CRUCEIRO DA LAGOA - A LAGOA - VILARIÑO AGOLADA

 CRUCEIRO DA LAGOA

A LAGOA

VILARIÑO

AGOLADA

        Cruceiro localizado no lugar da Lagoa, da parroquia de Santa María en Vilariño. 

     Atópase nun cruzamento entre o lugar da Penela e A Irexe, de Vilariño. 

     Toscamente labrado en pedra, o fuste ou columna sobre a que se asenta a cruz ten uns dous metros e medio de altitud, o Cristo crucificado está toscamente traballado, e garda certa similitude por algún outro existente no concello de Agolada, o que fai pensar que fora traballo do mesmo canteiro descoñecido.

Tradición oral:
      Ao parecer, non estaba situado inicialmente neste lugar, aínda que non puidemos atopar testemuñas de veciños vivos, que nos soubesen aclarar cando ou porqué mudou de sitio.

Comarca de Deza
      A comarca de Deza é unha comarca da provincia de Pontevedra e a súa capital é Lalín. 

      Pertencen a ela os concellos de Agolada, Dozón, Lalín, Rodeiro, Silleda e Vila de Cruces. 

     A súa poboación é de máis de 40.000 habitantes. 

     O Deza coincide coa antiga comarca de País do Deza, isto é, as xurisdicións de Deza, Camba, Dozón, Trasdeza, Carbia e Valquireza.

MAPA 

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA 

CALVARIO DE SERRAPIO - SERRAPIO - CAPELA DE SAN LOURENZO - PEDRE - CERDEDO COTOBADE

 CALVARIO DE SERRAPIO

CAPELA DE SAN LOURENZO

SERRAPIO

PEDRE

CERDEDO COTOBADE 

 Serrapio
      Serrapio é un lugar da parroquia de Pedre no concello de Cerdedo-Cotobade, na provincia de Pontevedra. 

      Segundo o IGE en 2012 tiña 13 habitantes (8 mulleres e 5 homes) o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 22 habitantes.

Patrimonio
      En Serrapio sitúase a capela de San Lourenzo de estilo barroco do século XVIII, de planta rectangular, portada adintelada, pináculo nos extremos e espadana central de dobre corpo. 

Pedre
     Santo Estevo de Pedre é unha parroquia do concello de Cerdedo-Cotobade. 

     Segundo o INE, en 2010 tiña 215 habitantes (115 mulleres e 105 homes), 5 máis có ano anterior e 24 máis ca en 2005.

Patrimonio
     Pedre é unha terra de canteiros e un dos máis destacados foi Tiburcio Álvarez, nado a principios do século XVIII. Álvarez traballou na igrexa de Pedre no ano 1767. Xunto cos seus veciños Pedro Bugallo pai e fillo, fixo as escaleiras dos coros alto e baixo así como o enlousado da igrexa.

      A igrexa de Santo Estevo de Pedre é anterior ao século XVII. No adro, fronte á igrexa, hai un relevo de estilo gótico que data dos séculos XV e XVI, representando a Crucifixión e a Adoración dos Reis Magos, que probablemente estaba situado na fachada da igrexa.

      No lugar de Quinteiro de Salgueiro está a chamada Casa Grande que foi feita na época da Inquisición e data do ano 1600.

     Formando parte do antigo camiño de peregrinos atópase unha ponte de tres arcos.

     Na Eira Grande pódense ver oito canastros, a maioría de dous claros, e algún deles pertencen a dous veciños ou máis. Na mesma eira hai outra máis pequena chamada a Eira do Pallal, onde se xuntaban os veciños para mallar o centeo, con cinco canastros, todos restaurados.

     En Vichocuntín hai unha ponte dun arco rebaixado duns 35 m de longo e 25 de alto, con varandas de pedra concertada e lucida, construída a mediados do século XIX como parte da estrada entre Pontevedra e Ourense. Na aldea hai tamén un peto de ánimas cun cruceiro.

      En Serrapio sitúase a capela de San Lourenzo de estilo barroco do século XVIII, de planta rectangular, portada adintelada, pináculo nos extremos e espadana central de dobre corpo.

Lugares de Pedre   
     Pedre, Serrapio, Vichocuntín  

 VIDEO

 

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA 

IGREXA DE SEGUNDE - SEGUNDE - MONÇAO

 IGREXA DE SEGUNDE

SEGUNDE

 MONÇAO

 Monção
      Monção é unha vila raiana portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con cerca de 2 600 habitantes.

Xeografía
      Monção é a sede dun municipio que ten unha superficie de 211,51 km², e unha poboación, no ano 2001, de 19 957 habitantes.

      Limita ao norte con Galiza (Salvaterra de Miño), ao leste co municipio de Melgaço, ao sur con Arcos de Valdevez, ao suroeste con Paredes de Coura e ao oeste con Valença.

O concello está subdividido en 33 freguesías:
    Abedim
    Anhões
    Badim
    Barbeita
    Barroças e Taias
    Bela
    Cambeses
    Ceivães
    Cortes
    Lapela
    Lara

    Longos Vales
    Lordelo
    Luzio
    Mazedo
    Merufe
    Messegães
    Monção
    Moreira
    Parada
    Pias
    Pinheiros   

    Podame
    Portela
    Riba de Mouro
    Sá
    Sago
    Segude
    Tangil
    Troporiz
    Troviscoso
    Trute
    Valadares

      O punto máis alto é o Alto de Santo António, a 1 114 metros sobre o nivel do mar, na freguesía de Riba de Mouro.

Historia
      Monção recibiu un foro do rei Afonso III o 12 de marzo de 1261.

     A vila fíxose célebre no curso das guerras fernandinas debido á enérxica acción de Deu-la-Deu Martins, esposa do alcalde local, que atacou ás tropas castelás que asediaban a vila bombardeándoas cos últimos víveres que lles quedaban.

      Iso é o motivo polo cal, aínda hoxe, aparece no escudo de armas desta vila unha muller sobre unha torre sostendo un pan en cada man. 

      Ao seu redor obsérvase, nunha bordadura, a divisa da vila, facendo referencia ao nome daquela heroína: Deus o deu. Deus o há dado.

 MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 

IGREXA DE SANTA MARÍA DE MACENDO - TALLON -MACENDO - CASTRELO DO MIÑO

IGREXA DE SANTA MARÍA DE MACENDO

TALLON

MACENDO

CASTRELO DO MIÑO

 Igrexa de Santa María de Macendo
     A Igrexa de Santa María de Macendo encádrase no século XVIII, na plenitude da arquitectura barroca galega, sendo unha síntese da arquitectura compostelán. 

     Ten nave de planta rectangular, tres corpos (o do presbiterio de maior altura), unha lanterna (hoxe desaparecida), arcos de medio punto, cabeceira cadrada e tribuna ós pes.

     A fachada en forma de muro-telón, presenta unha portada enmarcada por bocel semicircular, enriba unha ventá cadrada coa mesma decoración, rematadas con pináculos. 

     O conxunto coróase por unha gran torre-campanario.

Macendo
     Santa María de Macendo é unha parroquia do concello de Castrelo de Miño, na provincia de Ourense. No ano 2007 tiña 531 habitantes, deles 259 eran homes e 272 eran mulleres. 

Comarca do Ribeiro
      A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste. 

      A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

      Ocupa unha superficie de 406,92 km², nos que viven 15.571 habitantes (2020). 

     Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 

     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego 

XOAN ARCO DA VELLA 

IGREXA DE SANTIAGO DE ANTAS - ANTAS - A LAMA

 IGREXA DE SANTIAGO DE ANTAS

ANTAS

A LAMA

Igrexa de Santiago de Antas
      Edificación relixiosa construída no ano 1505 en cantaría granítica, de planta rectangular e cuberta a dúas augas agás no presbiterio que é a catro augas.  

     Presenta pináculos de bola nos esquinais. A fachada principal pilastrada presenta unha porta de aceso con falsas pilastras e arco de medio. 

     Por riba dela un ocelo con derrame interno e decorada cun rosetón, e un reloxo de agullas de factura moderna.

    O conxunto remata cunha espadana de dúas alturas, o inferior con dous ocos con cadansúa campá. 

      De remate unha cruz de pedra e varios pináculos de bola.

Antas
      Santiago de Antas é unha parroquia que se localiza na parte central do concello da Lama. 

     Segundo o IGE en 2010 tiña 296 habitantes (131 homes e 165 mulleres), 27 menos ca en 1999.

Toponimia
       O topónimo de Antas procede da voz latina anta 'marco', 'columna' e pode facer referencia a marcos de pedra para dividir leiras e outras propiedades. 

     Noutra vía, podería proceder dos restos megalíticos existentes na parroquia, xa que se sabe que os dolmens son chamados antas. 

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego 

XOAN ARCO DA VELLA