jueves, 17 de noviembre de 2016

A HEDREIRA - AVIÓN - OURENSE

A HEDREIRA
COUSO
AVIÓN


A Hedreira
      A Hedreira é un lugar da parroquia de Couso no concello ourensán de Avión na comarca do Ribeiro. Tiña 24 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 9 eran homes e 15 mulleres. 


     Iso supón un aumento da poboación respecto a 2010 cando tiña 23 habitantes (9 homes e 14 mulleres).



Couso
      Santa María de Couso é unha parroquia do concello de Avión, na provincia de Ourense.


Poboación
     Segundo o INE, no 2000 eran 244 os veciños de Couso. No 2010 eran 163 (97 mulleres e 66 homes). A perda de xente foi máis acusada nesta parroquia ca noutras. Como en todo o concello, o envellecemento da poboación e a alta esperanza de vida feminina provocan unha alta porcentaxe de mulleres fronte aos homes.


Lugares de Couso
     A Hedreira, Couso, Penedo, Taboazas, Vilariño


Avión
     Avión é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro. Segundo o INE a súa poboación no ano 2015 era de 1.962 habitantes (2.730 no 2006, 2.780 no 2005, 2.804 no 2004, 2.881 no 2003). O seu xentilicioé avionés.



Poboación
     Censo total 1.962


Etimoloxía do topónimo
     O seu nome procede do veciño río Avia.


Xeografía
     Sitúase no noroeste da comarca do Ribeiro. Limita ao norte con Beariz, ao sur con Carballeda de Avia, ao leste con Boborás e Leiro, e ao oeste cos concellos da Lama, Fornelos de Montes e Covelo.


     É un concello montañoso e de relevo accidentado. As serras do Suído e Faro de Avión limitan o concello polo oeste superando os 1.000 metros de altitude. Desde os cumios o relevo descende abruptamente, dando lugar a vales encaixados que dificultan as comunicacións.


     A rede fluvial está formada polo río Avia e os seus afluentes. O Avia nace en Fonte Avia, parroquia de Nieva, e recibe en Avión tres afluentes de importancia: o Couso, o Valderías e o río Cardelle, que forma o límite cos concellos de Boborás e Beariz.


     O clima de Avión ven condicionado polas diferenzas de altitude entre as distintas terras do concello. Nas serras do Suído e Faro de Avión o clima é de montaña, frío en inverno e con intensas precipitacións mentres que nas zonas máis baixas as temperaturas son máis cálidas aproximándose ao tipo de clima mediterráneo da comarca do Ribeiro. 


     Na zona intermedia entre a montaña e os vales pode dicirse que aparece un tipo de clima continental. O observatorio de Amiudal, a 553 m de altitude, rexistra unhas medias aproximadas de 5,5 °C en xaneiro e 19 °C en xullo.


Patrimonio natural
     Salienta Pena Corneira, un espazo declarado monumento natural, onde atopamos formacións rochosas senlleiras e un importante patimonio natural.


Patrimonio etnográfico
     Salientan, entre as innumerables construcións tradicionais, os chozos do Suído.


Historia
     No século XI Avión correspondía ao territorio xurisdicional do Metropolitano de Braga, recoñecido en 1010 polos bispos de Mondoñedo, Astorga, Lugo, Tui, Ourense, Lamego, Coimbra, Porto e Viseu. Porén, esa dependencia non debeu durar máis alá da implantación da Monarquía en Portugal en 1139.


      En 1150, debido a unha competencia sobre límites das dioceses entre os prelados de Oviedo, Ourense e Astorga, o Papa Uxío III encomendoulle a resolución do conflito a Afonso VII de Castela. O rei dispuxo o 1 de marzo dese mesmo ano, que o Bispo de Oviedo cedese ao de Ourense a parte diocesana da Limia, desde o monte de Padrón ata Donia, e desde o río Azor até o Arnoia até a súa desembocadura no Miño; até Barroso coas igrexas de Petrayn e as de Castela; a de Orcellón; as igrexas de Avia e de Avión.


     En 1156 o Bispo de Ourense e o Cabido de Tui fixeron unha partición de igrexas das súas dioceses, na que figura o arciprestado de Novoa e Avión; segundo isto, parte do territorio de Novoa e Avión (mais non Ribadavia), pertencían xa a aquela diocese, e a outra parte do territorio, chamada terras de Avia e Avión, formaba parte da diocese de Ourense. En 1215 chega a Orde do Temple a Avión, á igrexa de San Andrés de Abelenda.


     En 1375 instáurase o señorío dos Sarmiento, condes de Ribadavia. A súa xurisdición abarcaba as freguesías de Avión, Abelenda, Amiudal, Barroso, Nieva, Couso (que compartía co mosteiro de Melón) e Córcores. Todas elas debían pagar o tributo da "fumaza" ou "fogaza", abolido por Isabel II en 1837.


     Trala división territorial de España en 1833 foi concello de seu até xuño de 1843, cando a casa consistorial se trasladou a Abelenda de Avión.


Parroquias de Avión   
     Abelenda (Santa Mariña), Amiudal (Santiago), Avión (Santos Xusto e Pastor), Baíste (Santa María), Barroso (Santa Baia), Córcores (Santa Mariña), Cortegazas (Santo Antonio), Couso (Santa María), Nieva (Santa María)


A Comarca do Ribeiro
    A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste. 



     A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.


     Ocupa unha superficie de 407,1 km², nos que viven 17.195 habitantes (2014). Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira. 


     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

CAPILLA DE SAN PEDRO - O COUREL

CAPILLA DE SAN PEDRO
FERREIRÓS DE ARRIBA
O COUREL


   O COUREL
     La sierra del Courel  es una cordillera montañosa situada en el SE de la provincia de Lugo, en la comunidad autónoma de Galicia que se extiende por los municipios de la Comarca del Courel: Folgoso do Courel, en su mayor parte, Quiroga y Pedrafita do Cebreiro.



     Tiene una extensión de 21.020 hectáreas con fuertes variaciones de altitud que van desde los 400-500m del valle del río Lor a más de 1600 m en los puntos más altos como Montouto, Formigueiros (1643 m) o el pico de Pía Páxaro (1610 m).



     El río Lor, y sus varios afluentes forman ricos valles con diversos ecosistemas que hacen que esta sierra sea la reserva botánica más importante de Galicia.



Naturaleza
     La sierra del Courel alberga la mayor joya natural de Galicia, la Devesa da Rogueira, un bosque autóctono, donde convive la práctica totalidad de las especies vegetales naturales de Galicia que no tienen ámbito costero, destacan los castaños, acebos, hayas, tejos, robles y abedules y orquídeas salvajes, pero por la comarca es también posible encontrar especies como encinas, alcornoques, incluso algún olivo más vinculadas al clima mediterráneo, algunas de ellas también con presencia en la Devesa da Rogueira.



     A nivel de fauna, la zona se condiera un area secundaria de la fauna cantábrica, donde se manifiesta desaparición de las especies más significativas(lobo y oso) durante el siglo XX, si bien se encuentran ocasionalmente trazas de que esas especies visitan la comarca sin llegar a establecerse de manera habitual.



     Se hacen intentos de reintroducción de aves de tipo cantábrico de manera ocasional con distinto éxito. A nivel piscícola, la calidad de las aguas de la comarca permite la cría de trucha blanca.



Historia y geografía
     La geografía de la propia sierra va vinculada a su historia, así el pico de Pía Paxaro, debe su nombre a que fue encontrada en su cima un águila metálica de la época imperial romana, no obstante los trabajos arqueológicos realizados en la zona son de escasa importancia al tratarse de un enclave muy retirado de las grandes rutas comerciales romanas, existe a pocos minutos de la aldea de Romeor un primitivo acueducto de la época romana, también están bien documentadas algunas explotaciones auríferas de la misma epoca. Las construciones etnologicamente importantes son las pallozas, si bien resultan a día de hoy escasas.



     Existen todavía algunos antiguos puentes de madera cruzando amplios rios que deberían ser restaurados para su conservación.



Ferreirós de Arriba
     Aldea situada a 732 m. de altura, una de las más pobladas de O Courel, con un castro situado en el Teso da Croa a unos 300 m. de la aldea, cuyas pedras fueron utilizadas para diversas construcciones.



     A la entrada de la aldea en la cuadra de Casa Carreira, hay un dintel con una inscripción que dice: La piedra la trajeron hace 50 años desde el Penaboa. Entre las casas esta la capilla de San Pedro.



     Hay varios interesantes molinos como los de Leirorío junto al río Ferreirós, Darriba a la entrada de la aldea y O Batán en la parte alta.



     Del Penaboa bajan varios ríos por Ferreirós, Veiga, Agulla y Ferreirós. Es famosa por sus aguas medicinales la Fonte do Fedo. Las gentes que venían a tomar estas aguas se hospedaban en las casas de los vecinos.



     Es famoso Ferreirós por los "cesteiros" como Félix, que hace cestos de vimbios, xestas y piornos, material que él mismo recoge en el campo; y Antonio que fue el primero en hacer cesta de Xesta y que actualmente vive en Soane. En la aldea casi todo el mundo sabe hacer cestas es una tradición.



Folgoso do Courel
     Folgoso do Courel está situado ó sureste da provincia de Lugo, e ten unha extensión de 193 km2 (aínda que só supón o 1% da superficie galega, aquí se concentran o 40% das plantas superiores da Comunidade).



     O seu terreo esta contituído por cadeas montañosas na dirección NE-SO, entre as cales encontraremos numerosos ríos e regatos, dos cales o maís destacable e o río Lor.



     As tendencias climáticas mediterráneas e eurosiberianas, convirten o clima do Courel nun clima de montaña con fortes variacións de temperatura de inverno a verán.



     O Concello ten unha poboación aproximada duns 1.500 habitantes distribuídos entre as nove parroquias que forman Folgoso do Courel.



      A continuación deixámoslles cunha lista das parroquias e pobos que a compoñen.
    Vilamor (San Vicente)
        O Carballal, Froxán, Mazo Santiagoso, Castro Portela, Vilar, A Campa, Vidallón, Vilamor.
    Folgoso (Santa María)
        Sobredo, Ferreirós de Abaixo, Ferreirós de Arriba, Santa Eufemia, Eiriz, Valdomir, A Pendella, O Touzón, Folgoso.
    Seceda (San Silvestre)
        Cortes, Lousadela, Seceda.
    Seoane (San Juan)
        Mercurín, Ferrería Vella, Ferrería de Seoane, Moreda, Parada, Piñeria, Seoane.
    Esperante (San Pedro)
        Castro de Romeor, Romeor, Millares, Mostaz, O Carbedo, Esperante, Campelo.
    Horreos (San Pedro)
        Hórreos, Ferramulín.
    Visuña
        Visuña, Céramo.
    Meiraos (Santa María)
        Pedrafita, Paderne, Miraz, O Mazo, Villasibil, Meiraos.
    Noceda (San Pedro)
        Noceda, Vilela, Teixeira.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 10 de noviembre de 2016

CAPILLA DE CEMENTERIO - SANFINS

 CAPILLA DE CEMENTERIO 
MOSTEIRO DE SANFINS
SANFINS
Valença


 Sanfins
Patrón:
     S. Félix.
Población:
     163 (I.N.E. 2011) y 169 votantes de 05-06-2011.
Sectores de empleo:
     Agricultura, ganadería y extracción de granito.
Tradiciones festivas:
     Santo Ovidio, San Félix y Señora de los Remedios (1er domingo de mayo).
Valores de los activos y los aspectos turísticos:
     Monasterio Sanfins, capilla de Nuestra Señora de los Remedios y Santa Ana Santa Gazebo Ovidio y lugar Melim.
Gastronomía:
     Cabrito a Sanfins.



Aspectos geográficos

     Esta es una de la parroquia que se encuentra en una región montañosa y, posiblemente, el más alto en el condado de Valença.



     A unos diez kilómetros de Valencia, los Sanfins parroquiales se extiende sobre una superficie de 850 ha.



     Sus límites geográficos están bien establecidos: al norte con las parroquias de Verdoejo y Friestas; al oeste de la parroquia Ganfrei y Gandra; la fuente, la parroquia Gondomil y al sur con la parroquia Taiao. Se compone de los siguientes lugares: Quebrada, Martín, Melim, belga, Eiras, Friestas y Soutelo.



Valença
     Valença, comúnmente conocida como Valença do Minho, es una ciudad portuguesa situada en el Distrito de Viana do Castelo, región Norte (NUTS II) y subregión del Minho-Lima (NUTS III), con aproximadamente 8.000 habitantes en su núcleo principal y 14.127 habitantes (2011) dentro de su término municipal.



     Es sede del municipio homónimo con 117,43 km² de área y , subdividido en 16 freguesías (parroquias). Limita al este con el municipio de Monção, al sur con Paredes de Coura, al oeste con Vila Nova de Cerveira y a noroeste y norte con España (municipio de Tui en Galicia).



Historia
     Sancho I de Portugal, tras la ruptura del matrimonio de su hija Teresa con Alfonso IX de León, mandó a Paio Carramundo el repoblar y crear una área fortificada frente a la plaza castellana de Tui, denominándola Contrasta. En el año 1217 la población de Contrasta se eleva a concello.



     Recibió un fuero de Sancho II de Portugal. Recibió su nombre actual en 1262 por orden del rey Alfonso III de Portugal que decide cambiar "Contrasta" ("la que queda en frente") por "A valença" ("La valiente"). El sobrenombre de do Minho le viene por el Río Miño.



     En 1809 es tomada por las tropas de napoleónicas mandadas por Soult. En 1828, en la Guerras Liberales, es tomada por las tropas partidarias del rey Miguel siendo tomada dos años después por las fuerzas liberales con ayuda de tropas inglesas al mando del almirante Charles Naiper.



     A partir del 10 de febrero de 2012 junto a la ciudad de Tuy (España) forman una Eurociudad como muestra de cooperación e integración entre ambas ciudades separadas tan solo por dos puentes que atraviesan el río Miño



Las freguesías de Valença son las siguientes:
    Arão
    Boivão
    Cerdal
    Cristelo Covo
    Fontoura
    Friestas
    Gandra
    Ganfei
    Gondomil
    Sanfins
    São Julião
    São Pedro da Torre
    Silva
    Taião
    Valença
    Verdoejo



Patrimonio
    Castillo de Valença, considerada la mayor fortaleza del Alto Miño. Tienen 5 km de perímetro amurallado.



     En la actualidad está dedicada al turismo siendo uno de los mayores centros comerciales abiertos de Europa.



    Convento de Ganfei
    Iglesia de Santa María de los Ángeles


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA