jueves, 23 de julio de 2015

TORRE DE MONCORVO - LOS ARRIBES

 TORRE DE MONCORVO
FREIXO Á  ESPADA CINTA
ARRIBES DEL DUERO


Torre de Moncorvo
     Situada en mitad de la ladera de la frondosa sierra de Reboredo, Torre de Moncorvo empezó llamándose Vila Velha y después Santa Cruz da Vilariça, por ser la entrada a la fértil vega de Vilariça. Solo en 1.285, tras recibir foral de D. Dinís, esta región tomó el nombre de Torre de Moncorvo.


     La población se convirtió en un importante polo comercial entre el norte del río Duero y la zona vinatera de Beira Alta e esta prosperidad dio origen a que se construyeran importantes templos religiosos, como la iglesia de la Misericordia, en particular la iglesia mayor, imponente templo (ex libris del pueblo) construido en el siglo XVI. 


     Este es un municipio eminentemente rural, conocido como la capital de los almendros del norte del país, por ser el principal productor nacional de dicho fruto y un excelente punto de observación (al final del invierno) del espectáculo de los almendros en flor. 


     Son también famosos los vinos que se producen aquí, tal como el aceite de oliva, que según sus gentes locales garantizan que es uno de los mejores del mundo. Estos cultivos, aliados a la pastoricia, determinan las líneas maestras de los usos y costumbres locales, sí como de su artesanía y gastronomía. 


     En este campo, la matanza del cerdo y la panificación en hornos comunitarios son otras de las antiguas tradiciones que todavía no han quedado olvidadas. 



     En esta comarca se ha desarrollado también la explotación minera debido a la existencia de uno de los mayores yacimientos nacionales de hierro.


      El museo del Hierro y de la Región de Moncorvo nos cuenta la historia de dicha industria y nos aporta más información sobre el cotidiano y las costumbres locales. 


     En Torre de Moncorvo se celebran varias manifestaciones etnográficas durante la época de Navidad, con las danzas satíricas del Carnaval, el día de San José - cuando se sale a prender al diablo - y las meriendas en el campo durante la Pascuilla.


Los Arribes
     Los Arribes, ese espectacular Parque Natural que ocupa parte de Salamanca y Zamora y la zona aledaña portuguesa, es de esos sitios ineludibles, que muestran a la naturaleza en todo su grandísimo esplendor. 



     Protagonista del panorama magnífico es el río Duero y los profundos barrancos que ha tallado desde hace millones de años


    

     Del lado portugués, Miranda do Douro y Freixo de Espada à Cinta son dos villas con un encanto irresistible, enclavadas en un medio de un paisaje que corta el aliento.


     Para llegar a Freixo, conviene cruzar por el puente internacional de Barco de Ávila desde La Fregeneda y coger la carretera N221, que entre olivos y viñedos, bordea el río Douro hasta el pueblo. 



     Freixo invita a recorrerlo lentamente, con el ritmo que tienen sus habitantes. 


     El pueblo está salpicado de muestras preciosas de arquitectura manuelina. No te pierdas su Iglesia Matriz, una joya del siglo XVI.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 22 de julio de 2015

SANTUARIO DA SALETA - BOBORÁS

 SANTUARIO DA SALETA
ASTURESES
BOBORÁS
OURENSE


Boborás
     O Concello de Boborás ten moito que ofrecer ao visitante. Dende unha aldea Conxunto Histórico- Artístico declarada no ano 1975, Pazos de Arenteiro, a unha multitude de lugares con encanto tanto natural e paisaxístico, como patrimonial.



     O turista que chega a Boborás pode rapidamente darse conta do poder que no seu día tuvo o seu territorio.



     Máis dunha ducía de pazos repártense polas súas parroquias. Igrexas románicas en Pazos de Arenteiro, Cameixa, Moldes, Astureses e Xuvencos.



     As pontes medievais tamén teñen unha importancia no municipio, como unión de camiños e cruce sobre os ríos máis importantes da comarca e que por o noso concello pasan, o Arenteiro, o Avia e o Viñao.




     As rutas de sendeirismo, trazan camiños por algúns dos puntos máis interesantes do concello, ofrecéndolle o visitante tanto un contacto coa natureza como coa arte e o patrimonio.



     As augas termais de Brués, non explotadas comercialmente, seguen mantendo as súas propiedades para o tratamento de enfermidades da pel.



     Por todo isto e moito máis, invitámolosa que se acheguen ao noso concello e así poderán coñecer os encantos que Boborás e as súas parroquias  aínda esconden. é de estilo neoclásico.



San Xulián de Astureses   
     San Xulián de Astureses é unha parroquia do concello ourensán de Boborás. Segundo o IGE en 2011 tiña 212 habitantes (105 homes e 107 mulleres).


Xeografía
     A parroquia limita coas parroquias de Corneda (O Irixo), Madarnás e Longoseiros (O Carballiño), Moldes e Xuvencos (Boborás).



     A parroquia está cruzada polo oeste, de norte a sur, polo río Pedriña, un afluente do Arenteiro, e ten ao longo do seu percorrido varios muíños que hoxe en día é difícil visitar, aínda que en Fondo de Vila existe un muíño totalmente funcional.



     Está formada por varios núcleos poboacionais. O núcleo de Batallás está formado polos lugares de Batallás de Abaixo, Batallás do Medio e Batallás de Arriba, este pertencente ao Carballiño.



Economía
     Parte da poboación traballa no sector servizos en vilas próximas como O Carballiño ou mesmo Ourense. Existe un alto nivel de emigración. Demograficamente a poboación está envelleida.



Patrimonio
     A igrexa de San Xulián de Astureses está situada en Outeiro e para chegar a ela pódese tanto ir por Fondo de Vila como pola Penela.



     

     Na ermida da Saleta celébrase unha romaría anual. Está rodeada por unha carballeira, e antigamente celebrábase unha competición automobilística de rallys, coñecida como Subida á Saleta.


 

Festas
     As tres festas principais son o San Bertolameu (24 de agosto), a Romaría da Saleta (19 de setembro), e o San Xulián, patrón da parroquia, que se celebra o 7 de xaneiro. As dúas primeiras son máis concorridas debido ás datas de verán e a que a festa patronal coincide co remate do Nadal.


Lugares de Astureses
   Astureses, Batallás, Cibreiro, Eixán, Fondo de Vila, O Outeiro, A Penela, Xoane



A Comarca do carballiño
     A Comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño.



      Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO LONGO - ABELAÍNDO

 MUIÑO LONGO
RÍO SEIXO
ABELAÍNDO
CERDEDO


  Abelaíndo
     Abelaíndo é un lugar situado na parroquia de Cerdedo, no concello de Cerdedo, na provincia de Pontevedra. 



     No ano 2008 tiña 29 habitantes (13 homes e 16 mulleres), máis ca en 2006. 



     Este lugar atopase a 3 quilometros da capital do concello.



     O fitónimo Abelaíndo fai referencia á abundancia de abeleiras.



Cerdedo
     Cerdedo é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Tabeirós - Terra de Montes. Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1.860 habitantes (2.333 en 2005).



     Limita cos concellos de Forcarei, Cotobade, Campo Lameiro e A Estrada. O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é «cerdedense».



Demografía do concello de Cerdedo
     A poboación deste concello de interior sufriu un descenso acusado froito da emigración que minguou os seus habitantes case en 4.000 habitantes entre 1950 e 2008.



Parroquias
     Castro (Santa Baia), Cerdedo (San Xoán), Figueiroa (San Martiño), Folgoso (Santa María), Parada (San Pedro), Pedre (Santo Estevo), Quireza (San Tomé), Tomonde (Santa María)




A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes
     A Comarca de Tabeirós - Terra de Montes é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra e a súa capital é A Estrada. 




     Pertencen a esta comarca os concellos de Cerdedo, A Estrada e Forcarei.



Localización e características
     Esta comarca de 528,98 km² sitúase entre as Terras do Deza e as da costa e nela distínguense dúas unidades xeográficas distintas: a Terra de Tabeirós ao norte, que forma parte do val do Ulla, e a zona montañosa da Terra de Montes ao sul.



     En 2014 a poboación era de 26.753 habitantes, dos cales 21.197 vivían no concello da Estrada, o que é indicativo do carácter de núcleo reitor comarcal desta vila. As cidades máis importantes preto da comarca son Compostela e Pontevedra.



     A Terra de Montes conformouse desde a división parroquial que realizaran os reis suevos Teodomiro e Miro na segunda metade do século VI. A comarca consolidouse coa súa incorporación á sede arcebispal de Iria Flavia.



     En 1115 o arcebispo Xelmírez, por doazón de Dona Urraca, construíu a torre-fortaleza do Castro de Montes, desde a que os xuíces-meiriños gobernaban a comarca.


     En 1135 construíuse o mosteiro de Aciveiro, arredor do cal se creou unha importante actividade comercial e artesanal a partir do século XII.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 XOAN ARCO DA VELLA