A FÁBRICA DA LUZ - RÍO MAO - BARXACOVA - PARADA DE SIL

 A FÁBRICA DA LUZ

RÍO MAO

BARXACOVA

PARADA DE SIL

 A Fábrica da Luz
      A Fábrica da Luz é unha das primeiras infraestruturas hidroeléctricas construídas en Galicia. Levándonos a principios do século XX, entre os anos 1914-1916, cando se construíu "A canle vella" para canalizar a auga do río Mao e vertela na coñecida como A Fábrica da Luz.

     Converténdose nun fito tecnolóxico, social e arquitectónico da zona.

     A empresa que o construíu chamábase La Gallega, pasando despois a propiedade de Unión Fenosa.

      En tempos, subministraba electricidade a Monforte e á capital de Ourense, así como ás localidades desta parte da Ribeira Sacra.

     A súa construción deu emprego a un gran número de veciños das parroquias da zona, estando plenamente operativo ata ben entrado o século XX. Quedando en desuso tras a construción da “canle nova”, a nova canalización que hoxe descarga directamente no Sil. 

      En 2011, por iniciativa do Concello de Parada del Sil recupérase este Patrimonio Industrial para convertelo nun lugar de ocio e formación. Este traballo foi realizado pola Arquitecta Paisaxista Isabel Aguirre, Premio Nacional de Arquitectura Manuel de Dehesa en 1997.

     Recuperando este testemuño da cultura industrial para prestar servizos de:
    Albergue Turístico
    Cantina
    Sala Multiusos
    Formación Ambiental
    Actividades de Turismo Activo

     Esta tarefa corre a cargo da Sociedade concesionaria Tempo Sacro, que ten como misión contribuír á conservación, difusión e posta en valor dos recursos patrimoniais, culturais e ambientais da zona.

MAPA 

 

Fuente: Web afabricadaluz.com

XOAN ARCO DA VELLA

O CANDEDO - CHANDREXA DE QUEIXA

 O CANDEDO

CHANDREXA DE QUEIXA

 O Candedo
     Santa María do Candedo é unha parroquia do concello de Chandrexa de Queixa na comarca da Terra de Trives, na provincia de Ourense.

     No ano 2007 tiña trece habitantes (nove homes e catro mulleres), un menos ca no ano anterior.

Lugares da parroquia do Candedo
     O Candedo

Chandrexa de Queixa
     Chandrexa de Queixa é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca da Terra de Trives e que forma parte do Macizo Central. 

     Segundo o padrón municipal, no ano 2019 tiña 456 habitantes (854 en 2003).

     É un concello eminentemente gandeiro e agrícola que, a día de hoxe, está moi despoboado e en franco retroceso demográfico.

      Un acontecemento que veu a marcar drasticamente a vida e o porvir deste concello, foi a construción do encoro de Chandrexa de Queixa alá polo final da década do 1940 e principios do 1950.

Xeografia
     O concello ten unha extensión de 172,75 km². Limita ao norte cos concellos de Castro Caldelas e San Xoán de Río (mediante a serra do Burgo), ao sur con Laza e Vilariño de Conso (serra de Queixa), ao leste coa Pobra de Trives e Manzaneda, e ao oeste con Montederramo (serra de San Mamede).

     Sitúase no Macizo Central Ourensán, e está atravesado polos ríos Requeixo, Dorelle, e Queixa, afluentes do río Navea. Os 35 núcleos de poboación están situados entre os 1000 e os 1200 metros de altitude.

     O concello está a 6 km da estación de esquí de Cabeza de Manzaneda.

     Ten un clima de media montaña, con invernos moi fríos e veráns calorosos. As precipitacións non pasan de 1100 mm por ano, cunha moderada seca durante o verán.

     O chan é granítico cara ao leste e de lousa cara ao oeste. Sobre o subsolo hai unha capa de terra fértil, na que se asenta unha densa vexetación.

Patrimonio
     Entre a arquitectura relixiosa, ademais das igrexas parroquiais, destaca a capela e o cruceiro de Parafita.

     Entre a arquitectura popular destacan os fornos de leña, como o das Forcadas, ou o Casal de Drados.

     En Celeiros destaca o Museo Etnográfico.

     Respecto ao patrimonio natural está a fervenza de Dorelle, a fonte da Previsa, a área recreativa de Cardiego e mais a área recreativa de Santa Cruz.

Comarca da Terra de Trives
A comarca da Terra de Trives é unha comarca galega situada na provincia de Ourense, na zona leste da Ribeira Sacra.

     A súa capital é A Pobra de Trives, e pertencen a ela os concellos de Chandrexa de Queixa, Manzaneda, A Pobra de Trives e San Xoán de Río.

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

RUINAS DO CONVENTO DE SAN PABLO - SAN PABLO DE LA MORALEJA -VALLADOLID

RUINAS DO CONVENTO DE SAN PABLO

SAN PABLO DE LA MORALEJA

VALLADOLID

San Pablo de la Moraleja: da ruína ao esplendor barroco

     Escondido tras unha pequena lomba, ao límite da provincia de Valladolid, atopamos unha obra patrimonial en ruínas de interese turístico como é o Convento de San Pablo.

     Áchase situado na localidade de San Pablo de la Moraleja, a quen debe o seu nome, e é propiedade da orde das Carmelitas Descalzas desde o século XVII.

    Dise del que no pasado foi unha extraordinaria construción barroca, e no presente é unha das ruínas que mantén unha das portadas máis señoriales desa época.

    O paso dos anos, a falta de coidados e as carentes arcas municipais foron o resultado da deterioración deste convento que hoxe recuperou o seu atractivo e interese turístico ao verse convertido en ruína. Está elevado sobre unha soa nave cuberta cunha bóveda de canón con lunetos e decorada con lleserías.

    Xunto á citada portada principal mudéxar con arco de ferradura, ergue a espadana de dous corpos onde descansa unha hornacina coa imaxe en pedra de San Pablo. De extensións colosais mantéñense erixidos os restos dunha torre, tamén mudéxar.

A doazón de 1925
    Se nos remontamos á súa historia debemos falar do ano 1295. Por aquel entón, o arcediano Hernán Velázquez fundou este convento que doou á Orde dos Carmelitas, constituíndose así, na súa primeira sede en Castela.

     No pasado, este lugar sempre foi obxecto de especial protección dos monarcas casteláns e albergaba a imaxe da virxe de Soterraña, entre outras obras de arte sacra que hoxe poden contemplarse no Museo Diocesiano de Valladolid, como é a escultura en madeira Pranto sobre Cristo morto.

    Para coñecer o seu interior debemos remitirnos a documentos eclesiásticos nos que se dicía que o antigo convento tiña un claustro central de dous pisos no que existía un xardín e un pozo.

     Tamén se describe a existencia dunha adega realizada en cantería na que se podían almacenar ata 800 cántaros de viño.

    Na actualidade, esta edificación atópase na Lista Vermella do Patrimonio entre a que se inclúen aqueles elementos do patrimonio español que se achan sometidos ao risco de destrución. 

     O obxectivo de incluír ao Convento de San Pablo nesta listaxe reside na necesaria protección da súa importante portada barroca e a súa torre mudéxar.

    Durante moitos anos a igrexa do convento fixo as funcións de templo desta localidade ata que nos anos sesenta levantouse un novo edificio no que se protexen os restos do antigo retablo deste soberbio convento.

MAPA

 

Fuente: Diario El Norte de Castilla

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTA MARTA DE TERA - CAMARAZA DE TERA . ZAMORA

 IGREXA DE SANTA MARTA DE TERA

SANTA MARTA DE TERA

CAMARAZA DE TERA

ZAMORA

 Iglesia de Santa Marta de Tera
      A igrexa de Santa Marta de Tera constitúe un dos principais valores históricos e artísticos do patrimonio cultural da provincia de Zamora.

     En 1996 descubriuse que neste mosteiro prodúcese un fenómeno cheo de maxia: Nos equinocios de primavera e outono, o capitel da alma salvada é iluminado pola luz solar que entra polo óculo do hastial da cabeceira.

     Un acontecemento que cada ano concentra maior número de visitantes.

     Do antigo mosteiro só consérva a Iglesia románica de planta de cruz latina, dunha soa nave de tres tramos.

     Destacan no exterior dúas esculturas de San Pedro e Santiago do século XII.

     Sorprende a asimetría das súas portadas, hastial, lado sur no segundo tramo e lado norte en cruceiro.

     Esta igrexa conta cun número importante de capiteis significativos na portada sur, no transepto e cabeceira, sobre todo no presbiterio, co conxunto iconográfico de maior calidade plástica e máis alto significado da igrexa.

     As cornisas e guarnicións dos beirados e arcos, teñen decoración de billetes, mentres que a dos capiteis ten variedade, reproducindo follas con escotaduras, anxos e santos, talos enlazados e cabezas humanas.

     Este templo é un importante enclave xacobeo, que marca o principio e final dunha das etapas do Camiño Sanabrés a Santiago, un ramal desde a Vía da Prata. 

      Pero o verdadeiro protagonista de Santa Marta de Tera que foi portada de infinidade de libros, láminas, postais e todo tipo de iconografía e "merchandising" xacobeo é a escultura do Apóstolo Santiago. 

     Considerada pola maioría dos estudosos a representación do Santiago peregrino máis antiga que se coñece e que serviu como modelo para a iconografía das moedas de 5 pesetas de 1993.

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA