TORRE PAZO DE PENAS - PENAS - MONTERROSO

 TORRE PAZO DE PENAS

SAN MIGUEL DE PENAS

MONTERROSO

 PazoTorre de Penas

     Este pazo dátase no século XVI, con reformas no XVII e XVIII, aínda que se comezou a construir na alta idade media alá polo século VIII.

      Aínda hoxe, o lugar conserva a impronta arquitectónica do que foi o señorío histórico, coa igrexa, a torre e o pazo, cada un deles de diferentes etapas.

     Ten escudos armeiros dos Arias, dos Taboada e dos Ribadeneira. A planta ten forma de “L”, a partir da torre cadrada á que se lle adosa o pazo barroco, construido sobre dependencias anteriores. Os muros son de cachotería e cadeirado de granito, e a cuberta de tella a dúas e catro augas.

     A torre ten tres plantas e semisoto ademais de varias fiestras con arcos treboados. Dícese que estaba comunicada por medio de sinais coas torres do castro de Amarante.

     A casa consta dunha planta con patín e cheminea. O conxunto está pechado por un muro con portalón adintelado de acceso, con un escudo a cada lado da porta.

     Neste Pazo – Torre aloxáronse a raíña Doña Urraca e o seu marido Alfonso I, o batallador, conta a crónica que o rei executou ao alcalde do Castelo de Monterroso como represalia pola rebelión dos señores monterrosinos contra os monarcas. 

     O poeta Ramón Cabanillas recolleu esta historia no poema “A noite do Castelar”.

     Na actualidade o pazo pertence, trala compra do marquesado de Camarasa, á actual casa ducal dos Medinaceli.

Penas
     San Miguel de Penas é unha parroquia do concello de Monterroso na comarca da Ulloa, na provincia de Lugo. 

      No ano 2007 tiña 169 habitantes, deles 114 eran homes e 55 eran mulleres, o que supón un aumento de 6 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

Lugares de Penas
     Esteba, Ludeiro, San Miguel, Toxide, A Uceira, A Vacaloura, O Vilar 

MAPA 

  

Fuente: Concello de Monterroso

XOAN ARCO DA VELLA

PAZO DE MOS - RÚA - MOS

 PAZO DE MOS

RÚA

MOS

 O Pazo de Mos
     Localizado ó carón da antiga calzada romana que unia Bracara Augusta (actual Braga) con Tui e Santiago de Compostela.  Atópase a escasos metros da igrexa parroquial de Santa Eulalia e o edificio máis coñecido por “casa branca” que albegou a antiga casa consistorial de Mos.  

     Actualmente, o Pazo de Mos é a sede da Fundación Pazo de Mos, composta pola AVV Santa Baia de Mos e a Comunidade de Montes de dita parroquia.  Asemade, é a sede do Cículo Cultural e Deportivo Santa Eulalia de Mos.

      A construcción do Pazo de Mos data do século XVII, cunha pranta en forma de “L” e construído en dúas fases:  primeiro a pranta do este e posteriormente a pranta do norte.  O edificio era a residencia dos Marqueses de Mos ata que foi pasto do lume e destruído polas tropas francesas nos primeiros anos do século XIX.

     Na década dos setenta do século pasado a propiedade, a finca e o Pazo, foi adquirido pola empresa Industrias Frigoríficas del Louro que construíu un criadero de gando vacuno. A principios dos anos 80 a propiedade cambiou, sendo adquirido polo Grupo Coren, empresa que cedeu a propiedade das ruinas do Pazo á veciñanza.

     O Pazo é unha construcción en tres alturas e un ático na pranta este, tendo unha superficie construida de aproximadamente 1.160 m2.  A descrición do Pazo de Mos corresponde ao dun edificio con planta en “L”, característica que comparte coas construcións civís coetáneas de toda Galicia.  Estrutúrase conforme a tres plantas superpostas. 

     Consta de tres fachadas e un testeiro semienterrado dos seis lados que pechaban a planta en “L”, dos cales é importante salientar tres balcóns de granito labrados e dúas chemineas rematadas en esfera moi características da época de influencia herreriana.

     Un detalle a ter en conta para comprender a importancia e influencia do Pazo na vida e historia desta vila, é a localización neste do escudo da Casa de Mos que no século XIX deu orixe ao actual emblema municipal.

Historia
     Atendendo á historia do Pazo, a documentación atopada sinala que o Coto de Mos pertenceu á poderosa Casa de Soutomaior, unha das máis ilustres da nobreza galaica, a cal exercía alí o seu señorío. O fillo primoxénito de Pedro Álvarez de Soutomaior (Madruga), chamado Álvaro, foi desherdado polo seu pai, pero apoderouse da Casa. 

     Tras varios acontecementos históricos ligados a esta familia (fuxida de Don Álvaro ao veciño Reino de Portugal e as conspiracións artelladas na súa contra), veu a parar esta propiedade a súa neta Dª. María de Soutomaior. A relación directa de descendentes chegou até Don Gabriel de Quirós, que foi Deputado Xeral de Galiza e Xentilhome de Carlos II, e por este monarca, agraciado en 1686 co título de Marqués de Mos. 

     Por carencia de descendentes directos, xurde o sétimo Marqués de Mos que foi Don Fernando Quiñones de León e Elduayen, en quen ser reuniron os de Mos e Valadares. O actual posuidor deste título é Don Mariano Pérez e Pérez de Castro.  O título de Mos ten a Grandeza de España de 1776, mercé concedida ao cuarto marqués, en atención aos servizos prestados á patria polos seus antecesores. 

     No escudo conservado na súa fachada móstranse os apelidos, de notábel importancia histórica na comarca: Soutomaior, Sarmiento, Quirós, Ozores, Moscoso, Leirós, etc.

MAPA

 

Fuente: Concello de Mos

XOAN ARCO DA VELLA

O CAMIÑO EN MARCHA - ETAPA CALDAS DE REIS A PADRÓN - AMIGAS/OS DO CAMIÑO PORTUGUÉS

 O CAMIÑO EN MARCHA

ETAPA CALDAS DE REIS A PADRÓN

AMIGAS/OS DO CAMIÑO PORTUGUES

        O pasado domingo día 23 de Maio, un grupo moi numeroso pertencentes á Asociación dás Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago volveron á ruta Xacobea para iniciar a súa tradicional peregrinación de todos os Anos Santos, dende Porto a Santiago de Compostela, con este, xa son cinco.

     O Domingo día 7 de Novembro tocou a etapa Redondela a Pontevedra, da que ahora compartimos algunhas imexes de ese día, espero que disfrutedes con elas.

     Ao longo dos proximos dias iremos compartindo as diferentes etapas que este grupo da Asociación das Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago, esta realizando.

       Despois do paron provocado pola pandemia este ano pódese, e de feito xa son moitos os peregrinos que percorren os Camiños e no Portugues tiven a ocasion de ver moitos, a pesares do avanzado que vai o ano.

     Quero agradecer a Asociación das Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago a atencion que teñen sempre con nos,  en particular ao seu presidente Tino Lores e a Pilar Amaro que en todo momento estan atentos o que necesitamos.

     Esta é unha iniciativa aberta, polo que poden participar todas as persoas que o desexen, podendo unirse á mesma en calquera momento, e podo asegurar que todos e todas seran ben recibidos

     Nesta ocasion puden asistir personalmente e quedei sorprendido dos milleiros de persoas que percorren o Camiño.

     O proximo Domingo 14 de Novembro estaremos facendo a etapa Caldas de Reis a Padrón e xa iredes vendo imaxes dese día

Camiño Portugués
      Coñécese como Camiño Portugués, ou máis concretamente Camiño Portugués Central (para unha mellor distinción dos demais), o camiño xacobeo que une Lisboa con Santiago de Compostela.

     O seu percorrido debuxa unha liña de sur a norte, que dende a capital lusa pasaría por Santarém, Coimbra, Porto, Barcelos, Ponte de Lima, Valença do Minho, Tui, Pontevedra e Padrón.

     Utilizado xa dende a Idade Media, foi sempre un dous máis importantes camiños de Santiago e na actualidade é o segundo camiño en número de peregrinos, só superado polo Camiño Francés.

     Aínda que este é o máis coñecido e utilizado, hai moitos outros camiños de Santiago en Portugal.

     Dende fai anos estanse recuperando antigas rutas, aínda que a maioría serían afluentes ou variantes do Camiño Central: a máis frecuentada é Camiño Portugués dá Costa, que ten o seu punto de inicio en Porto e segue un itinerario próximo ao mar; dende a mesma cidade tamén pode tomarse unha alternativa "por agora minoritaria" como é a variante de Braga; outro ramal arrincaría  sur, dende Faro e a rexión do Algarve, aínda que presenta tramos aína sen sinalizar, e queagardamos  permita percorrer o país dun extremo a outro.

    A estas rutas xacobeas cabo engadir outras polo interior de Portugal, tales como o interesante Camiño Portugués Interior (que parte de Farminhãou-Viseu e segue por Lamego e Chaves cara a Verín, onde une á variante sanabresa dá Vía dá Prata), ou Camiño Zamorano-Portugués ou de Soutochao (que sae de Zamora e segue por Bragança cara a Chaves) ou Camiño Torres (desde Salamanca cara a Braga) 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

TORRE DE MIRAZ - MIRAZ - FRIOL

TORRE DE MIRAZ

MIRAZ

FRIOL

Torre de Miraz

     A Torre de  Miraz é o resto da edificación defensiva do que foi o castelo da localidade de Friol na provincia de Lugo (Galicia).

     Da antiga fortaleza medieval galega só consérvase a torre da homenaxe e un pazo que ten encostado, cun corredor sostido por columnas, que responde polas súas características construtivas ao modelo  señorial do século  XVIII.

     Pertenceu á liñaxe dos Saavedra na temperá Idade Media ata que pasou a ser propiedade dos Andrade no século  XV. A súa torre é de planta cuadrangular, con dúas plantas con  almenado superior,e unhas raras  gárgolas para a saída da auga. Ten no extremo dereito superior da torre un escudo coas armas dos Saavedra, Taboada e  Ribadeneira.

     Está todo pechado cun alto muro, e accédese a través dun gran portalón que leva aos xardíns e patio interior.

      Actualmente, o pazo utilízase como vivenda e a torre como unha especie de faiado no que garda obxectos familiares, arquivo e biblioteca.

Miraz
     Santiago de Miraz é unha parroquia rural do concello de Friol na provincia de Lugo.

     Tiña 101 habitantes en 2016, segundo datos do Instituto Galego de Estatística, 54 homes e 47 mulleres distribuídos en 10 entidades de poboación. 

     O que supón unha diminución de 40 habitantes respecto ao ano 2007 cando tiña 141 habitantes (73 homes e 68 mulleres) e 46 menos que en 2004.

Lugares de Miraz
     Corveiros, O Curral da Fonte, A Florida, As Laxes, O Outeiro Grande, O Outeiro, Os Picos, A Pontella, Portoscarros, Vilaldar

Comarca de Lugo
     A comarca de Lugo é unha comarca galega situada na provincia de Lugo cuxa capital é Lugo.

     A esta comarca pertencen os concellos de Castroverde, O Corgo, Friol, Guntín, Lugo, Outeiro de Rei, Portomarín e Rábade. 

MAPA

 

Fuente: Castillos net.

XOAN ARCO DA VELLA