miércoles, 16 de junio de 2021

PETRÓGLIFO DA FERRADURA - TRASALBA - AMOEIRO

 PETÓGLIFO DA FERRADURA

TRASALBA

AMOEIRO

Trasalba
     San Pedro de Trasalba é unha parroquia do concello de Amoeiro, na comarca de Ourense, provincia de Ourense.

      Segundo o IGE en 2014 tiña 312 habitantes (158 homes e 154 mulleres), 16 menos ca en 1999.


Patrimonio
     No Chan da Ferradura localízanse unha serie de petróglifos.

     Nesta parroquia está a casa museo de Ramón Otero Pedrayo, onde se entrega anualmente o premio Trasalba.

Lugares de Trasalba
     Albeiros, A Bergueira, Fondo de Vila, O Formigueiro, Monte Asnal, Soutomanco, Trasal 

Amoeiro
     Amoeiro é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Ourense.

     Segundo o IGE en 2016 tiña 2.264 habitantes (2.274 en 2014, 2.371 no 2006, 2.356 no 2005, 2.322 no 2004, 2.276 no 2003). O seu xentilicio é «amoeirés».

Xeografía
      O municipio ten 39,7 km². Está situado na meseta dos Chaos, ao noroeste do val do río Miño. Limita ao norte con Vilamarín e San Cristovo de Cea, ao sur con Ourense e Punxín, ao leste con Coles, e ao oeste con Maside.

     Ten un terreo chan e fértil, con fragas de piñeiros e eucaliptos. Conta cun couto cinexético e cunha zona de pesca no río Barbantiño, no que está a fervenza do Cachón.

     Polo concello discorre a Vía da Prata do Camiño de Santiago.

Historia
     No lugar da Ferradura (Trasalba), consérvanse restos de petróglifos da Idade de Ferro no conxunto do Chan da Feradura.


     No castro de Zarra tamén hai restos de petróglifos, así como no Raposo. No Coto de Castro e en Marmán atopouse abundante cerámica e estruturas arquitectónicas.

     No lugar do Formigueiro hai restos dun castelo medieval, asentado sobre un castro, do que quedan vestixios en diversas casas e na igrexa do lugar. O castelo do Formigueiro, documentado xa no século XI, era coñecido primitivamente co nome de Alba de Búbal, de onde procede o topónimo Trasalba.

      Consérvanse varios templos relixiosos de arquitectura románica, como as igrexas de San Martiño de Cornoces (levantada sobre penas e un antigo castro) , Santa María de Amoeiro, Santiago de Parada e Santa Mariña de Fontefría (no adro da cal se descubriu un sarcófago de granito anterior ao século XI). Consérvanse restos do mosteiro de Bóveda (o primeiro construído en Galiza da orde do Císter, na segunda metade do século XII), o mosteiro de Cornoces e o mosteiro de San Damián.

     As terras do concello pertenceron ao señorío da Casa de Vilamarín, e estivo incluído entre as enormes posesións do mosteiro de Oseira, da orde cisterciense. Tivo gran produción de gran e pan de trigo, que abastecía ao mercado de Ribadavia, de onde se traía o viño.

     En 1809, durante a guerra da Independencia española, os habitantes dos Chaos salvaron o gando dos ataques das tropas napoleónicas escondéndoo nos habitáculos abovedados soterrados do castelo.

    Na construción da capela de Sanxiao foron utilizadas dúas pedras decoradas procedentes dun poboado castrexo próximo (este tipo de restos atópanse tamén noutras construcións da aldea) e na mesma atopamos unha das únicas aras romanas da provincia reutilizadas como pila bautismal.

     Do patrimonio civil consérvanse pazos e casas grandes coma a dos Mirandas (Parada), Coto Martín (Bóveda), Reinoso (Cornoces), San Damián (Abruciños), Gaión (Amoeiro) e a casa de Cima de Vila en Trasalba, casa natal de Ramón Otero Pedrayo. Pola ponte de San Fiz, sobre o río Barbantiño, no límite co concello de Maside, pasaba o camiño real de Ourense cara a Pontevedra. O forno comunal de Sabariz ten gran valor etnográfico.

Parroquias de Amoeiro    
     Abruciños (San Xoán), Amoeiro (Santa María), Bóveda de Amoeiro (San Paio), Cornoces (San Martiño), Fontefría (Santa Mariña), Parada de Amoeiro (Santiago), Rouzós (San Cibrao), Trasalba (San Pedro) 

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DA TORRE - A TORRE - CHANTADA

 PETO DA TORRE

A TORRE

CHANTADA


  Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.

    Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.


     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.


     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:

- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidad que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

FALAMOS CON LUZ PRADO MAGARIÑOS DO SEU METODO DE CORTE E CONFECCIÓN

FALAMOS CON LUZ PRADO MAGARIÑOS

PUBLICACION DO SEU METODO DE CORTE E CONFECCIÓN

Agradecer a Luz que sempre nos 

atende tan ben, graciñas

Algo de ti ?

     Estudei administrativo en Monteporreiro, e polas tardes asistía a academia de costura en Pontevedra. Comezei a confeccionar con 18 anos, pero era algo que tiña con hobie.

     Comezei de admistrativo ata que un día decidinme a sacar o título de patronista, con 30 anos. A partir de ahí empecei a adicar a miña vida o mundo da moda.

Porque te animas a escribir este método? 

      Ai 5 anos fundei a escola de The Fashion School nas Pistas en Villagarcía, pero tiven que cambiar de nome a Luz Prado moda diseño e moda, xa que The Fashion School xa estaba rexistrado nunha escola en Italia.

     Dando clases aos meus alumn@s, dinme de conta que case sempre tiñan duvidas no mesmo, o sistema de ensinanza que estaba estaba obsoleto, precisabase unha innovación no mundo do corte e da
confección, pois o primeiro sistema de ensinanza rexistrado neste mundo data do ano 1585, (según a BNE bibliotequeta nacional española), e ata agora todos os sistemas seguiron a mesma dinámica.

Existen mais métodos?
     Si, existen no mercado mais métodos, que non foron actualizados. Seguen sendo en blanco e negro e con ilustracións antigas. Ollo!! con isto non quero decir que sexan malos.

Conocinte facendo diseños, sigues ou o tes aparcado?
     O mundo da ensinanza atraeme moito, non sei como, son capaz de facer fácil o dificil. Ao ter a escola, teño menos tempo para adicarme ao diseño. Sigo formándome con grandes masters arredor do mundo, e aprendo técnicas novas. 

     Non o teño aparcado, a verdade e que rabeo por subir outra vez a pasarela, estas restriccións que estamos a vivir limitan moito, pero hay mais dun ano que me ronda algo pola cabeza....jajajaja..

  Non o teño aparcado, a verdade e que 

rabeo por subir outra vez a pasarela

Tes pensando seguir traballando na enseñanza no futuro?
     Sempre hai algo novo que aprender e nunca é tarde. Agora mesmo o futuro que teño na cabeza resumese cunha palabra EXPANSION.


     Sempre hai algo novo que aprender 

e nunca é tarde.

A confeccion a medida esta mais aparcado o teu futuro?
     A Confección a medida é a alta costura. Seguense facendo traballos a medida, a roupa senta mellor cando esta adapatada ao corpo. 


O problema é que a xente segue sen valorar 

o traballo das modistas e costureiras

     O problema é que a xente segue sen valorar o traballo das modistas e costureiras, traballos manuais, que requiren de técnica, destreza, experiencia, e cariño.

     Eu podo coller unha tela de gasa, e bordar nela o que queira e incluso incrustarlle pedras preciosas, despois realizar un patrón a  moulage, e confeccionalo, realizando unha peza única, pero este pódeme levar de 3 a 6 meses ou mais, hay pouca xente disposta a pagar eso.

Como fixeches o libro?
     Comencei o borrador a man alzada durante o confinamento, o meu fillo coas suas pinturas redibuxou algunhas ilustracións jajajaja. Despois paseino ao ordenador, rematei o 19 de febreiro e ata agora todo foi
burocracia e rexistros, coa axuda do asesoramento do punto smarpteme de Cambados.

     Para min era moi importante que este libro non fose un  mais, senon que sexa o libro de enseñanza por excelencia, polo que incluín todos os meus coñecementos coas dubidas dos meus alumn@s.

     O libro esta a cor e con imaxes reais e modernas, as ilustracións fíxenas cun programa de patronaxe básico.

Donde  se pode mercar o libro?
     Atopase a venta na escola de diseño e moda Luz Prado, que esta en Vilagarcia de Arousa, cl Julio Camba bajo 4. Urbanización O Piñeiriño, As Pistas. ou  no correo info@luzpradomoda.es Esta a venda a calquera persoa
que o queira adquirir e o seu precio de venta e de 60€

A quen vai dirixido o libro?

     É o sistema de ensinanza co que se teñen que formar tod@s os alumn@s da miña escola, e importante que saían de aquí coa formación suficiente  para enfrentarse ao mundo laboral que lles espera, e conseguir o posto
que desexen.

      Tamén vai dirixido a tod@s aquelas persoas aficcionadas ao mundo da modatextil, e as academias que desexen formar aos seus alumn@s con este sistema, respetando sempre baixo contrato aos dereitos de autor.

VIDEO

MAPA

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Texto: Pilar Gómez Buhigas

XOAN ARCO DA VELLA

 

martes, 15 de junio de 2021

PEDRA LONGA - SEIXÁN - CABALEIROS - TORDOIA

 PEDRA LONGA

SEIXÁN

CABALEIROS

TORDOIA

 Pedra Longa
     A aparición de grandes pedras colocadas polo home en sentido vertical durante o período megalítico fainos pensar no seu intencionalidad de perdurar no tempo. 

     O home prepárase para ese tránsito á divinidade, para ese paso á eternidade a través de materiais imperecedoiros, pero ocorre que outras moitas destas pedras colocadas pola mesma natureza en posición estranas, como no caso de Muxía, apórtanlle un simbolismo e significado similar.

     Pedra Longa é un conxunto de pedras situadas nun alto (Seixán Cabaleiros), combinadas entre si para dar unha forma que, para os máis antigos do lugar, tróuxoas "A nosa Señora"(a Virxe María).

     A pedra principal de Pedra Longa ten forma de menhir e tamén recolle gran cantidade de lendas.

     Algunhas delas conta que, alá polos anos cincuenta, convocouse unha especie de concurso para ver se alguén se atrevía a subir ata a parte superior.

     Ao final, dous ousados personaxes lograron a súa fazaña a través dun sistema de cordo que ían escondendo mentres subían.

     O curioso deste feito é que tras falar cunha destas persoas, comentou a existencia dunhas inscripciones no seu cume, cría recordar que eran números, pero a memoria traizoába lixeramente e non puido asegurar con rotundidade. 

     Non se sabe poden tratar de petroglifos ou simplemente de alguén que quixo marcar a súa fazaña con anteroiridade á aquí narrada.

Cabaleiros
     San Xián de Cabaleiros é unha parroquia que se localiza no centro do concello de Tordoia.

     Segundo o IGE en 2018 tiña 718 habitantes (380 mulleres e 338 homes) distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 990 habitantes.

Patrimonio
     Nesta parroquia está o dolmen de Cabaleiros, tamén coñecido como a "Casa da Moura".

     A igrexa parroquial de San Xián de Cabaleiros é do século XIX; un edificio de planta rectangular e unha única nave con sancristía pegada no lateral.

Lugares de Cabaleiros
     A Areosa, A Balsa, Bedrobe, Carballadrade, Casais, Casaldabade, Castrillón, A Costa, Oleiros, Penelas, A Pontepedra, A Revolta, Salgueiroas, Seixán, Soufe, Tañe, O Vilar, Vilarchán

VIDEO

MAPA 

 

SÍGUENOS:

Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 

Fuente: Concello de Tordoia

XOAN ARCO DA VELLA