jueves, 19 de enero de 2017

IGREXA DE SANTIAGO DE BIDOUREDO

 IGREXA DE SANTIAGO 
BIDOUREDO
MONTERROSO


 Igrexa de Santiago de Bidouredo
      Igrexa que data da segunda metade do século XII. A planta é rectangular, con ábsida cadrada. Os muros que a conforman son de cachotaría e cadeirado de granito, e a cuberta de tella a dúas augas. 


     O arco triunfal é de medio punto, de aresta viva, que descansa mediante imposta lisa sobre as pilastras e o muro, e sobre este hai dúas seteiras con acusado derramo interior. 


     A portada principal ten unha porta con arco de medio punto con arquivolta interior de baquetón e exterior adovelada, dúas ordes de columnas, capiteis con decoración vexetal e tímpano alintelado sobre mochetas. A fachada está rematada cunha espadaña dun solo van.


Acceso
     En Monterroso tomar dirección a Lugo. A 1,3 km. tomar pista á esquerda.



Bidouredo
     Santiago de Bidouredo é unha parroquia do concello lugués de Monterroso. Segundo o padrón municipal (INE) en 2013 tiña 46 habitantes (22 homes e 24 mulleres), dezaseis menos ca en 1999.



Xeografía
     Está situada a carón do río Lavandelo. Tan só dous dos seus barrios están habitados (o de Moreiras e o propio Bidouredo).



Patrimonio
     A igrexa parroquial é un templo románico dedicada a Santiago o Maior que pode observarse desde a estrada de Palas de Rei. Preto de Bidouredo atópase a parroquia de Esporiz e o barrio dos Olmos.



Lugares de Bidouredo
     Bidouredo, A Moreira, A Pedriña




Monterroso 
     Monterroso é un concello da provincia de Lugo, capital da Comarca da Ulloa. Segundo o INE en 2015) tiña 3.778 habitantes (1.880 homes e 1.898 mulleres). O seu xentilicio é monterrosino.



Poboación
     Censo total 2015
     3.778 habitantes



     A denominación Monterroso non aparece ata mediados do século XII cando era o nome dun monte, e pasou a denominar a un asentamento humano. O documento máis antigo relacionado coa comarca é de 572 e refírese á confirmación da división da diocese lucense en doce condados. O territorio de Monterroso abranguía a comarca da Ulloa e pasaría os seus límites ata á Terra de Melide e cara ao Miño.



     No século XII, dentro do conflito entre Pedro Froilaz e o matrimonio real de Urraca de León e Afonso o Batallador, entrando este en Galicia e asediando ao Conde de Traba no castelo de Monterroso (o que hoxe é a torre de Penas) conseguindo vencer a seus rivais, pero poñéndose a mal o Batallador coa súa muller ao asasinar a un nobre amigo de Urraca que se refuxiara baixo seu manto.


     A finais de 1920 comezou a editarse en Monterroso o periódico El Eco del Ulla, Órgano del Sindicato Católico Agrario de Monterroso.


     En Monterroso hai un centro penitenciario para reclusos mozos, na Vacaloura, Penas, a seis quilómetros do centro da vila.



Parroquias de Monterroso    
     Arada (Santa María), Bidouredo (Santiago), O Bispo (Santa María), Cumbraos (San Martiño), Esporiz (San Miguel), Fente (San Martiño), Os Ferreiros (San Cibrao), Frameán (San Pedro), Fufín (San Martiño), Lavandelo (Santiago), Leborei (Santa María), Ligonde (Santiago), Lodoso (San Xoán), Marzán (Santa María), Milleirós (San Pedro), Novelúa (San Cristovo), Pedraza (Santa María), Penas (San Miguel), Pol (San Cibrao), Salgueiros (Santa María), San Breixo (San Salvador), Satrexas (Santa Eufemia), Sirgal (Santo André), Sucastro (Santa Mariña), Tarrío (Santa María), Valboa (San Salvador), Vilanova (San Pedro), Viloíde (San Cristovo)


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
 Fuente: Concello de Monterroso
Turgalicia
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 18 de enero de 2017

IGLESIA DE SANTA EULALIA - BANDO

 IGLESIA DE SANTA EULALIA
BANDO
SANTIAGO DE COMPOSTELA


Santa Eulalia de Bando
     Santa Eulalia de Bando é unha parroquia que se localiza no concello de Santiago de Compostela. 


     Segundo o IGE en 2013 tiña 976 habitantes (529 mulleres e 447 homes) distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando contaba con 1 022 habitantes.


Xeografía
     É unha parroquia de perfil irregular de montes suaves como o Monte do Gozo. É nesta parroquia onde nace o río Sar.



     Na parroquia de Bando están situadas as instalacións da Televisión de Galicia, da Televisión Española en Galicia, da Radio Galega e o refuxio municipal de animais.


Patrimonio
     Na freguesía de Bando destaca a existencia de significativas mostras de patrimonio prehistórico, como o Castro de Bando ou o Dolmen de Zaramacedo.



     É de importancia crucial no urbanismo e na historia da parroquia o paso através dela do Camiño de Santiago nunha das súas últimas partes. É no Monte do Gozo, situado no lugar de San Marcos, desde onde tradicionalmente se podía enxergar por vez primeira, no camiño francés, as torres da catedral. 


     Actualmente existe unha capela adicada a San Marcos, un monumento en homenaxe á visita de Xoán Paulo II e un complexo de albergues de peregrinos e mesmo un auditorio ao aire libre onde tiveron lugar importantes concertos.


Lugares de Bando
     Bando de Abaixo, Bando de Arriba, O Castro, Pousada, San Marcos,  Zaramacedo



Monte do Gozo
     O Monte do Gozo é unha elevación do terreo próxima á cidade de Santiago de Compostela, no lugar de San Marcos en Bando, chamada así polo sentimento de gozo que desperta nos peregrinos, xa que este monte é o primeiro punto dende o cal a xente que fai o Camiño de Santiago ve as torres da Catedral.



Historia
     Na Idade Media había no monte unha capela, mandada construír por Xelmírez en 1105, na que os peregrinos se axeonllaban en sinal de agradecemento por ter chegado até aí. Dende ese punto moitos dos peregrinos a cabalo facían o resto do camiño a pé (como Afonso XI) e outros remataban a súa peregrinación mesmo descalzos. Esa capela foi abandonada no século XVII.



     En 1989 fixéronse no monte grandes obras para poder acoller alí a visita do papa Xoán Paulo II con motivo da multitudinaria Xornada Mundial da Xuventude.


     Actualmente o Monte do Gozo dispón dunhas enormes instalacións para acoller peregrinos, que incluen un albergue con capacidade para centos de persoas, restaurante, cafetería, lavandería, tenda, campo de fútbol, e un gran auditorio descuberto no que actuaron bandas como Rolling Stones, Bruce Springsteen e Red Hot Chili Peppers entre outras, diante de ata 40.000 persoas. 

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

martes, 17 de enero de 2017

EXPO " SEIS DE LA MADRUGADA " - ARCADE

 EXPOSICIÓN FOTOGRÁFIA
"SEIS DE LA MADRUGADA"
ARCADE
SOUTOMAIOR


"6 de la madrugada"
     En la  sala de exposiciones del multiusos de Arcade está abierta al público la exposición " Seis de la madrugada ", cita estos días para los aficionados a la fotografía de la comarca


      "6 de la madrugada" es una exposición colectiva de aficionados a la fotografía nocturna, en ella podréis ver diferentes localizaciones de las provincias de A Coruña y Pontevedra.


     Las obras muestran la manera de ver y muestran el  un punto de vista personal de los diferentes autores.


     La exposición  nos mostrara en cambio de nuestra percepción de parajes que durante el día son hermosos pero que de noche lucen espectaculares.


     Recomendamos la visita a ésta exposición que estara abierta hasta finales de mes, en la que estos seis fotógrafos presentan unas obras  bien realizadas y con gusto y con gusto.


Los fotografos que conforman esta exposición son:
     Jose Latorre
     Yimi de Mon
     Francisco Pico
     Lini Pico
     Francisco Sogel
     Toni Vidal



Multiusos de Arcade
Dirección: 

(Multiusos de Arcade) c/ Peirao 8 Arcade 36690. Pontevedra.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 16 de enero de 2017

PONTE DE GABIÁN - RÍO VERDUGO - A LAMA

 PONTE DE GABIÁN
RÍO VERDUGO
A LAMA


      A Lama es un municipio interior situado en el NE de la provincia de Pontevedra. Tiene una extensión de 111,76 km². La distancia a la capital de la provincia es de 24 km y a Vigo de 42 km.


     Los Ayuntamientos limítrofes son al noroeste Cotobade, al oeste Ponte Caldelas, al sur Fornelos de Montes, al noreste Forcarei, todo es la provincia de Pontevedra, y al este con Beariz, en la provincia de orense. Las principales vías de comunicación son las carreteras Pontevedra - A Cañiza que pasa por las parroquias de Verducido y Gaxate, y la carretera que viene del ayuntamiento de Cotobade y pasa por la parroquia de Antas comunicando con el ayuntamiento de Beariz.



      Las tierras de A Lama estuvieron pobladas desde Épocas Prehistóricas, conservándose restos arqueológicos de las culturas megalíticas desde los años 4000 a 2000 a de C. como las mámoas de Portela da Cruz, O Seixo, O Suido, y en Antas.



     De la Edad de Bronce se encontró en La Lama una espada de tipo argárico del año 1500 a de C. y en Verducido y en el Castro de Gaxate varias hachas de bronce. De esta edad son los grabados rupestres en Chan do Campo, Outeiro Seixiño, Val do Gato, y Laxa das Puzas (Verducido).



     Perteneciente a la Cultura de los Castros existen tres identificados: el Monte del Castro en Gaxate, el Monte del Castro en La Lama, y el de Xende.



     En la Época Medieval la zona norte fue colonizada por los Monjes de Armenteira a partir del Siglo XV y el resto pertenecía a los señores de Soutomaior entre los que destacó Pedro Álvarez ("Pedro Madruga"), que contaba con una fortaleza en Fornelos.



     Ya en los siglos XVII y XVIII hay que destacar el aumento de población y de la ganadería por la introducción del maíz, la patata y la castaña procedentes de América, y el cambio que supuso en la agricultura.



     Con estas mejoras comienza a desaparecer la emigración a Castilla de los temporeros para la siega del trigo en verano, hasta su total desaparición en el siglo XIX, y aumenta la construcción de caminos, iglesias, pazos y puentes. De esta época son los puentes de Verducido sobre el río Parada, el del antiguo camino de Ribadavia a Pontevedra y el de Liñares.



     En el Siglo XIX España es invadida completamente por los franceses. Desde 1809 se constituyeron puestos de vigilancia denominados "alarmas" desde los que se hostigaba a las tropas enemigas. Hay que destacar tres enfrentamientos, el de Pontevedra, el de Puentecaldelas y el de Puentesampaio, marcados por el uso de cañones hechos de madera de boj.



     La emigración a América hace posible la compra de las tierras a los nobles y la construcción de edificaciones educativas y centros de beneficencia.



     A pricipios del siglo pasado hubo una emigración en dirección a América del Sur con destinos como Argentina, Brasil, Venezuela y en América central México. Después de la Guerra Civil Española, la emigración se dirige hacia Europa, siendo Francia, Suiza, Alemania, y Bélgica los países de destino.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA