte do Galleiro, el punto más alto del ayuntamiento, con 670 m. é un magnífico mirador con incomparables vistas á ría de Vigo. En este monte se sitúa el barrio de Galleiro, aislado del resto de la parroquia.
La sierra del Galleiro forma una linea de cumbres de case diez quilómetros, que en dirección norte-sur, atraviesa los Ayuntamientos de Pazos de Borbén, Mos y Ponteareas.
El río Louro es el único que atraviesa la parroquia.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
CEREIXIDO
QUIROGA
LUGO
Cereixido
Santa María de Cereixido é unha parroquia do concello de Quiroga na comarca de Quiroga, na provincia de Lugo.
No ano 2007 tiña 15 habitantes, deles 8 eran homes e 7 eran mulleres, o que supón un incremento de 1 habitante en relación ao ano anterior, 2006.
Lugares de Cereixido
Cereixido, Feais
Quiroga
Quiroga é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Quiroga e á Ribeira Sacra.
Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 3.424 habitantes.
Xeografía
Quiroga está situada ó sueste da provincia de Lugo nas beiras do río Sil.
Limita co concello de Folgoso do Courel ao norte, coa provincia de Ourense ó sur, Ribas de Sil e A Pobra do Brollón ó oeste e Vilamartín de Valdeorras e provincia de León polo leste.
Dista 84 km da capital provincial, Lugo e ten unha superficie de 319 km².
Poboación
Censo total 3.424
Patrimonio
Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.
Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros.
Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.
Parroquias de Quiroga
Augas Mestas (Santiago), Bendilló (Santa María), Bendollo (Santa Baia), Bustelo de Fisteus (Santa Bárbara), Cereixido (Santa María), A Enciñeira (Santa Isabel), A Ermida (Santa María), Fisteus (San Mamede), O Hospital (San Salvador), Montefurado (San Miguel), Nocedo (San Lourenzo), Outeiro (Santa María), Pacios da Serra (San Salvador), Paradaseca (San Marcos), Quintá de Lor (Santa María), Quiroga (San Martiño), A Seara (Santa María Madanela), Sequeiros (Santa Mariña), Vilanuíde (Santo Antonio), Vilar de Lor (San Xosé), Vilarmel (San Lourenzo), Vilaster (Santa María)
Comarca de Quiroga
A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León.
A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.
Ribeira Sacra
A Ribeira Sacra é unha zona que comprende as ribeiras do río Sil e do Miño, na zona sur da provincia de Lugo e norte da provincia de Ourense; a capital da cal acordouse que fose a cidade lucense de Monforte de Lemos.
Concellos da Ribeira Sacra
Baños de Molgas, Castro Caldelas, Chandrexa de Queixa, Chantada, Esgos, Maceda, Manzaneda, Monforte de Lemos, Montederramo, Nogueira de Ramuín, Pantón, Parada de Sil, Paradela, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, A Pobra do Brollón, Portomarín, Quiroga, O Saviñao Sober, Taboada, A Teixeira.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
