CAPILLA DE SANTA ISABEL
LIÑARES
AVIÓN
OURENSE
AVIÓN
En el ángulo noroeste de la provincia de Ourense, en la comarca do Ribeiro, se ubica el municipio de Avión, de accidentado relieve caracterizado por dos importantes alineaciones montañosas: A Serra do Suido y A Serra do Faro de Avión.
La arquitectura popular se encuentra en este municipio en dos tipos de construcciones bien diferenciadas: los "chozos" que son pequeños habitáculos de piedra utilizados antiguamente como refugio por los campesinos y ganaderos y "hórreos", muy extendidos en la "Serra do Suído".
LIÑARES
El pueblo forma parte del ayuntamiento de Avión y está situado al norte de este, siendo pueblo limítrofe con el ayuntamiento de Beariz.
Posicionado geográficamente entre las sierras de O Suido y O Testeiro a 650 metros de altitud, disfruta de una posición privilegiada, alcanzando vistas de O Faro, Manzaneda, Pena Corneira, entre otras.
LOS HÓRREOS EN LIÑARES
Los hórreos, como en todos los lugares de Galicia, sirven para guardar los cereales, principalmente el maíz, centeno, etc. En Liñares encontramos dos grupos importantes de ellos.
Están hechos de piedra y madera, siendo la base sobre columnas de piedra, y su armazón del mismo material, los laterales, así como el frente y la espalda están recubiertas de madera.
SERRA DO SUIDO
La Sierra del Suído (oficialmente y en gallego, Serra do Suído) es un sistema montañoso gallego, que hace de frontera entre las provincias de Pontevedra y Orense.
En Pontevedra se sitúa en los ayuntamientos de La Lama, Fornelos de Montes y Covelo, y en Orense en los de Avión y Beariz.
Al sur se prolonga en la Sierra del Faro de Avión y al norte en los Montes del Testeiro, formando en su conjunto la parte suroccidental de la Dorsal Gallega.
La sierra está muy erosionada, con un perfil suave de altiplanicies por encima de los 900 m entre las que destacan las cimas de Coto Miñoto (1051 m), Cotos Cornudos (1032 m), Porto de Valdohome (1014 m), Puza (1025 m) y Bidueiros (943 m), estos dos últimos con vértices geodésicos en sus cumbres.
CAPILLA DE SANTA ISABEL
La capilla, que data del año 1746 construida por los primeros habitantes del pueblo, principalmente religiosos que se establecieron en esta zona.
También encontramos tres Cruceiros, dos de ellos dentro del recinto de la Capilla, el otro está situado a unos 70 metros hacia el Oeste.
El mas curioso es el que está situado delante de la puerta de la Capilla, ya que incorpora un reloj de Sol.
El otro cruceiro sin tener nada en especial por si solo, cuenta con un altar en su base que lo hace caracteristico.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
CAPILLA DE SAN BARTOLOMÉ
A BOUZA
BEARIZ
OURENSE
Beariz está situado en el extremo noroccidental de la provincia de Orense.
Limita al norte con los municipios de Forcarei y Lalín: al sur con Avión; al este con Irixo y Boborás y al oeste con las tierras de los municipios de Forcarei y la Lama.
Tiene 52 Km² y una población de 1883 vecinos, segun el censo de 1991.
Pertenece al partido judicial de Carballiño desde el año 1834, y dista de esta ciudad 29 Km.; 40 Km. De Ribadavia; 60 Km. de Orense e 72 Km de Santiago de Compostela.
Beariz es la capital del municipio del mismo nombre.
Está ubicada a 618 m. de altura sobre el nivel del mar.
Segun el censo de 1991 tiene 510 habitantes. Las otras parroquias que pertenecen al ayuntamiento de Beariz, son: Santa Cruz de Lebozán y San Salvador de Xirazga.
Santa Cruz de Lebozán dista 3 Km. de la carretera N. 541, y otros 3 Km. de Beariz.
San Salvador de Xirazga dista de Beariz 7 Km, y en el lugar de Doade, que pertenece a esta parroquia, se celebra una famosa feria, desde la época medieval, todos los días 9 de cada mes.
IGLESIA DE SAN BARTOLOMÉ
La capilla, situada en lo alto del pueblo de A Bouza, tiene fachada retablo en la que bajo un arco de medio punto se abre la portada. Encima una fecha: "año de 1.803".
Corona la fachada una espadaña de la que pende una campana y a los lados de la espadaña dos pirámides. Al lado sur de la portada hubo un ventanuco en la actualidad cerrado. En el lateral sur se abren dos ventanucos.
El ábside es rectangular. En una reforma, seguramente la de 1.803 le dieron un alto de dos metros. Va cubierta con teja plana. Encima de los muros laterales aún pueden verse restos de pizarra o losas por ser esta la primitiva cubierta. La sillería es de variada factura, gruesa en los esquinales, más fina en el hastial.
Al interior va cubierta de madera. Tiene un retablillo de dos cuerpos. El cuerpo bajo con tres calles. En la calle central lleva la efigie de San Bartolomé, en la lateral sur la de la Virgen de Guadalupe y en la lateral norte San Judas. En el cuerpo alto una hornacina sin ninguna imagen. A los lados metidos en arcos lobulados caras de niños o de angelotes pintados. Al lado de la hornacina dos esculturas pequeñas de factura popular que son las de San Salvador y Santa Lucía repintados, afincada encima del presbítero la efigie de una Virgen gótica labrada en piedra con una inscripción en la que leemos "La Virgen de Belén".
Se trata de una virgen gótica sentada con el niño en una mano y en la otra un fruto. Destaca el realismo y la dulzura de los rostros y los rasgos de la cara de la Madre y del Niño.
En la mesa del altar o pedrella una inscripción en la que leemos "se pintó a expensas de D. Rogelio Cerdeira Lorenzo", esto en el lateral norte y en el lateral sur leemos "lo pintó Cándido Domínguez año de 1.928". Hay además en el interior de la capilla cuatro andas con San Roque, la Virgen del Carmen, San Euterio (Eleuterio) y San Bartolomé.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
PARDESOA
FORCAREI
TERRA DE MONTES
FORCAREI
Forcarei é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Tabeirós - Terra de Montes. Segundo o IGE en en 2012 tiña 3.916 habitantes. O seu xentilicio é forcaricense.
Xeografía
Forcarei é un concello situado ao norte da provincia, linda cos concellos de Cerdedo, Silleda, A Estrada, Lalín, Beariz e A Lama.
Historia
En 1833 creouse o concello de Forcarei, se ben entre 1858 e 1862 denominouse Soutelo de Montes.
Patrimonio
Na capital municipal atópase a igrexa parroquial, dedicada a san Martiño. É obra de finais do século XVIII, do mestre canteiro Pedro Varela e o mestre asentador Pedro Gutiérrez. Orixinalmente era de planta de cruz latina pero en 1961 o arquitecto Javier García Santoro ampliou o brazo dereito.
A única decoración da fachada, de estilo neoclásico, é unha pequena imaxe da Virxe nunha fornela sobre a porta.
Á esquerda da fachada érguese a torre campanario, de sección cadrangular no primeiro corpo e octogonal no segundo, e rematada nunha pequena cúpula.
Nas escaleiras de acceso á igrexa atópase un cruceiro construído a finais do XIX por Xosé Ferreiro. Este cruceiro estaba situado no centro da praza pero foi trasladado cando se acometeu a remodelación da praza e a construción do edificio do concello.
A Casa do Concello foi proxectada polo arquitecto pontevedrés César Portela.
Na parroquia de Santa María de Aciveiro sitúase o Mosteiro de Santa María de Aciveiro que ocupou un papel fundamental na rexión desde a súa constitución no século XII ata o ano 1893.Na actualidade é un Hostal Monumento co nome de Hospedería de San Gonzalo das Penas.
Turismo
Forcarei conta con dúas rutas homologadas de sendeirismo: o PR-G 100 "Sendeiro Natural Aciveiro - Candán", e o PR-G 113 "Ruta das Pontes do Lérez".
A primeira é unha ruta sendeirista circular de 15 km con principio e fin no coñecido Mosteiro de Aciveiro. A segunda é lineal duns 14 km con principio/fin no Mosteiro de Aciveiro e remate/inicio en Gaxín.
PARDESOA
Santiago de Pardesoa é unha parroquia que se localiza no concello de Forcarei, na comarca de Tabeirós - Terra de Montes.
Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 267 habitantes (148 mulleres e 119 homes), distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 318 habitantes.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MUIÑO DE ACA
BARRO DE AREN
CERDEDO
A parroquia de San Xoán Bautista de Cerdedo ten unha poboación de 935 habitantes, repartidos nas entidades de Abelaíndo, Arén, Barro, Cabenca, Carballás, Cavadosa, Cerdedo, Cernados, Chamadoira, O Coteliño, Limeres, Lourido, Meilide, Revolta, San Bernabé e Viduído.
Bañan á parroquia o río Lérez e os seus afluentes, que con augas cristalinas permiten a localización do rápido viaxar das súas abundantes troitas, dispoñendo para os aficionados á pesca dos cotos de pesca de Cerdedo nos ríos Lérez e Castro.
Cerdedo, integrado na comarca de Terra de Montes, formaba parte no século VI da Diócese de Iria.
En 1115, dona Urraca otorgou a Xelmírez o señorío absoluto destas terras que formaban parte do actual municipio. Desta terra xurdiron os primeiros caudillos populares na loita contra os franceses, pagando por iso co incendio do templo de Castro e o arraso da parroquia de Quireza.
Dentro do patrimonio cultural destacamo-los numerosos muíños que se atopan nun treito do río Lérez.
Esta zona, chamada polos veciños "os muíños", está situada ó final dun camiño estreito que está na man dereita da Ponte Valoutas.
Neste lugar hai sete muíños dos que destacan o Muíño de Rosendo, antigo aserradeiro, o Muíno dos Netos, aínda en funcionamento e o Muíño dos Santeses.
Tamén destacamos dúas eiras, a máis singular delas é a Eira da Pena situada na outra aldea. Trátase dunha concentración de canastros onde antigamente a xente mallaba o centeo.
No barrio das Longas atópase a segunda eira, chamada Eira dos Netos, actualmente moi descoidada.
Fai uns corenta anos en Cerdedo celebrábanse numerosas festas, e se ben hoxe algunhas se perderon outras estanse a recuperar, como a festa de San Pedro que se volve a celebrar dende hai uns anos.
A festa de San Pedro é o 29 de Xuño, celébrase cunha misa solemne no barrio de San Pedro, logo os veciños van comer á carballeira do mesmo nome e pola noite hai unha gran festa.
Outra das festas celebradas é a de San Xoán, patrón de Cerdedo. Celébrase cunha sardiñada e unha churrascada patrocinada polo concello para tódolos veciños, e ás doce da noite préndese a tradicional fogueira para espanta-las meigas.
Nembargantes, a festa máis importante da parroquia é o Ecce Homo. Celébrase dúas veces no ano, en inverno o domingo anterior ó entroido, con novena durante toda a semana e o sábado e domingo con misas solemnes.
No verán celébrase de igual xeito, pero con verbenas pola noite os últimos venres, sábado e domingo do mes de xullo. A celebración do verán é moi importante pola súa procesión coas imaxes do divino Ecce-Homo, da Virxe das Dores e da Cruz do Desencravo, asistindo os devotos vestidos cun hábito de Nazareno. Ten moita devoción e asistencia.
Como fillos ilustres de Cerdedo temos o Pai Martín Sarmiento que viviu no pazo de Raposeiras en Meilide, o párroco Fernando García Leiro que fundou a rectoral e intentou facer un asilo e Pedro de Arén, mestre arquitecto das torres da catedral de Ourense.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA