domingo, 7 de diciembre de 2014

VILANFESTA - COVA - LUGO

 VILANFESTA
COVA
CARBALLEDO
LUGO


Cova
     San Xoán da Cova é unha parroquia que se localiza no concello de Carballedo, na comarca de Chantada. Segundo o IGE en 2011 tiña 39 habitantes (18 mulleres e 21 homes), distribuídos en 8 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 68 habitantes.



Patrimonio
     A igrexa de San Xoán da Cova, románica do século XII, foi declarada en 1850 monumento histórico artístico. A igrexa formou parte dun mosteiro de monxas bieitas de incerta fundación, que chegou a depender de Chouzán. Pola construción do encoro tivo que ser trasladada pedra a pedra ata o seu actual emprazamento.


     Ten planta rectangular de nave única con ábsida semicircular, cubríndose respectivamente con madeira e bóvedas de canón e forno. A porta principal está formada por un arco apuntado de tres arquivoltas, sobre tres pares de columnas, no tímpano pódese ler en latín: "Na honra de N.S.X.C. dá B sempre V. María o soldado Pedro García mandou facer de seu esta igrexa".


     A porta lateral norte pertence a unha capela que non se trasladou e presenta dobre arquivolta apuntada que se apoia sobre columnas acobadadas. Neste muro está o sepulcro da Abadesa. No interior destaca o arco triunfal moldurado en bocel de media cana con botóns na rosca.


Carballedo
     Carballedo é un concello da provincia de Lugo, pertencente a comarca de Chantada. Segundo o IGE en 2009 tiña 2.752 habitantes (2.929 no 2006, 3.010 no 2005, 3.055 no 2004, 3.061 no 2003).



Xeografía
     O concello ten 139,6 km², repartidos en 23 parroquias. Está situado ao suroeste da provincia de Lugo, na comarca de Chantada. Limita ao norte con Chantada, ao sur con Vilamarín e A Peroxa, ao leste con Pantón e ao oeste con San Cristovo de Cea e Rodeiro.
 

     É un terreo de media montaña, entre a serra do Faro e o río Miño, no encoro dos Peares. Tamén está regado polo río Bubal. Está atravesado coa estrada N-540 que comunica Lugo e Ourense, que atravesa o termo de Norte a Sur (pasando pola súa capitalidade, La Barrela).


     O clima é oceánico, con matices continentais canto máis ao sur, con temperaturas moderadas e choivas abundantes. O seu ecosistema viuse afectado pola construción do encoro de Belesar.



Historia
     Da época do megalitismo consérvanse as mámoas de Vilar de Monte. Hai restos da época da cultura castrexa, como os castros de Morgade, Buciños, Papelle e Touza.


     Nunha pequena igrexa da parroquia de Temes achouse un sartego do século IV, encargado por un terratenente galaico-romano a un obradoiro de Roma. Da época do románico son as igrexas monacais de Santo Estevo de Chouzán e San Xoán da Cova.


     Trala fin do antigo réxime, en 1840 creouse o concello de Carballedo, sendo importante a influencia de José Antonio Ribadeneira, da Casa Grande de Loureiro, bispo de Valladolid e auditor da Sagrada Rota Romana. Suprimiuse o concello de Asma, que comprendía a conca do río Asma até a confluencia coa do río Comezo, integrándose as parroquias da marxe dereita agás as de Santa Cruz e Santa Uxía de Asma, do concello de Chantada. 


     Nun primeiro momento a capital situouse no lugar de Carballedo, sendo trasladada sucesivamente a San Mamede de Lousada, Penaboa, Buciños, Chouzan, Castro e A Barrela, onde se mantén actualmente.



Comarca de Chantada
     A Comarca de Chantada é unha comarca galega situada na provincia de Lugo e a súa capital é Chantada. Pertencen a ela os concellos de Carballedo, Chantada e Taboada.

 MAPA


XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 6 de diciembre de 2014

FORNO DA SANTA - ARMEÁ - ALLARIZ

 FORNO DA SANTA
ARMEÁ
AGUAS SANTAS
ALLARIZ
OURENSE


     La cripta,conocida como "Os Fornos",se relaciona con los llamados "monumentos con horno y piedra formosa", propios de la etapa final de la cultura castrexa del noroeste.


 

     La tradición situa aqui el martirio de la Santa Mariña,condenada a morir abrasada y a que San Pedro sacó por un pequeño agujero en la parte superior del horno.


     Esta planta solo la integran tres estancias: la primera cubierta con una bóveda de cañón apuntada que por su decoración semejante a la del Santuario hace pensar en una cronologia del siglo XIII; las laudas de diversa tipología y formato debieron ser anteriores a esta construcción;en el ángulo SO una especie de piscina pétrea recoge aguas de una hendidura abierta en el muro.




 

Santa María de Aguas Santas
     Santa Mariña de Augas Santas está situada a 6 Kms de Allariz, entre los montes de Armariz y el de los Canteiros, entre los valles del río Arnoia y el río del Barbaña.


     En el año 1931 fue declarado Monumento histórico artístico el entorno de la Iglesia de Santa Mariña y en el año 1963 la comarca Conjunto Histórico-Artístico.



      Santa Mariña de Augas Santas constituye un atractivo conjunto histórico, artístico y paisajístico en el que se mezclan historia, tradición y leyenda.



 

     La tradición nace vinculada a la existencia y martirio de Mariña que se resiste al los deseos de un prefecto en la Ciudad de Armea, llamado Olibrio, que utilizó todo tipo de estrategias para vencer a su resistencia, incluida la cadena, el juicio y el castigo. Pero nada dio resultado ante la férrea voluntad de la chica, ni el látigo, ni el diablo en forma de dragón… Condenada a morir abrasada en un horno próximo, saldrá viva gracias a San Pedro que la dejó al lado de un estanque. 


     Finalmente, el prefecto ordenó que le cortasen la cabeza, que fue tallada de un golpe, pero botó tres veces, manando una fuente en cada bote. En el lugar en el que fue enterrada surgió un templo, en el que nadie más fue enterrado.


     La presencia de los restos castrenses y romanos en la zona, fue aprovechada por la tradición para vincularlos al martirio de la Santa, añadiéndole posteriormente otros elementos como la Santa de Piedra (del siglo XVIII) o el Roble de la Santa (ya desaparecido) e impregnando todo su conjunto de un sentido cristiano.



     Monumentos, fuentes, árboles y lugares constituyen así el paño de fondo de una leyenda que sigue viva, enraizada en tres elementos fundamentales: paisaje, piedra y, por supuesto, agua.


     El pueblo de Santa Mariña de Augas Santas cuenta con un Núcleo Histórico semejante, salvando las dimensiones, al Casco Histórico de Allariz.


 MAPA


XOAN ARCO DA VELLA

PETROGLIFO DE ARMEA - ALLARIZ

PETROGLIFO DE ARMEÁ
ARMEÁ
AGUAS SANTAS
ALLARIZ
OURENSE


Castro de Armeá
     O castro de Armeá é un castro situado no lugar de Armeá, na parroquia de Augas Santas, pertencente ó concello ourensán de Allariz. A cronoloxía de ocupación do Castro é entre o S. IV-III a.C e o século IV da nosa era.




Características
     O castro de Armea foi declarado Monumento Histórico-Artístico en 1963. Actualmente ten a categoría de Ben de Interese Cultural (BIC).


Arqueoloxía
     O castro foi escavado por Conde Valvís. Atopáronse restos indíxenas e romanos, que están depositados na súa maioría no Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense.



Piocas da Santa
      Próximo ao castro, e nunha carballeira, atópase o lugar coñecido polo nome de As Pías ou Baños de Santa Mariña, segundo Vicente Risco. Trátase de dúas pías labradas nun afloramento granítico situado a ras do chan que aparece rodeado perimetralmente por un muro de cachotería de un metro de altura e pranta circular.



     A pía de maior tamaño ten forma rectangular e nela conserva un bo caudal de auga durante todo o ano. Á beira dun dos seus lados maiores disponse outra pía de menores dimensións. Na cabeceira da pía maior, así como nun lateral daquela, sitúanse dúas cazoletas circulares de tamaño desigual.



     Conde Valvís apuntou a posibilidade de que esta construción operase como prensa de aceite de oliva, unha hipótese que parece ser corroborada pola existencia dun pequeno orificio que une ambos recipientes.



Santa Mariña de Augas Santas
     Santa Mariña de Augas Santas é unha parroquia situada no norte do concello de Allariz. Segundo o INE no 2010 tiña 200 habitantes (93 homes e 107 mulleres).




     Situada a 6 quilómetros da vila, limita coas parroquias alaricanas de Folgoso e Os Espiñeiros e cos concellos de Taboadela, Paderne de Allariz e Xunqueira de Ambía. O seu núcleo máis poboado é Santa Mariña de Augas Santas, con 67 habitantes.




Patrimonio histórico
     Na parroquia está o castro de Armeá, orixinario do século II a.C., no que apareceron dúas estatuas de guerreiros castrexos e un gravado rupestre antropomorfo.



     Segundo a tradición aquí foi decapitada no ano 139 a mártir cristiá Mariña de Augas Santas. No mesmo lugar onde foi decapitada erixiuse a igrexa parroquial baixo a súa advocación. A igrexa actual, construción románica de finais do Século XII, posúe tres naves sen cruceiro, con falso triforio no interior, rosetóns na fachada e nas tres ábsidas.



     É unha ampliación sobre unha máis antiga que se fixo o descubrirse os restos da Santa durante o reinado de Afonso II. O mausoleo da santa sitúase sobre o que se considerou o seu sepulcro. Ten unha lauda lisa sobre a terra, orixinaria do século XVIII. As imaxes son de Santa Mariña no centro e o seu carón Santa Marta e Santa Eulalia. Cabo da igrexa está o pazo de verán do bispo de Ourense.



     Na parroquia tamén hai outra capela que quedou a medio construír desde o século XIII, a igrexa da Asunción. Construción heterodoxa vinculada ao Castro de Armeá e ás lendas de Santa Mariña.




Festas
     O día da ascensión celébrase a procesión dos pendóns e o día de Santa Mariña, 18 de xullo, festéxase a esta santa.




Demografía
     No período 1999—2010 a poboación de Augas Santas diminuíu 96 persoas (48 homes e 48 mulleres), en porcentaxe iso supón unha caída do 32,43 %.


 MAPA


XOAN ARCO DA VELLA

PIOCAS DA SANTA - ARMEÁ

 PIOCAS DA SANTA
ARMEÁ
ALLARIZ
OURENSE


 Castro de Armeá
     O castro de Armeá é un castro situado no lugar de Armeá, na parroquia de Augas Santas, pertencente ó concello ourensán de Allariz. A cronoloxía de ocupación do Castro é entre o S. IV-III a.C e o século IV da nosa era.



Características
     O castro de Armea foi declarado Monumento Histórico-Artístico en 1963. Actualmente ten a categoría de Ben de Interese Cultural (BIC).




 

Arqueoloxía
     O castro foi escavado por Conde Valvís. Atopáronse restos indíxenas e romanos, que están depositados na súa maioría no Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense.



Piocas da Santa
      Próximo ao castro, e nunha carballeira, atópase o lugar coñecido polo nome de As Pías ou Baños de Santa Mariña, segundo Vicente Risco. Trátase de dúas pías labradas nun afloramento granítico situado a ras do chan que aparece rodeado perimetralmente por un muro de cachotería de un metro de altura e pranta circular. 




     A pía de maior tamaño ten forma rectangular e nela conserva un bo caudal de auga durante todo o ano. Á beira dun dos seus lados maiores disponse outra pía de menores dimensións. Na cabeceira da pía maior, así como nun lateral daquela, sitúanse dúas cazoletas circulares de tamaño desigual. 




     Conde Valvís apuntou a posibilidade de que esta construción operase como prensa de aceite de oliva, unha hipótese que parece ser corroborada pola existencia dun pequeno orificio que une ambos recipientes.




 

Santa Mariña de Augas Santas
     Santa Mariña de Augas Santas é unha parroquia situada no norte do concello de Allariz. Segundo o INE no 2010 tiña 200 habitantes (93 homes e 107 mulleres).


     Situada a 6 quilómetros da vila, limita coas parroquias alaricanas de Folgoso e Os Espiñeiros e cos concellos de Taboadela, Paderne de Allariz e Xunqueira de Ambía. O seu núcleo máis poboado é Santa Mariña de Augas Santas, con 67 habitantes.



Patrimonio histórico
     Na parroquia está o castro de Armeá, orixinario do século II a.C., no que apareceron dúas estatuas de guerreiros castrexos e un gravado rupestre antropomorfo.




     Segundo a tradición aquí foi decapitada no ano 139 a mártir cristiá Mariña de Augas Santas. No mesmo lugar onde foi decapitada erixiuse a igrexa parroquial baixo a súa advocación. A igrexa actual, construción románica de finais do Século XII, posúe tres naves sen cruceiro, con falso triforio no interior, rosetóns na fachada e nas tres ábsidas. 




     É unha ampliación sobre unha máis antiga que se fixo o descubrirse os restos da Santa durante o reinado de Afonso II. O mausoleo da santa sitúase sobre o que se considerou o seu sepulcro. Ten unha lauda lisa sobre a terra, orixinaria do século XVIII. As imaxes son de Santa Mariña no centro e o seu carón Santa Marta e Santa Eulalia. Cabo da igrexa está o pazo de verán do bispo de Ourense.




     Na parroquia tamén hai outra capela que quedou a medio construír desde o século XIII, a igrexa da Asunción. Construción heterodoxa vinculada ao Castro de Armeá e ás lendas de Santa Mariña.



Festas
     O día da ascensión celébrase a procesión dos pendóns e o día de Santa Mariña, 18 de xullo, festéxase a esta santa.



Demografía
     No período 1999—2010 a poboación de Augas Santas diminuíu 96 persoas (48 homes e 48 mulleres), en porcentaxe iso supón unha caída do 32,43 %.



 MAPA

XOAN ARCO DA VELLA