Póvoa de Varzim Póvoa de Varzim é unha cidade portuguesa do distrito do Porto, Rexión Norte e sub-rexión do Grande Porto.
Descrición Situada nunha chaira costeira areosa, ao sur do Cabo de Santo André, a medio camiño entre os ríos Miño e Douro, está poboada por 42.396 habitantes na área urbana, cun total de 63.408 no municipio, segundo o censo de 2011.
Aínda que a porción urbanizada esta estendida, ao sur, cara Vila do Conde, habendo uns 100.000 habitantes na aglomeración. Cos concellos veciños de Vila do Conde e Esposende forma un dos polos urbanos do Norte de Portugal.
As primeiras poboacións fixáronse no seu territorio entre catro a seis mil anos atrás. Ao redor de 900 a.C., a inestabilidade na rexión levou á fundación dunha cidade amurallada, a Cividade de Terroso, que desenvolveu rutas de comercio marítimo coas civilizacións da antigüidade clásica.
A Póvoa de Varzim moderna emerxeu despois da conquista da cividade pola República Romana ao redor do 138 a.C., a pesca e unidades de procesamento de pescado desenvolvéronse pouco despois, constituíndo as bases da economía local desde entón.
No século XI, a industria pesqueira e campos fértiles formaron a base dun gran señorío feudal e Varzim foi ferozmente disputada entre os señores de Varzim e os primeiros reis de Portugal, o que levou á creación do municipio en 1308 e ser sometida ao poder monástico medieval poucos anos despois.
A importancia da Póvoa de Varzim volveu emerxer coa era dos descubrimentos debido á competencia e riqueza dos seus construtores navais e navegantes, que negociaban ao redor do mundo en rutas comerciais complexas.
Polo século XVII, a industria de transformación de pescado tomou novo alento e, algún tempo máis tarde, a Póvoa tornouse no porto pesqueiro dominante no Norte de Portugal.
A Póvoa de Varzim é unha recoñecida praia balnearia desde hai tres séculos, a máis popular no Norte de Portugal, o que instituíu unha cultura literaria influente e patrocinio na música e no teatro.
É unha das poucas zonas de xogo legal en Portugal e posúe industria téxtil e alimentaria significativas.
A cidade mantén unha identidade cultural propia, unha cociña mariñeira rica e tradicións antigas, tales como siglas poveiras, a técnica agrícola das masseiras e festas.
Distrito do Porto O Porto é un distrito de Portugal, correspondente ao núcleo da provincia tradicional do Douro Litoral.
Limita ao norte co distrito de Braga, ao leste co distrito de Vila Real, ao sur co distrito de Viseu e co distrito de Aveiro, e ao oeste co océano Atlántico.
Ten unha área de 2.395 km² (17º maior distrito portugués).
Poboación residente (2001): 1.781. 826.
A capital do distrito é Porto.
O distrito do Porto subdivídese nos seguintes 18 concellos: Amarante Baião Felgueiras Gondomar Lousada Maia Marco de Canaveses Matosinhos Paços de Ferreira Paredes, Portugal Penafiel Porto Póvoa de Varzim Santo Tirso Trofa Valongo Vila do Conde Vila Nova de Gaia
Na actual división principal do país, o distrito intégrase na Rexión Norte, espallándose os seus municipios pelas subrexións do Grande Porto, Ave e Tâmega.
San Mamede de Hedrada San Mamede de Hedrada é unha parroquia do concello de Vilariño de Conso na comarca de Viana, na provincia de Ourense.
No ano 2007 tiña 25 habitantes, deles 16 eran homes e 9 eran mulleres.
Lugares de San Mamede de Hedrada Hedrada, San Mamede de Hedrada
Vilariño de Conso Vilariño de Conso é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Viana.
Segundo o IGE en 2017 tiña unha poboación de 558 persoas (771 en 2003). O seu xentilicio é vilariñés.
Xeografía O concello, de Vilariño de Conso, con 200,2 km², abrangue dez parroquias.
Está situado no sueste da provincia de Ourense, nas abas orientais da serra da Queixa e O Invernadeiro, entre os 630 e os 1.500 m de altitude.
Polo municipio discorren os ríos Camba, Conso e Cenza, e no seu territorio hai cinco encoros. Deles o das Portas, no río Camba, é o de maior capacidade da provincia ourensá, con 536 hm³, e o de Cenza é un dos de maior altitude de España, a 1.345 metros de altitude.
A fervenza do Cenza ten unha caída vertical de 105 metros. Outros saltos de auga destacados son os de Suacenza, Galianda, Dona Loba e Cenza de San Mamede. O val do Cenza é de orixe glaciar, formado na era cuaternaria. As Morrenas de Chaguazoso é unha paisaxe granítica de interese paisaxístico.
Abundan os soutos de castiñeiros, destacando o castiñeiro da Corredoira. Entre a fauna salvaxe destacan os cervos, xabaríns, corzos, a cabra montesa, rebecos e o lobo.
Patrimonio Consérvanse restos de poboados castrexos en Pradoalbar, Entrecinsa e Sabuguido. Da romanización de Galicia son os restos da calzada romana, vía secundaria da Vía Nova do itinerario de Antonino, e pola que se levaba o ouro extraído nas proximidades.
Desa mesma época consérvase un pontón.
O castelo de Cerveira é un recinto fortificado, situado nun cumio a 1.550 metros de altitude.
Ten un perímetro de 430 m, con 250 m de murallas, principalmente nas orientacións sur (150 metros, cunha porta ou abertura no medio), oeste (cunha pequena abertura que puidera ser un derrube) e outro de 30 m cara ao noroeste. Consérvanse cabanas feitas coa mesma pedra do monte, na súa maioría pegadas á muralla, e cunha superficie rectangular de 20 x 4 metros.
En San Mamede hai tumbas antropomórficas. De épocas máis recentes son o pazo de Conso e Entrecinsa, e a casa grande de Mormentelos.
Entre a arquitectura relixiosa destaca a igrexa parroquial de Sabuguido.
O concello está atravesado pola Vía da Prata do camiño de Santiago.
No ano 2009 homologouse a ruta de sendeirismo PR-G 118 Ruta dos Soutos, apta para o turismo de natureza.
É un percorrido circular duns 8 km que parte de preto do edificio do Concello cunha derivación de 3,5 km ata a central eléctrica.
Parroquias de Vilariño de Conso Castiñeira (San Lourenzo), Chaguazoso (San Bernabé), Conso (Santiago), Mormentelos (Nosa Señora da O), Pradoalbar (Santo André), Sabuguido (Santa María), San Cristovo (San Cristovo), San Mamede de Hedrada (San Mamede), Veigas de Camba, Vilariño de Conso (San Martiño)
Las brandas pueden ser de cultivo o de pastoreo y se encuentran en los planaltos de altura.
Son núcleos habitacionales temporales cuya tierra se utiliza para la agricultura o la alimentación del ganado durante la primavera / verano, cuando estas zonas de montaña tienen condiciones más favorables a las actividades humanas.
En contraposición a las brandas surgen las invernadeiras – núcleos habitacionales donde las poblaciones pasan el otoño y el invierno (de ahí el nombre).
En la actualidad, esta trashumancia impuesta por las duras condiciones del medio ambiente en los pueblos que aún conserva esta migración, la población apenas transporta consigo el ganado y algunas posesiones.
Sistelo Sistelo es una freguesia portuguesa del concelho de Arcos de Valdevez, con 26,83 km² de superficie y 341 habitantes (2001).
Su densidad de población es de 12,7 hab/km².
La aldea de Sistelo se sitúa en el municipio de Arcos de Valdevez, en pleno Parque Nacional de la Peneda-Gêres, junto a la naciente del río Vez.
Famosa por sus paisajes en terrazas, donde se cultiva el maíz y pasta el ganado, la aldea se encuentra muy bien recuperada, habiendo sido recuperadas las casas típicas de granito, los espigones y los lavabos públicos.
El Castillo de Sistelo, monumento de la aldea, merece una cuidadosa visita: se trata de un palacio de finales del siglo XIX donde vivió el Visconde de Sistelo.
Deambular por las callejuelas de Sistelo y disfrutar de la Iglesia Parroquial, la Casa del Visconde de Sistelo, el Puente Romano y el Molino, el puente de Sistelo de aguas abajo, la Ermita de Nuestra Señora de los Afligidos y las Capillas de San Antonio, de San Juan Evangelista de la Señora de los Remedios y de la Señora del Carmen.
No olvides de subir al mirador del Chã da Armada para admirar la magnífica vista panorámica.
Si eres amigo de caminatas en la naturaleza, recorra el sendero de las Brandas de Sistelo (10 km), que empieza en la aldea, y conozce las blandas de Rio Covo, en Sistelo, del Alhal, en el Padrón, y de la Cerradinha, terrenos que durante el verano servían de apoyo a la pastoral.
Arcos de Valdevez Arcos de Valdevez es una villa portuguesa del Distrito de Viana do Castelo, región Norte y subregión del Minho-Lima, con cerca de 2.200 habitantes.
Es sede de un municipio con 445,89 km² de área y 24.761 habitantes (2001), subdividido en 51 freguesías.
El municipio limita al norte con el municipio de Monção, al noreste con Melgaço, al este con España, al sur con Ponte da Barca, al suroeste y al oeste con Ponte de Lima y al oeste con Paredes de Coura.
