RUINAS DO CASTELO DOS VELASCO
VILLALPANDO
ZAMORA
Castelo dos Velasco
Situación
O Castelo dos Velasco atópase no extremo nordeste da poboación de Villalpando, na Comarca de Terra de Campos, ao noroeste da provincia de Zamora.
Historia
Vilalpando era, segundo algúns autores, a antiga cidade romana de Intercacia, os árabes chamárona Alpando, e na actualidade coñécena polo topónimo de Villalpando.
Alfonso VII a despoblou, pero foi repoboada por Fernando II en 1170, debendo adquirir por aquel entón un gran desenvolvemento, como testemuña a existencia de cinco igrexas. En 1179 foi dotada de foro no que se incluían privilexios e exencións destinadas a fomentar a poboación. A súa distribución urbana constaba do recinto amurallado dobre e os arrabaldes.
Esta vila pertenceu á Orde dos Templarios, tendo o recinto murado como núcleo O castelo de pedra fortaleza dos Templarios ata a supresión da Orde. En 1312 a vila pasou a mans da Coroa, ata poucos anos despois, cando en 1341 Alfonso XI outorgou a Juan Alfonso de Benavides os lugares, vasallos e heredades da Orde do Amorne nestes lugares.
Foi unha das numerosas vilas que serviron a Enrique de Trastamara para premiar e recompensar os seus vasallos na súa loita polo trono de Castela. Bo exemplo disto foi que concluída a guerra civil contra o seu irmán Pedro I o Cruel, Enrique II doou a vila ao francés Arnao de Solier, o 12 de novembro de 1369, en pago dos servizos prestados na mencionada contenda. Anos despois debido ao matrimonio da súa filla, María Solier con Juan de Velasco, pertencente á familia dos Condestables de Castela, a vila pasou a estar incorporada ao Señorío dos Velasco.
Tivo unha alxama xudía, parece que os xudeus chegaron a estas terras a principios do século VII. A xudería asentábase fóra da preto da vila, chegando a contar con máis de douscentos veciños e considerábase como unha das máis florecentes de Castela e León.
O primitivo castelo dos Velasco, palacio dos Condestables de Castela, data do século XII. Os dous primeiros Condestables da casa de Velasco habitaron o antigo palacio gótico. No século XV foi incendiado polos Comuneiros, e sobre as súas ruínas o Condestable don Iñigo I levantou outro palacio. No século XVI foi reformado.
Descrición
Os seus muros estaban rodeados por un foso de sesenta pés de anchura e corenta de profundidade. Se detribuiase en tres pisos e os subterráneos. Actualmente só quedan restos de dous muros exteriores.
Materiais de construción
Os seus muros estaban construídos en parte de pedra sillería, e en parte de terra e canto rodado.
Estado de conservación
Atópase en estado de ruína. Só quedan algúns vestixios.
Propiedade e uso
É de propiedade particular, e alberga un depósito de auga.
Visitas
O acceso ao exterior é libre.
Protección
Baixo a protección da Declaración xenérica do Decreto do 22 de abril de 1949 e a Lei 16/1985 sobre o Patrimonio Histórico Español.
MAPA
Fuente: Web CastillosNet
XOAN ARCO DA VELLA
