jueves, 15 de enero de 2015

SEQUEIRO EN MARCE - PANTÓN

 SEQUEIRO EN MARCE
VILAR DE ORTELLE
PANTÓN
LUGO


 Marce
     Marce es una de las 20 aldeas en la parroquia de Vilar de Ortelle en el ayuntamiento lugués de Pantón, situado en la Comarca de Tierra de Lemos. 




     Marce es un pueblo que participa de la ribera y de la montaña, en otros tiempos era más grande que muchas parroquias.



     Hoy quedan quince hogares, y llegó a tener quinientos habitantes en los años veinte.



Patrimonio histórico
    Castro de Marce, llamado también Castillo de Marce, se sitúa en lo alto de una montaña a 1 km de la aldea de Marce en lo alto del río Miño.
    La Torre de Marce; esta torre fue casa de mucho linaje y de mucha importancia en el siglo XV.
    La Torre del Reloj, torre con reloj de campana, construida en el año 1950 por la Asociación de vecinos de Marce en Buenos Aires, se sitúa a 100 metros de la llamada Torre de Marce.



Vilar de Ortelle
     Santiago de Vilar de Ortelle es una de las 26 parroquias del ayuntamiento lugués de Pantón, situado en la comarca de Terra de Lemos.



     Límita por el norte con las parroquias de Riberiras de Miño, a Cova y Fión, por el sur con Atán, por el este con Eiré y Castillón, y por el oeste con el río Miño.
 


     Estaba formada por veinte pueblos o aldeas, y llegó a tener unos mil habitantes.



     La Parroquia se compone de tres áreas geográficas:
     La Ribera: a Míllara, Valboa, Rubiás, Lagariza, Maiorga
     La Montaña: San Romau, Cirdeiro, a Morá, os Ramos, Vilar, o Outeiro, a Eirexe, a Casanova, as Penelas, Rechelo, o Batán, o Requeiro, as Areas, Amboade
     Ribera-Montaña: Marce



Pantón
     Pantón es un municipio español, situado al sur de la provincia de Lugo, en la Comunidad Autónoma de Galicia, con capital en la villa de Ferreira de Pantón.



     El municipio, limitado por los cursos de los rios Miño, Sil y Cabe, pertenece a la comarca de la Terra de Lemos, en el entorno natural y turístico de la Ribeira Sacra lucense.



Medio natural
GEOGRAFÍA
     Pantón se encuentra en el sur del valle de Lemos. Dónde podemos encontar en el sur del municipio el cañón del Sil. El punto más alto del municipio es Pena Pombeira con 710 metros.



CLIMATOLOGÍA
     En la zona ribereña las nieblas son frecuentes. Las temperaturas son en invierno de 2ºC los días más fríos en verano de 42ºC los días más calurosos. 




Las precipitaciones son de 1055 mm./anuales.
    PRECIPITACIONES: 1055 mm./ anuales
    TEMPERATURAS: 12,6ºC



VEGETACIÓN
     La vegetación en las zonas cercanas a ríos es de ribera. En el resto abundan los castaños, robles, pinos y chopos entre otros.



HIDROGRAFÍA

La red hidrográfica hace parte de la cuenca Miño-Sil.
    Ríos: Miño, Sil, Cabe, Carabelos, Ferreira, Aguianza y Regueiro.
    Arroyos: Pacios, Rousa, Santa Marta, Arnieiral, Pereira, Reicobo, Fontao, Paradiña, Aúde, Pantanos, Freán, Pesqueiras, Cernados, Calve, Atán, Acotán, Trasouteiro, Morá, Cándara, Corzoás, Telleira, Vilariño e San Cibrao.


MAPA


XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SAN MIGUEL DE EIRE

 IGREXA DE SAN MIGUEL DE EIRE
O MOSTEIRO
PANTÓN
LUGO


SAN MIGUEL DE EIRE
      Construída na segunda metade do s. XII. Ten unha nave de planta rectangular e ábsida semicircular.


     Muros de cadeirado granítico e cuberto a dúas augas. A fachada ten dúas portas, unha delas enmarcada por un arco de medio punto con doelas e moldura lisas, unha pequena ventá na parte superior do frontis e está rematada por un frontón triangular.



     A portada norte ten dúas arquivoltas, a exterior con rosetas e o "agnus dei" no centro e a interior estriada e decorada con bólas. Todo o conxunto está rodeado dunha moldura de billetes e zigzagueado.



     O tímpano ornamentado con círculos entrelazados e unha figura que representa o tetramorfos. Na parte dianteira da nave principal levántase unha torre rectangular dun só corpo. No interior hai capiteis decorados, pinturas murais de fins do s. XV-principios do s. XVI e varias esculturas, atribuídas a Cornielis de Holanda.



     

     Formou parte dun conxunto monacal benedictino do s. XII e foi declarada Monumento Nacional en xuño de 1964.


PANTÓN
     O concello de Pantón está situado no Sur da provincia de Lugo, na denominada Ribeira Sacra Lucense. 




     Os seus límites veñen marcados  polos ríos Miño, Cabe e Sil que a convirten na  "Mesopotamia" galega.



     A súa extensión territorial e de 146 quilómetros cadrados, ocupados polas vinteseis parroquias, que suman un total de douscentos vinte núcleos de poboación na que se asentan uns 3000 habitantes.



     A capitalidade da zona está centrada na vila de O Castro  de Ferreira, que conta cuns 700 habitantes, agrupados en torno á N-120,  a arteria de comunicación da zona, e na Praza do Concello, lugar onde se desenvolve a vida pública e municipal. 




 

NATUREZA
     Os ríos que forman os límites do Municipio de Pantón, configuran nas súas beiras, agrestes e empinadas, unha riqueza paisaxística inigualable que se mestura coa riqueza artística. 


     

     Desde o lugar máis alto do municipio (Pena Pombeira, 710 metros) Pantón  deleitanos coas súas fermosas panorámicas, mesturando as beiras máis escarpadas cos vales máis apracibles. 



     Unhas paisaxes naturais de grande variedade e atractivo, con boas condicións para practicar a pesca. 




     Polos ríos Miño e Sil pódense realizar percorridos en catamarán , que permiten a contemplación das insólitas paraxes da Ribeira Sacra, cos seus característicos viñedos dispostos en terrazas, tamén chamadas socalcos
.


MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SAN ESTEVO DE ATÁN

 IGREXA DE SAN ESTEVO DE ATÁN
FREÁN
PANTÓN
LUGO


 IGREXA DE ATÁN   
     As primeiras referencias de asentamentos eremitas nestas terras apuntan á época sueva, aínda que non sería ata os séculos XII-XIII cando se construíu esta igrexa románica, como parte dun mosteiro hoxe inexistente. 


     En épocas posteriores realizáronse diversas obras de reforma. Na actualidade, este templo está restaurado e consolidado.


     A igrexa de Santo Estevo de Atán conta cunha soa nave, con cuberta a dúas augas. A ábsida, rectangular, está cerrada por unha bóveda de canón. 



     En diversos puntos dos seus muros pódense distinguir inscricións e marcas, presumiblemente realizadas polos canteiros que traballaron na súa construción. 


     A porta oeste, máis ampla que a norte, componse de tres pares de columnas que sosteñen arquivoltas lixeiramente apuntadas sobre un tímpano liso. 


     Outro elemento de interese é a decoración do beirado. 


     Tamén prestaremos atención ás tres ventás de primitiva estética que se atopan no arco de acceso á ábsida (unha) e nos muros da reitoral (as outras dúas).


PANTÓN
     O concello de Pantón está situado no Sur da provincia de Lugo, na denominada Ribeira Sacra Lucense. 



     Os seus límites veñen marcados  polos ríos Miño, Cabe e Sil que a convirten na  "Mesopotamia" galega.



     A súa extensión territorial e de 146 quilómetros cadrados, ocupados polas vinteseis parroquias, que suman un total de douscentos vinte núcleos de poboación na que se asentan uns 3000 habitantes.



     A capitalidade da zona está centrada na vila de O Castro  de Ferreira, que conta cuns 700 habitantes, agrupados en torno á N-120,  a arteria de comunicación da zona, e na Praza do Concello, lugar onde se desenvolve a vida pública e municipal. 


NATUREZA
     Os ríos que forman os límites do Municipio de Pantón, configuran nas súas beiras, agrestes e empinadas, unha riqueza paisaxística inigualable que se mestura coa riqueza artística. 



     Desde o lugar máis alto do municipio (Pena Pombeira, 710 metros) Pantón  deleitanos coas súas fermosas panorámicas, mesturando as beiras máis escarpadas cos vales máis apracibles. 


     Unhas paisaxes naturais de grande variedade e atractivo, con boas condicións para practicar a pesca. 


     Polos ríos Miño e Sil pódense realizar percorridos en catamarán , que permiten a contemplación das insólitas paraxes da Ribeira Sacra, cos seus característicos viñedos dispostos en terrazas, tamén chamadas socalcos. 

MAPA

XOAN ARCO DA VELLA

martes, 13 de enero de 2015

FERVENZA DE PONTE LOUSADO

 FERVENZA DE PONTE LOUSADO
PIÑOR
RÍO ARENTEIRO
OURENSE


 Piñor
     En la zona más septentrional de la Comarca de O Carballiño, se encuentra el municipio de Piñor de Cea, en el que abundan los verdes y frondosos parajes.



Superficie:
     52,7 km²

Población:
     1.430 habitantes (Fuente: INE - 2008)




Parroquias:
     A Canda (San Mamede) , A Corna (Santa María do Desterro) , Barrán (San Xoán) , Carballeda (Santa María) , Coiras (San Xoán) , Loeda (San Paio) , Torcela (Santiago)




Como llegar:
      La carretera N-525 de Ourense a Santiago, cruza el término municipal de norte a sur.
 


Piñor:
     Formado por un total de seis parroquias: Barrán, A Canda, Carballeda, Desterro, Loeda y Torrecela, el municipio de Piñor de Cea, está bañado por el río Arenteiro y sus afluentes Fontes, Asneiros y Mirela.




     Un total de 19 granjas, integradas en el sistema cooperativista de Coren, sirven de base a la economía del municipio, que ocupa al 48% de su población activa.



     Ayuntamiento rural por excelencia, cuenta con muchos recursos forestales en sus montes, lo que ha propiciado el nacimiento de una importante industria especalizada en la construcción de ataúdes.



     Actualmente son diez los talleres que funcionan en el término municipal, que junto al de Ribadavia, es uno de los principales productores de féretros existentes en la provincia de Ourense.



     En el aspecto artístico destacan dos pequeñas iglesias en el municipio: la de San Pelagio en Loeda y la de San Juan en Barrán.



     La arquitectura civil tiene su máxima representación en el pazo de Legísima, cuna de la pintora ourensana Carmen Legísima. Posee un torreón y jardines de gran belleza. Otro pazo que conviene resaltar es el de Vilariño del siglo XVII.


     La casa señorial de Reda del mismo siglo y la casa del beato don Juan Jacobo Fernández, religioso franciscano martirizado en Damasco en 1860 y beatificado en el año 1926, constituyen otras importantes muestra de este tipo de arquitectura.




     También cabe destacar, por su valor artístico, el antiguo puente medieval sobre el río Arenteiro. 


     Para finalizar la visita al municipio, citaremos la existencia de una pequeña área recreativa en Freás, lugar muy utilizado por los jóvenes de dentro y fuera del municipio para disfrutar de agradables baños en los meses de estío.


 

Que ver:
      Iglesia de San Pelagio en Loeda, Iglesia de San Juan en Barrán.



Otros:
     Área recreativa de Freás, Casa de Juan Jacobo Fernández, Casa señorial de Reda, Pazo de Vilariño, Puente medieva, Pazo de Legísima.




Alrededores:
     O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo.




Fiestas
     San Martiño el 11 de noviembre, Virgen de la Milagrosa el 26 de julio, San Roque el 16 de agosto, La Peregrina el 13 de septiembre.   


MAPA

XOAN ARCO DA VELLA