BALDAQUINO DA IGREXA DE COUSO - COUSO - AVIÓN

 BALDAQUINO NA IGREXA DE COUSO

COUSO

AVIÓN

 Couso
     Santa María de Couso é unha parroquia do concello de Avión, na provincia de Ourense.

Poboación
     Segundo o INE, no 2000 eran 244 os veciños de Couso. No 2010 eran 163 (97 mulleres e 66 homes). 

     A perda de xente foi máis acusada nesta parroquia ca noutras. 

     Como en todo o concello, o envellecemento da poboación e a alta esperanza de vida feminina provocan unha alta porcentaxe de mulleres fronte aos homes.

Lugares de Couso
     Couso, A Hedreira, Penedo, Taboazas, Vilariño 

Comarca do Ribeiro
        A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste. 

       A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

      Ocupa unha superficie de 406,92 km², nos que viven 15.571 habitantes (2020).

     Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 

      Existen varios balnearios que aproveitan as augas. 

       Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA 

ERMIDA DE SAN XOÁN - VILAMAIOR DA BOULLOSA - BALTAR

 ERMIDA DE SAN XOÁN

VILAMAIOR DA BOULLOSA

BALTAR

Ermida de San Xoán
       Pequena ermida a carón do camiño principal dunha soa nave moi baixo e non moi longa e cunha fachada dunha porta alintelada franqueda por dúas pequenas xanelas cadradas debaixo dunha espadana sinxela dun só oco coa cruz de pedra no vértice, e franqueada a espadana por dous pináculos con bola.

Vilamaior da Boullosa
       Santa María de Vilamaior da Boullosa é unha parroquia do concello de Baltar na comarca da Limia, na provincia de Ourense. 

         Segundo o IGE en 2011 tiña 290 habitantes, deles 146 eran homes e 144 eran mulleres, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 324 habitantes.

Patrimonio
       A igrexa de Santa María de Vilamaior da Boullosa é un templo barroco.

Lugares de Vilamaior da Boullosa
       Montecelo, Santo Antoíño, Vilamaior da Boullosa

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DE SAN ANTONINO - VILAMAIOR DA BOULLOSA - BALTAR

 CAPELA DE SAN ANTONINO

VILAMAIOR DA BOULLOSA

BALTAR

 Capela de San Antonino
      Pequena capela incrustada no medio das vivendas da aldea, cunha pequena nave curta e baixa que se completa cun enorme cabido suxeito por dúas columnas pétreas compostas, cubrindo unha porta arquitrabada pequena e todo coroado por unha pequena espadana cunha cruz de pedra estilizada. 

Santo Antonino
       Santo Antonino é un lugar da parroquia de Vilamaior da Boullosa no concello ourensán de Baltar na comarca da Limia. 

      Segundo o INE e o IGE en 2011 tiña 32 habitantes (16 homes e 16 mulleres), un máis ca en 2010 (17 homes e 14 mulleres). 

Vilamaior da Boullosa
      Santa María de Vilamaior da Boullosa é unha parroquia do concello de Baltar na comarca da Limia, na provincia de Ourense. 

      Segundo o IGE en 2011 tiña 290 habitantes, deles 146 eran homes e 144 eran mulleres, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 324 habitantes.

Patrimonio
      A igrexa de Santa María de Vilamaior da Boullosa é un templo barroco.

Lugares de Vilamaior da Boullosa
       Montecelo, Santo Antonino, Vilamaior da Boullosa. 

MAPA

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA 

CRUCEIRO DO CEMITERIO - MOROUZÓN - CAMEIXA - BOBORÁS

 CRUCEIRO DO CEMITERIO

MOROUZÓN

CAMEIXA

BOBORÁS

 Morouzón
     Morouzón é un lugar da parroquia de Cameixa no concello ourensán de Boborás, na comarca do Carballiño.

Cameixa
     San Martiño de Cameixa é unha parroquia que se localiza no concello de Boborás. 

     Segundo o padrón municipal de 2007 tiña 316 habitantes (159 homes e 157 mulleres), distribuídos en 16 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2000 cando tiña 349 habitantes.

Xentilicio
     O seu xentilicio é cameixeiro.

Patrimonio
     A igrexa de San Martiño de Cameixa mestura varios estilos, destacando a ábsida románica, o reloxo de Sol e os canzorros situados baixo o beiril.

Lugares de Cameixa    
        Cameixa, Córneas, O Currelo, O Domo, Figueiroa, Gontelle, A Granxa, Leboreira, Morouzón, O Outeiro, Parada, A Petada, Salceda, San Bartolomeu, San Cristovo, Vilanova  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 

CRUCEIRO EN SAN TOMÉ DE SERANTES - SERANTES - LEIRO

 CRUCEIRO EN SAN TOMÉ DE SERANTES

SERANTES

LEIRO

Serantes
     San Tomé de Serantes é unha parroquia do concello de Leiro, na provincia de Ourense. 

      Segundo o IGE en 2013 tiña 155 habitantes (79 mulleres e 76 homes), distribuídos en 4 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 230 habitantes.

Patrimonio
     Igrexa de San Tomé de Serantes.

Lugares de Serantes
      Paredes, Sa, San Tomé de Serantes, Suigrexa 

Comarca do Ribeiro
       A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste. 

      A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

      Ocupa unha superficie de 406,92 km², nos que viven 15.571 habitantes (2020). 

     Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 

      Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 

 

PETO DE SOAR - SOAR - SAN LOURENZO DE MORAÑA - MORAÑA

 PETO DE SOAR

SOAR

SAN LOURENZO DE MORAÑA

MORAÑA

 Peto de ánimas
   Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

    En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

    En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

     Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
     Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás...   

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA