miércoles, 9 de abril de 2014

FARMACIA EIRAS PUIG - PONTEVEDRA

 FARMACIA EIRAS PUIG
PLAZA DA VERDURA
PONTEVEDRA


Plaza da Verdura
     Lleva este nombre por el mercadillo que se celebraba todas las mañanas; en él se vendían verduras, castañas y frutas. 


     En el siglo XIX se instaló en esta plaza la fábrica de la luz, siendo Pontevedra una de las primeras ciudades españolas en contar con este servicio. 


     Los edificios que rodean esta plaza destacan por sus soportales con antiguos locales de tabernas típicas. 
 

     Encontramos, además, una fuente igual a la existente en la Plaza de Curros Enríquez.


Farmacia Enrique Eiras Puig
     Muy cerca se encuentra una farmacia del siglo XIX, conocida por sus numerosas apariciones en la serie Los Gozos y las Sombras.


     Esta al lado de la oficina de turismo hay una farmacia o botica que nos hace saltar directamente un siglo en el tiempo hacia atrás, ya que conserva la decoración original.


Zona Monumental
     En la ciudad de Pontevedra podrá descubrir el encanto e importancia del casco histórico de la ciudad. 
 

     Es uno de los cascos antiguos mejor preservados de España, que se caracteriza por la facilidad de sus trayectos para visitar todos los monumentos de interés y valor histórico y cultural al estar completamente instaurada la modalidad peatonal. 
 

     Entre sus recorridas no dude en visitar el templo de Santa María Grande construido en el siglo XVI con un estilo Gótico Renacentista o bien a las Ruinas de Santo Domingo del siglo XIV.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 6 de abril de 2014

IGREXA DE SANTA XUSTA - MORAÑA

IGREXA DE SANTA XUSTA
SANTA XUSTA
MORAÑA


      Moraña foi un territorio rural de difícil e tardía romanización (aproximadamente no s. IV), no que se foron estendendo pouco a pouco as crenzas relixiosas cristiás (moitos costumes pagáns foron asimilados polo cristianismo), que co paso do tempo arraigaron e converteron a moitas destas xentes en crentes devotos como o testemuñan feitos, costumes, lendas ou festividades, xunto a toda unha serie de construcións de motivo relixioso, repartidos ao longo do municipio e das que moitas mostras chegaron aos nosos días.



      En todas as parroquias existen as súas respectivas igrexas parroquiais, a de S. Martiño de Laxe ten a particularidade de gardar no seu interior unha cruz de prata de principios do s. XVIII, obra do prateiro compostelán Domingo Trianes.



     Existen dúas igrexas parroquiais que destacan artisticamente pola súa orixe románica: a de S. Pedro de Rebón e a de S. Martiño de Gargantáns.



Igrexa de San Pedro de Rebón: datada nos s. XII-XIV, ao longo do s. XIX sufriu unha serie de modificacións na súa estrutura inicial. O templo conserva capiteis e canzorros da súa fábrica orixinal, ademais da ábsida románica na que se abre unha fiestra cun santo pousado no peitoril.



     Presenta unha ábsida semicircular con columnas arrimadas con capiteis figurados sobre os que se apoia unha cornixa. No tramo central está colocada unha ventá en arco, sobre ela un rosetón similar ao do mosteiro da Armenteira e aos pés un santo. Destacan os canzorros con animais e figuras humanas. No interior conserva o arco triunfal en ferradura apoiado sobre columnas lisas con capiteis figurados.



Igrexa de San Martiño de Gargantáns: datada nos s. XII-XIII, posúe numerosos elementos propios do estilo arquitectónico románico que se conservan a pesar das reformas da súa estrutura ao longo dos séculos. Aínda así, mantense a ábsida semicircular orixinal da nave, onde a armazón dos seus abovedamentos e o arco triunfal mostran un monumento de pleno período románico, e a parte do muro sur.


     
     A ábsida ábrese á nave na súa parte interior por un arco triunfal de medio punto sobre columnas de fuste liso e capiteis de decoración vexetal, na parte exterior divídena catro columnas arrimadas con capiteis decorados, mentres que no tramo central leva un rosetón con celosía tallada en moldura redonda lisa con decoración xeométrica. O rosetón está flanqueado por dúas fiestras acabadas en arco de medio punto con celosías e o beiril da igrexa presenta unha ornamentación variada.



Outras Igrexas.
Igrexa Parroquial de Amil
Igrexa Parroquial de Cosoirado
Igrexa Parroquial de San Lourenzo de Moraña
Igrexa Parroquial de Lamas
Igrexa Parroquial de Santa Xusta de Moraña
Igrexa Parroquial de Laxe
Igrexa Parroquial de Saiáns
Santuario dos Milagres de Amil



Capelas ou Ermidas.
     As capelas ou ermidas son igrexas de pequenas dimensións normalmente levantadas en honor a algún santo ou santa, onde se realizan celebracións esporádicas e puntuais. Destacan a Capela da Virxe da Merced (Lamas), a Capela de Mos (Saiáns), a Capela de Santa Margarida e a Capela da Virxe dos Milagres de Amil.



     Esta última é unha capela de estilo neoclásico tardío da segunda metade do século XVIII que está situada no coto da Chan, Amil. Foi levantada polo labrego e arrieiro Sebastián de Castro despois de encomendarse á Virxe para atopar un manancial de auga.



     Ao serlle concedido este desexo mandou tallar unha imaxe, a da Virxe dos Milagres, e levantou a ermida en 1780, que foi reconstruída no século XIX, entre 1845 e 1869. Sorprende a súa simplicidade xeométrica octogonal presidida por un gran pórtico clásico na súa entrada que remata nun frontón triangular sobre o que se ergue unha torre campanario de dous corpos.



     Ten tres portas de acceso, as tres alinteladas. No interior da capela destaca o camerino, habitual dos santuarios marianos, onde se sitúa a imaxe barroca da Virxe co Neno e dous grandes murais coloristas do pintor Rafael Úbeda. Ao santuario accédese a través dunha ampla escalinata, realizada entre 1948 e 1952, e na súa parte baixa existe unha fonte coa imaxe da Virxe que data de 1778. Nesta capela hónrase á Virxe dos Milagres, orixe da romaría do mesmo nome.

MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 5 de abril de 2014

FONTE DE SANTA XUSTA - MORAÑA

 FONTE DE SANTA XUSTA
MORAÑA


     Fonte medieval de Santa Xusta: fonte milagreira situada detrás da igrexa parroquial de Santa Xusta que data do século XVI. 


     Parece que foi descuberta a principios dos anos trinta, despois de estar soterrada moitos anos, froito da revelación dunha muller aparecida ao párroco. 


     A sona das súas augas curativas, pois tiña propiedades milagreiras para as feridas e outros males, estendeuse por toda a xeografía galega e achegaba a multitude de persoas para saborear a auga que curaba todos os males.


     Mesmo se chegou a comercializar como xabón dentro e fóra de Galicia. 


     Esta atracción durou algúns anos na década dos trinta e supuxo un importante movemento económico para a zona. 


     Non obstante, as autoridades provinciais da época consideraban perigosa a auga da fonte e ordenaron que se cortara a subministración dun manancial que, segundo eles, viña de debaixo do cemiterio.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

ESCUELA BARREIRO CABANELAS - A LAMA

 ESCUELA BARREIRO CABANELAS
AS COLONIAS
COVELO
A LAMA


ESCUELA BARREIRO CABANELAS
     Creada en 1915 a través del cometido filantrópica de Manuel Barreiro Cabanelas, natural de Laxedo, en el ayuntamiento de A Lama. Era un colegio con ocho grados, donde se impartían clases de cosido, bordado y cantería y por encima se les financiaba a los futuros maestros su carrera desde niños.



     Cuando comenzó la guerra civil española en 1936, Don Manuel tenía la intención de viajar desde Brasil ex profeso a conocer el fruto de su donación. No pudo ser hasta 1942 y a través del Consulado español en Río de Janeiro como donandole al estado español un edificio de su propiedad "con la condición sine qua no de ser destinado con caracter permanente para Colonias escolares".



COVELO
     Esta parroquia pertenecía a la feligresía de Pontevedra, a la diócesis de Tui. El paisaje hace de este lugar una parada perfecta entre suaves montañas. Se sitúa al norte de Santiago de Antas, al sur de Escuadra y del conocido monte del Seixo y al oeste con San Bartolomeu de Seixido, está bañado por el Verdugo.



    Es zona de emigrantes que partieron, en su gran mayoría, a México y Brasil. Actualmente Covelo padece, al igual que el resto de las parroquias de A Lama, las consecuencias de una fuerte emigración, en el año 2005 cuenta con 308 habitantes censados.



     Covelo es tierra de canteros, prueba de ello son las múltiples muestras de arte en piedra que afloran en sus fachadas, sorprenden los bajorelevos encontrados en los cantos de la villa. Por todo ello consideramos importante señalar aquellos maestros de la piedra que destacaron de alguna manera con su trabajo, ya sea en su parroquia o en parroquias vecinas.



     Domingo Antonio Malbar, fundador en 1763 del cruceiro de Covelo, realizado por Esteban Gómez Fontela.



     Manuel González Perdiz (1833-1905), famoso escultor de Covelo al que se deben obras de peso, como el cruceiro bajo quiosco de Xende.



     Alejandro Cabanelas Araújo (1895-1965), autor de la mayor parte de esculturas y relevos que encontramos en Covelo.



     Es conocido como el escultor de Covelo, posterior en el tiempo a Manuel González Perdiz y treinta años menor que su protector y primo, el popular mecenas Manuel Barreiro Cabanelas.


       Manuel Barreiro Cabanelas, conocido con el sobrenombre de Conde Cabanelas, no fue artista, pero sí patrocinador de las conocidas escuelas de Covelo. Su fortuna le sirvió para hacer donaciones a paisanos de Covelo y mejorar así la vida de sus convecinos. También colaborará económicamente en la creación del Hospital Provincial de Pontevedra.



     Covelo: Del latí covellum "agujero", hace referencia a las cuevas existentes.



     Lugares: Barbeira; Covelo; Fírveda, A; Forno, O; Gateira, A; Laxedo; Colina, O; Pelete, O; Perdiz, A; Toxal, O; Valciño, O; Ventoselo; Vincurada,



     Fiestas: 7, 8 y 9 de septiembre honran en Pelete a la Virgen de los Remedios.
     18 de Junio: Corpus Christi en Laxedo.
     19 de Agosto: Venir de Lourdes en Barbeira.
     29 de Septiembre: San Miguel.



     A destacar: En esta parroquia, concretamente en el lugar de Laxedo, nació el famoso maestro cantero Manuel González Perdiz en 1833, del que se tiene constancia que realizó mas de una docena de monumentos, todos ellos de carácter religioso (Cruceiros, monumentos funerarios, fachadas de iglesias, etc.)



     Merece la pena visitar el río Verdugo, a su paso por esta parroquia, en el lugar de Vincurada, donde podemos observar las típicas poltras (piedras colocadas en forma de hilera en el lecho del río, y que se utilizaban para poder cruzarlo, saltando de unas a otras)



No olvidar de visitar
Capilla de la Virgen de la Santísima en Pelete.
Casas para colonias del Conde Cabanelas.
Cruceiro de la Fírveda.
Cruceiro de Belendes. Barbeira de Arriba.
Cruceiro de Covelo.
Cruceiro en la Fírveda.
Cruz de piedra de Portela en el monte Seixo.
Fuente de Covelo.
Iglesia parroquial de San Sebastián. Laxedo. Covelo.
Monumento la Manuel Barreiro Cabanelas.
Monumento al emigrante.
Núcleo rural de Covelo.
Obra pía del Pelete o casa reitoral.
Obra Pía o Pelete Covelo.
Peto de ánimas de Barbeiras.
Peto de ánimas de San Antón en Covelo.
Peto de ánimas del río Verdugo.
Peto del camino de la iglesia.
Peto y cruceiro del Covelo.
Peto-fuente del Puente del río Barbeira.
Puente del cura en Puerto. La Fírveda.
Reloj de sol cuadrante en Rozadas.

MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA