CRUCEIRO DE SANTA MARÍA DE OLVEIRA - RIBEIRA

 CRUCEIRO DE SANTA MARÍA DE OLVEIRA

OLVEIRA

RIBEIRA

 Olveira
      Santa María de Olveira é unha parroquia situada no oeste do concello de Ribeira. 

     Segundo IGE no 2018 tiña 1.181 habitantes (583 mulleres e 598 homes), distribuídos en 19 entidades de poboación dos que nove están habitados.

     Isto supón unha diminución en relación ao ano anterior cando tiña 1.218 habitantes.

Xeografía
      As súas entidades de poboación son Agrelo, Os Agueiros, O Barreiro, Bretal, Campelos, Casanande, Cerradas, A Cocheiriza, Cristal, A Espiñeira, Iñeiras, O Monte da Laxa, Olveira, Olveira da Igrexa, Olveira de Arriba, Reirís, Sirves, O Souto e O Viso.

Historia
      Trala caída do Antigo Réxime foi concello de seu entre 1812 e 1835, cando foi incorporada a Ribeira.

Patrimonio
      A igrexa de Santa María de Olveira é de orixe románica (época da que conserva unha cripta, un Agnus Dei e dúas columnas cos capiteis), sendo reconstruída en 1742 en estilo neoclásico.

     A Igrexa Nova de Olveira (na Agra) foi construída en 1967 en estilo neoclásico. Con base de cruz latina, está construída en cachotaría. 

     Conserva reliquias dos mártires do século III Nectario e Victorina.

      A capela da Nosa Señora da Angustia (en Bretal) foi construída en 1790 por Roque Pillado de Orellán. Ten unha pequena espadana.

      A capela da Nosa Señora das Dores (en Sirves) foi construída en 1869 e restaurada en 2002. En Campelos está a capela da Sagrada Familia.

     O cruceiro do Viso é un cruceiro de capela. A furna está sobre un piar octogonal e base ortogonal en chanzos.

         O parque natural Dunas de Corrubedo e lagoas de Carregal e Vixán é un espazo natural protexido, cunha duna móbil, unha lagoa salgada e outra seca. O monte Tahúme é o punto máis alto da parroquia.

Festas
     As festas patronais son o 13, 14 e 15 de agosto. O 30 de abril celébrase a festa das Dores no lugar de Sirves. O 4 de xuño é a festa da Angustia en Bretal. O 8 de setembro é a festa do Rosario en Olveira.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO DO SOUTO - ISORNA - RIANXO

 CRUCEIRO DO SOUTO

ISORNA

RIANXO

 Isorna
     Santa María de Isorna é unha parroquia que se localiza no leste do concello de Rianxo.

     Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 666 habitantes (320 homes e 346 mulleres) distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 795 habitantes.

Historia
       O 12 de xuño de 1906 tivo lugar o naufraxio de Quintáns, fronte ao cabo dese nome. 

      Ás 4 da mañá naufragou unha gamela na que ían cinco mulleres e mais o patrón da embarcación.

      No suceso morreron as mulleres, unha delas unha nena de once anos que acompañaba á súa nai. O patrón conseguiu salvarse.

Comarca de Barbanza
      A comarca do Barbanza, comarca da Barbanza, comarca de Barbanza ou simplemente A Barbanza, O Barbanza ou Barbanza, é unha das comarcas oficiais de Galicia. 

       Localízase no suroeste da provincia da Coruña. Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira. 

       Ten unha superficie de 246,71 km² e no ano 2020 tiña 66.063 habitantes.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

CAPELA DA ASCENSIÓN - BALTAR

 CAPELA DA ASCENSIÓN

BALTAR

 Baltar
     Baltar é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca da Limia.

     Segundo o IGE en 2018 tiña 968 habitantes.

     O xentilicio é baltarés.

Xeografía
      Baltar é un concello de interior, cun relevo suave encaixado entre os Montes de Montecelo e os Montes de Boullosa e a Serra de Larouco ao sur que, chegando aos 1300 m, constitúe o límite natural con Portugal.

      Está regado por dous afluentes do río Limia, o río Faramontaos e o río Salas; o primeiro descorre cara ao norte e logo cara ao oeste e o segundo cara ao sur.

      O terreo é granítico, areoso e pouco fértil. Hai bosques de frondosas e coníferas nos vales e pradairos principalmente na Serra de Larouco.

       O concello está atravesado pola estrada que leva a Xinzo de Limia, a OU-1110.

       Dáse unha oscilación térmica acusada (14 °C), con temperaturas medias anuais baixas (10 °C).

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

ERMIDA DO SANTO OU SAN BARTOLOMEU - RUTA DO SANTO - CARTELLE

 ERMIDA DO SANTO 

OU 

SAN BARTOLOMEU

RUTA DO SANTO

CARTELLE

      Nesta contorna de auga, pedra e terra transcorre a Ruta do Santo, que seguindo a marxe dereita do río Arnoia desemboca na capela dedicada a San Bartolomeu, onde se celebra unha romaría cada 24 de agosto.

    A zona da ermida está rodeada de carballos centenarios que forman unha fermosa carballeira.

     Os motivos pintados nesta natureza son diversos.

      Desde cervos a tigres a ollos que observan ou esferas que todo o envolven, a intervención artística de Pepe Álvarez, o pintor de Cartelle que encheu de cor a área recreativa da Pontenova fai máis de dez anos con pintura ecolóxica e con consentimento do Concello de Cartelle- engade intensidade a unha contorna perfilada pola paz vexetal e o arrullo permanente da auga.

      Unha exposición ao aire libre que segue o que foi un antigo itinerario de pescadores e penetra partindo da extremo da área recreativa, onde hai unha zona de baño e numerosas mesas á sombra dunha gran robleda- nunha paisaxe no que carballos, castiñeiros, avellanos e bidueiros vanse reflectindo nas augas do Arnoia e saen ao encontro do camiñante, ademais de pezas de etnografía en forma de pontes e muíños.

      Entre densas arboledas chégase á zona da Barca, onde hai un pequeno embarcadoiro e unha zona de baño.

      A capela, punto final do traxecto, está situada no que foi un antigo castro envolto por unha fermosa contorna.

      O 24 de agosto, día da romaría, os veciños de Vilar de Vacas levan en procesión ao santo desde a igrexa parroquial ata a ermida.

MAPA

 

 Fuente: Web Terra Celanova Xurés

XOAN ARCO DA VELLA

PETO EN CARREÇO - CARREÇO - VIANA DO CASTELO

 PETO DE CARREÇO

CARREÇO

VIANA DO CASTELO

   Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidade galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

      A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, millo, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura o administre e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesan outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

   Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:
- Estructura arquitectónica básica.
- Unha cavidade similar a unha capeliña que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capeliña, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira). 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA