PONTELLA DE VALETA
RÍO VEZ
Rio Vez
O río Vez é un río de montaña situado na Cordillera de Soajo no Parque Nacional Peneda-Gerês, Portugal .
Este río atravesa a terra de Arcos de Valdevez, onde se celebrou o famoso Torneo de Arcos de Valdevez, que é a orixe da independencia de Portugal . Principal afluente do río Lima, na marxe dereita.
As augas deste río son ricas en troitas, o que atrae a numerosos entusiastas da pesca.
Debido á gran cantidade de practicantes e a procura do río Vez, estableceuse a Zona de Pesca Reservada do Río Vez (Ordenanza Non. 104/2001 do 29 de xaneiro).
Pertencente á conca do río Lima e a conca do río Minho e Lima.
Ten unha lonxitude aproximada de 36.0 km e un área de conca de aproximadamente 263.3 km².
Afluentes máis importantes
Desde a fonte ata a desembocadura, estes son os afluentes máis importantes do río Vez:
Río Cabreiro
Ribeiro de Frades
Arroio de Sãou Mamede
Río azere
Porto Avelar River
Rio Frio
Pontes sobre o río
No río Vez, podemos atopar varias pontes, algúns de importancia histórica, dos cales destacamos:
Ponte medieval de Vilela
Vella Ponte dos Arcos de Valdevez (punto de gran atractivo turístico e lugar de elección para as numerosas fotografías que toman tanto turistas como fotógrafos), que data de 1880 e consta de catro arcos, que reemplazaron á antiga ponte medieval, tamén composto por catro arcos e que será a orixe do nome principal Arcos do Val do Vez, que deriva en Arcos de Valdevez
Arcos de Valdevez
Arcos de Valdevez é un concello do distrito de Viana do Castelo, Portugal limítrofe con Galicia, e englobado na rexión Norte e na subrexión Minho-Lima.
Ten 445.89 km² de área e 24.761 habitantes (2001). Divídese en 51 freguesías. A capital é a vila de Arcos de Valdevez que ten 2.200 habitantes.
Freguesías
As freguesías son o equivalente ás parroquias en Galicia. Son as seguintes:
Aboim das Choças
Aguiã
Alvora
Ázere
Cabana Maior
Cabreiro
Carralcova
Cendufe
Couto
Eiras
Ermelo
Extremo
Gavieira
Giela
Gondoriz
Grade
Guilhadeses
Loureda
Madalena de Jolda
Mei
Miranda
Monte Redondo
Oliveira
Paçô
Padroso
Parada
Portela
Prozelo
Rio Cabrão
Rio de Moinhos
Rio Frio
Sá
Sabadim
Salvador
Salvador de Padreiro
Santa Cristina de Padreiro
Santa Maria de Távora
Santar
São Cosme e São Damião
São Jorge
São Paio
São Paio de Jolda
São Vicente de Távora
Senharei
Sistelo
Soajo
Souto
Tabaçô
Vale
Vila Fonche
Vilela
Monumentos
Igrexa da Lapa: É de estilo barroco típico Rococó.
O proxecto da igrexa da Nossa Senhora da Lapa, é atribuído a André Soares e e foi concluido en 1767.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
MUIÑOS DE PORTABELEIRA
REGO DE PORTABELEIRA
CABALAR
SEIXIDO
A LAMA
Seixido
San Bartolomeu de Seixido é unha das parroquias do concello da Lama.
Segundo o padrón municipal de 2011 tiña 347 habitantes (182 mulleres e 165 homes), distribuídos en 9 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 374 habitantes.
Lugares de Seixido
Cabalar, O Campo, Carreiro, Casavella, Cendón, A Fentosa, A Gaiola, Pumar, O Seixido
A Lama
A Lama é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra.
Segundo o IGE en 2016 tiña 2587 habitantes. Padrón municipal de 2003: 2957 habitantes. O seu xentilicio é lamense.
Xeografía
O concello, de 117,76 km², está situado na serra do Suído, no leste da provincia de Pontevedra, a uns 25 km da capital provincial. Limita ao norte con Beariz (provincia de Ourense), Forcarei e Cerdedo-Cotobade, ao sur con Fornelos de Montes, ao leste con Avión e con Beariz (ambos os dous na provincia de Ourense) e ao oeste con Ponte Caldelas e con Cerdedo-Cotobade.
Comunicacións
A principal vía de comunicación é a PO-255 (que comunica con Ponte Caldelas e que permite chegar a Pontevedra e a PO-235 que une o concello con Carballedo, capital do municipio de Cerdedo-Cotobade.
Demografía
A pirámide poboacional é a dun concello rural galego. É dicir, a poboación é avellentada. Pero recentes campañas municipais para atraer residentes ao termo municipal, conseguiron manter o censo.
De todas as maneiras, segue sendo inferior ao censo de 1995 (cando vivían 3.517 veciños).
A poboación do municipio está bastante diseminada nas 10 parroquias do concello. Mais a parroquia capital é con notoriedade, a máis poboada.
Historia
Consérvanse restos arqueolóxicos das culturas megalíticas, como as mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suído, e Antas. Da idade de bronce atopouse na Lama unha espada de tipo argárico de hai 3500 anos, e en Verducido e no castro de Gaxate varias hachas de bronce.
Desta idade son os gravados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, e Laxa das Puzas (Verducido). Hai tres castros identificados: o monte do Castro en Gaxate, o monte do Castro na Lama, e o castro de Xende.
Na época medieval a zona norte foi colonizada polos monxes do mosteiro da Armenteira a partir do século XV, e o resto pertencía aos señores de Soutomaior, que contaban cunha fortaleza en Fornelos.
Nos séculos XVII e XVIII aumentou a poboación e a gandería pola introdución do millo, e a pataca procedentes de América. Coas mudanzas que implicaron na agricultura, comezou a desaparecer a emigración a Castela dos temporeiros para a sega do trigo en verán, e aumenta a construción de camiños, igrexas, pazos e pontes. Desta época son as pontes de Verducido sobre o río Parada, a do antigo camiño de Ribadavia a Pontevedra e o de Liñares.
A emigración a América dos séculos XIX e XX fixo posible a compra das terras aos nobres e a construción de edificacións educativas e centros de beneficencia.
En 1998 inaugurouse o centro penitenciario da Lama.
Turismo
A Lama conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 135 "Roteiro da Escuadra".
É unha ruta sendeirista lineal de 7 km, entre o Peso (A Escuadra) e a área recreativa de Santa Mariña, na Serra do Cando.
Na Serra do Suído atópanse os singulares chozos.
Parroquias da Lama
Antas (Santiago), A Barcia do Seixo (Santa Ana), Covelo (San Sebastián), Escuadra (San Lourenzo), Gaxate (San Pedro), A Lama (San Salvador), Seixido (San Bartolomeu), Verducido (San Martiño), Xende (San Paulo), Xesta (San Bartolomeu)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
CITANIA DE SANTA LUZIA
MONTE DE SANTA LUZIA
VIANA DO CASTELO
Citania de Santa Luzia
A citania ou castro de Santa Luzia (en portugués, Citânia de Santa Luzia) é un xacemiento arqueolóxico portugués, situado xunto á cidade de Viana do Castelo, na rexión norte de Portugal, e emplazado sobre o Monte de Santa Luzia, que alberga así mesmo o Santuario de Santa Luzia.
Constitúe un notable exemplo de poboado fortificado do noroeste peninsular.
Descrición
A citania de Santa Luzia é un poboado fortificado de tipo protourbano, habitado ininterrumpidamente entre a Idade do Ferro e a Romanización.
Posición estratéxica privilexiada, permitía dominar o estuario e a desembocadura do río Limia e, ao mesmo tempo, a costa do Atlántico.
As ruínas, coñecidas tamén polo nome de "cidade vella de Santa Luzia" (en portugués, cidade velha de Santa Luzia), coñécense polo menos desde o século XVII.
As primeiras excavaciones datan de 1876, pero o conxunto arqueolóxico actualmente visible débese aos traballos realizados en 1902 por Albano Belino.
Da área do castro consérvase soamente unha terceira parte da superficie orixinal, habendo desaparecido o resto como resultado da construción do contiguo Hotel de Santa Luzia e das estradas de acceso.
As habitacións atópanse agrupadas en barrios ou mazás, delimitadas por muros e camiños de circulación definidos, algúns deles enlosados.
As construcións son de planta circular ou rectangular, orientadas xeneralmente cara ao suroeste-sureste, conforme á inclinación do terreo.
As construcións polo xeral teñen chan natural.
Detéctanse chemineas nalgunhas delas e ata fornos de pan en distintos lugares.
Do mesmo xeito que noutros poboados fortificados da Idade do Ferro como Citania de Briteiros ou a Cividade de Âncora, o elemento defensivo goza de gran importancia.
Santa Luzia posuía tres liñas de murallas con camiño de rolda, torreóns e dous fosos para defender a poboación.
Actualmente consérvase únicamente unha parte da muralla interior, un tramo de oitenta metros no lado norte.
A distribución do poboado sinala unha intensa implantación tanto das actividades agropecuarias como da explotación dos recursos marítimos e fluviais.
Do mesmo xeito que ocorre en moitos outros castros da mesma área xeográfica, en Santa Luzia existen vestixios da presenza romana, principalmente na estrutura dalgunhas vivendas de planta rectangular, o surximiento de novos barrios e o trazado de rúas perpendiculares que establecían unha nova ordenación espacial do poboado.
Atopáronse tamén obxectos de cerámica e orfebrería, así como unha moeda de prata coa efigie do emperador Augusto, que testemuñan a influencia romana na última etapa de ocupación do castro.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
