domingo, 7 de enero de 2018

PALACIO DE LOS DUQUES DE BRAGANZA - GUIMARAES

 PALACIO DE BRAGANZA
OLIVEIRA DO CASTELO
GUIMARAES


Palacio de los duques de Braganza
     El Palacio de los duques de Braganza (a veces simplificado como Palacio de los duques) fue construido en el siglo XV, en Guimarães, por Alfonso, I duque de Braganza para su amante. Cuando estuviera el rey con esta, ya tendría una residencia lujosa para los dos.



Historia
     Construido en el siglo XV por iniciativa de Alfonso I de Braganza. El estilo borgoñés de este palacio refleja sus gustos, adquiridos en sus viajes por Europa. Estuvo desocupado cuando los duques se mudaron al Palacio Ducal de Vila Viçosa, periodo en que el edificio se modificó, perdiendo gradualmente su forma original.



     Sin embargo el aspecto actual es una recreación, no exenta de polémica, realizada durante el Estado Nuevo. Esto se debe a que, en 1933, bajo el gobierno de António de Oliveira Salazar, fue transformado en residencia oficial del presidente, realizando una polémica campaña de restauración.


Características
     Algunas salas de su interior componen un museo, donde se destacan alfombras persas, tapices flamencos (con temática sobre las conquistas portuguesas en el norte de África) y pinturas, como el Cordero Pascal de Josefa de Óbidos o el retrato de Catalina de Braganza.



     En homenaje a las proezas marítimas de los portugueses, el techo de la sala de banquetes reproduce el casco volcado de una carabela.


Oliveira do Castelo
     Oliveira do Castelo es una freguesia portuguesa del concelho de Guimarães, con 0,61 km² de superficie y 3.448 habitantes (2001). Su densidad de población es de 5 652,5 hab/km².



Guimarães

     Guimarães es una ciudad portuguesa del Distrito de Braga, región estadística del Norte (NUTS II) y comunidad intermunicipal del Ave (NUTS III), con cerca de 52 000 habitantes en el núcleo central y unos 161 876 dentro de su término municipal.



     Es sede de un municipio con 242,85 km² de extensión y 161 876 habitantes (2004), subdividido en 69 freguesías.



     La mayor parte de la población vive en la ciudad y en la zona periférica.



     El municipio limita al norte con el municipio de Póvoa de Lanhoso, al este con Fafe, al sur con Felgueiras, Vizela y Santo Tirso, al oeste con Vila Nova de Famalicão y al noroeste con Braga.



     Guimarães, junto con Maribor, fue Capital Europea de la Cultura en 2012.



     El centro histórico de Guimarães fue declarado Patrimonio de la Humanidad por la Unesco en 2001.



     Guimarães es conocida como la ciudad donde nació Portugal, frase escrita en una de las torres de la muralla.



Ubicación
     Guimarães se encuentra a 22 km de Braga, 33 km de Vila Nova de Famalicão, 41 km de Barcelos, 51 km de Póvoa de Varzim, 56 km de Oporto, 80 km de Viana do Castelo, 88 km de Vila Real, 128 km de Vigo (Galicia, España), 169 km de Coímbra, 205 km de Santiago de Compostela, 365 km de Lisboa, 549 km de Madrid, 600 km de Faro (Algarve) y 1099 km de Barcelona.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 6 de enero de 2018

SALTOS DO RÍO CALVELLE - AGUASANTAS - CERDEDO COTOBADE

 SALTOS DO RÍO CALVELLE
CALVELLE
AGUASANTAS
CERDEDO - COTOBADE


Calvelle
     Calvelle é un lugar da parroquia de Aguasantas, no concello pontevedrés de Cerdedo-Cotobade. 



     Segundo o IGE do 2010 tiña 32 habitantes (13 homes e 19 mulleres), un menos ca no 2007.


Patrimonio
     Neste lugar están os petróglifos da Porteliña da Corte (conxunto de tres rochas gravadas na idade de Bronce) e Pouso do Muíño. Amais, atópase o cruceiro de Calvelle (1791) e o peto de ánimas de San Lourenzo (1896).



Aguasantas
     Santa María de Aguasantas é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cerdedo-Cotobade. 



     Segundo o IGE no 2010 tiña 326 habitantes (130 homes e 196 mulleres), 26 menos ca en 2007. Dos 28 lugares da parroquia, 15 están habitados.


Patrimonio
     A parroquia católica pertence ó arciprestado de Cotobade, da arquidiocese de Santiago de Compostela. A igrexa parroquial é punto de romaría, con culto á Nosa Señora. Posiblemente o primeiro templo fose románico. No século XVI comezouse un novo edificio, rematado no XVII. Antigamente celebrábase unha romaría o 8 de setembro.



     Conta a tradición, recollida polo padre Solla, que na Idade Media a única igrexa da zona era a da parroquia de Caroi. Un domingo unha cega do lugar das Boliñas ía a misa acompañada dun familiar, e ó pasar a carón dunha fonte, ó pé da casa, lavouse. Ó pasar a auga polos ollos recuperou a vista, e tralo milagre, impulsada por un presentimento, atopou unha imaxe da Virxe entre a maleza. Logo de correrse a voz, os frades do mosteiro de Tenorio promoveron a construción dun novo templo, comprometéndose a ir dar a misa.


      Nesta parroquia, no lugar da Pena, naceu o escultor Xosé Cerviño García (1843-1922, autor do cruceiro do Hío) e mais o pai franciscano Andrés Solla García.


Lugares de Aguasantas
     Agualta, O Barazal, As Boliñas, Calvelle, O Campo, O Campodanta, A Casa Grande, O Casal, O  Castro, Ceraxe, O Coto, A Coutada, A Coviña, O Cristil, Famelga, O Fental, A Godela, O Igrexario, Martín, A Pena, Penelas, Peroselo, A Portela, Portomarín, O Regueiro, Sucastro, Trasdonabal, O Trebello



Parroquias de Cerdedo-Cotobade    
     Aguasantas (Santa María), Almofrei (San Lourenzo), Borela (San Martiño), Carballedo (San Miguel), Caroi (Santiago), Castro (Santa Baia), Cerdedo (San Xoán), Corredoira (San Gregorio), Figueiroa (San Martiño), Folgoso (Santa María), Loureiro (Santiago), Parada (San Pedro), Pedre (Santo Estevo), Quireza (San Tomé), Rebordelo (San Martiño), Sacos (Santa María, San Xurxo de Sacos (San Xurxo), Tenorio (San Pedro), Tomonde (Santa María), Valongo (Santo André), Viascón (Santiago)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 5 de enero de 2018

CASTRO DE FORMIGUEIROS - AIREXA - SAMOS

CASTRO DE FORMIGUEIROS
AIREXA
FORMIGUEIROS
SAMOS


Castro de Formigueiros
      O castro de Formigueiros é un poboado castrexo da Idade do Ferro situado preto do lugar da Airexa, na parroquia de Formigueiros, no concello lucense de Samos.



      Está a 785 metros sobre o nivel do mar, encravado no extremo occidental da Serra do Édramo, que fai de divisoria entre os concellos de Samos ao norte, e o Incio ao sur.



Morfoloxía
     Sobre o perfil da montaña destacan as súas potentes murallas, circundadas por un labiríntico sistema de foxos e parapetos.



      Sorprende a complexidade e extensión das defensas fronte o reducido da zona habitacional. Das 5 ha. totais, o interior da croa só ocupa uns 2000 metros cadrados.



Arqueoloxía
    Foi obxecto de escavacións arqueolóxicas dende os anos 2006 a 2008. Definíronse dúas ocupacións. A primeira, comezaría nos séculos III-II a. C., remata na primeira metade do século I.



      Logo parece que foi abandonado e detéctase unha nova ocupación, con construcións levantadas sobre os derrubes das casas e da muralla. Os indicios apuntan a unha fase romana tardía ou posterior.



     Atopáronse lousas decoradas con círculos, cabalos e peixes nunha praciña do poboado.


Formigueiros
       Santiago de Formigueiros é unha parroquia do concello de Samos na comarca de Sarria, na provincia de Lugo. 



     Segundo o IGE en 2013 tiña 47 habitantes, deles 24 eran mulleres e 23 eran homes, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 69 habitantes .


Patrimonio
      Da época do megalitismo consérvase a necrópole de Santa Mariña, un conxunto de corenta mámoas declarado Ben de Interese Cultural.



     O castro de Formigueiros presenta varias liñas defensivas. Nel atopáronse vivendas de planta cadrada construídas en lousa.


Lugares de Formigueiros
      A Airexa, Sancovade, A Vila, Vilar


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 4 de enero de 2018

IGLESIA DE SAN CRISTOVO DO REAL - SAMOS

IGLESIA DE SAN CRISTOVO DO REAL
SAN CRISTOVO DO REAL
SAMOS 


     Aldea de 31 habitantes (591 m) en el Camino Francés, municipio de Samos, provincia de Lugo, Galicia. 


     A 131 km de Santiago. El paso por esta población es facultativo, ya que existen dos itinerarios que parten de Triacastela para alcanzar Sarria: el Camino de San Xil y el que lleva al caminante al monasterio de Samos. Renche forma parte de este último trazado.


     Uno de los principales atractivos de este enclave es su arquitectura, que responde a los principios de la factura popular de la zona. 


     Sin embargo, las edificaciones no se encuentran en buen estado de conservación. En lo que se refiere al patrimonio religioso, sobresale la iglesia parroquial, del año 1693, que alberga un rico retablo churrigueresco. 


     Otro de los motivos que hacen de San Cristovo do Real un lugar reseñable es la naturaleza del entorno, definida por el paso del río Oribio y su vegetación de ribera, compuesta principalmente por chopos y álamos. 


     Se sale de la aldea por un pequeño puente que introduce al peregrino en uno de los tramos de vegetación autóctona más intensa y misteriosa.


Lugares de San Cristovo do Real
     Abradelo, O Covallo, Lusío, Nande, Reigosa, San Cristovo do Real, San Paio



Comarca de Sarria
     La Comarca de Sarria es una comarca central de Lugo (Galicia, España).



     Pertenecen a la misma los siguientes municipios: Incio, Láncara, Paradela, Páramo, Samos, Sarria y Triacastela.



     Sarria es la capital de la comarca.

VIDEO
MAPA

Fuente:  xacopedia
XOAN ARCO DA VELLA