TORRE SOLAR DOS PINHEIROS - BARCELOS

TORRE SOLAR DOS PINHEIROS

BARCELOS

 Torre Solar dos Pinheiros
     Situada no centro histórico, moi preto da Igrexa Matriz, esta antiga casa do s. XV é un dos raros exemplos que aínda existen en Portugal da arquitectura civil medieval.

      Cunha vista privilexiada sobre o río, a súa construción foi ordenada en 1448 por D. Pedro Esteves, doutor en dereito civil e canónico, pero hai quen atribúa a súa construción ao sogro deste, Tristán Gomes Pinheiro.

     O certo é que a casa era a residencia da familia dos Pinheiros, quen foi alcaldes de Barcelos durante varias xeracións.

      Como é característico desta época, está formada por dúas altas torres entre as cales se desenvolve un corpo central máis baixo.

     Sobresaen as portas de recorte ojival e un singular detalle decorativo na torre que mira ao sur: unha figura feminina e outra masculina con barba.

     Crese que é unha alusión ao "Barbadão", pai de Inés Perez que, furioso, tentou arrincarse a súa propia barba cando descubriu o amor ilícito entre a súa filla e o Maestre de Avis e, do que naceu o 1º Duque de Bragança, D. Afonso, que tamén foi o 8º Conde de Barcelos.

     Os Pinheros repousan nunha capela da Igrexa Matriz, onde podemos ver a súa mausoleo

MAPA

 

Fuente: Web Visit Portugal

XOAN ARCO DA VELLA

PELOURINHO DE BARCELOS - BARCELOS

 PELOURINHO DE BARCELOS

BARCELOS

Picota de Barcelos
     A picota de Barcelos data de finais do século XV e principios do XVI.

     Realizada en granito, está formada por unha base robusta, de fuste hexagonal, e un remate polifacético moi ornamentado que recibe o nome de gaiola, característico do estilo gótico final.

     A súa riqueza artística convértea nunha das picotas máis emblemáticas de Portugal. 

     Atópase fronte á igrexa Matriz, nun pequeno xardín que lle concede o realce que se merece. 

     Cabe destacar a gaiola hexagonal situada na parte superior.

MAPA 

 

Fuente: Web Visit Portugal

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DO SEÑOR BOM XEXÚS DA CRUZ - BARCELOS

IGREXA DO BOM XESÚS DA CRUZ

BARCELOS

 Igrexa do Señor Bom Xesús dá Cruz

     A orixe da Igrexa do Señor Bom Xesús da Cruz atópase relacionado coa misteriosa aparición dunha Cruz de terra negra no chan do Campo da Feira, en decembro de 1504.

     Máis tarde, constúese unha pequena capela para lembrar o sinal divino.

     Dous séculos despois, en 1704, empezouse a construír no mesmo lugar unha nova igrexa cuxo proxecto foi concibido por João Antunes.

     O coñecido arquitecto portugués optou por un estilo moi característico do norte do país no que o granito, principal material utilizado na construción local, e o branco do cal conxugáronse nas harmoniosas formas barrocas, neste caso, de inspiración italiana.

     O interior, de planta octogonal, impresiona pola robustez do monumento que se ve polas grosas paredes e na pesada cúpula de granito, con preto de 10 metros de diámetro.

     Distínguense os altares de talla dourada, principalmente o que ten a imaxe do Señor da Cruz datada no s. XVI, e os paneis de azulexos do século XVIII da autoría de João Neto, recoñecido azulejador lisboeta.

     Aquí ten lugar una das festas relixiosas máis importantes de Barcelos, a Festa das Cruces, que se realiza a principios de Maio. 

     Nesta época, merece a pena visitala para admirar as alfombras de pétalos que cobren o chan da igrexa durante a festa que dura cinco días. 

MAPA 

 

Fuente: Web Visit Portugal

XOAN ARCO DA VELLA

SARTEGOS DA CITANIA DE BRITEIROS - BRITEIROS - GUIMARAES

 CITANIA DE BRITEIROS

BRITEIROS

GUIMARAES

 Citânia de Briteiros
     Situada a poucos quilómetros de Guimarães, na cima do monte de São Romão, sobre o val do río Ave, a Citânia de Briteiros sorprende pola súa beleza paisaxística e por ser un dos asentamentos protohistóricos máis expresivos da Península Ibérica, polo tamaño e a monumentalidade das súas murallas, o seu urbanismo e a súa arquitectura.

     As pegadas aínda incipientes da organización dunha "cidade" son claramente visibles no xacemento, nas rúas protexidas por un conxunto de murallas, en cuxo interior se acubillaban vivendas de planta circular ou rectangular, ás veces dispostas en pequenas " cuadras", incluíndo refuxios para o gando.

      A Citânia de Briteiros é un dos xacementos paradigmáticos da Historia da Arqueoloxía Portuguesa e Peninsular.

     O seu estudo comezou en 1874, cando Francisco Martins Sarmento dirixiu a primeira campaña de traballos arqueolóxicos, que continuou nos anos seguintes.

     No século XX, as campañas de escavación, ou de restauración, foron retomadas por varios arqueólogos e, como resultado dos sucesivos traballos, hoxe en día pode verse unha extensa zona en ruínas, tanto na plataforma superior (acrópole) como na ladeira oriental, pero o subsolo do asentamento segue ocultando moitos segredos e valiosa información científica.

     A fase inicial de utilización do monte de São Romão remóntase ao Neolítico Final e ao Calcolítico, cando se tallaron varios paneis con gravados rupestres nos cantís de granito da parte este de a ladeira. 

     Como hábitat, a ocupación do xacemento pode datarse a principios do primeiro milenio a.C., dentro do período designado como Idade do Bronce Atlántica. 

     Con todo, a idade de ouro do asentamento remóntase ao século II a.C., e seguiu habitado tras a integración do noroeste peninsular no Imperio Romano, durante os séculos I e II d.C. No século X, construiríase unha pequena ermida cristiá na acrópole, entre os restos do antigo asentamento.

     As ruínas da Citânia, o seu subsolo e os obxectos recolleitos son testemuñas de milenios de historia. Diferentes materiais que testemuñan esta ocupación pódense observar no Museo dá Cultura Castrexa, no Solar dá Ponte, en Briteiros.

MAPA

 

 Fuente: Web Visit Portugal

XOAN ARCO DA VELLA

PRAIA DOS CRISTAIS - FARO SILLEIRO - RÍA DE VIGO

PRAIA DOS CRISTAIS 

FARO SILLEIRO

RÍA DE VIGO

    A praia dos cristales situada no Cabo Silleiro os pes do Faro Vello de Cabo Silleiro e o resultado do restos de un antigo vertedoiro, o traballo das ondas do mar, foi quen de tritutar os cristais do vertedoiro e ceremicas facendo unha acumulacion moi importante que da un resultado expetacular.

     E recomendable para apreciar o maxico que resulta o lugar acudir coa marea baixa

Cabo Silleiro
     O cabo Silleiro, é un cabo situado no suroeste de Galicia, na parroquia de Baredo (Baiona), que pecha a ría de Vigo polo sur, marcando o inicio das Rías Baixas cara ao norte. É o punto máis ó norte da costa de Baredo a Camposancos.

Faro
     O Faro de cabo Silleiro, construído en 1866, ten unha altura de 9 metros sobre o chan e 85 sobre o nivel do mar, cun alcance de 30 millas.

Instalacións militares
     Na década de 1940 construíuse na zona, a batería de artillaría costeira J4, con 200 metros de galerías subterráneas conectando catro pezas de artillería Vickers modelo 1923 de 152,4/50mm de 1943, fabricados pola Sociedad Española de Construcción Naval en Reinosa, co obxectivo de protexer o porto de Vigo e a entrada á vila de Baiona.

     A base foi abandonada durante os anos noventa. En 1998 retirouse o perímetro de seguridade.

     As intalacións pertenceron ao Ministerio de Defensa de España ata o ano 2021, cando, tras trinta anos de negociacións, as mercou o Concello de Baiona por 370.000 €.

Naufraxios
     Nas augas de cabo Silleiro afundiron dous barcos: o ABC e o Collingham (chamado polos baioneses O Cunichán). 

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DE VENTO DA GUIA - A GUIA - A GUARDA

MUIÑO DE VENTO DA GUIA

A GUIA

A GUARDA

       Muíño de torre fixa de sección case cilíndrica cunha altura aproximada de 4’5 metros, feita a base de cachotería granítica encintada, que se asenta sobre unha plataforma elevada e rochosa.

     A súa cuberta, hoxe desaparecida, era xiratoria xa que no cumio das paredes presentan unhas pezas de cantería con canella por onde circularían as rodas da cuberta.

      Na cara Sur podemos ver a porta de entrada e, obre ela, unha pequena fiestra; posúe dúas máis nas caras Oeste e Noroeste.

     No interior, hoxe baleiro, destaca unha lareira na cara Oeste, e un forno. Tamén podemos ver dúas despensas a diferente altura, o que presupón que o muíño tería dúas alturas.

     Na parte superior aparecen catro argolas, que terían a finalidade de amarra-la cuberta xiratoria unha vez orientada ó vento.

    Non se conservan os elementos mecánicos, pero sábese que tiña catro velas de lenzo e unha pedra para moer.

     Este muíño serviu como polvoriño para gardar en depósito armas (cartuchos, revólveres e pistolas), e sobre todo moitos quilos de dinamita, pólvora e mechas. 

     A dinamita era utilizada na construción do Porto da Guarda, nas canteiras do Trega e Torroso, na apertura da estrada das Patas, na estrada do Curuto cando a ampliación a Tui, así como na canteira de San Queitano do Grelo.

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego 

XOAN ARCO DA VELLA