viernes, 28 de abril de 2017

SALÓN - ALBARELLOS - BOBORÁS

 SALÓN
ALBARELLOS
BOBORÁS


 Albarellos
     San Miguel de Albarellos é unha parroquia do concello de Boborás na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense. 



     No ano 2007 tiña 353 habitantes, deles 172 eran homes e 181 eran mulleres, o que supón unha diminución de 17 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.


Lugares de Albarellos
     Abelleira, A Costa, Distriz, Eiravedra, O Igrexario, Lamela, O Paraíso, Paredes, O Regueiro, Sa, Salón, Santo André, A Seara, Sobredo, Valdesenda



Boborás
     Boborás é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Carballiño. 



     Segundo o Padrón municipal de habitantes no 2015 a súa poboación era de 2510 persoas (3286 en 2003).


     Recibe o seu nome da aldea de Boborás, na parroquia de Xuvencos, onde está a casa consistorial.



     O seu xentilicio é boborao ou boborés.


Xeografía
     O concello está situado no noroeste da provincia de Ourense. 



     Ten dúas zonas diferenciadas: no sur abondan as fragas e as vides, e no centro e norte, máis accidentados, predominan os prados. 


     Está atravesado polo río Arenteiro polo norte, e polo Cartelle e o Avia polo sur.


     O clima é cálido nos meses de verán e frío e chuvioso nos meses de inverno.



Historia
     Durante a Idade Media asentáronse na zona diversas ordes relixiosas e militares, coma a Orde do Santo Sepulcro, do Temple ou a Orde de San Xoán de Xerusalén, coñecida tamén como Orde de Malta ou de Rodas. Todas elas deixaron a súa pegada en diferentes construcións civís e relixiosas.



Patrimonio histórico e artístico
     A igrexa de San Xulián de Astureses é un templo románico, edificada polos Templarios no século XII. Ten planta rectangular, cunha ábsida semicircular. A fachada presenta unha ornamentación excelente.



     A igrexa de San Martiño de Cameixa mestura varios estilos, destacando a ábsida románica, o reloxo de Sol e os canzorros situados baixo o beiril.


      A igrexa de Xuvencos, restaurada no século XVI, e a igrexa de San Mamede de Moldes, construída sobre un castro transformado posteriormente nun camposanto, tamén son de orixe románica.



     O pazo de Moldes, situado preto da igrexa de San Mamede, é a casa natal de Antón Losada Diéguez.


      O conxunto histórico-artístico de pazos de Arenteiro agrupa a casa de Arriba, Asa e Granxa do Mato, pazo de Cervela, pazo do Currelo, pazo Feixó, pazo de Laxas e pazo de Tizón.



Parroquias de Boborás   

     Albarellos (San Miguel), Astureses (San Xulián), Brués (San Fiz), Cameixa (San Martiño), Cardelle (San Silvestre), Feás (Santo Antón) , Laxas (San Xoán), Moldes (San Mamede), Moreiras (Santa Mariña), Pazos de Arenteiro (San Salvador), O Regueiro (San Pedro), Xendive (San Mamede), Xurenzás (San Pedro), Xuvencos (Santa María)



A comarca do Carballiño
     A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño.



     Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

ERMIDA DE SAN BERNABÉ - MARTÍN - O INCIO

 ERMIDA DE SAN BERNABÉ
MARTÍN
SANTA MARIÑA
O INCIO
LUGO


 Santa Mariña do Incio
     Santa Mariña do Incio é unha parroquia do concello do Incio na comarca de Sarria, na provincia de Lugo. No ano 2007 tiña 45 habitantes, deles 23 eran homes e 22 eran mulleres, o que supón un incremento de 2 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.



Lugares de Santa Mariña do Incio
     O Escairo, Fontes, A Lama, O Lugar de Abaixo, Martín, Montemeán, O Pereiro, Río, Santa Mariña



 O Incio
     O Incio é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Sarria.


 

Censo total     
     1.797 (2014)


Xeografía
     Ten unha superficie de 143 km². Limita ao norte con Sarria e Samos, ao sur con Bóveda e A Pobra do Brollón, ao leste con Samos e ao oeste con Paradela e Bóveda.



     No concello do Incio está o encoro de Vilasouto, que subministra auga a toda a zona do Val de Lemos.


    Montes: 
Monte da Serna, Serra do Endrano, Monte de Grámea, Óutara, Pena Redonda, Monte da Pelada, Monte das Carballas, Alto de Balbón, As Forcadas, Alto de Santa Bárbara, Alto da Lama, Monte Matanza, Monte das Cozas, Modorriñas (1.162 m) e Monte das Pías (1.131 m).
    Ríos:

 Cabe, Mao, Antiga, Cereixido, Carballedo, Teimoy, Castro, Penalva, Riveira, Boqueira e Oporto.
    Regatos: 

     Vado, Fontán, Cebedozo, Regato da Ribeira (nace na fonte de Penedo Grande, preto do Foxo dos Lobos, na ladeira norte do Alto de Santa Barbara) , San Miguel,Trasadehesa, Lameiro, Anduriñas, Pozo Verde, Chao de Pías, Pena Maior, Geda, Muiña, Rivado, Freiseiro e Nogueirido.
    Precipitacións: 

1.000 mm./anuais (zona occidental) e 1.400 mm./anuais (zona oriental).
    Temperatura media anual: 

12 °C (zona occidental) e 9 °C (zona oriental).


Patrimonio
     Da época do megalitismo consérvase a necrópole de Santa Mariña, un conxunto de corenta mámoas declarado Ben de Interese Cultural.



     Hai petróglifos e castros en Goó, Santa Cristina do Viso, A Cruz do Incio, Trascastro e Vilasouto.
    Toldaos en Santa María de Rendar
    A Medorra do Castro en Mao
    Castros de Lebon e O Castro (Reboiro)
    Castro de Belesar (Vilasouto)
    Pedra de San Mamede e Pena Escrita (Trascastro)
    Pena da Escrita (Rendar)
    Agro do Pepe, Penedo da Ferradura (Vilasouto)
    Castro de Santa Icía (Pacios)



    Da idade media destaca a igrexa de San Pedro Fiz, templo parroquial do Hospital, de arquitectura románica.


Prensa
    En 1931 editábase no Incio o semanario Siembra.



Festividades
    San Eufrasio, romaría que se celebra na parroquia de Santa María do Mao o 15 de maio, na honra de santo Eufrasio que foi un bispo de Xaén que se adicou a evanxelizar Hispania e que morreu como mártir. Segundo a tradición os seus restos foron trasladados a Mao por mor da invasión musulmá no ano 716. Hoxe en día son moitos os devotos que acoden o 15 de maio a pedirlle favores ao santo.
    Santa Lucía, na Cervela.
    San Xoán, celébrase o 24 de xuño en Sirgueiros.



Parroquias do Incio   

     Bardaos (San Xoán), Castelo de Somoza (San Tomé), A Cervela (San Cristovo), Covela (San Pedro), Eirexalba (Santo Estevo), Foilebar (Santa María), Goó (Santa María), O Hospital (San Pedro Fiz), O Incio (Santa Cruz), Laiosa (San Martiño), Noceda (San Xoán), Pacios (Santa María), Reboiro (Santa María), Rendar (Santa María), Rubián de Cima (San Vicenzo), San Pedro do Incio (San Pedro), San Román do Mao (San Román), San Salvador do Mao (San Salvador), Santa María do Mao (Santa María), Santa Mariña do Incio (Santa Mariña), Santalla de Bardaos (San Xulián), Sirgueiros (San Xoán), Toldaos (Santiago), Trascastro (Santalla), Vila de Mouros (San Miguel,| Vilarxoán (San Lourenzo), Vilasouto (San Mamede), O Viso (Santa Cristina)


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

COTO XESTEIRA DO CAMPO - SERRA DO SUÍDO

COTO XESTEIRA DO CAMPO
XESTA
A LAMA
SERRA DO SUÍDO


Coto Xesteira do Campo
     Situado a a casi 900 m. de altura domina gran parte de a Serra de O Suido, en la zona existen varias cuevas naturales que fueron refugió de Pastores y ganado.




Serra do Suído
     A Serra do Suído es un sistema montañoso gallego, que hace de frontera entre las provincias de Pontevedra y Ourense.



     En Pontevedra se sitúa en los ayuntamientos de La Lama, Fornelos de Montes y Covelo, y en Ourense en los de Avión y Beariz.



     Al sur se prolonga en la Serra do Faro de Avión y al norte en los Montes do Testeiro, formando en su conjunto la parte suroccidental de la Dorsal Gallega.



     La sierra está muy erosionada, con un perfil suave de altiplanicies por encima de los 900 m entre las que destacan las cimas de Coto Miñoto (1051 m), Cotos Cornudos (1032 m), Porto de Valdohome (1014 m), Puza (1025 m) y Bidueiros (943 m), estos dos últimos con vértices geodésicos en sus cumbres.



     Las laderas occidentales vierten a las Rías Baixas y las laderas orientales vierten a la cuenca del río Miño.



     En los valles de los ríos se pueden encontrar bosques autóctonos muy bien conservados, como es el caso de los robledales de los ríos Barragán y Verdugo.



Aprovechamiento humano
     En los altos abundan los pastizales, que desde época medieval han sido aprovechados para alimentar el ganado en época estival.



     Como hogar temporal para los ganaderos surgieron unas edificaciones conocidas como chozos o chouzos, de paredes y techo totalmente de piedra, con espesores que superan el medio metro y cubiertas de musgo para proporcionar aislamiento.



     Se situaban al sur de grandes rocas, para protegerse de los vientos dominantes.



     Desde el chozo se podía controlar una parcela de pasto cercano, delimitada con piedras definiendo lo que se conoce como sesteiro.



     Algunas de estas construcciones están siendo rehabilitadas por motivos de conservación del patrimonio etnográfico, aunque la trashumancia haya desaparecido casi por completo.



     Asociada a la ganadería surgió la necesidad de controlar los lobos, para cuya captura se construyeron fosos para lobos, unas estructuras con largas paredes formando un embudo que conducía a un profundo foso.



     Los ganaderos asustaban a los lobos y, con ayuda de las paredes, los guiaban hasta caer en el foso, donde morían. Se conservan varios fosos de lobos en la Sierra del Suído.



     Por uno de ellos, situado entre los ayuntamientos de Fornelos de Montes y Mondariz pasa la ruta de senderismo señalizada GR 58 Sendeiro das Greas.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

POZO PIÑEIRO - COVELO - SERRA DO SUIDO

 POZO PIÑEIRO
MACIZO DE BIDUEIROS
PIÑEIRO
COVELO
SERRA DO SUÍDO


Pozo Piñeiro
     Lago de Piñeiro en el Macizo de Bidueiros, que embalsa las aguas de la Serra do Suído.


Serra do Suído
     A Serra do Suído es un sistema montañoso gallego, que hace de frontera entre las provincias de Pontevedra y Ourense.



     En Pontevedra se sitúa en los ayuntamientos de La Lama, Fornelos de Montes y Covelo, y en Ourense en los de Avión y Beariz.



     Al sur se prolonga en la Serra do Faro de Avión y al norte en los Montes do Testeiro, formando en su conjunto la parte suroccidental de la Dorsal Gallega.



     La sierra está muy erosionada, con un perfil suave de altiplanicies por encima de los 900 m entre las que destacan las cimas de Coto Miñoto (1051 m), Cotos Cornudos (1032 m), Porto de Valdohome (1014 m), Puza (1025 m) y Bidueiros (943 m), estos dos últimos con vértices geodésicos en sus cumbres.



     Las laderas occidentales vierten a las Rías Baixas y las laderas orientales vierten a la cuenca del río Miño.



     En los valles de los ríos se pueden encontrar bosques autóctonos muy bien conservados, como es el caso de los robledales de los ríos Barragán y Verdugo.



Aprovechamiento humano
     En los altos abundan los pastizales, que desde época medieval han sido aprovechados para alimentar el ganado en época estival.



     Como hogar temporal para los ganaderos surgieron unas edificaciones conocidas como chozos o chouzos, de paredes y techo totalmente de piedra, con espesores que superan el medio metro y cubiertas de musgo para proporcionar aislamiento.



     Se situaban al sur de grandes rocas, para protegerse de los vientos dominantes.



     Desde el chozo se podía controlar una parcela de pasto cercano, delimitada con piedras definiendo lo que se conoce como sesteiro.



     Algunas de estas construcciones están siendo rehabilitadas por motivos de conservación del patrimonio etnográfico, aunque la trashumancia haya desaparecido casi por completo.



     Asociada a la ganadería surgió la necesidad de controlar los lobos, para cuya captura se construyeron fosos para lobos, unas estructuras con largas paredes formando un embudo que conducía a un profundo foso.



     Los ganaderos asustaban a los lobos y, con ayuda de las paredes, los guiaban hasta caer en el foso, donde morían. Se conservan varios fosos de lobos en la Sierra del Suído.



     Por uno de ellos, situado entre los ayuntamientos de Fornelos de Montes y Mondariz pasa la ruta de senderismo señalizada GR 58 Sendeiro das Greas.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA