domingo, 8 de noviembre de 2015

CALLEJEANDO EN BELESAR - CHANTADA

 CALLEJEANDO EN BELESAR
BELESAR
CHANTADA 
LUGO


 Belesar
     Belesar es un pequeño pueblo perteneciente al municipio de Chantada en Lugo, merece la pena pasar un rato en esta zona ya que también se puede visitar la presa de Belesar, enfrente la iglesia románica de San Estevo de Ribas de Miño del siglo XII y además pasear entre los viñedos.



     Ya en el pueblo podemos coger un sendero bastante llano que bordea el río Miño, las vistas son preciosas.



     El pequeño pueblo que está a ras de la orilla del río queda reflejado en sus aguas, y es que al estar el embalse aguas arriba, el río parece no ser alterado más que cuando pasan los barquitos. Existe un pequeño embarcadero desde donde podemos alquilar barcas y recorrer una parte del río.



     Dividido en dos, el pueblo se une gracias a un pequeño puente que hay que cruzar para llegar a la iglesia que está en la parte más alta y de donde cogemos el sendero. Las laderas están bien aprovechadas puesto que en toda la montaña de arriba a abajo se cultivan viñedos.



Embalse de Belesar
     El embalse de Belesar es un pantano artificial creado en 1963 en el río Miño, España (el más grande de este río). Situado entre los municipios de Taboada, Chantada, Saviñao, Paradela, Páramo, Guntin y Puertomarín.



     Su capacidad es de 655 hm³, ocupando una superficie de 1910 hectáreas aproximadamente y presentando una cola de 50 km.


     La presa, de bóveda con dos estribos de gravedad, es obra del ingeniero Luciano Yordi de Carricarte, si bien el edificio de control de la central eléctrica es obra del arquitecto Juan Castañón de Mena.



     El embalse se creó para abastecer a una central hidroeléctrica operada en la actualidad por la empresa Gas Natural. Dicha central posee una potencia de generación de 227MW, y al año produce de media 732GWh de energía hidroeléctrica.



     La construcción del embalse supuso además de anegar casi 5000 hectáreas de terreno infertil, la desaparición bajo las aguas del pueblo de Puertomarín, que se reedificó cerca de su antigua ubicación.


     El salto máximo de agua tiene una altura de 137,5 metros.



Ribeira Sacra.
     La Ribeira Sacra es un lugar de privilegio en donde están siempre presentes el agua, los árboles, la piedra y el silencio. Muchas son las posibilidades de acercarse a estas tierras encantadas.



     
     Incluso los peregrinos de Santiago verán con sorpresa cómo en esta zona del Miño, surge el desconocido Camino de Invierno entre el Camino Francés y la Ruta de la Plata.


     El románico rural, arte primordial para Galicia, es el complemento imprescindible de este paisaje.  



     

     Un paisaje agreste con miradores espectaculares, aldeas perdidas, pazos centenarios, cientos de bodegas mirando el río desde los socalcos de piedra, caminos encantados entre bosques y valles.


     Sin por ello olvidar los insólitos remansos y los codos del Miño, sólo accesibles a través de las rutas fluviales.  


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 XOAN ARCO DA VELLA

FARO DE OZA - A CORUÑA

FARO DE OZA
OZA
A CORUÑA


     O Faro de Oza é un faro situado na Punta de Oza, lugar onde tamén se sitúa a nova praia de Oza, na parroquia de Oza (A Coruña). Está construído no Forte de Oza, levantado no século XVI e que albergaba unha batería costeira. A construción do faro rematou en 1915 e entrou en servizo en 1917. 


     Deixou de prestar servizo en 1963, sofrendo abandono e ruína ata 1996, data na que foi rehabilitado. Porén, dende aquela non se lle ten dado uso e o estado de abandono que padece ten causado continuas protestas. Forma parte do Conxunto Histórico-Artístico do antigo Sanatorio de Oza.


Historia
     A Comisión de Faros decidiu proxectar a instalación do faro en 1904. 



     Daquela os únicos que servían para guíar o acceso ó porto da Coruña eran a Torre de Hércules e o Faro de Cabo Prioriño, pero a posición de ámbalas dúas luces non formaba un ángulo o suficientemente axeitado como para garantir a correcta posición dos barcos durante a manobra de entrada, polo que se decidiu instalar un faro na Punta de Oza que serviría de guía para os buques que entrasen no porto a través da canle norte da ría do Burgo. 


     Complementariamente, tamén se planeou a construción do Faro de Mera, de xeito que tamén ficase sinalizada a canle oeste da ría.


     A elaboración do proxecto foi asignada ó enxeñeiro Salvador López Miño pola Dirección Xeral de Obras Públicas a día 4 de xaneiro de 1908, aprobándose en xullo do mesmo ano que o faro fose edificado no antigo Forte de Oza, que fora construído a finais do século XVI tralo ataque de Francis Drake de 1589. 



     A versión final do proxecto foi aprobada o 17 de xaneiro de 1911, sendo adxudicada a obra a Juan Mosquera Morano nunha poxa realizada en setembro por unha cantidade de 24.500 pesetas, ás que logo se engadiron 4.992 máis por tarefas de cimentación e accesorias. 


     En 1914, cando o faro xa estaba a piques de ser finalizado, houbo que acrecentar 10 cm máis a altura da torre, posto que era necesario para que coubese a lanterna, que finalmente era de maior diámetro do que se determinara inicialmente no proxecto. O faro foi entregado en 1915, comezando o prestar servizo a partir do 20 de agosto de 1917.


     No ano 1932, aumentouse a potencia da lanterna e foi levantada unha nova luz nunha posición máis alta, montada nunha torre de aceiro nas Xubias, por detrás do Sanatorio Marítimo de Oza, a 294 m do faro, coa pretensión de formar un sistema de enfilación que servise ós buques para evitaren o baixo das Xacentes (onde embarrancou o Urquiola en 1976) e a restinga do Seixo. 



     En 1955, o faro deixou de actuar como sistema de enfilación e pasou a funcionar soamente como luz de referencia por causa da construción do dique de abrigo, o cal mudou o rumbo de entrada no porto herculino, empregándose a partir dese momento unha nova enfilación situada na Punta Fieiteira. 


     Deixou de prestar servizo en 1963, e durante décadas estivo abandonado, ata que o lugar do antigo Santario Marítimo de Oza foi declarado Conxunto Histórico-Artístico en 1992, declaración que fixo que a Autoridade Portuaria rehabilitase o faro en 1996. 


     Con todo, non se lle deu un uso continuado dende aquela e non tardou en caer no abandono e sofrer vandalismo, o que provocou que asociacións culturais e veciñais teñan protestado reiteradamente pola situación.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 6 de noviembre de 2015

PONTE DE CAMPELIÑOS- O IRIXO

 PONTE DE CAMPELIÑOS
CAMPELIÑOS
RIO VIÑAO
O IRIXO


  Campeliños
      Campeliños é un lugar da parroquia de Corneda no concello ourensán do Irixo na comarca do Carballiño.



     Tiña 8 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 3 eran homes e 5 mulleres.



Corneda
     Santiago de Corneda é unha parroquia do concello do Irixo na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense.



     No ano 2007 contaba con 186 habitantes, deles 87 eran homes e 99 eran mulleres, o que supón unha diminución de 3 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.



Lugares de Corneda
     Campeliños, Coucieiro, Enfesta, Guimarás, Matelo, Outeiro, Pedriña, Souteliño, Vilameá, O Viso



O Irixo
     O Irixo é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Carballiño.



     Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1.637 habitantes (2.092 en 2003).



Xeografía
     O concello, de 120 km² de superficie, abrangue 12 parroquias, e sitúase ao noroeste da provincia de Ourense.



     Limita ao norte cos municipios de Lalín e Dozón, ao sur cos de Boborás e O Carballiño, ao leste co de Piñor e ao oeste cos de Forcarei, Beariz e Bohorás.



     Está situado ao pé da serra do Testeiro. Os solos son de granitos e xistos do precámbrico, nos que a forte erosión provocou morfoloxía aplanada.



     Destaca o monte do Paraño (800 m). Os bosques, matos e pastos ocupan máis do 80 % da superficie municipal.



     A presenza de carballos e castiñeiros nas valgadas minguou pola reforestación de piñeiros e eucaliptos, se ben os incendios forestais fixeron desaparecer moitas das plantacións, deixando en ocasións a rocha á vista.



     Nas zonas húmidas e fluviais hai numerosos ameneiros, e nos lugares próximos ao tendido ferroviario hai acacias e mimosas, usadas para fixar os desmontes ocasionados pola construción das vías.



     Existen tamén numerosas praderías naturais de secaño, e zonas de matagueira nas que destacan o toxo, a uz e a xesta.



     Os solos son bastante pobres e ácidos, sendo necesarios os fertilizantes e correctores para a agricultura.



 Parroquias do Irixo  

     Campo (Santa María), Cangues (Santo Estevo), A Cidá (Santa Mariña), Corneda (Santiago), Dadín (San Pedro), Espiñeira (San Pedro), Froufe (San Xoán), Loureiro (Santa Mariña), Parada de Labiote (San Xulián), Reádigos (Santa Baia), O Regueiro (San Pedro), San Cosmede de Cusanca (San Cosmede)



 Comarca do Carballiño
     A Comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é O Carballiño.



     Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 5 de noviembre de 2015

TALLER DE MEMORIA SENSORIAL - ONCE

 TALLER DE MEMORIA SENSORIAL
RUTA DEL VIÑO RIAS BAIXAS
ONCE
CAMBADOS


     Veinte asociados de ONCE Galicia participan en el Taller de Memoria Sensorial para Invidentes organizado por la Ruta do Viño Rías Baixas
 

     La actividad, celebrada en el Museo do Viño de Cambados, está incluída dentro de la programación especial del Día Europeo del Enoturismo



     Un total de veinte asociados de ONCE Galicia han participado esta tarde en el Taller de Memoria Sensorial para Invidentes organizado por la Ruta do Viño Rías Baixas dentro de su programación especial con motivo del Día Europeo del Enoturismo. 



     Una actividad desarrollada en el Museo do Viño de Cambados y en la que se ha contado con la colaboración de ONCE Galicia, a través del presidente del Consejo Territorial de ONCE Galicia, Carlos Fernández.


     La gerente de la Ruta do Viño Rías Baixas, Lorena Varela, se ha mostrado “muy satisfecha por una actividad novedosa que forma parte de los compromisos que hemos adquirido como única Ruta del Vino gallega incluída en la Guía de Enoturismo Accesible editada por la Plataforma Representativa Estatal de Personas con Discapacidad Física (PREDIF). Estamos muy contentos por el resultado y estoy convencida de que haremos más actividades de este estilo en un próximo futuro”.



Desarrollo del taller
     El Taller de Memoria Sensorial para Invidentes fue impartido por el sumiller Nacho Costoya, que acercó a los invidentes a distintos aspectos de la enología y del mundo de la cata apoyándose en los distintos sentidos: tacto, olfato, gusto y oído, por este orden. 



     Así, los participantes comenzaron aprendiendo a identificar mediante el tacto los distintos tipos de botellas (Burdeos, Borgoña y Rhin) y de corcho (natural, aglomerado, sintético y sintético con espuma, así como los corchos especiales para los espumosos). Los participantes también tuvieron la ocasión de acceder a una etiqueta en braille de un vino de la DO Rías Baixas.


     Acto seguido, el taller se centró en el olfato donde, para trasladar las distintas sensaciones aromáticas, Costoya usó distintos tipos de fruta. 

 

     Después tuvo lugar una prueba de sabores, para apreciar las dicotomías dulce/salado y amargo/ácido; así como una selección musical relacionada con los distintos matices de los vinos. Tras esa primera fase del Taller.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA