domingo, 4 de marzo de 2018

PETO DE RIOBÓ - RODEIRO

PETO DE RIOBÓ
RIOBO
RODEIRO


     Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia. 


      Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.



     Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural. 



     Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.



     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.



     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado. 



     En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 2 de marzo de 2018

PETO DE FERREDO - A CAÑIZA

PETO DE FERREDO
FERREDO
A CAÑIZA


     Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.

      Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.



     Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.



     Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.



     Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.



     Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.



     También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado. 



     En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 22 de febrero de 2018

FERVENZA DO RÍO BOUZÓS - CARBALLAL DE COIRO - CANGAS

FERVENZA DE BOUZÓS
RÍO BOUZÓS 
COIRO
CANGAS


Carballal de Coiro
     Este carballal, situado na parroquia de Coiro, representa unha das máis importantes masas de bosque autóctono da costa sur de Galicia.



     Ten un gran valor para esta comarca pola súa función de captador e manancial de auga.


      Pódese acceder a el por varios lugares. Primeiro, vindo de Bueu a Cangas pola PO- 551, xusto ao chegar ao Alto da Portela, collemos un desvío á esquerda que vai dar á ermida de San Cosme.


     Pouco a pouco introducímonos na Fraga, pasando pola fervenza do río Bouzós, que discorre dende a zona de Ermelo e que agocha numerosos muíños sendo o máis coñecido o de «Fausto».


      Atravesamos una corredoira en forte pendente que converxe coa pista principal que ven desde San Cosme. Por alí atoparemos varios cruces de camiños que levan ao monte da Pena, ao da Paralaia ou ao de Érmelo.


      Neste espazo natural a árbore dominante é o carballo (Quercus robur). Atopamos tamén especies autóctonas como o castiñeiro, a cerdeira, e outras. Nesta mancha é abundante a coñecida falsa acacia (Robinia pseudo acacia),loureiros, sanguiños, estripeiros… Son algúns dos arbustos que forman parte do sotobosque.


      Declarado Espazo Natural Protexido polos seus valores ecolóxicos, paisaxísticos e recreativos, ao igual que Cabo Home e Barra. Este carballal conta cunha superficie aproximada de 365 hectáreas localizadas nos lindes dos concellos de Bueu, Cangas e Moaña


Fervenza do río Bouzós
      Se continuamos por aí, iremos penetrando aos poucos na fraga, pasando pola fervenza do río Bouzós, que nace na zona de Ermelo. 



     Outro xeito de chegar bastante fácil é subir pola Ctra do Espiritu Santo e desviarse á dereita antes de char ao cruce da Igrexa de Coiro. 


      Podemos deixar aí o coche e comezar a camiñar. Atravesamos unha corredoira en forte pendente que conflúe coa pista principal que vén desde San Cosme. Por aí atoparemos varios cruces de camiños que levan ao monte da Pena, ao da Paralaia ou ao de Ermelo.

MAPA
VIDEO
VIDEO
VIDEO

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 21 de febrero de 2018

FERVENZA DE PARADELLAS - RÍO PARADELLAS - VILABOA

 FERVENZA DE PARADELLAS
MUIÑOS DE RÍO MAIOR
RÍO MAIOR
VILABOA


Muiños Rio Maior
     Recientemente restaurados y puestos en valor, un conjunto de  molinos tradicionales (molinos de cubo), junto con los antiguos pasos y senderos de comunicación, están para ser visitados en el cauce medio de Rio Maior, "fronteira" natural entre Santa Cristina de Cobres y San adrián de Cobres.


      La "senda verde", perfectamente delimitada, nos guía por un paisaje majestuoso, a ambos lados del Río, recorriendo un total de 15 molinos.


Muiños Rio Maior
     Para llegar a ella, tenemos que coger la N-554, hasta Riomaior ( es fácil situarse porque hay un gran puente de la autopista al lado de la carretara), y desde ahí, seguir por la carretera de la Cardiña - Paradellas


Vilaboa
     Vilaboa es un municipio de la provincia de Pontevedra, en la comunidad autónoma de Galicia, en España.


Parroquias
    Santa Columba de Bértola
    San Andrés de Figueirido
    San Martiño de Vilaboa
    Santa Cristina de Cobres
    San Adrián de Cobres


       El núcleo más poblado es Santradán, en la parroquia de San Adrián y su capital municipal corresponde al lugar de O Toural, en la parroquia de San Martiño.


Clima
      El clima de Vilaboa es atlántico. Se caracteriza por sus inviernos lluviosos y frescos, con temperaturas que varían desde los -5°C durante la noche en las partes más altas, hasta 12°C por el día, y sus veranos cálidos, con temperaturas máximas entre 30°C y 36°C



Fiestas
     La fiesta más popular de Vilaboa es el carnaval, que se celebra en dos parroquias, San Adrián y Santa Cristina. Los personajes más populares son las "madamas" y los "galáns", que van con unos espectaculares trajes. También hay la llamada "corrida do galo", acontecimiento donde se trata de atrapar a un gallo(actualmente de plástico) con algunas condiciones. La fiesta termina con el "Sermón del carnaval", en el que un predicador relata los hechos ocurridos en el pueblo durante el año.

MAPA
VIDEO

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 20 de febrero de 2018

CAPILLA DE SAN ANTONIO - PARADELA - CALDAS DE REIS

CAPILLA DE SAN ANTONIO
PARADELA
BEMIL
CALDAS DE REIS


Bemil
     Santa María de Bemil é unha parroquia do concello de Caldas de Reis. Segundo o INE en 2010 tiña 842 habitantes (428 mulleres e 414 homes), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2000 cando tiña 944 habitantes. 



     Ten tres aldeas: Follente, Outeiro e Paradela. Nos últimos anos configurouse un novo núcleo de poboación próximo á área industrial das Veigas de Almorzar.


 

Patrimonio
     Conta cunha capela dedicada a San Lourenzo no lugar de Outeiro e outra no lugar de Paradela. A Igrexa de Santa María de Bemil foi construída a finais do século XII, aínda que do estilo románico só conserva a antiga fábrica medieval, a ábsida, o rosetón da fachada occidental e un treito do muro sur.


Festas e romarías
     Na igrexa parroquial consérvanse as reliquias de San Xusto, na honra ao cal se celebra unha popular romaría o último domingo de agosto. Outra festa moi populosa é a dedicada á Virxe das Dores (fin de semana arredor do 15 de setembro) en Follente, que ten dous días festivos: o primeiro coa tradicional verbena e o segundo cunha misa e procesión campestre e unha comida de confraternidade con varios centos de veciños.



Lugares de Bemil  
     A Canle, A Lavandeira, As Veigas de Almorzar, Follente, Outeiro, Paradela



 

Caldas de Reis
     Caldas de Reis é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Caldas. Segundo o IGE no ano 2015 tiña 9.834 habitantes. O seu xentilicio é caldense.


Localización
     Limita cos concellos de Vilagarcía de Arousa, Catoira, Valga, Cuntis, Moraña, Portas e Vilanova de Arousa.



     Está situado na depresión que cruza Galiza de norte a sur desde Santiago de Compostela até Tui, a 21 km de Pontevedra. 


     Trátase dun concello densamente poboado que constitúe un dos centros comarcais de máis tradición e cuxa influencia se estende até Pontecesures, Cuntis e Campo Lameiro.


     É cabeceira de Partido Xudicial desde 1988 (antes pertencía a Pontevedra). Pertence ao arciprestado de Moraña e á diocese de Santiago.


Parroquias de Caldas de Reis
     Arcos da Condesa (Santa Mariña), Bemil (Santa María), Caldas de Reis (San Tomé e Santa María), Caldas de Reis (Santa María), Carracedo (Santa Mariña), Godos (Santa María), Saiar (Santo Estevo), San Clemente de Cesar (San Clemente), Santo André de Cesar (Santo André)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA