sábado, 27 de julio de 2019

CAPELA DO SENHOR DÁ PEDRA - ARCOZELO - VILA NOVA DE GAIA

CAPELA DO SENHOR DA PEDRA
ARCOZELO
VILA NOVA DE GAIA


Capela do Senhor dá Pedra
     A Capela do Senhor dá Pedra é un templo bastante peculiar, non pola súa construción en si, máis ben polo lugar no que se atopa levantado, unhas rocas en contacto directo co mar. 



     Un montículo que coa marea alta queda illado de terra firme, observando impasible como o oleaje rompe na súa base de pedra.


     Para atopar esta capela debemos desprazarnos ata Arcozelo, unha freguesia portuguesa do concelho de Vila Nova de Gaia. 


     É xustamente aquí, nunha bonita praia, onde a Capela do Senhor dá Pedra atrae aos turistas para gozar da paisaxe.


     Segundo conta a memoria local, o lugar originalmente era utilizado polas culturas paganas para realizar rituais. 


     Unha xigantesca pedra que se usaba para realizar o culto aos seus deuses. No entanto, co paso do tempo, alá polo século XVII, se cristianizaría o montículo construíndo nel unha capela.


     Podemos acceder á mesma por unhas escaleiras de pedra que conducen ata a cima. Arriba atoparemos un templo de planta hexagonal cun altar menor e dous altares laterales que seguen unha estética rococó.


     As súas imaxes son diversas, destacando así a do Cristo crucificado.


     Esta capela conta cunha festividad bastante importante no concelho. Trátase dunha peregrinación ao señor de pedra que se realiza durante tres días de festas desde o domingo da Santísima Trinidad. A festa termina cunha procesión encabezada por dúas mulleres totalmente cubertas.


     Aínda que a capela, así como as festas derivadas da súa construción, son importantes para Vila Nova de Gaia. 
 

     O certo é que os turistas seguen chegando atraídos pola curiosa ubicación do templo, que como dicimos, queda completamente anegado de auga unha vez sobe a marea, unha instantánea que poucos perden a oportunidade de inmortalizar.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

Fuente: sobreportugal.com
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 26 de julio de 2019

PETO DA PONTE - REGUEIRO DAS ERMIDAS - XENDE - A LAMA

PETO DA PONTE
REGUEIRO DAS ERMIDAS
XENDE
A LAMA


     Chámase petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, generalmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.


     En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.



     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.



     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.



     En compensación, unha vez liberadas intercederán por quen realizaron as ofrendas.



     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetario, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.



     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).



     Na parte frontal aparece un peto ou hucha para depositar a esmola e protexido cunha reja ou un cristal.



Algúns levan lendas do tipo:

     Un alma tes e non máis, si pérdela que farás...    


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO CAMIÑO DE PORTADANTA - GAXATE - A LAMA

PETO CAMIÑO DE PORTADANTA
PORTADANTA
GAXATE
A LAMA


Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.



     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.



Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".



     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.



     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.



     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.



O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.



     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:



- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidad que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

jueves, 25 de julio de 2019

PETO DE A FENTEIRA - FEÁS - BOBORÁS

PETO EN A FENTEIRA
A FENTEIRA
FEÁS
BOBORÁS
OURENSE


     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.


     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara á súa intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.



     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.


Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

 

     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non dedicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.



     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 24 de julio de 2019

EIRA DE XENDIVE - TORNO - XENDIVE - LOBIOS

EIRA DE XENDIVE
XENDIVE
TORNO
LOBIOS


Xendive
      Xendive é un lugar da parroquia de Torno no concello ourensán de Lobios na comarca da Baixa Limia. 



     Tiña 87 habitantes no ano 2012 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 47 eran homes e 40 mulleres.



Torno
     San Salvador de Torno é unha parroquia do concello de Lobios, na comarca da Baixa Limia, provincia de Ourense. 




     No ano 2007 tiña 274 habitantes, dos cales 139 eran homes e 135 mulleres.



Lugares de Torno
     Ganceiros, A Herdadiña, A Lama, Torno, Xeás, Xendive



Lobios
     Lobios é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca da Baixa Limia, situado na Raia Seca, na fronteira entre Galicia e Portugal. 



     Segundo o padrón municipal de habitantes en 2014 tiña unha poboación de 2.025 persoas (2.584 en 2003).


 Parroquias de Lobios    
     Araúxo (San Martiño), A Cela (Santa María), Grou (San Mamede), A Illa (San Lourenzo), Lobios (San Miguel), Manín (San Salvador), Río Caldo (Santa María), San Martiño de Grou (San Martiño), San Paio de Araúxo (San Paio), Torno (San Salvador)



Comarca da Baixa Limia
       A comarca da Baixa Limia é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Bande.



     Pertencen a esta comarca os concellos de Bande, Entrimo, Lobeira, Lobios e Muíños.


     Limita ao oeste, ao sur e ao sueste con Portugal, ao norte coa comarca da Terra de Celanova e ao leste coa comarca da Limia.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA