viernes, 10 de julio de 2020

CRUCEIRO DE LAXE PEQUENA - A LAXE - TARAGOÑA - RIANXO

CRUCEIRO DE LAXE PEQUENA
A LAXE
TARAGOÑA
RIANXO


Cruceiros de capela
     Unha tipoloxía particular de cruceiro é o denominado cruceiro de capela, chamados así porque o fuste remata nunha pequena capeliña aberta ó fronte, que leva no interior a imaxe da Virxe. Sobre o teito desta capeliña érguese a cruz característica dos cruceiros.



     A maioría dos que se puideron datar corresponden ó século XVII, aínda que hai exemplares datados entre o XVI e o XVIII. Suxeriuse que están relacionados cos rollos ou picotas castelás, pelourinhos en Portugal, dos que xa non queda ningún en Galicia.


Estrutura
     Son todos eles menos esbeltos cós cruceiros clásicos, cun fuste máis curto e groso, adoito de sección octogonal ou cadrada achafranada. Por veces, o fuste presenta algunha decoración, como pode se-los instrumentos da Paixón, imaxes de santos (San Francisco de Asís, San Antón de Padua, San Bieito, San Bernardo ou o apóstolo Santiago). Tamén poden verse cunchas de vieiras ou outros elementos.



     A base está formada por unha plataforma de planta cadrada con varios chanzos de pedra. En ocasións, é octogonal pero, en calquera caso, a plataforma é normalmente baixa. A columna carece de pedestal e remata nun capitel plano, coa única función de servir de base á capela. Por veces pode ter un anxo con ás esculpido na parte anterior e, ocasionalmente, tamén nos bordos laterais.


     A capela está formada por tres pedras cuadrangulares que abren polo frontal, formando unha estrutura prismática aberta. As paredes son lisas e sen ornamentar, aínda que ás veces presenta baixorrelevos nas caras externas –máis frecuentes nos cruceiros máis antigos- ou decoración de bólas nos bordos. 


     Cando existe, esta decoración exterior pode representa-la Virxe, Santiago ou outra imaxe relixiosa (Cristo, San Francisco, o papa San Clemente ou San Gregorio). En Rois hai un que tamén presenta imaxes esculpidas nas caras interiores.



     A capela pecha por riba por un teito de base plana e coa parte superior a modo de telladiño a catro augas. Hai cruceiros, coma o de Loreto, en Porto do Son, nos que o teito remeda unha bóveda de canón.


     En case tódolos casos, a capeliña está ocupada pola imaxe dunha Virxe co meniño no colo; en exemplares máis modernos pode estar representada a Inmaculada ou a Virxe Dolorosa. É precisamente a Virxe de Loreto, frecuente nestas capeliñas, a que lle dá o nome de cruceiros de Loreto co que tamén se designan. Non son infrecuentes os cruceiros baleiros por roubo da imaxe, que nalgún caso foi substituída por outra moderna.


     Sobre a capela, érguese unha cruz coma nos cruceiros clásicos, co Cristo esculpido na cara anterior e só ocasionalmente unha Piedade na posterior, coma no Cruceiro das Neves de Ourolo, Taragoña, ou no de Pastoriza, tamén en Taragoña.


     Só se ten constancia dun dos escultores deste tipo de cruceiros, Xohán de Vilasoa, de Comoxo (Boiro). Castelao recolle de Pérez Constanti un documento datado en 1589 polo que se lle contrata a construción por nove ducados do cruceiro de Teaño (Boiro), "con su caja donde se ponga la imagen de Ntra. Sra. y con tres escaleras al pié, de buena piedra (...) y las imágenes muy buenas...". Deste cruceiro xa só quedan algúns restos.


     Descoñécese se orixinalmente estiveron pintados ou non, pero hai constancia nalgúns casos de que os veciños pintan as imaxes, sobre todo a da Virxe, con vivas cores.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO PETO DO SANTO CRISTO DE SABACEDA - MOAÑA

CRUCEIRO PETO DO SANTO CRISTO
SABACEDA
MOAÑA


    Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.


     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.


     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.


     Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.


     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.


     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.


     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.


     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 9 de julio de 2020

ESPETALLE UN PINCHO 2020 - MORAÑA

 "ESPETALLE UN PINCHO - 2020
MORAÑA
51º FESTA DO CARNEIRO O ESPETO"


     “ESPÉTALLE UN PINCHO" SERVIRÁ CASE 150 QUILOS DE CARNEIRO EN 1.200 PETISCOS DA MAN DE CINCO ESTABLECEMENTOS E DO CHEF MIGUEL MOSTEIRO


      A 51ª Festa do Carneiro ao Espeto vai comezar esta fin de semana coa primeira das súas actividades gastronómicas, xa que o sábado 11 terá lugar a novena edición de "Espetalle Un Pincho” cun novidoso formato de rúa que pretende achegar aínda máis esta actividade á cidadanía e facilitar o estrito cumprimento dos protocolos sanitarios establecidos polo Concello de Moraña para todos os eventos vencellados á exaltación culinaria.

 
     “Espétalle un Pincho” vai servir, a través da participación de cinco establecementos de hostalaría de Moraña e do chef Miguel Mosteiro, uns 1.500 petiscos das máis variadas formas de cociñar o carneiro. 



     Está previsto que se empreguen dous carneiros por cada participante, ata un total de doce e case 150 quilogramos de carne, xa que as pezas serán as habituais de Moraña de entre 11 e 13 quilos.

 
     A iniciativa previa ao Carneiro ao Espeto comezará, este sábado, ás 19.00 horas cun showcooking a cargo do prestixioso cociñeiro Miguel Mosteiro, de Gastrolab Arousa, que preparará diversos pratos para unha trintena de persoas. 



       Os veciños interesados en asistir a este evento deben inscribirse previamente na Casa da Cultura de Moraña nestes días e deberán acudir, obrigatoriamente, con mascariña.


     Tras este acto, comezará a degustación de petiscos, tamén na céntrica carballeira, cun novidoso formato de casetas co que se pretende darlle un pulo a “Espétalle un Pincho” e favorecer a seguridade sanitaria. 



     Os locais participantes que servirán o carneiro serán A Adega, Casa Varela, Café Bar O Congo, Vi Sports e Asador O Xavique e tamén fará o propio o citado chef co seu stand.


     A xornada gastronómica estará animada coas actuacións de Pablo Balseiro e Os Cascarillas e marcará o punto de saída da ampla programación da 51ª Festa do Carneiro ao Espeto, que disporá de máis dunha vintena de actividades espalladas en algo menos de tres semanas ata o domingo 26 de xullo, día grande da exaltación do prato típico de Moraña.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 7 de julio de 2020

PETO VELLO - A LAMOSA - COVELO

PETO VELLO
A LAMOSA
COVELO


    Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.


     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.



     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.



     Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.



     Os petos de ánimas son esas pequenas capeliñas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.


     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobres ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara o seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.



     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.



     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 6 de julio de 2020

REAPERTURA DO CAMIÑO - ALBERGUE DE PEREGRINOS DE PONTEVEDRA

 REAPERTURA DO CAMIÑO
CAMIÑO PORTUGUES 
ALBERGUE DE PONTEVEDRA



     Logo de máis de tres meses pechado pola pandemia de covid-19,o día 1 de xullo coa reapertura da fronteira entre Galicia e Portugal púxose en marcha novamente o Camiño Portugues a Santiago de Compostela.


      Nós esperamos na compañía do presidente da Asociación Amigos e Amigas do Camiño PortuguesTino Lores, a chegada do primeiro peregrino ao albergue de Pontevedra.


 
     O primeiro peregrino que chegou foi Adrian Álvaro Sacedo, un pergrino madrileño de 27 anos de Torrejón de Ardoz .



      Adrian é a segunda vez que realiza o Camiño de Santiago, a última xa fai dez anos. Logo dun intre de charla contounos que o Camiño é agora totalmente diferente, en principio por que non atopou case a ninguén e nesta ocasión polas extrictas medidas de seguridade que se atopou á chegada ao albergue de Pontevedra.


      Comentounos que é profesor de bioloxía e emprendeu neste momemento o Camiño para esquecerse da pandemia do coronavirus, que padeceu nas súas propias carnes, e ademais levouse por diante a algún familiar directo.


     Tamén aproveitamos a ocasión para falar con Tino Lores das estritas medidas de seguridade que hai no albergue e da situación no Camiño neste momento.


      Decíanos Tino que saiban en Canadá, Australia, EEUU ó Brasil.... que no albergue de Pontevedra os peregrinos serán recibidos como se merecen e tomando todas as medidas de seguridade que esten ao alcance das súas mans.



      Comentounos tamén que todos os hospitaleiros recibiron formación das pautas a seguir e os novos protocolos que rexen nestes momentos. Tamén da redución substancial de aforo de peregrinos que poden pernoctar no albergue, que dos 72 que había antes da pandemia o máximo agora é de 22 .



     Preguntámoslle  cales son as previsións do Camiño cando a principios de ano falábase de case 100.000 peregrinos, logo dun crecemento espectacular que no ano 2019 foi de 95 mil, este ano as previsións son de unha caía de máis dun 95%.

 

     De todos os xeitos estamos convencidos de que tamén o Camiño vai superar a pandemia do covid-19 e para o ano 2021 estamos convencidos da recuperación do Camiño Portugues e dos demais Camiños a Santiago de Compostela vai ser moi substancial.



     Agradecer a Adrian a Tino e os hspitaleros do albergue de Pontevedra o intre que nos dedicaron, SOTE DESTA SAIMOS.


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA