Mostrando entradas con la etiqueta ARQUEOLOGIA. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta ARQUEOLOGIA. Mostrar todas las entradas

martes, 9 de septiembre de 2025

METEORITO DE MONTOUTO - ALTO DE MONTOUTO - A CAÑIZA

 METEORITO DE MONTOUTO

ALTO DE MONTOUTO 

A CAÑIZA  

      O círculo de 110 metros de diámetro que se aprecia na foto é a zona do cráter ocasionado pola suposta caída do meteorito fai miles de anos. 

     Produciríase fai uns 6.000 anos e provocaría unha explosión similar a unha bomba atómica.

      Un profesor de bioloxía vigués, Evaristo Alfaya, investiga, pola súa propia conta, a posibilidade de que un meteorito caese na Cañiza, concretamente no alto de Montouto, nun período de tempo que se remonta a fai, polo menos, a máis de 6.000 anos, provocando o primeiro cráter de impacto da península ibérica que podería ser recoñecido oficialmente. 

      As súas investigacións achegaron numerosas evidencias dos feitos, pero aínda queda unha proba que será determinante: unha análise de PDFs. Para poder levalo a cabo será necesario realizar unha cata no centro do cráter (na actualidade practicamente cuberto de terra) e unha análise posterior en laboratorio que, unha vez concluído, poderá determinar se un obxecto interestelar caeu nesa zona sen ningún xénero de dúbidas. “Para realizar esta extracción necesítanse permisos e financiamento” explica o profesor. “Antes da pandemia expuxen o asunto ao alcalde da Cañiza, Luis Piña, espero que cando se recupere a normalidade podamos abordar esta proba irrefutable”. 

     Unha vez realizada a extracción, se finalmente pode facerse, o material será analizado coa axuda dun ou varios centros especializados e a colaboración da Universidade de Vigo, segundo explicou a FARO o profesor Alfaya. 

      Alfaya explica que descubriu o cráter fai uns 17 anos, e desde entón traballa na súa investigación. “Está situado preto da cima de Montouto, a uns 900 metros de altitude, e ten un diámetro de 110 metros, que corresponde polas súas dimensións a un impacto dunha potencia lixeiramente inferior á bomba atómica de Hiroshima”. Ademais dos estudos sobre o terreo, realizáronse análise de laboratorio do Centro de Apoio Científico e Tecnolóxico á Investigación da Universidade de Vigo, descubrindo iridio, un elemento moi raro na cortiza terrestre pero relacionado cos meteoritos, nos que se atopa nunha abundancia moito maior que na terra. 

       De feito a presenza de iridio inusualmente alta na capa de arxila no límite Cretáceo-Paleógeno deu lugar á coñecida como hipótese de Álvarez de que o impacto dun obxecto extraterrestre masivo causou a extinción dos dinosauros e moitas outras especies fai 65 millóns de anos. “Os primeiros estudos de campo que fixen foron sobre a súa topografía (previamente obtivera unha fotografía aérea de Sigpac), a cal obtiven nun código aberto da NASA e coa que puiden comprobar en 3D o que xa comprobara en terra: unha forma de cráter”, explica. "A realidade é que se axusta a este feito, xa que a explosión non é a nivel de chan, senón que é unha onda aérea que viaxa pola atmosfera” “Posteriormente, cun compás e un clinómetro [medidor de ángulos], estudei as rocas fraccionarias nos bordos do impacto, que mostraban fracturas tanxenciais na súa dirección (independentemente da súa posición no perímetro) cunha posible onda de impacto e un buzamiento en todos os casos de aproximadamente 34º, de modo que a súa proxección coincide nun punto central do ceo sobre a superficie, no centro da estrutura.  

        Aínda que, a priori, estes datos desconcertáronme e leváronme a pensar que non se trataba dun impacto, a realidade é que se axusta a este feito, xa que a explosión non é a nivel de chan, senón que é unha onda aérea que viaxa pola atmosfera”, engade. 

      Nunha terceira fase de traballo foi cando recolleu rocas “sospeitosas” de derretirse debido á enorme temperatura e presión dos impactos “son os chamados “fundidos de impacto”. 

       A presenza de iridio, evidencia non concluínte da caída do meteorito Entre as evidencias atopadas, atópase unha roca analizada na súa estrutura e composición mediante difracción de raios X e espectrofotometría de absorción atómica, no CACTI da Universidade de Vigo. “O computador, segundo os datos, catalogouna como riolita (unha roca volcánica inexistente en Galicia) e que destaca pola súa natureza dentro do macizo granítico no que se atopa o impacto”, afirma Alfaya. “Ao revisar os datos, o elemento iridio aparece nunha proporción significativa nesta roca. Este é un elemento moi raro e relaciónase cunha orixe extraterrestre”, salienta. O profesor indica que tamén xeólogos de Aterraego, estudosos da herdanza galega, deron un paso importante: “Tras atopar unha nota miña en Google Earth animáronse a facer un estudo do subsolo para resistividade, pola súa propia conta. O resultado foi perfís similares a outros impactos recoñecidos noutros meteoritos de tamaño similar”. 

       En España baralláronse outros cráteres de impacto, como o de Azuara (Zaragoza), pero Alfaya matiza que non se puido demostrar cientificamente que o sexan. 

VIDEO

 

MAPA

 

Fuente: Faro de VIgo

Autor: Gabino Porto  

XOAN ARCO DA VELLA  

 



sábado, 17 de mayo de 2025

SARTEGO DE LOBACES - LOBACES - TRIÓS - ESGOS

 SARTEGO DE LOBACES

LOBACES

TRIÓS

ESGOS

       Lobaces é unha pequena poboación situada na  parroquia de Triós, municipio  de Esgos. Ourense.

        No centro deste pequeno núcleo atopamos a igrexa de nave rectangular, que ten na súa porta un pequeno atrio empedrado ao que se accede desde os dous lados norte e sur a través dunhas puertecillas de reixas e uns chanzos.

       Xunto á porta ao lado sur, ao exterior e ao pé dos tres gradues, é onde atoparemos a tumba, está escavada sobre un afloramento granítico.

      Sepultura de adulto, antropomorfa, pódeselle apreciar reborde en todo o seu perímetro. 

      Este orientada suroeste-nordés esta orientación  vénlle dada pola propia da roca sobre a que se asenta.

        Seguramente aquí existiría antigamente un lugar de culto ao cal debería de pertencer a sepultura e non seria de estrañar que baixo o atrio puidese haber máis sepulturas hoxe soterradas.

MAPA 

 

Fuente: blog enricvillanueva.wordpress.com

XOAN ARCO DA VELLA




sábado, 8 de marzo de 2025

AS SALINAS DO SEIXAL - O MUIÑO - CAMPOSANCOS - A GUARDA

 AS SALINAS DO SEIXAL

O MUIÑO

CAMPOSANCOS

A GUARDA

     O que podemos ver neste lugar son os restos moi ben conservados dunha salina de época romana que funcionan mediante a evaporación solar.

      A salina que se describe nesta ficha foi escavado no ano 2019. 

      Os traballos arqueolóxicos se realizaron nunha extensión de 52 m2,e diferentes sondeos na contorna.

     Os restos falan dun complexo salineiro de gran extensión para a produción de salazón de pescado.

      Segundo os arqueólogos: “as estruturas localizadas constan de dez tanques de cristalización localizados, situados de forma escalo nada, con enlousado de pedra y muretes separadores levantados con lousas.

      Localizouse un sistema de canles que abre zonas de paso para o aceso a distintas áreas da salina. 

       Apareceron tamén restos de material romano e castrexo, como unha pedra para moer e cerámica. 

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

MENHIR DA PICOTA OU DO ABELLÓN - CAMPOSANCOS - A GUARDA

 MENHIR DA PICOTA OU ABELLÓN

CAMPOSANCOS

A GUARDA

 Pedrafita-menhir do Marco

     Tamén é coñecida como pedrafita da Picota ou pedra do Abellón.

     Fai e fixo de marco de termo entre as parroquias de A Guarda e Camposancos.

      Aínda que hoxe non está no seu lugar orixinal -foi trasladada uns metros- sabemos que á súa beira transitaba o vello Camiño Real, camiño costeiro, camiño do mar... mesmo ao pé do impoñente Castro de Santa Trega.

     O nome da Picota ten que ver co axustizamento de reos, cuxas cabezas quedaban penduradas no marco.

     A pedrafita aparece moi erosionada, precisamente debido aos fortes ventos marinos que a acompañan continuamente.

     Debido a esto case xa non se aprecian as moitas cazoliñas que cubrían a súa faciana. 

      Aínda que antiguamente foi moito máis alta, na actualidade acada máis de dous metros.

MAPA

 

Fuente: http://dolmensedemaisfamilia.blogspot.com/

XOAN ARCO DA VELLA

PETRÓGLIFO DO LAPON - PORTECELO - O ROSAL - OIA

 PETRÓGLIFO DO LAPON

PORTECELO

O ROSAL

OIA

      Petrógifos localizados próximos á liña de costa e sobre un conxunto de pedras graníticas de gran fino.

     Os petróglifos aparecen sobre tres paneis contiguos abarcando unhas dimensións totais de 4.5 m de lonxitude pr 2.5 de ancho, e unha orientación Este – Oeste.

     Os gravados constan de sucos, coviñas, espirais levógiras e dextrógiras, círculos concéntricos e un motivo que semella ser un serpentiforme.

     Existen tamén outros gravados de época moderna.

      Próximo a este conxunto existe un asentamento de Idade do Bronce Final coñecido como “As Cubelas”. A súa prospección arqueolóxica aportou cerámica e industria lítica. 

 MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego 

 XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 6 de febrero de 2025

PETROGLIFO E CRUZ DO CASTRO - MONTE DO CASTRO - O CASTRO - COVELO

 PETROGLIFO E CRUZ DO CASTRO

MONTE DO CASTRO

O CASTRO

COVELO

O Castro
     O Castro é un lugar da parroquia de Santiago de Covelo, no concello pontevedrés de Covelo, na comarca da Paradanta.

Santiago de Covelo
     Santiago de Covelo é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Covelo na comarca da Paradanta. 

     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 599 habitantes (309 mulleres e 290 homes), distribuídos en 9 entidades de poboación, o que supón un aumento en relación ao ano 1999 cando tiña 565 habitantes.

      Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 494 habitantes, sendo 255 homes e 239 mulleres.

O seu monte veciñal foi recoñecido pola ONU en 2017 como exemplo de conservación e de xestión participada.

Lugares de Santiago de Covelo
     Carballeda, O Carrizó, O Castro, O Costal, Coveliño, A Ermida, Fontán, O Mangón, Pedregal, Os Piñeiros, Santiago de Covelo

Comarca da Paradanta
A comarca da Paradanta é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. A ela pertencen os concellos de Arbo, A Cañiza (a súa capital), Covelo e Crecente.

     Limita ao norte coas comarcas de Vigo e do Ribeiro, ao leste con esta última e coa de Terra de Celanova, ao sur con Portugal e ao oeste coa do Condado. 

      Ocupa unha extensión de 339,85 quilómetros cadrados e contaba cunha poboación de 12.060 habitantes no ano 2020.

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA